Week 1

16 april – Eyjafjallajökull-gletsjer

Helaas is er een grote klink in de kabel gekomen in de vorm van een vulkaanuitbarsting onder de Eyjafjallajökull-gletsjer in IJsland, die een grote aswolk boven Europa gestuurd heeft.
Alle vliegvelden in Nederland en België liggen plat.
Gisteren werd onze vlucht al gecanceld en nu net werd de vlucht voor zaterdag waar we op geboekt waren door Delta, ook gecanceld.
Het is nu maar weer afwachten wanneer we nu kunnen vliegen.
Het hotel in Diegem is wederom geannuleerd, deze keer krijgen we wel ons geld terug.
Nu het hotel in Las Vegas nog annuleren en El-Monte bellen om te vertellen dat we op z’n vroegst maandag de camper kunnen ophalen.

Een vreemd leven leiden we nu, we hebben vrijwel geen eten meer in huis, boodschappen doen kan makkelijk , maar dan zal je net zien dat we weg kunnen.
Vanmiddag bij de Subway een broodje gehaald en vanavond een wokmaaltijd bij de afhaal wok.
Morgen toch maar wat brood en beleg kopen.
Ik mis ook de loopjes met de hond het zijn niet van die lange loopjes, maar ik ben helemaal mijn structuur kwijt.
Het gedoe met de aswolk geeft gewoon een hoop stress, constant kijk je naar het nieuws of er geen veranderingen zijn, eigenlijk tegen beter weten in, maar ja je weet maar nooit.
De verzekering is ingelicht en nu maar wachten wanneer we mogen vertrekken en dan kunnen we na terugkomst de schade door geven.

17 april – Omgeboekt

Vanavond gaat KLM een paar proefvluchten doen om te zien hoeveel as er in de lucht is en wat de gevolgen zijn, hopelijk vallen ze niet uit de lucht.
Er wordt op dit moment getwijfeld of het allemaal wel zo erg is, de heren geleerden verschillen hierover van mening.
Heel simpel gedacht is om onder de aswolk te gaan vliegen en als je er voorbij bent dan pas naar de goede hoogte, maar dat zal waarschijnlijk een te simpele gedachte zijn.
Zachtjes aan zakt de moed me in de schoenen en denk ik dat we deze vakantie niet in Amerika zullen raken.
De oplossingen die de o.a. KLM, Air France en Delta voorstellen zijn leuk, maar ik kan mijn ticket niet om boeken maar een latere datum of de duur verlengen.
Het terug betalen van de tickets, ook een voorstel, maar de camper is wel betaald en die zal niet vergoed worden door de verzekeringmaatschappij.
Ook kan ik niet zomaar mijn vakantie verplaatsen naar een andere datum, mijn baas ziet me al aankomen.
Het zal stressen blijven tot we daadwerkelijk gaan of niet gaan.

18 april – Er gloort weer hoop

Vanmiddag zat ik er even helemaal doorheen, al de spanning van de afgelopen dagen moest er uit, nu ben ik absoluut niet stress bestendig.
Marjan bedankt voor je steun.
Na alle berichten in het nieuws van vanavond  heb ik weer een beetje hoop dat we deze week nog aan de vakantie kunnen beginnen, al twijfel ik wel of dat dit dinsdag al zal zijn.
Onze dame Lady is er al weer een paar dagen aan het logeren in het pension, ik durf haar ook niet terug naar huis te halen, voor het zelfde geld kunnen we morgenavond al weg en dan moet ze weer terug.
Ze heeft het daar altijd ontzettend naar haar zin.
Komt daar ook altijd kwispelend binnen, zo van hallo hier ben ik weer.

19 april – Er zit beweging in

Vanmiddag stond vrouw Schrenthjes van het allesamerikaforum aan de deur, zij deden een weekendje Walcheren, ook zij hoopte vurig dat we niet thuis zouden zijn, maar helaas. Nu was zij het die me moed in kwam spreken, ook voor hen wordt het spannend, zij vliegen volgende week.
Ook in het gastenboek staan er berichtjes, lief en bedankt allemaal.
Nog steeds hebben we goede hoop dat er morgen gevlogen wordt.
We kregen weer bericht van Delta dat onze vlucht gecanceld is, vrijwel meteen kwam er bericht dat we op een andere vlucht gezet zijn.
Wij zouden nu van Brussel>Amsterdam met KLM, Amsterdam>Seattle met Delta, Seattle>Las Vegas met Alaska air.
Tot onze grote spijt verdween even later de vlucht Amsterdam>Seattle ook.
Nu maar weer afwachten.
We hebben zelf Delta gebeld en onze vlucht om laten boeken naar aanstaande zondag, dan zijn we in ieder geval van de stress af van wel of niet kunnen vertrekken.
Hopelijk zijn dan ook de meeste moeilijkheden achter de rug.

20 april – Er wordt weer gevlogen

Er wordt sinds gisteravond weer gevlogen, alleen nog maar zolang het licht is.
Volgens de weersverwachting zal donderdag de aswolk helemaal verdwenen zijn, door een andere windrichting.
We hebben dus goede hoop dat we zondag kunnen vliegen.
Vandaag heeft Rob zich bezig gehouden met de route waar toch het een en ander in verandert moest worden.
We hebben nog steeds Page in de route staan, hebben daar ontzettend zin in, we gaan daar samen met Marjan en Jan daar de omgeving onveilig te maken.
Ook hebben we daar een mini meeting met Hans en Truus van het AA (allesamerika) forum, het bleek dat zij ook in Zeeland wonen, helemaal niet zo ver van ons vandaan.
Nu is Zeeland natuurlijk niet zo’n grote provincie.
Death Valley wilden we in het begin doen, maar dat is nu verplaatst naar het eind, we hebben hiervoor een dag Las Vegas ingeleverd.
Er blijven nu nog 2 dagen Las Vegas over, is genoeg we zijn er al vaker geweest.
Onze kennissen in Tucson hadden we een mail gedaan, maar ik ben bang dat we niet het goede mailadres hebben, ze hebben namelijk nog steeds niet gereageerd.
Gisteren een brief op de post gedaan, maar die zal nooit meer voor donderdag aankomen, hopelijk hebben ze het een en ander op het nieuws mee gekregen over de problemen in Europa.
Dit gedoe allemaal is een reden om terug te gaan, misschien volgend jaar wel, dan kunnen we de route doen die we nu geplant hadden.

21 april – Las Vegas here we come

Geheel onverwachts vliegen we vandaag naar Las Vegas.
Vlak voor we naar bed wilden gaan keek Rob hoe het met onze vlucht stond en meteen keek hij naar alternatieven, ziet hij een vlucht voor vandaag waar nog plaats is.
Na overleg gebeld met Delta en we werden zo overgeboekt.
Nu moest hier nog alles aan kant en opgeruimd worden, dus onze nachtrust schiet er wel bij in.
De hotels moesten weer geannuleerd worden en in Las Vegas opnieuw geboekt voor vanavond.
El-Monte gebeld dat we morgen de camper ophalen.
De kinderen een mail gedaan dat we vertrokken zijn, mijn ouders en Rob z’n tante bellen we wel vanaf het vliegveld.
De was in de machine en alles opruimen.
Briefje voor de buurvrouw schrijven, ik zie haar niet meer en zij verzorgt de katten.
Zij kan ook meteen alle bederfelijke etenswaar uit de koelkast meenemen, toevallig had ik vandaag voor 3 dagen boodschappen in huis gehaald.
Rond 5.00 uur willen we vertrekken, zodat we wel vroeg op het vliegveld zullen zijn, misschien is het erg druk, better safe than sorry.
Vanmorgen om 5.00 uur naar Zaventem vertrokken, alles ging voorspoedig en rond 6.30uur zetten we daar de auto op P3.
De incheckbalie was nog niet open, we waren de 2de in de rij, achter ons liep het gestaag lekker vol, pas rond 7.30uur konden inchecken.
Daar werd ons even verteld dat er maar 1 stuk handbagage meegenomen mag worden, dus niet zoals voorheen ook nog een personal item.
Dat werd ompakken voor ons, Rob moest al de fotoapparatuur in zijn carry-on doen en de fototas moest in de koffer, dat die nu veel te zwaar werd, dat was blijkbaar geen punt.
Je krijgt een label aan je handbagage en meer mag je gewoon niet meenemen.
Daarna naar buiten voor een sigaret en meteen de familie gebeld dat we toch nog onverwachts naar Amerika vertrokken.

Het is goed te merken dat de veiligheidscontroles veel strenger zijn, voor we het vliegtuig in mochten, kregen we nog een securitycheck, we werden gefouilleerd en de hand bagage werd helemaal onderzocht, alles moest open en werd eruit gehaald.

De vlucht vertrok mooi op tijd er hing wat sluier bewolking maar Walcheren zagen we weer mooi liggen.
Officieel hadden we plaatsen achter elkaar, wilden we naast elkaar dan zaten we in midden, we hadden dus maar besloten om de 2 raamplaatsen te nemen en dan in het vliegtuig proberen te ruilen met een van onze buurmannen of vrouwen.
De mevrouw die naast Rob zat wilde wel ruilen.
Achteraf hoorde ik dat ze al die dagen in Brussel heeft vastgezeten door de aswolk, ook de bemanning was blij dat ze weer naar huis konden.
Wat ons verder op viel was, dat er we er stuk of 40 stoelen leeg waren, toen wij maandagavond reserveerden waren er nog 6 plaatsen, waarvan er 2 tijdens het telefoon gesprek gereserveerd werden.
Verder is zo’n vlucht alleen maar zitten, proberen een beetje te slapen, enzovoort.
Op tijd landen we op JFK, door de immigration waren we in een mum van tijd, denk binnen 10 minuten.
De koffers van de band gehaald en die kwamen ook al als een van de eerste, nog even wat spullen om gepakt, koffers weer ingeleverd en naar de Starbucks voor een koffie.
Rob meteen al aan de frappucino, voor mij nog even niet en een gewone koffie was wel voldoende.
Rob is nog even naar buiten geweest voor wat nicotine, alleen de securitycheck om weer terug te komen duurde bijna 3 kwartier.
Na nog wat gegeten te hebben bij Wendy’s, konden we aan boord voor het laatste stuk naar Las Vegas.
Op dit stuk hadden we redelijk wat last van turbulentie, dat slaap trouwens heerlijk.
Ook hier hadden we de koffers vlot en toen was het in line voor een taxi, wat een mensen stond daar, vermoed wel een 75 tot 100 meter line.
Gelukkig rijden de taxi’s af en aan en waren toch nog redelijk vlot in het hotel.

Daar hebben we alleen nog even gekeken waar we moeten zijn voor de bus van El-Monte.
Daarna zijn we gaan douchen en naar bed, we waren nu lang genoeg op.

22 april – Las Vegas – Pharump

Redelijk geslapen vannacht, wel vroeg wakker, rond 3.00 uur, gelukkig nog verder geslapen tot 5.30 uur.
Toen was het alles weer in pakken en wachten op de shuttle van El-Monte, deze zou tussen 7.15 en 8.00 uur, komen.
Tijdens het wachten ontbeten met een scone en koffie van de Starbucks.
Toen we buiten kwamen bij Escalibur regende het en was het redelijk fris.
Bij El-Monte neemt het papier werk en het controleren van de camper toch gauw een uurtje in beslag, we reden dan ook rond 9.20 uur het terrein af.
TomTom had de opdracht gekregen naar de Dollar Tree te rijden, omdat we letterlijk niks in de camper hadden, we hadden dit jaar besloten geen personalkits en camperinventaris te nemen en alles zelf te kopen.
En wat de Dollar Tree niet had, konden we dan wel bij de Walmart kopen, dit was de volgende winkel op ons lijstje.
We hebben maar meteen de geluncht op het parkeerterrein van de Walmart.
Tot slot naar Bed Bath&Beyond voor een comforter, deze willen we mee terug nemen voor ons bed thuis.
Toen konden we eindelijk op pad naar onze eerste camping in Pahrump.
Hadden nog steeds wat regen onderweg, op een gegeven moment zien we een bord en daar staat “road wintercondition” wij allebei: ja dat zal wel, zien we even later verse sneeuw in de berm en nog weer even later was de regen overgegaan in sneeuw.

 

We staan op de Nevada Treasure Rv Resort & Spa, een prachtige camping, ondanks dat alles asfalt en beton is.
Het is hier erg mooi aangelegd.

Koffers uitgepakt, kasten ingericht en de eerste was gedaan, dit omdat we nieuwe handdoeken hebben en dat droogt niet zo fijn af.
Voor het gemak een pizza in de magnetron gedaan.