Week 2
2 december Cozumel, Mexico
Toen ik vanmorgen de gordijnen open deed was er land in zicht, dat was het vaste land van Mexico.
Aan de andere kant zou het eiland Cozumel in het zicht komen, dit was ook het doel van vandaag.
De Norwegian Pearl was niet het enig cruiseschip wat dit eiland aan deed, we zagen er zo al vijf liggen.
Vanaf 10.00hr konden we van boord, wij gingen Stingray’s aaien en snorkelen.
Om 10.45hr was het verzamelen op de kaden en werden we in een taxibusje naar Stingray Beach gebracht.
Daar kregen we waterschoenen en een drijfvest, snorkel en flippers uit gereikt, waterschoenen hadden we niet nodig die hebben we van ons zelf.
In totaal waren we met een groep van 50 personen, die werd in tweeën gesplitst, wij wilden eerst met de Stingray’s en daarna snorkelen, er waren na wat aandringen 25 personen die eerst gingen snorkelen.
Wij mochten in het gedeelte met de Stingray’s, terwijl we in het water staan zwemmen ze al om je heen, ze weten heel goed dat ze gevoerd gaan worden.
We kregen dan ook allemaal 2 stukken vis, alleen wilde ze niet bijten, wel kwamen er andere vissen dichterbij, die weten dus ook dat daar eten te halen is.
De Stingray’s zwemmen dus om je heen en zelfs tussendoor je benen, doordat je een beetje wijdbeens staat om je evenwicht te bewaren.
Hierna gingen we een stukje verder de zee in, de temperstuur van het zee water is 29 graden het lijkt net of je in een bad stapt, daar wordt ons het een en ander verteld over de Stingray’s, de leeftijd, het verschil tussen een mannetje en een vrouwtje en hoe je kunt zien dat het een mannetje/vrouwtje is.
Daarna mogen we ze ook aanraken, er worden dan ook foto’s van gemaakt, zelf mag je niet fotograferen in dit gedeelte.
De vissen voelen verrassend zacht aan, alleen als je over het midden van de rug aaide voelde het wat ruwer.
Verder mocht je ze ook nog zoenen, maar daar had ik niet zo’n behoefte aan.
Toen was het tijd om te wisselen en mochten wij gaan snorkelen, dit was niet echt een succes, er waren best grote golven en ik ben al niet zo’n goede zwemster en ook vond ik de snorkel 3 x niks.
Het mond gedeelte was te zacht en leek ook te klein, ik kreeg het niet goed in en het lekte daardoor.
Ben dan ook maar heel even in het water geweest en was er vlot uit voor de paniek toesloeg, het had waarschijnlijk beter gegaan als het kalm en rustig water was geweest en niet zo diep.
We genieten nog een poosje van de zon voor we terug gaan, kan onze badkleding drogen.
Rob vind nog heremietkreeften op het strandje.
Om 14.00hr kwam er een taxi die ons of terug naar de kade bracht of downtown, we moesten dan wel zelf een taxi terug nemen.
Voor we naar de taxi gingen werden we er nog op gewezen dat er foto’s gemaakt waren en dat we die konden zien en eventueel kopen, we hebben de CD gekocht met alle foto’s er op, dat was bijna net zo duur als twee foto’s.
Wij zijn terug naar de kade gegaan en eerst naar het schip om te eten en te douchen, daarna weer terug naar de wal, net buiten de kade waren allemaal winkeltjes met souvenirs.
De verkopers zijn daar net zo opdringend als in de Spaanse kustplaatsen, ze willen je graag in hun winkel hebben, ik heb alleen een keramiek van een zon gekocht.
Terug aan boord wat gelezen zittend op het balkon, dit is toch wel een zaligheid, de privacy van een eigen balkon.
Rond 18.00hr een snack gegeten op het achterdek en meteen de afvaart daar mee gemaakt.
Voor we het restaurant in gaan moeten we onze handen desinfecteren, er staat iemand met een spuitfles en die spuit wat op je handen, nu zeggen ze daar vaak, washy washy, smiley smiley, het slaat nergens op maar het is wel lachwekkend.
Terwijl vanavond zitten te eten wordt het looppad naar het buffet afgesloten, alle mandjes met o.a ketchup, peper en zout wordt van de lege tafel gehaald, zelf het buffet wordt leeg gemaakt.
Even later zien we van alles uit de keuken komen en wordt er een nieuwe buffet opgemaakt, dit bleek het Chocoholic Buffet te zijn.
Dit is vanavond van 21.30 – 23.00hr, nu kunnen ze mij hier geen plezier mee doen, dus zal ik hier ook niet heen gaan.
Toen we terug in de hut kwamen was deze al klaar gemaakt voor de nacht, deze keer piepte er een muis, tussen het terug geslagen dekbed uit.
3 december Cruisedag op zee
Gisteravond ging het steeds harder waaien, we zagen in het logboekjournaal van de kapitein dat het een windkracht 7 was.
Dat was ook wel te voelen het schip deinde goed.
Toen we vanmorgen opstonden was Cuba weer in zicht, de zee was heerlijk ruw en het was bewolkt.
Voor het ontbijt zijn we eerst de labels voor de koffers wezen halen.
Deze moeten vanavond ingepakt op de gang gezet worden, zodat deze vannacht verzameld kunnen worden en zodra we in de haven liggen van boord kunnen.
Het ontschepen gaat ook weer helemaal geregisseerd, de labels hebben een kleur en aan de kleur zit een tijd vast.
Wij hebben gekozen om rond 9.30hr van boord te gaan, hoeven we niet al te vroeg op te staan en hopen op een redelijke tijd bij de autoverhuur te zijn.
Deze dag is een vaardag en we hebben dan ook niet meer gezien dan de kustlijn van Cuba en heel in de verte twee andere cruiseschepen, die ook onder weg zijn naar Miami.
We brengen de dag dan ook relaxt door, ik lees wat en af en toe naar het buffet voor een hapje of drankje.
Aan boord is enter temend genoeg, we kwamen vanmorgen voor een bakje koffie op het achterdek en daar was een Duits slager festival/brunch aan de gang.
Bij de ingang van het restaurant stond weer de gitarist te zingen, bij het zwembad is ook altijd muziek en verder kunnen we nog naar de bingo en de karaoke, gokken, boardspellen en noem het maar op.
Niet allemaal ons ding, dus.
Vanavond na het eten hebben we koffie gedronken op het achterdek en konden we flauw de lichten zien van Key West.
Daarna hebben we de koffers ingepakt en kwamen tot de ontdekking we hoognodig moeten wassen.
Straks nog de kleren van vandaag er bij en dan kunnen ze op de gang.
Dag 10-4 december Miami
Vanmorgen was het dus ontschepen, de wekker liep om 7.00hr af, we hadden niks meer te doen dan ons wassen en aankleden.
Ontbijten op het achterdek, met pancakes, frensch toast, scrambled eggs, een sapje en een beker thee.
Wij stonden gepland om rond 8.30hr van boord te gaan.
Na het ontbijt gaan we alvast naar dek 7 en zien hele rijen mensen van boord gaan, zo rond 8.25hr werd er omgeroepen dat onze kleur van boord mag.
We sluiten aan in de rij en dan is het schuifelen naar de hal waar onze bagage staat, voor we daadwerkelijk van boord zijn, wordt onze boardpas nog een keer gescand, zodat ze weten dat we niet stiekem als verstekeling zijn gebleven.
De koffers hadden we vrijwel direct, maar de rij bij borderpatrol en customs was lang en de ambtenaren deden grondig hun werk.
Achteraf viel het allemaal mee en konden we na een goed uur in de taxi stappen richting de carrental.
Toen het op betalen aan kwam bleek ik te weinig cash te hebben en creditcard nemen ze niet aan, Rob gauw de terminal in om een ATM te zoeken, gelukkig was die snel gevonden. Ik was samen met de bagage als onderpand achter gelaten, stel je voor dat hij niet meer terug gekomen was.
Met een extra grote fooi was de taxidriver ook weer tevreden gesteld en mocht ik me weer bij mijn husband voegen.
Bij Dollar waren we ook al meteen aan de beurt en werd ons zonder veel te zeuren over extra verzekeringen e.d. al het papier werk vlot afgehandeld.
We mochten zelf een auto uit kiezen, er stonden er genoeg maar de Ford Escape, vonden we goed genoeg.
TomTom het adres van het hotel in Key West ingegeven en via de Walmart in Florida City naar de Keys gereden, onderweg bij de Subway een brood gehaald en verder gereden voor een picknick plek, liefst aan het water, om dit te kunnen op eten.
Nu kom je blijkbaar zomaar niet aan het water, de vele afslagen zijn of naar resorts of verhuurbedrijven.
Na enige tijd vonden we dan toch een plek waar we konden eten, Piet Piraat voer met zijn Scheve Schuit ook door deze wateren zagen we, hij kwam even onze kant op maar draaide vlot weerom en koos het ruime sop.
Verderop in de route kregen we zin in een Frappé, dus opzoek naar een McDonalds, deze zijn niet moeilijk te vinden.
We vervolgen onze route en rijden dan in een ruk door naar Key West waar we een kamer geboekt hebben in het Blue Marlin Motel, we krijgen een kamer op de eerste verdieping, gewoon beneden dus, en kunnen ze auto voor de deur zetten, wat wel lekker is want we moeten de koffers allebei uit de auto halen.
We hebben namelijk een koffer met vuile kleding en als die schoon is wil ik ze ompakken. Zodra we op de kamer waren de laptop aan gezet en skype, zodat ik nog even naar mijn ouders kon bellen voordat zij naar bed gingen.
Daarna was het de beurt aan de was, weer niet goed voorbereid, we hadden geen wasmiddel en hadden eigenlijk gehoopt dat er een automaat zou hangen.
We konden twee dingen doen of zonder wasmiddel wassen echt vies was de was niet of een winkel gaan zoeken.
Ik koos voor een derde en heb badschuim in de machine gedaan, alle was schoon en fris. Nadat de was droog was zijn we naar Mallory Square gegaan voor de zonsondergang, die in het water viel door de bewolking die er hing.
Verder hing daar wel een lekker sfeertje met wat straatartiesten, zoals een piratengoochelaar, wat jongleurs en zelf iemand die zijn katten had getraind om kunstjes te vertonen. Natuurlijk ook de nodige kraampjes met souvenirs.
Ondertussen hadden we trek gekregen en na overleg besloten een Outback te zoeken, die hadden we namelijk op de heen weg gezien, ook TomTom kent hem en zodoende waren we daar vlot.
Het was er erg druk en we kregen een pieper mee, het zou ongeveer 15 tot 20 minuten duren voor er een tafel vrij was, na een kleine 10 minuten ging de pieper al af.
We hadden vanmiddag al gezien dat er al best veel kerstversieringen waren in de straten, vanavond toen het helemaal donker was, was het een schitterend gezicht.
Dan rijden er hier heel veel mensen op fietsen, alleen geloof ik niet dat ze hier verkeersregels hebben voor fietsers.
Ze rijden midden op de weg, gooien het stuur om zonder te kijken of richting aan te geven en dan hebben ze bijna geen van allen licht.
Echt veel van de Keys hebben we niet gezien, maar dat gaan we morgen goed maken.
5 december Key West/Florida City
Vandaag Sinterklaas al merk ik er hier niks van, niet eens de schoen gezet, alles is hier in het teken van Santa.
Rond 7.40hr opgestaan, toen Rob buiten kwam zag hij dat het vannacht geregend had, zo hoort het ook overdag stralend weer en ’s nachts regen.
Het gratis ontbijt hebben we maar over geslagen, we zouden onderweg wel ergens eten. Eerst zijn we naar het zuidelijkste punt gereden voor een foto van de boei, dat hoort erbij als je op Key West bent.
Als je daar goed om je heen kijkt lijkt het toch allemaal wel een beetje vergane glorie of dit met de recessie te maken heeft weet ik niet.
Je ziet veel achterstallig onderhoud aan de huizen.
We zoeken de hoofdweg weer op en rijden richting Florida City, we komen een IHOP tegen en besluiten daar te gaan ontbijten.
Het ontbijt was goed maar de koffie was de slechtste tot nu toe.
Bij het verlaten van de zaak maken we allebei een uitglijder op de spekgladde vloer (water), gelukkig konden we ons evenwicht houden, de dames schrokken in ieder geval wel en hopelijk gingen ze wat aan de vloer doen.
We hebben geen haast en doen het dan ook kalm aan, we stoppen een paar keer om wat foto’s te maken van de zee.
Toch zijn we rond 13.00hr in de Prime Outlet Florida City, we doen aan window shopping en gaan alleen bij Osh Kosh en Carters naar binnen.
Daar trekken opa en oma de creditcard en kopen het een en ander voor de kleinkinderen. Vervolgens gaan we richting Walmart, gisteren zijn we daar heel even geweest voor wat noodzakelijke boodschappen, vandaag konden we er wat langere tijd door brengen.
Weer wordt er wat voor onze kleindochter gekocht, Rob scoort nog 2 nieuwe broeken en ik moet het doen met een doos pillen tegen de hoofdpijn, oja ook nog iets voor tegen de grijze haren.
Volgens Rob is hij niet de “drugskoerier”, maar ik met al die hoofdpijn pillen, tegenwoordig hebben ze die ook van Equete, het Walmarkt merk, en dat scheelt gigantisch in prijs heb nu 200 stuks voor 4 dollar en anders 24 stuks voor ongeveer de zelfde prijs.
Het assortiment kerstartikelen valt ons een beetje tegen, we zien wel een grote slee met rendieren, helaas kan dat niet mee naar huis.
We rijden nog een stukje verder om te zien of er ergens een art en craft zaak zit, maar helaas niet gevonden, misschien in de buurt van Miami, daar zou Michaels en een Jo-Ann moeten zitten. Terug via de McDonalds waar we een Frappé gebruikten en via internet een hotel reserveerden voor vanavond en morgen.
Dan stond ook de Best Buy nog op het programma voor de nieuwste Sony e-reader, die hier net zo duur is als thuis alleen nu zijn het dollars in plaats van euro’s en dan ging er in verband met black Friday, wat vorige week was, ook nog eens 20 dollar af.
Meteen ook de Sony cover erbij gekocht, kerstcadeautje voor dochterlief.
Achter de Best Buy lag het motel een, Super 8, wat we net geboekt hadden, zijn er dan ook maar meteen heen gereden.
Hebben vanavond bij de Cracker Barrel gegeten, het was heerlijk en zoveel dat we het niet eens op konden.
De winkel was al helemaal in kerstsfeer, schitterend helemaal over de top.
6 December – Everglades
Toch maar de wekker gezet om zoveel mogelijk uit de dag te kunnen halen.
We waren dan ook al om 8.00hr op pad, het continental breakfast slaan we over, er is in de lobby zitplaats voor maximaal zes personen, er stonden al mensen te eten, we nemen alleen koffie mee, die achteraf niet eens naar koffie smaakte.
Dit met de gedachte dat we onderweg nog wel iets tegen zouden komen, voor we het park in gingen, maar helaas we kwamen niks meer tegen.
We moesten het met de koffie en een snack doen.
Het visitorcenter van de Everglades was nog niet eens open, we keken wat rond op de parkeerplaats en ontdekten Tillansia’s (airplant) in de bomen.
Thuis hebben we ze ook gehad, daar groeiden ze op een oude druivenrank.
Als het visitorcenter open gaat, kijken we daar even rond en maken een praatje met de ranger, die kon ons vertellen waar we de meeste kans hadden alligators te zien.
Dit was al bij het eerste uitzichtpunt, op de Anhinga Trail, dit was een kleine trail gedeeltelijk over een boardwalk.
Toen we hier aan kwamen rijden zagen we een heleboel gieren in de lucht, wel twee grote groepen, voor we de parkeerplaats oprijden lazen we op een bord dat deze dieren schade aan de auto konden veroorzaken.
We zagen ze gewoon op de auto zitten en aan de rubbers trekken, bang voor mensen waren ze ook niet ze bleven gewoon zitten of je moest wel heel dichtbij komen, dit bleken gieren te zijn met een zwarte kop, later zagen we gieren met een rode kop.
Een ranger vertelde ons later dat het eerste jaar was dat deze gieren voor een probleem zorgden en inderdaad ze zijn gek op de rubbers.
Ik had geparkeerde auto’s gezien die een plastictas buiten het raam hadden hangen, dit moest dienen als vogelverschrikker.
Voor we deze trail gingen lopen heeft Rob zich al ingespoten met Off, hij was al twee keer gestoken door een muskiet, ik had nergens last van en spoot me dan ook niet in, waar ik later spijt van kreeg.
We lopen dus de Anhinga Trail en spotten veel verschillende vogels, zien een schildpad zwemmen en op het eind een alligator die ligt te slapen in de zon.
We lopen ook nog de Gumbo Limbo Trail, daar werd ik lek geprikt, eigen schuld dikke bult zullen we maar zeggen, drie keer raden wat ik deed toen we bij de auto waren. (insmeren)
We besluiten om eerst door te rijden tot Flamingo, omdat daar een restaurant zit en we vroeg wilden lunchen, de rit er heen duurde ook nog een uurtje, omdat we niet hard reden, zodat we ook nog iets van de omgeving konden zien.
Doordat we niet hard reden zagen we de schilpad die midden op de rijbaan liep goed en konden zodoende zo rijden dat hij tussen door de wielen bleef en er niet onder.
Na het nuttigen van een hamburger met friet rijden we terug en doen dan de uitzichtpunten en trails.
Bij Eco Pond zag ik als eerste een Southern Bald Eagle in een boom zitten, Rob loopt meteen terug om zijn telelens te halen, dit was een juiste beslissing, bleek later.
We lopen een stukje verder en spotten de tweede Southern Bald Eagle, terwijl er ook nog een in de lucht vliegt.
Toen we terug liepen vlogen beide Eagles uit de boom en landen even later in een nest, wat we ook al ontdekt hadden.
Wij zijn getuige van een potje rauwe Eagle ***, voyeurs dat we zijn.
We vervolgen onze weg en zien verderop nog een Eagle in een boom zitten.
Onderweg doen de viewpoints met de daarbij behorende trails aan, de trails zijn allemaal over een boardwalk en zijn rolstoel toegankelijk en geen is er langer dan een mile.
Bij enkele trails ga je door een Mangrove bos en verwacht je ieder moment Tarzan die aan lianen door de jungle zweeft.
Verschillende vogels spotten we genoeg, maar helaas bleef het tot nu toe bij een Alligator.
Op een gegeven moment neem ik het stuur over en mag Rob in de rondte kijken, ik rijd probleemloos over de Rock Reef Pass, deze is wel drie feet hoog.
We besluiten nogmaals de Anhinga Trail te doen, misschien dat we nu meer Alligators spotten.
En oh wat hebben we geluk, we zien de eerste in het water liggen wat verscholen achter beplanting, we zien de zelfde als vanmorgen liggen, we weten nu zeker dat die echt is, want hij lag niet meer op de zelfde plek maar was wel 20 centimeter vooruit gegaan.
Vlak daarna spotten we er een die half in een struik hangt, die in het water staat.
Als we verder lopen zien we ineens een “boomstam” bewegen, dit was nummer vier, alleen de kop stak boven het water uit.
Ook zagen we nog twee schilpadden die op een boomstam lagen te zonnen, al met al meer dan vanmorgen.
Het liep tegen 17.00hr en we besloten dat het mooi was geweest voor vandaag, ik rijd terug naar het hotel, waar we eerst alle Off van ons lichaam spoelen, Rob ontdekt een grote muggenbult op zijn jukbeen, gezichten waren niet in gesmeerd.
We besluiten bij Denny’s te gaan eten, daar bestellen we iets van het 55+ menu, lekker normale portie eten.
Hierna was de Walmart aan de beurt, we kopen een paar yoghurtjes die we ontbijt te kunnen eten.
Nemen meteen de boodschappen mee die op het lijstje stonden om mee te nemen naar huis.
Halen bij de McDonalds een beker koffie om mee te nemen.
Dag 13 – 7 December Everglades
Vanmorgen weer het ontbijt overgeslagen bij het hotel, alleen waren we daar nu op voorbereid en hadden yoghurt, wel hebben we koffie meegenomen die was weer net zo dun als gisteren.
Ons doel voor vandaag was Shark Valley en daar de tramtour te doen, deze is 15 mile lang, een gids verteld je wat er te zien is en die weet ook meestal wel waar de Alligators zitten, hij ziet ze ook veel sneller.
Halverwege kan je nog een uitkijktoren beklimmen, hij kijkt eerst wel of er geen Alligators op het pad liggen, dit schijnt wel eens voor te komen.
We zien weer veel verschillende vogels ook best van dichtbij, al heb je er altijd tussen die zich niet laten fotograferen.
Alligators zien we in het water en er liggen en op de kant te zonnen.
Mama Alligators met baby’s zien we ook, so cute.
We krijgen ook nog een nest te zien van een Alligator er lagen nu alleen nog eierschalen in. Als de tour bijna ten einde is vraagt hij of we misschien op het gemak terug wilt lopen er is nog zoveel te zien.
Wij zijn tot het einde meegereden en zijn waarna terug gelopen, om de Alligators die daar aan de kant lagen beter te fotograferen.
In dit gebied lieven ook Pythons werd ons verteld, omdat deze niet native zijn worden ze gevangen, ooit zijn deze los gelaten door mensen die ze beu waren.
Zaterdag was er nog een hele grote gevangen, deze gaat naar een onderzoeksinstituut en worden geëuthanaseerd en daarna onderzocht er wordt onder andere gekeken wat de maag inhoud is.
Laatst hadden ze er een waar een compleet Deer in zat, je wilt echt geen Phython tegen komen.
We liepen ook nog een kleine trail hopend op een Bobcat, maar helaas, ondertussen was het gaan miezeren.
Na een sanitaire stop naar de auto om de Loop Road door het Big Cypress National Preserve te rijden.
Onderweg kregen we nog even een echte regenbui op ons dak, gelukkig scheen even later de zon weer, alleen is de luchtvochtigheid gestegen en krijg je van die klamme hitte.
Op de weg naar de Loop Road zagen we al Alligators in de berm liggen, dit was een gewone weg waar huizen aan stonden, deze krijgen volgens mij regelmatig bezoek van deze dieren.
Word je wakker en doe je de deur open en dan ligt er een op de stoep of in je zwembad.
Bij de het begin van de Loop Road stond een bord dat het alleen toegankelijk was voor locals, laten wij dat nu ook zijn.
Op deze weg hebben we wel zoveel Alligators gezien dat we op zijn gehouden met tellen.
Waarom de weg alleen toegankelijk was voor locals werd ons op het eind duidelijk, ze waren de bomen aan het snoeien en de weg aan het egaliseren, dit is namelijk een dirt road en op sommige plaatsen niet echt in goede conditie, ook kwamen we vrachtwagens met het snoeihout tegen, maar met wat passen en meten konden we elkaar ruim passeren.
We komen uit op de weg richting Everglades City, hier loopt ook nog steeds en kanaal langs waar Alligators zitten we zien ze dan ook regelmatig in de zon liggen.
Bij de afslag naar Evergaldes City een brood bij de Subway gehaald en een stukje terug gereden, om het op de picknick plaats op te eten.
Daar was ook nog een boardwalk en daar lagen er dus ook nog twee.
We gaan veder richting motel om daar eerst in de checken, we krijgen een mooie kamer, het is wel de kamer voor mindervaliden, maar dat geeft voor de rest niks hij is mooi, groot en super schoon.
Van de eigenaresse krijgen we een heleboel informatie wat er allemaal te zien en te doen is in de omgeving en wat niet onbelangrijk is waar je lekker kunt eten.
We besluiten om naar het zuidelijkste plaatsje aan de Golf van Mexico te rijden, genaamd Chokoloskee, daar is ook nog een Smallwood Store als museum ingericht, verder is er niet zoveel te zien.
Onderweg zien we een Osprey op een paal zitten, deze palen zijn speciaal gemaakt voor deze dieren, als plateau hebben ze een schotelantenne gebruikt, lijkt het wel.
Ondertussen loopt het tegen zonsondergang en nu willen we echt wel eens een mooie zien, er is vrijwel geen bewolking, dus zou het moeten lukken.
We nemen positie in bij de haven, op een klein strandje, genieten ondertussen van het vissen door Pelikanen en krijgen waarachtig een mooie zonsondergang te zien.
Natuurlijk worden we lek geprikt door de muskieten.
Terug naar het hotel om later op de avond te gaan eten, we begrepen dat de restaurants hier om 21.00hr sluiten.
Rob had al gekeken bij het restaurant hiernaast of dat wat was, er stonden twee auto’ s en we gaan er vanuit als het ergens druk is dan is het goed, hier had hij niet zo’n goed gevoel bij.
Vanmiddag hadden we een adres van een restaurant gekregen, waar ze het lekkerste eten serveerden, dat was in Camellia street Grill, zelf TomTom wist het te vinden.
Het was aan de haven dat wisten we, als we daar komen weten we niet wat we zien, je eten moet je meteen bestellen bij binnenkomst, je krijgt een beker en kan zelf je drinken tappen en dan mag je een tafeltje uit zoeken, dit zijn gewone metalen tuinsets met tennisballen aan tafel en stoelpoten.
Verder hangt het er vol met oude meuk, je kijkt je ogen uit.
Het eten was er geweldig, we hadden door de late lunch niet zoveel honger en kozen voor een sandwich met crabcake, die was verrukkelijk, er was inderdaad niets teveel gezegd, we hebben heerlijk gegeten.
Op de kamer koffie gezet, daar waren we wel aan toe na het bakje slootwater van vanmorgen.
Morgen zijn we toe aan de laatste dag van de vakantie en zullen weer richting Miami moeten, hopen onderweg nog wat te shoppen.
Ik heb nog een bestelling voor mini Uggs staan, maar zijn nog geen Ugg winkel tegen gekomen.
8 december – Miami/Shoppen
Vandaag hadden we een missie en dat was mini Uggs kopen, maar eerst moesten we vanuit Evergldes City naar Miami.
Het weer was helemaal om geslagen het was zelf frisjes maar 57 Fahrenheit dat is 13.8 graden Celsius, de korte broek maar weer terug in de koffer gedaan en een wat langere gepakt.
Zo rond 8.00hr reden we bij het motel weg, we hadden weer ontbeten met een yoghurtje en voor de koffie maakten we een stop bij de K benzinepomp. We reden eigenlijk de weg weer terug die we gisteren gereden hadden, dit keer lagen er geen Alligators in de zon, want deze was er niet en dan is het water warmer en blijven ze daar in.
Wel zagen sommige bomen wit van de Ibissen en witte Reigers, ook zaten de Anhinga’s weer met hun vleugels wijduit te drogen.
Deze vogels hebben geen vet in hun veren en moeten na het duiken in het water hun veren drogen.
Wel zagen we een Alligator zwemmen.
Onze eerste stop zou bij de Sawgrass Mills zijn, een gigantisch grote mall, het enige wat ik daar kocht was een horloge voor het wereld schokkende bedrag van $ 10.54, normaal $ 29.95 stond er op, ik ben geen duur horloge waard gooi het overal neer en ben het de helft van de tijd kwijt.
Ik zie schattige honden kleertjes, maar mag ze niet kopen en ook het hondje wat erbij hoort niet, zou ik ook niet willen dit doe je je hond toch niet aan. Moet altijd lachen als ik zoiets zie. We gebruiken een vroege lunch in de foodcourt, een heerlijke Buffelo Chicken van de Subway.
Daarna zijn we op zoek gegaan naar Michael’s voor wat scrapspullen, van de week hadden we er een gezien, de store locater gaf verschillende adressen in Miami aan, helaas degene die wij in TomTom hadden gezet konden we niet vinden.
We rijden het parkeerterrein van de Mall af en Rob ziet een Jo-Ann’s dat is ook goed en daar slagen we voor een nieuw album en nog wat plaatjes alles met 30% korting.
Ik krijg wel het idee dat het scrappen steeds minder wordt en is nu een hele afdeling voor het maken en decoreren van cupcakes, de hobby van dit moment.
We hadden nog geen hotel voor deze nacht, maar wel een couponboek mee genomen, helaas waren de kamers die met een kortingscoupon te boeken waren allemaal al geboekt e zaten we vast aan de normale prijs.
We hebben nu een kamer in de Sleep Inn iets meer dan 2 mile van de car rental.
Nadat we on-line ingecheckt hebben, zijn we naar de Dolphin Mall gereden, daar koop ik nog 2 paar Skechers schoenen, een paar voor $ 49.95, het tweede paar met 50% off.
Kijken nog even rond in een Hello Kitty winkel en ik maak stiekem een foto, is voor onze schoondochter zij is helemaal weg van Hello Kitty of is het onze kleindochter die het helemaal geweldig vind?
Dan hadden we vanmorgen al aan onze missie gewerkt, maar geen resultaat, we hadden het eigenlijk al opgegeven.
Daar lopen we ineens tegen een Journeys Kidz, daar verkochten ze de mini Uggs waar we naarstig naar op zoek waren.
Missie dus geslaagd, aanstaande Oma ze zitten in de tas.
Zijn nog op zoek geweest naar een cover met verlichting voor mijn e-reader, maar helaas niet geslaagd, in een andere mall zouden ze hem wel hebben, we hadden geen adres van deze mall en ik vond het wel best zo.
Ik zal hem wel bestellen bij de Dikke Blauwe (Bol) als we terug thuis zijn.
We besluiten om ook nu te eten in de foodcourt en kiezen voor Orange chicken had ik nog niet gehad deze vakantie.
Helaas waren de Malls niet echt uitbundig versiert met kerst versieringen.
Om 19.00hr zijn we terug bij het hotel en pakken de koffers netter in en wegen ze, om te kijken of we niet boven de 50lb uitkomen.
Ook deze keer blijven we er netjes onder al is het maar net.
Voor morgen hopen we dat we in een keer goed naar de car rental rijden, we hebben nog voor 5 mile benzine en het is 2 mile, zou dus moeten lukken.
9 December Terugreis/Thuiskomst
Vanmorgen op normale tijd op gestaan, we konden alles op het gemak doen, hadden tijd zat.
Tegen 8.00hr gaan we ontbijten, ook dit stelde niet veel voor, maar het vult voorlopig de maag.
Na het ontbijt gaat Rob een sigaret roken buiten, als hij terug op de kamer komt neemt hij twee bekers koffie mee.
Hij verteld dat het giet van de regen en inderdaad het stortte zomaar, gelukkig kwam de zon al weer door en was de bui vlug over.
Even na 9.00hr komen we buiten en lopen tegen een muur van klamme hitte op, we laden de auto in en rijden de 2,2 mile naar de carrental.
Als we de auto inleveren zit er nog voor ongeveer anderhalve mile benzine in, gelukkig was het genoeg, we hadden anders de auto nog een aardig stuk omhoog moeten duwen.
We gaan naar buiten voor de bus naar de luchthaven, maar al wat er kwam waren bussen van de Port of Miami, van de cruise schepen dus.
Dit hebben we zondag niet geweten en ook niet naar gezocht en hebben een taxi genomen, was dus niet nodig geweest.
Terwijl wij staan te wachten komen er nog meer mensen en ook naar de luchthaven moeten, maar nog steeds geen bus.
Op een gegeven moment komt er een taxichauffeur vertellen dat we de airtrain moet nemen, die borden hadden we dus helemaal gemist, gelukkig waren we niet alleen.
Met de airtrain naar de luchthaven, deze stopt bij het begin van de terminal en als je pech hebt moet je een heel eind lopen voor je bij de juiste luchtvaartmaatschappij, gaat wel gedeeltelijk via een lopende band.
We moesten alleen onze boardingtickets nog printen, bij die van mij kwam er een melding dat ik me moest melden aan de balie, was gelukkig niks aan de hand en ze werden daar geprint.
Koffers waren precies het juiste gewicht, toen we die kwijt waren, nog even terug naar buiten en daar regende het ondertussen weer.
Bij de security moesten we beiden door de bodyscan, toen we daarna onze spullen van de band wilden halen, mochten we niet doorlopen er was een dril (oefening) van de beveiligers, dit duurde maar een paar minuten en ondertussen konden we de schoenen aan doen en de laptops terug opruimen.
Doordat we erg vroeg waren zijn we in de foodcourt neergestreken, Rob gaat naar de McDonald om twee Frappé’s, ze staan wel op het bord, maar helaas hebben ze de machine niet om ze te maken.
Er zat niks anders op dan gewone koffie te nemen, we strijken neer aan een tafeltje bij het raam, zodat we nog naar de aktiviteiten buiten kunnen kijken. Ik lees wat, had een erg boeiend boek wat moeilijk weg te leggen was.
Als ik terug kom van het toilet zie ik net nog een doop van een vliegtuig van Jamaica air,
dit kwam aan taxiën en werd aan biede kanten door een straal water uit twee brandweerauto’s bespoten.
Terwijl het vliegtuig verder naar de gate gaat zijn de brandweer auto’s ook meteen weer weg, het ging dus niet om een calamiteit.
We besluiten ook maar onze lunch bij de McDonalds te halen, hierna werd het zachtjes tijd dat we de gate opzochten.
Het was een volle vlucht en er werd steeds omgeroepen of er mensen zijn die hun carry-on bagage, kosteloos, wilden inchecken als ruim bagage, omdat er anders niet genoeg ruimte in de bagagebakken zou zijn.
Of er veel mensen hier gebruik van hebben gemaakt weet ik niet maar er was ruimte genoeg.
Na een vlucht van twee uur en een kwartier waren we in Philadelphia waar we nog een klein uur moesten wachten om te boarden voor onze volgende vlucht.
Deze vlucht was bij lange na niet vol en vrijwel iedereen had drie stoelen voor twee personen.
Terwijl we naar de startbaan taxiën zien we een bloedrode ondergaande zon.
Ik was aan het gangpad gaan zitten, toch zit je daar niet lekker iedereen botst tegen je aan, zelf iemand van de crew, deze mevrouw was best gezet en eigenlijk te breed voor het gangpad.
Van slapen is er dan ook weinig gekomen, nu was het ook maar een vlucht van een goede zeseneenhalf uur, eer je het eten op hebt ben je al weer een uur verder, deze keer was het eten pasta or chicken with rice.
Dan kreeg ik ook nog een hooikoortsaanval, ondanks de medicatie, dit heb ik regelmatig in een vliegtuig, waarschijnlijk door alle luchtjes die de mensen om zich heen spuiten.
Zo rond 6.00hr kregen we nog een warm broodje met, wat wij dachten, jam.
Een goed uur later 7.10hr zetten de piloot de wielen op Belgische bodem en om 7.30hr werd de slurf aangekoppeld en konden we van boord.