Week 2. 27 nov. – 6 dec.

Week 2

27 november – Sanibel Island

 

 photo Dag8_zps1148114a.gifVandaag was een bezoek aan Santibel  Island gepland, voor we hier heen gaan moeten we ergens zien te ontbijten.
Op de route ligt een McDonalds en die heeft een lekker ontbijt met pancakes, ei,  hash brown, sausage en een biscuit, dat met een grote beker koffie moest voorlopig genoeg zijn.
Wij gaan meteen nog even naar de Publix, die er naast zit, voor water en snacks.
Als we weg rijden zien we achter ons een donkere lucht, gelukkig rijden wij de kant op waar de zon schijnt.
Al is de temperatuur vandaag niet zo hoog als de voorgaande dagen toch is het lekker, als we maar niet in de wind komen.
Er staat een harde wind, dat was ook goed te zien aan de zee deze was ruw, als we net na de brug stoppen moet ik flink duwen om de autodeur open te krijgen.
Rob spot een roofvogel in een boom, later blijkt het een Osprey te zijn, als we de foto’s terug kijken zien we dat hij een vis in zijn klauwen heeft.
We gaan naar het visitorcenter voor wat meer informatie over het eiland, we krijgen een map mee waar de bezienswaardigheden in staan.
We besluiten naar het J.N. “Ding” Darling National Wildlife Refuge te gaan, dit heeft een heel mooi visitorcenter en ook hier worden we weer vriendelijk te woord gestaan.
We rijden naar de ingang en betalen de 5 dollar intree, hier voor mag je de hele dag in en uit het park.
Het park bestaat uit een meer met wat eilandjes, mangrove bos en er huizen heel wat verschillende vogels, ook Manatees zouden er moeten zijn.
Ook zouden hier zoutwater krokodillen moeten zitten maar helaas deze lieten zich niet zien.
Rob heeft een Manatee gezien die even kwam ademhalen, daarna verdween die weer onderwater en daar kunnen ze wel 20 minuten blijven voor ze weer zuurstof nodig hebben.
De vissen die in het meer zitten zijn echt springvissen, regelmatig springen die een aardig stukje uit het water.
Wat we ook veel zagen waren mensen die aan het vissen waren, volgens mij krijgt een Amerikaan een onbedwingbare dwang om in ieder water een hengel uit te gooien.
Het is al lang geen vader zoon aangelegenheid meer, we zien hele families vissen, vader, moeder, zonen en dochters.
Als we het Refuge hebben gehad rijden we naar het eind Captiva Island , helaas kan je vrijwel nergens bij het strand komen, het parkeren kost meteen een hele dag of het strand is gesloten.
Het idee was om daar ergens te gaan lunchen, bij alle restaurants die we daar gezien hebben was het erg druk en sprak het ons ook niet aan, we hadden niet echt zin in een warme lunch.
Zijn terug gereden tot we een Subway zagen, net een Philly cheese steak werden onze magen gevuld.
We besluiten om nogmaals naar het J.N. “Ding”Darling National Wildlife Refuge te gaan, deze keer rijden we de loop zonder uitstapjes te maken. Het weer is erg wisselvallig zo schijnt de zon en dan spettert het ineens weer, we krijgen dan ook regelmatig wat spetters regen.
Toch besluiten we naar Lighthouse Beach te rijden voor het Lighthouse, we betalen voor een uur parkeren en gaan via het strand naar het Lighthouse.
Op het strand vinden we hele grote mosselschelpen, daarvan gaan er weinig in een kilo.
De vuurtoren stelt op zichzelf niet zoveel voor, het is een ijzeren gevaarte, hij was en opgetuigd voor de kerst, dat dan weer wel.
Om een indruk te krijgen hoe groot die mosselschelpen waren heeft Rob zijn schoen erbij gezet.
Het waait hard en het is gewoon weg fris in korte broek en mouwloos shirt.
We lopen via de landkant terug naar de auto, dan houden we het eiland voor gezien en gaan weer terug naar het vaste land, om vlak daarna weer een brug over te gaan naar een eiland.
Er wordt nog even een fotostop gemaakt voor we de brug op gaan.
Na een half uurtje zijn we weer bij ons hotel, we maken een pot koffie en relaxen wat, de temperatuur is flink gezakt de airco hebben we dan ook niet nodig.
Tegen de tijd dat de zon onderging was het weer flink bewolkt, we hebben de moeite niet meer genomen om naar de pier te gaan.
Rond 18.30hr gaan we de deur nog uit voor ons avond eten, het smaakte weer heerlijk, later maak ik nog koffie, maak het verslag af en lees wat.

28 november – Clearwater Thanksgivingday

 photo Dag9_zps47f5928b.gif

Als we vanmorgen rond 8.00hr opstaan merken we dat het een heel stuk frisser is dan gisteren.
Ontbijten doen we met een potje yoghurt en koffie, hier moeten we het even mee doen, later merken we dat we er heel lang mee moeten doen.
Ik bel nog even mijn moeder om te vragen hoe het nu is en hoe ze zich voelt, gelukkig een heel stuk beter dan dinsdag.
We laden de auto weer in en nemen afscheid van het gezellige en vrolijk gekleurde stadje.
TomTom wilt ons over de interstate hebben, maar dwars dat we zijn nemen we de US 41 of de Tamiami trail, zoals die ook genoemd wordt.
We zien al snel dat er weinig winkels open zijn ook de meeste fastfood ketens hebben ook hun deuren gesloten, af en toe zien je er een die wel open is.
Het is Thanksgivingsday vandaag, dat is een Nationale feestdag, waarop men dankt voor al het goede wat men heeft mogen ervaren afgelopen jaar.
Deze dag wordt vaak met de hele familie gevierd. Als we Port Charlotte binnen rijden zien we weer mooie muurschilderingen, we zien deze steeds vaker of het is een nieuwe trend of we kijken er  bewuster naar.
We stoppen even voor een foto, we hebben tenslotte tijd zat.
Hier zien we een Walmart die open is, we hebben nog wat kleine boodschapjes nodig dus stoppen we hier even.
We kopen weer wat kerstboomornamentjes en meteen de bestelde boodschappen, dan hebben we dat maar gehad.
Ik kijk nog even bij de kleding, alle shirts of truien hebben driekwart mouwen, dit is voor dit gebied misschien wel fijn, maar voor ons koude kikkerlandje net iets te fris.
Ik verwonder me over de kerstkleding dit gaat van chique tot ja wat moet ik hier nu van vinden. (Heel erg fout)
We vervolgen onze weg, als we net van de Walmart zijn vertrokken zien we bij en stoplicht een groep mensen protesteren tegen de sluiting van een spring, deze zorgt voor werkgelegenheid en is geneeskrachtig, zonde dat hij dan dicht moet er is al zo weinig werk.
Na een uurtje rijden we Sarasota binnen, dit lijkt een welgestelde plaats, grote jachthaven, grote flatgebouwen , mooie beelden.
Deze waren al rijdende niet te fotograferen, ondertussen werd er ook gezocht naar een eetgelegenheid die wel open was.
Als we even later door TomTom op de interstate gezet worden heeft het opletten daar even prioriteit en moeten onze magen nog even geduld hebben.
We hadden TomTom het adres ingegeven van Robert’s Christmas Wonderland in Clearwater, al hadden we het vermoeden dat deze ook gesloten zo zijn vandaag.
Ons vermoeden klopte daarom werd het hotel opgezocht wat niet veel verder lag, zonder dat we een eetgelegenheid gezien hadden die open was.
Als we inchecken vragen we waar we iets kunnen eten, dat zou tussen 17.00hr en 21.00hr bij de Pizzeria kunnen zijn, net achter het hotel, tot zolang moesten we het met een yoghurtje en wat chips doen.
We draaien in die tussen tijd nog een was en even na 17.00hr gaan we dan eindelijk iets te eten halen.
We bestellen een pizza en spaghetti with meadballs en nemen het mee naar de kamer om daar eindelijk onze maag te vullen.
Daarna is het relaxen wat internetten en het verslag maken.
Morgen nieuwe dag en nieuwe kansen, kijken of we wat mee krijgen van Black Friday dit is altijd de dag na Thanksgivingday.
De dag dat er winkels zijn die stunten met hun prijzen, soms liggen er mensen al dagen voor de winkel om een koopje te kunnen bemachtigen.
Het is ook wel gebeurd dat er mensen onder de voet gelopen werden en vervolgens de dood vonden.

29 november – Clearwater Black Friday

 photo Dag10_zps54d65e17.gifNa een goede nachtrust rond 7.30hr opgestaan, ik lees de mails en de berichtjes op facebook.
Altijd fijn dat je op deze manier contact kunt houden met het thuisfront, zeker  als er van alles gaande is.
We gaan naar het continental breakast , wat bij de prijs van het hotel is inbegrepen, zoveel stelt het niet voor maar de maag is weer even gevuld zullen we maar denken.
Doordat  Robert’s Christmas Wonderland gisteren gesloten was gaan we daar als eerste heen.
Dat was het plan, als ik een Michael’s zie gaan we daar eerst heen, we kopen er wat kerstornamentjes en een plaatje voor het scrapbook.
We schieten ook nog een een Sketchers winkel binnen, mijn hike sandalen zijn stuk en ik zag dat i.v.m. black friday het tweede paar voor de halve prijs is, helaas waren het vrijwel allemaal dichte schoenen.
Over 4 maanden hebben we een nieuwe kans in Las Vegas.
Dan is het toch de beurt aan de kerstwinkel, deze winkel is ook weer leuk van opzet, alleen zijn we teveel verwend met schitterende kerstwinkels, dus vinden we deze maar gewoontjes.
We kopen er wel een aantal ornamentjes en weer wat naamornamentjes voor ons naamboompje.
Onze namen zie je zelden het is hier meestal Anna, zo stel ik me trouwens ook altijd voor en Rob is hier Robert, eigenlijk onze officiële namen.
Hierna is het de beurt voor wat natuur, we gaan naar de Clearwater Pier, betalen een uur parkeergeld en gaan de pier op.
Hier zijn ze net allerlei standjes aan het opbouwen, blijkbaar wordt daar iedere dag waar aan de man gebracht.
Van kettingen, armbandjes, klokken met als achtergrond een of ander drankfles, ingelijste foto’s enz., kortom het gewone souvenir spul.
Halverwege de pier kunnen we niet verder of we moeten betalen, er staan daar alleen maar vissers en de ervaring is dat het daar altijd stinkt.
We gaan daarom ook op het gemak terug naar de auto om vervolgens de Gulf Boulevard te volgen.
Er zijn wel mogelijkheden om op het strand te komen, al vragen ze overal parkeergeld, voor alleen een foto een beetje te gortig, we nemen dan het risico dat de auto weg gesleept kan worden, het is niet druk en hopen dat er geen controle is.
Tegen 12.30hr gaan we uitkijken waar we iets kunnen eten , vlak voor we de brug naar Tresure Island op gaan zien we een aantal eetgelegenheden, ook hier is het betaald parkeren.
Het parkeerterrein staat vol en we besluiten om de brug over te gaan en op Tresure Island iets te zoeken.
Eerst stoppen we nog bij een vispier, we zien dat de auto een permit moet hebben om te parkeren, we snappen het niet helemaal. Wanneer  we de pier op willen gaan staat er een groot bord waarop aangegeven staat wat het kost, je mag er niet eens op voor een foto te maken, toeschouwers moesten 5 dollar betalen, beetje vreemd allemaal.
Als we een wafflehouse zien stoppen we daar, we nemen allebei de Texas Bacon Angus Patty Melt, deze smaakte lekker, de hashbrowns die er bij zat was niet lekker en laten we dus staan.
Terwijl de auto op het parkeerterrein staan, steken wij de weg over naar het strand, hier was de zee wel heel ver weg, we zijn er dan ook niet heen gegaan.
Als we verder rijden komen we nog een Chrismasshop tegen ook hier stoppen we om toch even binnen te kijken, het is niet zo’n grote winkel, ze hebben er wel mooie spullen het is wel allemaal flink aan de prijs.
Wij kopen alleen twee naam ornamentjes.
We rijden verder en stoppen nog een keer bij een Public Beach, op dit eiland moet men wat meer moeite doen om het strand en de zee te zien, staan toch weer dure huizen en hotels voor.
Soms zie je en klein oud huisje tussen de reuzen staan, ik vermoed dat het huis niks waard is maar de grondprijs goud waard is.
Als laatste willen we naar de pier op St. Petersburg, deze ligt aan de Bay, wat en teleurstelling was dat, hier zouden allemaal winkels en restaurants zijn.
Het is net als de pier van Scheveningen, alles gesloten en dan durven ze nog gewoon parkeergeld te vragen, dat gaat dan niet per uur maar per dag nu was het maar 3 dollar, maar 3 dollar voor niks is dan toch weer zonde van het geld.
We geven TomTom het hotel in en rijden terug. In het hotel zetten ik koffie en beantwoord wat dringende mail, Rob zoekt ondertussen op Streets en Trips voor een restaurant.
Hij vind Perkins op nog geen drie minuten van het hotel, het zou aan te lopen zijn als we geen snelweg zouden moeten oversteken.
We hebben er in ieder geval heerlijk gegeten, achteraf blijkt dat deze gisteren wel open was, wij zijn af gegaan op het advies van de meneer die ons incheckte en die verder ook niks wist dan de pizzeria.
Van de Black Friday gekte hebben we weinig mee gekregen.
Nog even over het weer, gisteren was het uitgesproken koud, vandaag was het weer al warmer, al heeft de thermometer maar net de 20 graden gehaald.

30 november – Clearwater – Crystal River

 

 photo Dag11_zps8b5f14f1.gifVanmorgen was het weer auto inpakken en een stukje verder reizen, voor het ontbijt nog een poosje met onze dochter gechat, zijn ook weer bij gepraat.
Na het ontbijt rijden we naar New Port Richey, daar zit een HobbyLobby, we hebben verkeerde insteekhoezen gekocht die moeten dus geruild worden.
We doen meteen nog een rondje door de winkel en ik laat me verleiden tot het kopen van nog wat scrapstickers en een glazen varken, voor de verzameling.
Ben ook wel heel erg makkelijk te verleiden tot het kopen van.
Als we een Walmart tegenkomen stoppen we ook daar even, we zijn dan in Homosassa, we kopen nog wat kleding en watertjes.
We gaan ook de snorkelsets terug brengen, we hebben deze niet gebruikt, op de meeste dagen was de zee te ruw.
Ik had op de borden al gezien dat er ergens in de buurt een Fleamarket was, nu zijn we daar dol op dus al we die zien stoppen we om daar even rond te kijken.
Ik zie een kraam met kleding en vind nog het een en ander van mijn gading, het koste al drie keer niks en er ging van ieder kledingstuk 2 dollar af, zo kost het zelfde shirt wat ik even daarvoor bij de Walmart heb gekocht voor 9 dollar, daar 4 dollar, voelt toch een beetje als belazerd.
Alle kleine puppy’s ben ik zonder echt naar te kijken voorbij gelopen, vind dit zo zielig, lijkt een beetje op de vogeltjes markt van Antwerpen, waar vroeger ook hondjes verkocht werden en die vaak bij thuiskomst na een paar dagen doodziek werden.
it is what it is... - Review of Howards Flea Market, Homosassa, FL - TripadvisorOndertussen is het weer al lunchtijd, op de Fleamarket werden voornamelijk hotdogs verkocht, omdat we het toch wel gezien hadden zijn we verder gereden tot we konden kiezen tussen een McDonald en een Subway de Subway heeft gewonnen.
Hierna was het nog een klein stukje terug rijden naar het Ellie Schiller Homosassa Springs Wildlife State Park.
Wij hebben de auto geparkeerd en werden met de boot naar het park gebracht, je kan ook met de auto tot de ingang komen.
We kregen nog 20% korting op vertoon van onze ANWB pas zo kostte het nog $ 10,40 pp., we kregen een stempel op onze hand als bewijs dat we betaald hadden.
Als we staan te wachten op de boot zien we twee schilpadden op een vlonder liggen, even later komt er een krokodil aan gezwommen en die kruipt ook op de vlonder , weer even later komt er nog een schilpad bij liggen, het werd aardig vol daar.
Het mooiste is dat vrijwel alle mensen zo staan te kleppen dat ze niet eens door hadden wat er gebeurde. Heb ook nog nooit een krokodil zien lachen,   Ik zweer het, deze deed dit dus wel.
We varen over de Homosassa River onderweg krijgen we wat uitleg over hoe het park is ontstaan. In het park leven alleen maar inheemse dieren, behalve een Hippo die mag daar blijven tot zijn dood.
Vroeger was dit park een dierentuin en de Hippo kregen ze aan de straatstenen niet kwijt, geen dierentuin wilde hem hebben, er is toen officieel toestemming gevraagd om hem daar te laten blijven.
We lopen het park door en zien watervogels, Bobcat, Cougar, Vos, Wolf, Krokodillen, verschillende Uilen, Roofvogels, Beren en natuurlijk Manatee’s.
Er worden er hier vier opgevangen, deze waren ziek of gewond zodra ze beter en herstelt zijn gaan ze als het even kan terug de vrije natuur in, lukt dit niet dan gaan ze naar bijvoorbeeld een dierentuin.
Drie keer per dag is er een uitleg en worden ze gevoerd, er worden dan heel veel kroppen sla en andijvie in het water gegooid, per dag eten deze vier Manetee’s 10 kratten sla.
Als laatste bezoeken we het underwater observatory, daar is het toch eerst even goed je evenwicht hervinden  door de schuine ramen wordt je evenwichtsorgaan even voor de gek gehouden en lijk je wel dronken.
Tegen 16.30hr gaan we met het treintje terug naar de auto, bij het begin van het park gekomen zien we de krokodil nu alleen op de vlonder liggen.
Nee, hij heeft de schilpadden niet opgegeten, die waren net een slagje te groot en het schild te hard.
Dit park is eigenlijk gewoon een dierentuin met inheemse dieren, behalve de Hippo dan, het is leuk opgezet en geen straf om het te bezoeken.
Nu was het  nog een mijl of 8 naar het hotel, TomTom presteerde het om er een Fedexje van te maken, door ons eerst door te sturen en dan bij een stoplicht een U-turn te laten maken.
Dan hoef je de weg niet over te steken en kan je zo het terrein opdraaien.
Fedex doet dat ook zo dan hoeft de chauffeur nooit aan de weg kant uit te stappen.
Even na 19.00hr gaan we op pad om iets te eten, zo zachtjes aan verlangen we weer naar een gewone Hollandse maaltijd.
Uit eten is af en toe leuk, maar nu al voor de 10de dag is een beetje veel van het goede, het geeft maar weer eens aan dat we echte camper mensen zijn.

1 december – Crystal River – Saint Augustine

 photo Dag12_zpsd77539b0.gifAls we opstaan zien we dat de wereld niet zo groot is, het is een beetje mistig.
Eerst bel ik naar de familie, we hadden tante nog niet gesproken sinds we weg zijn en zij was een paar uur op bezoek bij mijn zwager en schoonzus, fijn om haar weer even gesproken te hebben.
We laden de auto weer in, het was niet zoveel deze keer, we hadden een kamer op de 2de verdieping en hadden alleen het hoog nodige meegenomen.
We rijden naar het hoofdgebouw voor het ontbijt, hier konden we pancakes bakken, je moest alleen een knop indrukken en even later spuugde het apparaat twee pancakes uit. Na het ontbijt checken we uit en gaan op pad naar St. Augustine , een van de oudste Europese nederzettingen.
Maar voor we daar zijn gaan we eerst naar het Juniper Springs Recreactie Area, in de Juniper Creek zitten verschillende bronnen die het water op een lekkere temperatuur zouden brengen.
Nou,  wij zijn even met onze voeten in het water geweest en brrrrrrrrrr, ijskoud.
Over een boardwalk loop je naar het eind van de trail, daar is ook weer een pool met een spring er in.
Daar mag niet gezwommen worden er zouden daar Alligators zitten, helaas niet toen wij er waren.
Wel hebben we twee waterschildpadden gezien.
Ondertussen was de zon ook aan het doorkomen, dat was meteen te merken aan de temperatuur, toen we bij de auto weg gingen was het 15 graden en bij terugkomst 20 graden.
We zetten koers naar St Augustine, nog zo’, anderhalf uur rijden.
De tijd voor de lunch dient zich aan en het laat zich al raden dat we weer niks fatsoenlijks tegen kwamen.
Vlak voor we de afslag naar St. Augustine nemen zit een Dairy Queen, ondertussen is het al weer 13.30hr en besluiten we daar iets te gaan eten.
Niet alleen voor ijs kun je daar goed terecht ook voor de lunch, we hadden een lekkere sandwich met turkey en ik had er ook nog frietjes bij, dit waren de lekkerste van de vakantie tot nu toe.
Het is dan niet meer zo ver voor we op onze eindbestemming zijn.
Als we St. Augustine binnen rijden zien we meteen al dat dit een mooi en gezellig oud stadje is.
Ons hotel ligt aan het water, de Mantazas Bay hier aan ligt ook Castillo de Marcos een oud Spaans fort.

Als we tegen 16.30 weer op pad gaan is de temperatuur al weer flink gezakt, ook is het weer mistig.
We lopen naar het fort, het fort in gaan doen we niet meer het kost 7 dollar pp.,  dat is het probleem niet , het sluit bijna.
We lopen om het fort heen en krijgen zo wel een indruk hoe groot het is en waar de kanonnen staan, vanmiddag hoorden we verschillende keren kanonschoten.
Speciaal voor de toeristen, ik geloof niet dat er piratenschepen in de haven lagen al liep Jack Sparrow wel door de straten.
Hierna lopen we naar St.George Street, ook dit is een historisch gebied, je vind er onder andere het oudste houten schoolgebouw.
Verder is het een gezellige winkelstraat met restaurantjes en ’s avonds live muziek.
Ook kan je een romantische rit maken in een koetsje.

Rob heeft al heel de dag last van zijn been, we besluiten dan om nog een poosje naar het hotel terug te gaan, is niet zover, om rond 19.00hr terug te gaan om te eten.
We zoeken een eetgelegenheid in de buurt kiezen voor Harry’s Seafood Bar and Grill, is een blokje lopen.
Als we daar komen zit het stampvol en krijgen we een bieper mee, er werd ons gezegd dat het ongeveer 20 minuten zou duren voor er een tafel vrij was.
Na nog geen 5 minuten ging de bieper al af en kregen we een tafel toegewezen gekregen. Het eten was goed maar ook niet weer niet geweldig.
Wat we hier gezien hebben aan kerstverlichting overtreft alles, er zijn hier heel wat snoeren lampjes opgehangen.

2 december – Saint Augustine – Melbourne

 

 photo Dag13_zps3daeeed3.gifVanmorgen geen ontbijt van het hotel, we ontbijten met zelf gezette koffie, een glaasje sap, plakje cake en een yoghurtje.
Zo tegen 9.00hr rijden we bij het hotel weg, als we St Augustine uit rijden zien we hoe groot de Spaanse invloed hier nog is, veel huizen hebben van die Spaanse balkonnetjes.
We gaan op weg naar Melbourne, onze voorlaatste stop voor Miami.
Voor we daar zijn bezoeken we het Blue Spring State Park in Orange City, voor een bezoek aan de Manatee’s.
Voor we daar waren kregen voor de eerste keer een lang stuk interstate te verwerken, ik werd door mijn husband al bijna welterusten gewenst.
Zijn ervaring is dat ik dus altijd slaap op de interstates, nu had ik mijn reader in mijn handtas gestopt, mijn boek was bijna uit en ik hoopte op een kans om de laatste 7 bladzijden te lezen.
Deze tijd kreeg ik nu, ben meteen er na aan het tweede boek begonnen van deze trilogie. Rond 10.30hr betalen we de 6 dollar intree voor het Blue Spring State Park en gaan het park in, parkeren de auto en beginnen aan de wandeling over de boardwalk.
De Blue Spring is een natuurlijke bron die iedere dag 104 gallons water in de St George River laat stromen.
De temperatuur van het water is door de bron altijd warm, dit is een ideale omstandigheid voor de Manatee’s om daar te overwinteren.
Zo rond deze tijd komen ze naar de warme wateren.
Volgens de mevrouw bij de ingang zitten er nu 102, als we bij de Blue Spring zijn zien we drie Manatee’s zwemmen.
Wij dachten een mama met twee kindjes, later lezen we dat ze maar een jong per keer krijgen.
We hebben er dus nog 99 te gaan willen we ze allemaal zien. Als we de boardwalk richting de St George River op lopen zien we al gauw meerdere Manatee’s in het water. De enigste keer dat ze boven komen is om te ademen, daarna zakken ze weer onderwater. We hebben ze niet al 102 gezien maar wel veel, het zijn machtig mooie zoogdieren.
Ook hier hangen de bomen weer vol met Spaans mos, wij gebruiken het veel in bloemstukken om de aarde of het steekschuim te bedekken.
In de zomer mag er in de Spring gezwommen en gesnorkeld en gedoken worden, zodra de Manatee’s verschijnen is dit verboden.
De Manatee’s worden niet gevoerd, ze overleven de winter op hun vetreserves, het gebeurd wel dat ze in het voorjaar moeten kiezen om toch naar de koude wateren te gaan voor voedsel of verhongeren.
Waterschildpadden en Aligators hebben we niet gezien, ze moeten er wel zijn, volgens de informatie.
Achteraf toch een schildpad gezien, alleen niet bewust, na het bekijken van de foto’s zagen we dus een schildpad op een tak boven het  water zitten.
Al met al zijn we ruim twee uur in het park geweest, het is dan ook al lunchtijd als we terug bij de auto zijn.
We genieten nog even in de zon met een snack voor we verder rijden.
In Orange City kijken we uit naar een eetgelegenheid, de enige die we zien en Subs verkopen ziet er niet al te geweldig uit.
We stellen de lunch nog maar even uit, een McDonalds had ik ook geen zin in, al wil ik nog wel de EggNog Shake proberen.
Nog geen 15 minuten later zien we een Subway en halen daar een Buffalo Chicken die we meenemen om later op een  picknick plek te nuttigen, wat we natuurlijk niet vinden. We zetten de auto even op een doodlopend stukje naast de highway, drinken er nog een beker sap bij en we kunnen er voorlopig weer tegen.
Datona Beach slaan we over, het stond in de planning als we tijd over hadden, nu zijn wij toch niet van die race fanaten en zullen er dan ook niks aan missen.
Als we dan nog een Walmart tegen komen in New Smyrna Beach,  stoppen we even voor wat blikjes cola en nemen meteen wat pakken 100 Grand mee voor thuis.
100 GRAND CHOCOLATE BAR 42.5G – Candy-Warehouse.co.uk Als we  even later weer op de interstate terecht komen wissel ik mijn reader af met de binnenkant van mijn ogen, heeft Rob dus toch gelijk.
Even voor half vijf zijn we bij het hotel, we krijgen een kamer op de tweede verdieping en we nemen daarom ook maar het hoognodige mee naar de kamer.
Om 19.00hr stappen we weer in de auto om te gaan eten bij T.G.I. Friday.
Als we daar aankomen parkeren we de auto naast een Hummer.
Iedereen die mij kent weet dat ik helemaal gek ben van deze auto.
De afgelopen weken heb ik er weer genoeg zien  rijden.

3 december – Melbourne – Miami

 

 photo Dag14_zpsf9dea748.gifDit was dan het een na laatste hotel van deze vakantie, wederom zonder ontbijt.
Ik maak koffie en we nemen yoghurt, cake en sap, omkomen van de honger zullen we niet. Het zou voornamelijk een reisdag worden met twee shopmomenten.
We draaien al snel de Interstate op, zodra we daar op zijn en ik zie dat het minimaal 100 mijl Interstate word ik weer lief welterusten gewenst.
Ik had mijn reader al in mijn handtas gestopt voor het geval dat we weer lange stukken Interstate zouden krijgen.
Had deze keer een verzoek zo rond 11.00hr bij een McDonalds  te stoppen voor een EggNog shake.
Where In The World Are McDonald's Egg Nog Shakes This Year? - Chew BoomHet is al bijna 11.30hr als we een bord zien dat er bij de volgende afslag een  McDonalds zit, het kwam goed uit het was ook tijd voor en sanitaire stop, dit ging dus in een moeite door.
De Egg Nog Shake is mier en mier zoet en smaakt naar de advocaat toffees van Van Melle, oh hij zit bom vol calorieën.
Voor een keertje best wel lekker.
Dan is het nog ongeveer een half uur voor het eerste shopmoment The Christmas Palace, ook weer best een leuk opgezette winkel maar meer ook niet.
We zijn echt teveel verwent, we kopen nog wel een paar ornamentjes.
Dan gaan we op pad naar de Sawgrass Mall, wat was het daar druk, moeten zoeken naar een parkeerplaats, die niet te ver van een ingang was.
We gaan meteen naar de foodcourt om iets te eten, het was ondertussen weer 13.30hr en ik moet echt regelmatig eten anders word ik akelig.
Hierna zijn we de mall doorgelopen en wat winkels bezocht, maar niks gekocht, was goedkoop dus.
Sawgrass Mills Mall among several in South Florida closing its doors amid  coronavirus outbreakNa een kleine twee uur rond gelopen te hebben vinden we het genoeg en gaan terug naar de auto, voor het laatste stukje naar Mie-A-Mie, Miami dus.
Het hotel is vlug gevonden, we laden de auto uit en nemen alles mee naar de kamer om het een en ander fatsoenlijk in de koffers te doen.
We hebben het heel netje gehouden en blijven mooi onder het toegestane gewicht of we moeten morgenochtend nog het een en ander aanschaffen als we naar de Dolphin mall gaan.
Ons hotel ligt precies in de aanvlieg route van het Internationale vliegveld, hopelijk vliegen ze vannacht niet, want nu horen we ze goed en soms kan je ze bijna aanraken.
Verder doen we de rest van de middag niet veel, laden alle accu’s van de apparaten die we in het vliegtuig gebruiken, lezen en computeren wat.
Tegen 19.00hr gaan we naar de buren, het Embassy Hotel, om iets te eten.
We zetten koffie en maken de verslagen.

4/5 december – Miami/Thuis

Alweer 2 nachten in  mijn eigen bed geslapen rest mij nog om het verslag van de laatste dag te schrijven.
Na het ontbijt doen we de laatste spullen in de koffers, laden de auto in en zoeken de Dolphin Mall op.
We zijn niet van die echte shoppers, we kijken nog in een paar winkels maar vinden niks wat we heel graag willen/moeten hebben. zoeken het Ice Palace, hadden hier niet echt een voorstelling van, hoopten op een soort ijs show, ijssculpturen, het blijkt een virtuele ijs show.
Kon natuurlijk niet anders want het wordt gepresenteerd door Windows, alleen jammer dat het dan ook nog gesloten is, terwijl er op de site stond, dat het open zou zijn.
Ik kan het niet laten om toch nog bij de Scetchers een paar pantoffels mee te nemen, het tweede paar schoenen voor de halve prijs doe ik niet.
Skechers Dames Keepsakes Ice Angel Mule, 4We besluiten een Starbucks op te zoeken en daar op een bankje neer te strijken met een frappuchino, zo gezegd, zo gedaan.
Ik ga nog even internet op met mijn phone en mensen kijken is ook altijd een leuk tijd verdrijf.
Het loopt tegen 12.00hr als we de auto weer opzoeken, tja nu moet ik toch de warmere kleding uit de koffer halen en alvast mijn elastische kousen aan doen, sinds afgelopen voorjaar doe ik elastische kousen aan als ik moet vliegen.
Dit doe ik omdat ik altijd heel dikke voeten krijg en daar dagen last van heb, deze reiskousen verminderen dit aanmerkelijk.
Ook heb ik een stuk minder last van onrustige benen, tijdens het vliegen.
In en om Miami zijn ze nog wat wegen aan het aanleggen, op de heen weg zagen we aan de andere kant een file ontstaan, daar hebben we toch wel rekening mee gehouden en zijn wat vroeger bij de Mall vertrokken.
Binnen een half uur stonden we in de garage van de car rental, we krijgen netjes een bonnetje met als saldo 0.00, helemaal goed.
De koffers worden uitgeladen en we gaan opzoek naar de MIA mover, die ons naar de luchthaven brengt, een mooi systeem, als je niet zo’n eind zou moeten lopen.
Eerst al in de garage en het hele stuk door het verhuur gedeelte naar de tram en dan het grootste stuk naar de vertrekhal, je kan voor een groot gedeelte de loopband nemen dat dan weer wel.
Als we bijna aan het eind van de eerste loopband zijn, slaat ons de schrik om het hart, waar is de laptop??
Oei in de auto, domdomdom.
Rob snel terug, gelukkig was de auto met laptop snel gevonden, maar al met al duurde het toch een 25 minuten voor hij weer terug was.
We lopen verder naar de vertrekhal leveren onze koffers in en worden de boardingpassen geprint.
Nog even snel naar buiten voor een nicotineshot en op naar de gate.
Omdat we op deze vlucht geen eten krijgen gaan we wat halen bij de Burger King, die tegen over de gate zat waarvan we zouden vertrekken.
We bestellen een grilled chicken menu, het was niet om over naar huis te schrijven de kip had wel even een grilplaat geraakt maar was verder gekookt, hebben we wel eens beter gehad wel van de concurrent.
We hadden ruim een uur de tijd voor de overstap, jullie kunnen al raden dat het uiteindelijk heel wat kleiner werd, doordat het vliegtuig vertraging had, al met al wel een half uur.
Als we in Chicago landen, begint het boarden van onze ander vlucht al.
We maken dat we vlug uit het vliegtuig zijn en lopen snel naar de volgende gate, gelukkig is dat op de zelfde terminal, anders hadden we nog te maken gehad met de security en dan hadden we het beslist niet gehaald.
Als we bij de gate komen mogen we niet in de rij gaan staan maar moeten eerst een stempel laten zetten op onze boardingspas, we mochten achter aansluiten.
De meneer die hiervoor zat deed van alles behalve iedereen vlot helpen, begon zich te bemoeien met Afrikaanse mensen die met een Amerikaans paspoort reisden en naar een Afrikaans land doorreisden.
Begon hij over dat ze een visum moeten hebben enzovoort, ook hier zagen we irritaties ontstaan.
Als we in rij drie gaan staan, onze boardingsrij stuurt hij ons naar rij vijf, geen discussie mogelijk, we zijn heel stout via rij drie door geglipt, terwijl er weer een paar Afrikanen aangesproken worden door hem.
In ieder geval hadden we het gehaald, achteraf hadden we niet zo hoeven haasten, want het vliegtuig bleef maar aan de gate staan, bleek dat er iemand niet aan boord was en vervolgens moet de bagage van deze persoon weer uit het ruim gehaald worden.
Het half uur wat we eerder zouden landen werd mooi te niet gedaan.
We maken het eten nog mee, daarna vallen we allebei in slaap om pas weer wakker te worden als de lichten aan gaan en het ontbijt geserveerd wordt, toch een uur of vijf geslapen.
Als we boven land komen zien we een deel van Walcheren, net onze woonplaats niet, we zien wel mijn geboorteplaats, Krabbendijke.
Als toegift krijgen we een extra rond over Antwerpen voor we aan de grond staan.
Bij de paspoortcontrole waren we meteen aan de beurt, hadden een erg vriendelijk beambte die mijn achternaam zo mooi vond, dat is nou eens een schone naam, werd mij verteld.
Dan was het wachten op de koffers en we wachten en wachten maar, geen koffer meer op de band, dan wordt er omgeroepen dat er technische problemen zijn met de bagage van onze vlucht.
Als dan op de monitor verschijnt dat de bagage afgehandeld is hebben we nog niks, opzoek naar de bagageclaim.
Daar konden ze ons wel vertellen dat onze koffers wel op Brussel waren, maar waar moesten ze gaan uitzoeken.
Deze bleken in de container naar Afrika te zitten, na een klein kwartiertje kwamen ze onze koffers brengen, ondertussen stonden er nog meer mensen bij de claim die hun koffers niet hadden en van dezelfde vlucht afkwamen.
Iemand in Chicago heeft niet goed opgelet.
Vanaf hier ging alles vlot, de auto op P2 opgehaald en op huis aan, een tussenstop gemaakt bij mijn ouders voor een mok echte koffie.
Rond 13.00hr waren we dan thuis, omdat we best goed geslapen hadden dachten we dat we het wel vol konden houden tot de avond, not.
Hebben allebei nog een paar uurtjes geslapen om ’s avonds weer op gewone tijd naar bed te gaan en vervolgens heel de nacht te slapen.

button2