Week 3. 4 april – 10 april

Week 3

Donderdag 4 april
Gallup – Holbrook

Een redelijke nacht gemaakt, ik slaap wel maar rust toch niet goed uit, het bed sucks.
De kachel sloeg al vroeg in de nacht aan, Rob uit bed om de waterslang af te koppelen voor het eventueel toch zou gaan vriezen, we hadden niet het idee dat het gevroren had.
We staan wat later op dan anders, maar een minuut of 10, op het gemak ontbijten we en ruimen op.
We moeten de sleutels van de restrooms nog terug gaan brengen naar de office en daar hebben ze internet ontdekte ik gisteren.
Mijn hotspot was zo langzaam dat het up-loaden van de foto’s zo langzaam ging dat dit wel een nacht ging duren, die vanmorgen daar er tussen gezet.
Ondertussen whats-app ik met onze dochter, konden mooi even bij praten, tijdens het wachten op de foto’s.
Het is ruim na 10.00hr als we de route weer oppakken, in Gallup staan nog redelijk wat sign’s en een Mufflerman.
Al rijdend fotograferen we het een en ander, als we een parkeerplaats zien waar de camper makkelijk kan staan en ook mag staan, sommige parkeerplaatsen zijn voor bezoekers of werknemers van een bedrijf, stallen we hem even en lopen een blokje.
Daarna gaan we terug naar het El Rancho hotel, dat waren we voorbij gereden en dat zag er schitterend uit.
Je zal altijd zien kom je daar staan er 2 vrachtauto’s voor het gebouw geparkeerd, een vertrekt al snel en op de andere hebben we even gewacht.
Terwijl we stonden te wachten komen er 2 dames naar buiten en die beginnen te zwaaien en te doen ze o.a I photobomb your photo hihihi, weet niet wat ze in dit hotel bij het ontbijt schenken, beslist iets met alcohol.
In het uur wat we door Gallup gelopen hebben zijn er zeker 5 goederentreinen gepasseerd.
We zoeken de Walmart op voor enkele boodschappen en rijden dan de laatste mijlen in New Mexico.
We stoppen bij de Tee Pee Trading Post voor wat foto’s en lopen de winkel door, op veel van wat er te koop is staat Made in China.
Een stukje verderop staan er allerlei dieren hoog op de rotsen, dit is van een oude tradingspost die al gesloten is.
Een paar honderd meter verder zitten we weer in Arizona en stoppen bij een vervallen pompstation.
Fort Courage is ook al jaren niet meer in gebruik zo te zien, het hele spul staat wel te koop.
De klok is ondertussen weer een uur achteruit gegaan, het tijdsverschil met Nederland is nu 9 uur en dat zal verder zo blijven.
De lunch gebruiken we op een parkeerterrein bij een benzine station, tussen de vrachtauto’s en dan is het nog een kwartiertje rijden naar Petrified forest.
We betalen de $20 intree deze is wel goed voor 7 dagen, een America the Beautiful pas heeft dit jaar geen zin voor ons, we bezoeken waarschijnlijk nu maar 2 parken.
Op het gemak rijden we het park in het visitorcenter slaan we over, we rijden meteen door naar Painted dessert.
De Painted Desert dankt zijn naam aan de gekleurde (zand)steen formaties die rode, paarse en bruine tinten aannemen, onder andere afhankelijk van de lichtinval veranderen de kleuren steeds.
We stoppen regelmatig voor wat foto’s als we bij de Painted Desert Inn stoppen, controleer ik of er wifi is dan kan meteen mijn fitbit synchroniseren,dan staat meteen ook bij mij de tijd goed.
Als laatste maken we een stop bij het Fordje wat al jaren en jaren in de woestijn staat en rijden dan door naar Petrified Forest voor de versteende bomen.
Petrified Forest is bekend door de vele versteende bomen, dat was ongeveer 225 miljoen jaar geleden, anders.
Enorme bossen met gigantische sequoia’s bedekten laaggelegen moerasgebieden.
Vermoedelijk een grote vulkaanuitbarsting heeft dit gebied uiteindelijk verwoest.
Boomstammen werden onder water door een dikke laag vulkaanas en modder begraven.
Door de jaren heen drong water met silicum, een mineraal dat veel voorkomt in vulkaanas, door in de stammen.
Het silicium werkte als een natuurlijke conservering en zorgde ervoor dat het hout in kwarts veranderde.
Toen het zuidwesten van de Verenigde Staten begon te stijgen en het huidige landschap werd gevormd kwamen op enkele plaatsen, waaronder in Petrified Forest National Park in Arizona, de versteende boomstammen mede door wind- en watererosie weer aan de oppervlakte te liggen.
We lopen het trailtje naar Puerco Pueblo daar staat en ruïne van een pueblo die bewoond werd van 1250-1380 en er zijn Petroglyphs te vinden, Petrogliefen, zijn symbolen, figuren of andere afbeeldingen die in de rotsen zijn gekrast, gekerfd of gehakt.
Het park sluit om 17.00hr en een flinke wandeling zit er, door tijdsgebrek, niet in.
We stoppen nu ook weer bij verschillende uitzichtpunten, we gaan naar Blue Mesa alleen voor wat foto’s.
We zien dat er nu er beneden een geasfalteerd pas loopt, wij hebben deze hike in het verleden gedaan, toen het pad nog aangegeven stond met een bordje of een torentje stenen.

We stoppen bij de Agate Bridge een versteende boom over een creekje wel ondersteunt met een betonnen plaat en het Jasper forest, hier ligt het vol met versteende bomen.
Dan rijden we door naar het Rainbow Forest Museum en Visitor Center, dat dan al gesloten is, we lopen het daar het rondje naar de Long logs en dan houd het voor ons op we moeten nog een camping zoeken voor vannacht.
Zodra we het park uit zijn is er links een gratis campground, deze stond aardig vol met grote fifth wheels, ze stonden al dicht op elkaar we hadden geen zin om ons daar tussen te proppen.
We zijn dan ook door gereden naar Holbrook, naar de OK campground waar we al 2x eerder hebben gestaan, we hadden geluk doordat de fifth wheel voor ons te groot was voor het laatste plekje konden wij hier staan anders hadden we door moeten rijden naar de KOA camping.
Ondertussen is het ruim 18.00hrgeweest dus begin ik maar meteen met koken, nasi, ei en satésaus.

Vrijdag 5 april
Holbroek – Middle of nowere

Ik ben om 7.30hr klaar wakker en sta maar op, deze camping claimt goed internet te hebben, maar gisteren kon ik er niks mee en vanmorgen kreeg ik wel verbinding maar werd er steeds uit gegooid, de eigen hotspot deed het prima.
Eigenlijk is slapen in Holbrook een crime, de goederentreinen rijden heel de nacht en blazen voor iedere overgang, toch ligt de camping er niet dicht bij.
Het is anders bij het Wigwam motel, wat we vanmorgen bezochten, er staan daar een aantal tipi’s waarin men kan overnachten, een paar meter van het spoor vandaan, het zal in alle opzichten een interessante ervaring zijnom daar te slapen, denk ik.
We fotograferen nog een aantal neon sign’s voor we de interstate weer op gaan, ook hier weinig echte Route 66 wegen.
Er zijn wel regelmatig afslagen naar een road attractie, zo komen we bij de Geronimo Tradingpost, zij claimen de grootste Petrified Tree, met een gewicht van 80 ton te hebben liggen.
Bij Joseph City zien we allerlei oude landbouwwerktuigen staan dat bleek het Pionier Museum te zijn, er was niemand aanwezig en we durfden eigen niet zomaar door het hek naar binnen te gaan.
Even later komt er een meneer aan rijden die daaraan het werk was en verlegen zat om een praatje.
Als hij hoort dat we uit Nederland kwamen begon hij World War 11, dat er toen veel werktuigen omgesmolten werden voor oorlogstuig, zoals tanks, vliegtuigen en boten.
Bij ons was het zo dat de klokken uit de kerktorens werden gehaald voor kogels, ook werd alles van koper bij de mensen gevorderd voor kogels.
Ik vertel dat er bij ons thuis een koperen bord hangt wat mijn opa begraven had in de oorlog.
Ook vertelde hij dat hij een mevrouw uit Holland kent, hij wilde ons aan haar voorstellen en zou ons er zo heen gebracht hebben, we hebben hem vriendelijk bedankt, maar gaan toch weer verder op onze route.
Even verder op rijden we een doodlopende weg in voor wat foto’s van de voormalige Red Arrow campground, nu een vervallen zootje.
Er staat nog een camper en dat bleek een Duitser te zijn die ook een camper van El-Monte wegbrengt, hij verteld dat hij al veel Nederlanders is te gekomen.
Dan maken we een stop bij Jackrabbit een tradingpost, ook hier kom je kleurrijke mensen tegen.
Winslow krijgt wat meer aandacht van ons, deze stad is bekend van de de singel Take it Easy The Eagles, waarin de zin voorkomt Standing on the corner in Winslow.
Jackson Browne staat op de hoek, het standbeeld van Glen Frey staat een paar meter verderop.
Zijn standbeeld werd toegevoegd kort nadat hij stierf, dankzij de inspanningen van 2 radio-dj’s.
We bezoeken de souvenierswinkels en de dame in de Arizona Trading Company verteld enthousiast over Grand Falls, Rob had er over gelezen en het zou heel mooi moeten zijn en is alleen in maart tot eind mei te zien de andere maanden is de waterval vrijwel droog, de vraag is kunnen weer komen met een camper, want het laatste stuk is dirt road.
Volgens die dame is het wel wasbordachtig, daar deinst mijn ega niet voor terug.
We nemen een folder mee en beginnen aan de tocht naar Grand Falls, het eerste stuk is over geasfalteerde weg door de polder, bij de Round Chruch of the Nazarene moeten we afslaan de dirt road op.
Deze is 9.6 mile lang en inderdaad een wasbord, door alle het 4WD verkeer wat er overheen raast, een paar stukken waren wat ruwer maar goede te doen.
De Falls is 185 ft hoog en wordt gevormd door smeltwater uit de White Mountains en regenwater en valt via trappen de Little Colorado in.
Het water neemt nog al wat rode modder mee en wordt daarom ook wel de Chocolate falls genoemd of Mud falls hoorde ik vanmiddag.


We eten onze lunch daar op en moeten dan ook die 9.6 mile weer terug over de hobbel de bobbel weg.
Dit was een zij uitstapje en staat niet in de EZ66, we pikken de route weer op, we maken een stop bij een oude pottery, die nu helemaal vervallen is en regelmatig opengebroken wordt alles binnen in schijnt vernield te zijn.
Dan staat er nog een bezoek gepland bij de Meteor Crater, de Barringerkrater is waarschijnlijk de bekendste inslagkrater op aarde, hij is genoemd naar mijnbouwingenieur en zakenman Daniel Moreau Barringer.
De krater is gevormd door een nikkelijzer meteoriet, dit gebeurde ongeveer 50.000 jaar geleden, geschat wordt dat hij een doorsnee had van 50 meter en 300.000 ton woog.
De inslag veroorzaakte een aardbeving met een kracht van minstens 5.5 op de schaal van Richter, de krater die het gevolg was van de inslag is ca. 1300 meter in doorsnee en ongeveer 170 meter diep.
Van 1964 tot 1972 gaf de NASA hier trainingen aan Apollo astronauten, voor eventuele maanwandelingen.
We lopen helemaal naar boven voor een uitzicht op de krater het was jammer dat je daar uit je hemd waaide, we gingen dan ook snel naar de lager gelegen uitzichtpunten.
Het loopt alweer tegen 17.00hr en ik vind het wel genoeg voor vandaag, campings zijn hier dun gezaaid, boondocken is ook geen probleem maar wel op een beetje redelijke plaats en niet te dicht bij de interstate.
Dit vinden een stukje van de interstate af een oude KOA camping, met een office, zwembad en restroom, we besluiten dan ook om hier te overnachten.

zaterdag 6 april
Two Guns – Seligman

Eindelijk eens een nacht goed geslapen, mag ook wel na 2 weken, het was hartstikke donker op deze camping.
Voor we naar bed gingen hoorden we wel muziek en zagen lichten in het gebouwtje aan het begin van de weg, waarschijnlijk is dit een hangplek voor jongeren.
Het is net geen 9.00hr als we wegrijden naar de ghost town Two Guns, dit is een van de vele spooksteden verspreid over het zuidwesten.
In 1878 viel een groep van Apachen een kamp in Navajo binnen, waarbij bijna iedereen werd gedood en hun kostbaarheden werden geplunderd.
Toen de Navajo-stam zich realiseerde wat er was gebeurd, stuurden ze een aantal verkenners om naar de Apachen te zoeken.
De Apachen vielen nog een ander kamp in de buurt aan, maar ze verdwenen schijnbaar kort daarna.
Navajo-verkenners ontdekten al snel hun schuilplaats, en uitbarsting van warme lucht van een kampvuur gaf de locatie van Apaches aan in een ondergrondse grot.
De grot werd in brand gestoken en de dode paarden werden gebruikt als afsluiting, de Apache stierven allemaal door verstikking terwijl de Navajo buiten naar hun doodskreten luisterden.
Sommige mensen geloven dat dit dodelijke incident het land rond Two Guns is vervloekt.
Begin 1920 openden Earle and Louise Cundiff daar een trading post en later een benzinestation en restaurant.
Op een gegeven moment komt
Harry “Two Guns” Miller ten tonele en huurde grond van de Cundiffs, hij beweerde dat hij Native American was en creëerde een Apache-personage voor zijn bedrijf.
Hij liet zijn haar groeien en droeg het in vlechten en noemde zichzelf Chief Crazy Thunder.
Hij was een veteraan uit de Spaans-Amerikaanse oorlog, vestigde zijn bedrijf toen de stad winstgevend begon te worden als onderdeel van Route 66, waarschijnlijk was zijn verhaal niet meer dan een toneelstuk en was hij geen Native American.
Hij was een onaangename man die schedels van stamgenoten verkocht in zijn winkel.
Hierna stoppen we bij Twin Arrows, ook een ghost towm hier is het helemaal afgezet met een berrier, maar daar kunnen we overheen klimmen, het houdt wel het dumpen van afval enigszins tegen.
Vroeger was dit een eetgelegenheid, met een Red and White Valentine Diner, de naam zegt het al in de grond staan 2 grote pijlen.
We bezoeken Flagstaff, doen een paar boodschappen bij de Walmart en rijden de loop waar de meeste roadside attracties te vinden zijn, waar het mogelijk is parkeren we de camper anders moeten we vanuit de camper fotograferen.
We rijden, als het mogelijk is zoveel mogelijk op de binnenweggetjes en mijden de interstate, het gebeurd wel eens dat het asfalt ineens ophoud en er een dirt road voor ons ligt.
Ook zo vandaag, waarschijnlijk waren ze kortgeleden met de grader er over heen geweest, de weg lag er keurig bij we hebben weleens slechtere geasfalteerde wegen gehad, dus rijden we door.
I
n de buurt van Bellemont ligt Davenport Lake een droog meer, afgelopen jaar was een nat jaar en dan komt de bodem tot leven en wordt het meer weer een meer.
Als we daar staan voor wat foto’s komt er een politieauto langs en die vraagt of alles goed is.
Ook in de buurt van Deer Farm road komen we zo’n stuk dirt road tegen, verder rijden we door het bos en zien niks anders dan bomen.
We komen de borden van Bearzonia tegen, een leuk park maar we slaan het over zijn hier al 2x geweest, wij gaan de stad in.
We stoppen bij het Museun Gallery, in Williams mooi, gerestaureerde pompen en auto’s,we gaan de shop nog even in maar houden de handen angstvallig op de knip, alles is er schreeuwend duur, net als de benzine $3.49.
Zachtjes rijden we verder en fotograferen nog het een en ander, als we een plaats zien om te parkeren zetten we ons huis even aan de kant, het was op een plek om bussen in en uit te laden maar die waren er vandaag niet.
Achter het steakhouse is een plein met historische panden, we kunnen dichtbij parkeren lopen terug naar het plein, als we weer bij de camper komen blijkt het al na 14.00hr te zijn, lunchtijd dus.
Om nu op een parkeerterrein van een restaurant onze eigen lunch op te eten vinden we niet kunnen en steken de weg over om daar te parkeren.
Als we zitten te eten komen er verschillende hot rods langs, het is weekend en mooi weer en dan komen ze naar buiten.
We zien dat ze in de andere straat op de hoek geparkeerd worden, dus voor we wegrijden lopen we daar nog even heen.
Ash Fork een plaats die zichzelf heeft uitgeroepen ”The Flagstone Capital of the World”,
vanwege het grote aantal steengroeven en steenwerven in en rond de stad.
We overleggen wat we verder gaan doen en tot hoever we willen rijden, ik zou graag een was willen doen het wordt dan geen boondocken, we rijden naar de KOA in Seligman, ik doe een was en maak mijn verslag van gisteren af.
Na het eten maken we het verslag, vannacht zullen we hopelijk goed kunnen slapen iedere 10 minuten komt er een trein langs, een geluk hij blaast hier niet.

Zondag 7 april
Seligman – Oatman

Wat dat toch is met die nachten geen last van een trein, die ook ’s nachts regelmatig langs rijdt,maar van een echtgenoot die hoorbaar slaapt, weer een waardeloze nacht dus.
Het is 9.10hr als we van de camping wegrijden, we gaan Seligman in, niet voor het eerst er is dan ook veel al bekend.

Er stopt een busje met Aziaten en dan is het ook met de rust gedaan daar, soms is een foto maken bijna onmogelijk om niet gephotobomb te worden.
Even later stopt er een grote toeringcar, toen hadden wij het meeste al gezien en halen de camper op en rijden verder.
Het is al een heerlijke temperatuur en Rob kleed zich om in wat luchtigere kleding, ik doe dat een paar stoppen verder pas.
Vandaag heel de dag geen interstate, maar heerlijk cruisen over Route 66, op sommige plekken zien we de echte oude weg nog liggen, deze is niet meer in gebruik en het onkruid groeit er goed.
Na Seliman stoppen we in Peach Springs, de kersenbloesem is hier wel op z’n hoogte punt, er staan Iepen en die zitten bomvol met bloemen, dit is volgens Rob een slecht teken, hij zou zich dood kunnen bloeien. In Peach spring staat een gas station en een trading post uit 1932, het was een commercieel gezien een belangrijke plaats voor de inwoners van Peach Spring en de reizigers op Route 66.
Er was een garage en een winkel,ook hier weer toen de I-40 kwam was het gedaan met de business, nu is het een kantoor voor de Hualapai Game & Fish and Tribal Forestry.
In Truxon vinden we het Frontier Motel met daarnaast nog een aantal oude auto’s en werktuigen.
Dan volgt Valentine met een oude garage, deze stond achter een hekwerk met prikkeldraad er op dat zal beslist niet voor niets geweest zijn.

We zien steeds ontzettend veel afval of vernielingen bij roadside attracties.
In Hackberry stoppen we bij de General store een, schitterende oude winkel met een soort museum, zowel binnen als buiten.
Binnen zijn er delen van het plafond en wand bedekt met biljetten, we zagen er ook euro’s tussen zitten.
Ook bij de badges zaten er van de Nederlandse politie evenals Nederlandse nummer borden
Er staat binnen een mooie diner en ook de werkplaats, naast de store is een mooie tentoonstelling.
Heren ga naar het toilet, deze is echt voor mannen en waarschijnlijk door mannen gedecoreerd.
Nog voor Kingman vinden we Kozy Corner Trailer Park Signs, met als publiekstrekker de Giganticus Headiscus, dit is een 14ft hoge sculpture gemaakt van hout, metaal, kippengaas en beton gemaakt door Gregg Arnold in 2004.
Er werden viltstiften uitgedeeld en gevraagd of je iets wilde schrijven op een auto, we hebben onze naam en land er op achter gelaten.
Ondertussen heb ik ook maar wat luchtigere kleding aangetrokken het is bloedje heet.
Onderweg hadden we al Poppy’s in bloei zien staan, als we weer een veld met Poppy’s zien en we kunnen van de weg doen we dat, thuis hebben we ze ook en bijna heel het dorp ondertussen, het zaait zich nogal makkelijk uit zullen we maar zeggen.
Als we Kingman inrijden gaan we eerst naar de Walmart om voor de komende dagen boodschappen in te slaan en even online te gaan om te zien of er nog berichtjes zijn, heb niet altijd zin om de hotpsot aan te doen.
Het is er scheurend druk en ook de cassiere die we treffen is niet zo snel en slim, het duurde even voor we afgerekend hadden en o.a een plastic tasje mee kregen met 1 klein pakje vleeswaren er in, meestal letten we op dat we niet teveel plastic tasjes krijgen, we hebben er al genoeg om iedere die de verdere vakantie als afvalzak te gebruiken.
Als we bij de camper komen staat er een camper zo dicht naast ons geparkeerd, terwijl er plaats zat was, dat we de deur amper konden open doen, ze hadden zelfs de spiegel hiervoor moeten inklappen.
Het is weer na 14.00hr beetje laat voor de lunch, deze gebruiken we dan ook maar weer op het parkeerterrein.
We rijden Kingman in en dan valt het kwartje pas we zijn hier verschillende keren geweest,maar dan in de winter voor de Christmas Parade.
Als het mogelijk is stoppen we voor wat foto’s anders probeer ik het vanuit de camper, maar met een antenne en een capover die steeds het beeld verpesten en ook nog een papier met het verzekeringnummer wat op de vooruit geplakt is, lukt het niet altijd.
Bij de locomotief kunnen we goed parkeren en lopen een rondje, nu dus de locomotief zonder kerstversiering.
Onze volgende stop is Golden Valley bij het Cool Spring Station Museum dit zit aan de Oost ingang van de Black Mountains, voor reizigers van Route 66 was dit de laatste stop voor ze aan de winderige en gevaarlijke route door de bergen begonnen.
We gaan de Sitgreavespass over naar Oatman, onderweg maken we een stop bij de Shaffer Spring, er sijpelt daar water uit de rotsen en ene meneer Shaffer heeft daar een muurtje om heen gebouwd, de lokale jeugd vond dat een uitgelezen plek om er goudvissen in te laten zwemmen, vandaar de naam Vissenkommetje.
We komen uit in Oatman, parkeerplaats zat en we lopen een rondje, er liepen deze keer veel ezeltjes door de straat, die door toeristen flink gevoerd werden, wel met speciaal daarvoor verkocht voer.
Na een half uurtje hebben we het weer wel gezien, we zoeken de camper op en gaan dan op zoek naar een plekje voor vannacht.
Het is de bedoeling dat we boondocken, we rijden de afslag naar Bullhead City voorbij en zoeken een plekje langs de weg wel een stukje het veld in.
Op een gegeven moment ziet Rob een leuk plekje en ik de 1ste bloeiende cactus, eerst wordt de Beavertail cactus gefotografeerd en dan kijken we of het plekje een beetje vlak is.
Plek wordt goedgekeurd en camper neer gezet, we gooien meteen alle ramen open, het is maar 30ºC in de camper en met gebrek aan airco dan maar arko.
We zitten nog een poosje buiten voor Rob de bbq aansteekt voor de schrimps, ondertussen genieten we van een mooie zonsondergang.
Na het eten worden de verslagen gemaakt, het is nu 21.30hr en nog steeds ruim 26ºC, dat was de afgelopen weken wel anders.

Maandag 8 april
Oatman – Twentynine Palms

Na een heerlijke nacht geslapen te hebben, lekkere temperatuur, sta ik uitgerust rond 7.30hr naast het bed.
Kijk even hoe de hotspot zich gedraagt, we zitten tussen de bergen en hij is super traag, even naar mijn ouders bellen zit er nu even niet in, doen we later onderweg wel.
Het is nog lekker vroeg als we ons plekje verlaten, langs heel de weg zien we regelmatig campers staan die daar overnacht hebben.
Bij Topock rijden we de brug over de Colorado over en zitten dan meteen in Californië, we willen een stukje dichter bij de plaats komen waar vroeger Route 66 liep nu is het alleen nog een buis wat er te zien is.
We slaan bij Pirate Cove af, zo te zien een heel duur vakantiepark, wel schitterend opgezet en menig kind zal daar heel erg kunnen genieten.
Na een stoplicht omdat het een one lane is staan we bij de voormalige weg, na wat foto’s rijden we door naar Needles.
We stoppen bij Boraxwagen nummer 277, gemaakt door Studbaker Wagon Compagnie, rond 1880 gevestigd in Mohave in Californië.
De wagon is gebruikt bij Borax bedrijven ten oosten van de Mohave Railroad.
Hier vinden we ook de eerste bloeiende Cholla cactus, voor ik uitstapte heb ik eerst mijn ouders gebeld, zijn de ouwetjes ook weer tevree.
Als we door de stad rijden zien we ook verschillende murals met als thema Route 66, ook een aantal zwervers lopen hier rond.
De Masonic Temple met drie Marokkaanse bogen, de temple is van 1929 alleen allang geen temple meer maar een theater, wat niet meer in gebruik is.
Als we de benzineprijzen hier op de borden zien krijgen we bijna een hartverzakking $5 per gallon,wat is er aan de hand, dat het in Californië duurder zou zijn wisten we maar bijna het dubbele is toch wel een beetje gortig, later lees ik op facebook dat de prijzen overal flink stijgen.
We maken een stop bij Goffs, de stad
werd in 1883 gebouwd hoofdzakelijk voor de Sante Fe Railroad.
Begin 1900 verhuisden veel leden van de Sante Fe Railroad Company naar Goffs, waardoor het een populair stadje werd.
In 1914 werd het schoolgebouw en begonnen de eerste klassen, ook Goffs werd een spookstad nadat de Route 66 verlegd werd.
Het schoolgebouw is helemaal gerestaureerd en een volwaardig museum.
Al rijdend door de woestijn, zien we dat er toch nog heel veel wildflower in bloei staat op sommige plaatsen ziet het gewoon geel van de bloemen, deze keer.
In Fenner is een picknick plaats met een vijver met beelden in een van de vijvers zwommen flinke koikarpers.
Dan willen we de I-40 oversteken om Route 66 te vervolgen helaas is de weg gesloten en worden we verwezen naar de Kelbakerroad, we dachten de Essexroad te nemen maar ook deze is afgesloten, dan toch de Kelbaker, we missen zowel verschillende roadside attracties.
Dan komen we een hele nieuwe shoetree tegen, de oude lag al jaren tegen de wereld, de sock en de bratree zijn helemaal niet meer te vinden, deze stonden vlak voor Roy’s.
Nu staat daar een nieuwe paal met allerlei spullen op en aan, van briefjes tot flessen, met in top een kerstboom.
We nemen de weg naar Twenty Nine Palms voor een bezoek aan Joshua Tree, het is 15.00 als we het het stadje inrijden, we besluiten het park in te rijden de intree is geldig voor de komende 7 dagen, helaas zijn alle campings in het park vol en boondock plekken zien we aan deze kant niet.
We rijden een stuk het park in en gaan dan terug naar Twenty Nine Palms voor een camping hier hebben we al vaker gestaan.
Helaas is het internet hier niks en ook de hotspot geeft nauwelijks signaal.

Dinsdag 9 april
Twentynine Palms – Cottonwood

Weer een slechte nacht, veel wakker met als gevolg er bijna niet uit bed kunnen vanmorgen.
Toch om 8.00hr opgestaan, koffie/thee gemaakt om wakker te worden, toch de hotspot opgestart, op mijn telefoon kwamen wel de berichtjes binnen op de laptop wilde de mail geen bijlage openen en laat die nou net belangrijk zijn, via via toch kunnen lezen.
Door alle toestanden is het ruim na 9.00hr als we van de camping weg rijden.
We gaan via het plaatsje Joshua Tree en gaan door de west ingang het park weer in.
Wat we hier nog nooit mee gemaakt hebben er stond een kleine file om het park in te kunnen gaan.
Het viel ons op dar er hier weinig wildflower was, waar gisteren de grond geel zag van de bloemen was er het hier hoofdzakelijk groen.
We stoppen bij een viewpoint en lopen het veld in, we klimmen over wat rotsen en zien een mooi verborgen stukje natuur.
Ook vinden we een paar mooie Barrel cactussen en een paar Hedgehog cactussen met bloemknopen en een lizard die op de foto wilde.
De wind neemt flink toe, als we de hike naar de Barker Dam gaan doen, de temperatuur valt dan mee tot we in de luwte komen.
Al fotograferend lopen we deze hike, er staan Hedgehog in bloei, soms verscholen in rotsspleten of onder struiken.
Onderweg komen we bij Coyote Hole een rots met petroglyphs, deze zijn ooit voor een film met verf duidelijker gemaakt.
De Barker Dam is een klein water reservoir begin 1900 gebouwd door vee boeren.
We moeten een stukje rots klimmen om bij de dam te komen, maar dan heb je ook wat.
We relaxen en poosje op de rotsen voor we de terug weg aanvaarden, we deden ongeveer anderhalf uur over deze trail.
Op ons dooie gemak rijden we verder, we slaan af naar Keys View, over wind gesproken daar waaide het pas echt, je staat daar op 1581 meter hoogte en je waait daar uit je hebt, we lopen het rondje en nemen met moeite om de camera stil te houden wat foto’s.
We zakken een stukje naar beneden voor de lunch, we hebben nog knakworsten en die wil ik even in de magnetron opwarmen, we starten daarvoor even de generator.
We doen nog wat korte trailtjes om planten te zoeken, Rob vind een van de gemeenste cactussen The Creepy Devil Cactus, als je hiervan een naald in de huid krijgt, glijdt die er soepel in, eruit halen is een ander verhaal de naald zet zich meteen vast met een weerhaak.
We verrichten nog enig veldwerk als we een Hedgehog vinden met lila bloemen en zoals altijd vind je er een dan staan er meerdere de een nog mooier en groter dan de andere.
Zo door het veld lopend kwamen we ook nog bloeiende Beavertail tegen en Cholla cactussen.
Als we Cholla Cactus Garden naderen zien we dat het er redelijk druk is,morgenochtend komen we hier weer langs en zullen we de garden met een bezoek vereren.
We stoppen wel bij de Occotillo’s, waarvan de stelen nog volop in het blad zitten en de bloemen net open gaan.
In mijn herinnering zouden er heel veel meer moeten staan, toen de weg een aantal jaar geleden opnieuw geasfalteerd is, stonden er een heel stel om opnieuw gepland te worden, daarvan heeft niet iedere plant het gehaald er lagen er verschillende afgerot op de grond.
We maken een stop bij het visitorcenter voor we het park uit rijden, het is al gesloten we kunnen er wel de een klein botanical trail lopen, al stelde dat niks voor bij veelplanten stond geen naam.
Dan rijden we het park uit en gaan een slaapplaats zoeken het stuk BLM grond net na het park, als we aankomen rijden zien we al heel wat boondockers staan, we vinden een mooi plaatsje achter op het veld.
Het waait behoorlijk hard dus even opletten hoe we de camper neer zetten, niet met de deur in de wind.
Alle ramen gaan open, geen elektra is geen airco, om het binnen wat af te koelen, met deze wind lukt dat snel.
Rond 19.00hr is het hier al bijna donker, ik kook een potje en Rob bedient de bbq, bij de koffie hebben we nog cake en met de verslagen maken komen we onze avond wel door.

Woensdag 10 april
Cottonwood – Newberry Springs

Oh wat een nacht, het heeft vrijwel de hele nacht gestormd, de camper danste op z’n veren.
Misschien doordat ik gewiegd werd goed geslapen, het is dan ook 8.00hr als ik op sta.
Doe ff de hotspot aan, berichtje op mijn telefoon komen wel binnen, we werden dan ook meteen verblijdt met een goede boodschap.
Het is net nog geen 9.00hr als we onze boondock plek verlaten en Joshua Tree NP weer in rijden.
Het waait erg hard, gelukkig was dit gisteren minder, anders hadden we weinig kunnen doen.
Nu we van de andere kant op het Ocotillo Patch kijken zien we dat er toch nog heel wat staan.
We stoppen bij de Cholla Cactus Garden, ook nu is het er al redelijk druk, de meeste mensen nemen wat foto’s van af de parking en gaan verder.
Wij loop het trialtje en gaan af en toe van de pad om een Hedgehog te fotograferen.
De Cholla cactus wordt ook wel teddybear genoemd, al is het niet aan te raden om er mee te knuffelen, de naalden springen worden al spontaan afgeschoten als je er te dicht in de buurt komt.
Hierna rijden we in een stuk door naar Twentynine Palms voor de laundry, die we niet hebben kunnen vinden,alles wat we vonden waren stomerijen of gesloten zaken.
Ik google even en vind een laundromat in Joshua Tree, wel 13 mijl terug, toch maar daar heen er moest vandaag gewassen worden.
Het leek wel of heel de bevolking moest wassen vandaag, ook geen ondergoed meer denk ik, wat was het daar druk.
Hier hadden ze grote groter grootste was machines, dat van ons kon in een grootste en 24 minuten later kon het in de droger was in 21 minuten droog op wat een paar stukken na.
In de tussentijd had ik foto’s bij de verslagen gezet en Mb’s gekocht, we rijden terug naar Twentynine Palms om eerst te tanken bij de K was het daar het goedkoopst $3.61, aan de snelweg $4.97 per gallon.
Terwijl de tank gevuld wordt kan ik gratis wifi oppikken en lees op de Facebookpagina van “Amerika met camper” dat het overal hard waait.
Wij gaan onderweg naar de Amboy Crater en hopen er het beste van, inderdaad flink wind.
Als we onderweg even lunchen staat de camper nog harder te schudden dan afgelopen nacht.
Dan naar de Amboy crater, dit is een uitgedoofde vulkaan van ongeveer 79.000 jaar oud en is waarschijnlijk 10.000 jaar geleden voor het laatst uitgebarsten.
De sintelkegel is 288 meter hoog en steekt 75 meter boven het grote lavaveld uit.
Er loopt en voetpad naar de craterrand deze hike duurt 2-3 uur, het waait er keihard en dus gaan we dat niet doen.
We wilden er ook overnachten maar zo op de vlakte en met deze wind zien we daarvan af.
We rijden door naar Ludlow en hopen daar en plaatsje in de luwte te vinden, het enige wat we vinden is bij een benzinestation tussen alle trucks, die meestal de hele nacht hun motor laten draaien, ook dit wordt het hem niet.
We moeten de interstate op, want de route 66 road is daar bereslecht, die hebben we ooit eens gereden met een camper en dan met 1 wiel in de berm dan schokte het wat minder.
Ik weet nog dat we ons afvroegen waar alle motorrjders waren het was mooi weer en weekend, waarschijnlijk wisten die het wel en meden ze deze weg.
We kunnen de Interstate we af en rijden richting Newberry Springs, campings zijn er niet te vinden en een boondock plek die een beetje in de luwte ligt net zo min.
En dan doemt er ineens Newberry Mountain R.V. Park op, we twijfelen niet eens en draaien het terrein op, we zijn helemaal klaar met die wind, zeker Rob die moet af en toe flink aan het stuur hangen.
Een nadeel is de camping ligt dicht tegen de I-40 en we horen dus de vrachtwagens langs razen en dat gaat meestal in de nacht gewoon door.
Ondertussen lijkt de wind wat te zijn gaan liggen, soms nog een onverwachte rukwind.
Het internet is 3x niks, doe de eigen hotspot maar aan.

button2 button3