Week 2

17 september – Reisdag

Het was behoorlijk afgekoeld vannacht,  toch maar even de kachel bij gezet tijdens het ontbijt.
De zon deed zijn werk al en het werd snel aangenaam binnen en  buiten.
Weer reden we rond 8.50hr. van de camping weg, we moesten heel wat mijlen maken vandaag, voor we op de volgende camping waren.
De voorraden moesten hoognodig bijgevuld worden , we geven TomTom de dichtst bijzijnde Walmart op de route in. Ineens zien we in Ellsworth een Walmart, dit bleek een spliksplinter nieuwe te zijn.
De buitenkant deed eruit zien als een rij huizen met geveltjes, ramen en dakjes.

In winkel komt er een oud vrouwtje naar me toe, zij vond mijn shirt zo mooi, het was wel lachen met haar zij deed boodschappen met een begeleidster en daar speelde ze gewoon een spelletje me, door steeds ergens anders heen te lopen.
Na de boodschappen vervolgen we onze weg, de route gaat bijna helemaal binnendoor.
Ik kwam tot de ontdekking dat we op deze route vlugger en John Deer zouden zien dan een Hummer.
Boerderijen wisselden elkaar af met soms een dorpje van drie huizen en een paardenstal. Af en toe spotten we wat wilde kalkoenen, die graan of zaden aan het pikken zijn op grond waar al geoogst is.
De verkleuring van de bomen is nog niet zo heel goed te zien., jammer de vorige keer dat we hier waren hebben we zo genoten van Fall Foliage.

Er liggen al een aantal dagen een paar kaarten voor het thuisfront te wachten tot we ze kunnen posten.
Als we al een postkantoor of brievenbus zien dan is het net te laat en kunnen we niet meer stoppen, omdat er andere auto’s achter ons zitten, nu is het toch niet slim om een noodstop te maken met een camper, als je pech hebt vliegen de kastje open en eindigt er een pak koffie in je nek.
Deze keer konden we na drie postkantoren voorbij gereden te zijn, stoppen en de kaarten op de bus.

We zouden vandaag nog zeker 5 postkantoortjes tegen komen.
Ik koop meteen weer zegels voor de volgende zending, wat we nog hadden waren de zegels van afgelopen voorjaar.
Het was even wachten voor ik aan de beurt was en dan moest hij ook nog de postzegels gaan zoeken of uit de kluis halen.
Op hele kleine postkantoortjes in een of ander gehucht, heb je vlugger je zegels, alleen daar houden ze je aan de praat, over waar je vandaan komt en hoelang je al onderweg bent enzovoort.
Rob tankt onderweg, niet teveel de prijzen liggen hier boven de 4 dollar, als we een pomp tegen komen van 3.92 dollar gooien we hem vol, zal je altijd zien dat je even later een pomp vind van 3.89 dollar.
We stoppen even voor de lunch en weer is het brood niet te eten, denk dat we toch maar voor het fabrieksbrood gaan, wel vol chemische rommel die het vers houdt.
Als we een bordje Covered Bridge zien, onderbreken we even de route en rijden daar heen, komen we bij de brug kennen we hem al van de vorige keer.
Op deze weg komen we zelfs twee Hummers tegen, voor degene die het niet weten ik heb een Hummertik en wil/moet iedere dag een Hummer zien, als we hier zijn.
We nemen wat foto’s en gaan de naar de camping, ook hier hebben we de vorige keer gestaan.

De camper wordt op zijn plaats gezet en ik verzamel de was, hoogtijd dat er gewassen wordt, het schone ondergoed is bijna op.
In een uurtje is de was schoon en droog en kunnen we nog een poosje van de zon genieten. Het avondeten houden we simpel Hashbrowns, steak en appelmoes.
In het bos geen verbinding met internet zullen we even naar de familyroom moeten om het verslag online te zetten.
Daar draait ook een film deze gaat over de White Mountians en wat er zoal te doen is, het is dezelfde als 4 jaar geleden en die hebben we al gezien.
Als het morgen net zulk mooi en helder weer is als vandaag dan willen we Mount Washington doen.
De  vorige keer lag hij voor een groot gedeelte in de wolken, dan is er niet veel aan.

18 september – Setters Green Outlet North Conway

Vanmorgen pinkte de zon nog even, dat was alleen maar op te laten zien dat hij er ergens nog was.
Net nadat we van de camping weggereden zijn verdwijnt hij achter de wolken om heel de dag niet meer te voorschijn te komen.
We maken nog een stop bij Mt Washington, maar besluiten om  niet naar boven te gaan, de bewolking hangt laag en zal het mooie uitzicht wegnemen.
Om dan toch voor 30 dollar pp naar boven te gaan vinden we dan toch ook weer zonde.

   

We rijden door naar North Conway om te gaan shoppen, hier betaal je geen tax over je aankopen, een uitgelezen plaats om grotere aankopen te doen.
Maken een stop bij de toeristinformation in Intervale, het blijkt dinsdag en woensdag gesloten te zijn.
Als we North Conway doorrijden zien we een Christmas Tree Shoppe, we stoppen om deze te bezoeken, terwijl we erheen lopen, bedenk ik me dat dit dezelfde is als van de week, hier hebben ze nog niet zoveel nu dus ook niet.
Wel kopen we er een stoeltje de vorige sneuvelde en zoals uit de kassabon bleek, waren ze allebei niet aangeslagen bij de Walmart, kunnen we hem ook niet terug brengen om te ruilen.
Een stukje terug zat er ook nog een Christmas Loft.
Voor we daarheen rijden maken we een stop bij de Dollar Tree, er was een limonadeglas gebroken en dat wilden we vervangen.
We kopen nog wat andere spullen en als we afgerekend hebben blijkt het glas niet betaald te zijn.
Op naar de Christmas Loft, oh wat een schitterende winkel, als je binnen komt wordt je al verwelkomt door een rendier, Santa doet er ook nog een hohoho tegenaan en vervolgens wordt er Jingle Bells gezongen.
Hele thema’s zijn uit gewerkt of ze waren er nog aan bezig, de tuincentrums in Nederland mogen hier wel les komen nemen.
We kopen er nog wat kleine ornamentjes voor in onze boom.

   

   

Toen we, zeker na een uur,  buiten kwamen voelde we een paar regen spetters, daar bleef het niet bij vandaag, het ging steeds harder regenen en dit bleef zo de verdere dag.
Hierna was het tijd voor het echte werk, New Hampshire is niet voor niks de taxfree staat.De Setters Green Outlet is zo gevonden.
Onze eerste zaak is de Time Factory Watch Oulet, Rob zijn horloge geeft niet meer de juiste tijd aan, batterij is leeg.
We vragen of ze die kunnen vervangen en als ze de juiste batterij hebben is het geen probleem.
Voor 9.99 dollar zat er een nieuwe batterij in, anders hadden we een goedkoop horloge gekocht.
We bezoeken Hanes Brand, Eddy Bauer, Bass, Osh Kosh, Carters, en de Levi’s store.
Heel gericht geshopt, we weten ondertussen in welke winkels er iets van onze gading is. Ondertussen is het ook wel tijd voor de lunch, de foodcourt was niet veel hier.
We geven TomTom de Walmart in, we weten dat er hier in zit en dat hij het niet goed weet, de richting is oké maar verder ook niet.
Maar we komen er en dat is het voornaamste.
Het is geen Supercenter, maar we hebben toch geen voeding nodig, er zit een Dunkin Donut in en besluiten daar te lunchen, we nemen daar een Big Tasti, een dubbele French toast met twee gebakken eieren, bacon en kaas, vers gemaakt.
Het smaakte prima, alleen de koffie was nogal aan de dunne kant.
Na de lunch gaan we de winkel in we zagen al dat de flesjes water hier goedkoop waren en ik wil nog wel voor wat kleding kijken.
Ik slaag voor 2 spijkerboeken en een fleecevest, Rob voor 2 overhemden.
Voor de kleinkinderen scoren we nog een Cars pyjama voor Damian en een Hello Kitty voor Zoey.

 

Marjan, ook voor jou zijn we geslaagd.
Nog waren we niet uit geshopt, we bezoeken nog de Super Shoe, ik kon niet vinden, had ook al schoenen bij Brass gekocht,dus waren we daar zo verdwenen.
We vervolgen onze weg, in de regen, we weten van de vorige keer dat er nog een heel mooie scenic raod komt voor we op de camping zijn.
Het was ondanks dat het flink regende een mooie route, de bomen kleurden hier al mooi.
Wel hadden we regelmatig last van mist, die uit een dal op kwam zetten.

Foto’s van uit een rijdend voertuig is nog wel te doen , maar met regen is het anders, de meeste foto’s waren blurry en kon ik meteen verwijderen.
We staan op de Country Bumpkins  campground een moeilijk te vinden camping, deze keer bracht TomTom er ons in een keer heen.
Het is een schitterende klein camping en hij kost maar 25 dollar per nacht, vier jaar geleden stonden we hier ook en nu weer op plek 26.
Vanaf we hier zijn regent het en niet zo weinig ook, om naar de restroom te gaan moeten we een stuk terug lopen, ondertussen zijn we dan al gedoucht, nog even afwachten anders stap ik hier onder de douche.
Ik vermaak me door alle spullen die we gekocht hebben op te ruimen en maak er foto’s van, voor het in de kasten verdwijnt.
We weten nu al dat er een derde stuk bagage mee terug moet.
Als avond eten maken we een blik soep open en eten er geroosterde boterhammen bij.
Ik schrijf nog een serie kaarten, waar we weer al voordeel bij hadden, ik had er twaalf en maar acht betaald zag ik achteraf. Nog even en we krijgen geld toe hier.

 

19 sepetember – Reisdag 2

Rond 24.00hr hield het op met regenen, in de loop van de avond leek het harder te gaan waaien, zo klonk het in ieder geval.
Later gingen we ons realiseren dat het wel eens het riviertje, wat achter langs de camping loopt, zou kunnen zijn die dit lawaai veroorzaakte.
Het regende tenslotte behoorlijk en dan komen er grote hoeveelheden water naar beneden, van hoger gelegen gebieden.
En inderdaad toen we opstonden zagen we dat het riviertje wat bijna droog stond, was verandert in een woest kolkende rivier.
Ik werd regelmatig wakker van dit geluid, voor de wekker afliep was ik al wakker gemaakt door de eenden die in de vijver van de camping zwemmen.
Tijdens het ontbijt vielen er nog een paar spetters daar bleef het gelukkig bij vandaag.

Doordat we wat vroeger opgestaan zijn waren we met alles  vroeger en reden we een kwartier eerder dan normaal de camping af.
Ook vandaag nemen we weer zoveel mogelijk de binnen weggetje ipv de interstate, onze eerste weg is al een mooie scenic road, het wegdek is er niet al te best aan toe en  vertoont nog al wat putten en scheuren.
Het was jammer dat erop deze weg geen mogelijkheid tot stoppen was, we zagen verschillende watervalletje, die vanuit het bos de rivier in liepen en dat allemaal door de regen van gisteren.
Ook zagen we versierde hooirollen langs de weg staan, schitterend katten, muizen, apen, beren, kalkoen, een prachtige pauw.
Helaas konden we niet stoppen voor een foto en ik zag het steeds te laat om een foto van uit de rijdende camper te maken.

De laatste dagen zien we regenmatig een bordje Moose Crossing, maar alles wat we zien is geen Moose.
We maken een stop bij de Gorge lopen de brug op en maken wat foto’s, hier zien de zelfde mensen lopen die twee dagen geleden op de zelfde camping als ons stonden.

    

Als we over een brug rijden zien ik een Moose in het water staan, maar weer niet kunnen stoppen.
Als we in Woodstock rijden ziet Rob een Covered Bridge, Parkeren ging met een parkeermeter, dat zou voor ons 5 keer en parkeermeter zijn.
We parkeren daarom maar even illegaal en maken gauw een paar foto’s.

In Rutland maken we en stop om te tanken hier zagen we prijs van 3.87 dollar, die hebben we de verdere dag niet meer gezien.
We halen een brood bij de Subway, we kiezen deze keer voor Buffelo Chicken met hot sauce, jammie.
Over chicken gesproken, van de week kwamen we en bord tegen van Hooters en daar op stond op te lezen ” Prince Harry loves his chikenwings naked”.
We nemen het brood mee en willen het onderweg op eten, er was weinig parkeerruimte bij de Subway en een mevrouw deed al moeilijk doordat ze nogal aan het stuur moest draaien om uit het parkeervak te komen.
Net  terug op de weg zie ik een Pandorawinkel en iedere vakantie mag ik van mezelf een bead kopen, wel een bead die met de vakantie te maken heeft.
Voor we naar de Pandora winkel gaan eten we ons brood op een verlaten parkeerterrein van een tandarts ofzo.
Deze keer wilde ik kiezen uit een vis, omdat onze route veel langs de kust is en daar dus veel visindustrie, een walvis , of een vogelverschrikker of pumpkin, omdat het volgende maand Halloween is en daar in de winkels en ook buiten al veel van te zien is. Niets van dit alles heb ik gekozen maar wel een heksje.
Ook wilde ik een halsketting van Pandora, ik heb wel een nepper maar die is stuk en ik heb nog een andere hanger die ik gebruik aan mijn Pandora nu heb ik er dus twee.
Alles werd netjes in een chique doosje gedaan en daarna in een nog chiquere tas.

We gaan weer verder en ik zie even later een Michael’s en een Jo-Ann’s, nu heb ik nog een kortingsbon van Michael’s en we gaan kijken of ik die kan verzilveren, ik moet nog een album hebben en die zijn vrij duur.
Helaas geen album en ik heb mijn bon gebruikt om korting te krijgen op de insteekhoezen. We lopen nog even Bed, Bath & Byond binnen, ik zoek een vacuümpomp om kledingzakken te vacumeren, we hebben geen stofzuiger in de camper er moet iets voor zijn, maar we hebben het nog niet gevonden, nu gebruiken we een pompje voor een luchtbed wat op de sigarettenaansteker werkt.
Ook hier hadden ze zo iets niet, misschien bestaat het ook wel niet.
We gaan nog even bij Jo-Ann’s binnen, maar daar hebben ze nu wel heel weinig scrabspullen, alles wordt overgenomen door de cupcakemania.
We kijken of er nog en Walmart in de buurt is, maar dat was 53 mijl terug, laat maar.
Als we Ticonderoga binnen rijden zien we een Walmart Supercenter en kunnen we de ontbrekende boodschappen doen.
Vanaf hier rijden we in een stuk door naar de camping, waar we rond 16.00hr arriveren, we mogen zelf uit een paar plekken kiezen, we kiezen er een die in de zon ligt, kunnen we nog een poosje buiten zitten.
Vanaf ons plekje kijken we op Lake Champlain, als Rob de kipfilet staat te grillen, lijkt er een mooi lucht te ontstaan door de ondergaande zon, helaas pindakaas werd de lucht ietsje roze en namen daarna de donkere wolken het over.

 We eten gebakken aardappelen en sperzieboontjes, Rob grilt de kipfilet, als toetje nemen we een heerlijk ijsje.
Het koelt in de loop van de avond goed af, we leggen alvast de fleecedeken op bed, ook gaat nog even de verwarming aan.

20 september – Adirondack Park

 

Het was vannacht flink afgekoeld, we hadden de kachel bij laten staat en deze hadden we 1 x aan horen gaan.
Ik heb zelfs mijn fleece vest nog over mee heen gelegd, vandaag gaan allebei de fleece dekens op bed.
Op de gebruikelijke tijd rijden we weer van de camping af, terwijl we iets later uit bed waren. We rijden ook vandaag alleen maar scenic Byway’s.
Nog maar net van de camping zien we dat er veel laaghangende bewolking op de berg hangt en vrezen het ergste.
We rijden de mist in, even later komen we uit de mist en schijnt de zon, een heel vreemde gewaarwording.

Heel de verdere dag zal die ook blijven schijnen, doordat we berg op rijden is de temperatuur niet zo heel hoog.
Er zit hier al wel behoorlijk wat kleur in de bomen, we stoppen dan ook regelmatig voor wat foto’s.
Heel veel mogelijkheden zijn hier niet voor, dus wordt het gewoon de berm.
Bij Lake Placid kunnen we deze keer de springschansen fotograferen, de vorige keer hadden we hier geen tijd voor het was al bijna donker en we waren onderweg naar de camping.
We wilden nog even een stop maken op het parkeerterrein, maar dit was niet mogelijk, er werd daar hard geoefend op langlauf ski’s met wieltjes.

Even later komen we in road work terecht en moeten we een d-tour maken, gelukkig stond dit allemaal goed aangegeven, zodat we weer netje op de goede route uitkwamen.
Bij Saranac Lake zagen we schitterden huizen aan de rand van het meer staan, soms leken het wel kleine kasteeltjes.
Vorige keer hebben we bij Tupperlake ontbeten, we weten dat hier snapper turtles in het water moeten zitten, deze zijn wel heel goed verstopt het enige wat we zagen waren wat eenden en een reiger.

We rijden weer verder en komen bij Long Lake daar kan je met een watervliegtuigje over de Adirondacks vliegen, Rob wilt dit graag, alleen ik durf niet in zo’n klein ding.
Voor de prijs hoef je het niet te laten het kost 40 dollar pp, met een minimum van 90 dollar, ben je dus allen  of met z’n tweeën het kost dan 90 dollar.
Als er meerdere mensen waren om dit te doen dan had Rob het waarschijnlijk wel gedaan. Alleen is het inderdaad best wel prijzig.

   

Voor de lunch zoeken we een plekje met en beetje leuk uitzicht, er zijn best wat parkeermogelijkheden langs de weg, maar meer is het dan ook niet.
Het is niet druk in het park en kunnen we makkelijk op een viewpoint parkeren.

Nadat we geluncht hebben en onze weg vervolgen dalen we flink, dit is ook te zien aan de kleur van de foliage, die moet hier echt nog beginnen er is wel wat kleuring maar niet veel. Als we het park uitrijden is het nog best vroeg maar allebei zijn we moe en besluiten daarom ook om de camping op te zoeken en wat te relaxen.
Voor we op de camping zijn gooien we de tank nog even vol, we komen een pomp tegen waar de benzine maar 4.07 dollar kost, onderweg hadden we zelf 4.19 dollar gezien.
Als we op de camping komen hebben ze plaats alleen voor vannacht, we blijven ook maar 1 nacht.
Camper wordt op zijn plek gezet en alles aangesloten, ik bel via skype naar Rob zijn tante voor ze ongerust wordt.
We drinken koffie buiten, de temperatuur valt hier nog best mee.
Als avondeten maak ik garlic puree en sla, Rob grilt drumsticks.
We maken het verslag en ik zet de foto’s en flimpje van gisteren nog bij het verslag en lees nog wat. Morgen gaan we weer varen.

 

21 september – Thousend Island

  

Het was vannacht niet zo koud geweest als de nacht ervoor.
Als we op staan doet de zon al een poging om door te komen.
Na het ontbijt vult Rob de watertank, we zullen vannacht op een state park staan en weten niet of daar ook douches zijn, zo niet dan gebruiken we de douche in de camper.
Zodoende rijden we om 9.00hr van de camping af.
TomTom had een mooie route uit gezocht, door de polder.
We reden echt door binnen weggetjes, met boerderijen, veel velden met maïs en gras. Iedere keer verwonderen we ons er weer over dat er zoveel bouwvallen staan, huizen en schuren half ingestort, niks wordt er afgebroken, soms staat er een nieuw huis naast.
De staat van onderhoud is vaak ook erg slecht, het bij behorede woonhuis lijkt dan nog wel bewoond.

We kwamen een paar keer een bord tegen met een paard en koets, wat betekent dat er Amisch in de buurt moeten wonnen, we hebben geen koetsjes gezien.
Onze route voert ons richting Barneveld, wat op de route ligt naar Rome.
De zon verdwijnt achter de wolken en af en toe regent het wat, wel geen grote hoeveelheden, maar toch we willen we gaan varen.
Als we Alexandria Bay binnenkomen rijen we meteen naar de haven, we werden meteen aangehouden door een meneer en die verwees ons naar een parkeerterrein.
We wilden eerst nog een brood scoren bij de Subway, we weten dat er een eindje verder één moet zitten, als we die gevonden hebben bleek die dicht te zijn.
Op TomTom kijken we waar er nog eentje zit, dat was 7 mijl verder, we hadden nog tijd genoeg en rijden door naar Clayton.
We nemen een brood met tuna om mee te nemen aan boord.
We rijden terug naar Alexandria Bay waar we de camper parkeren en gaan kaartje kopen bij Uncle Sam Boat Tours, voor de tocht van 12.30hr., over de St Lawrence River met de meer dan 1000 eilanden, hier heet dat Thousend Island.
Als de boot van 10.00hr terug komt zien we dat het een kleinere boot is dan de vorige keer. Ondanks dat het af en toe wat regent gaan we toch boven zitten, vanaf binnen kan je geen foto’s maken.
Als het wat begint door te regenen doen we een poncho aan, die we speciaal voor dit soort weer in de rugtas hebben zitten.
Precis om 12.30hr vaart de boot van de kade weg, we krijgen uitleg waar de reddingsvesten zijn en hoe je ze aan moet doen.
De boot vaart langs, zoals ze dat noemen de miljonairs row, hier staan grote imposante huizen, allemaal op hun eigen eilandje, alleen te bereiken met een boot.

Na een half uur is hij weer terug in de haven en gaan de mensen van boord die een half uur tochtje deden.
Wij mogen blijven zitten en nu vaart de boot de ander kant op.
We varen tot in Canada, om na een goed uur weer terug te ga naar de haven.

    

   

De gids vertelde wat bijzonderheden, maar vooral vond hij zichzelf grappig, nou wij niet.
Het maakt dat je de interesse verliest en niet meer luistert, ik zal dan ook wel een hoop gemist hebben.
Er wordt een stop gemaakt bij The Castle, waar je van boord kan om die te bezoeken en dan met een ander boot, die ieder half uur vaart, terug te gaan naar de haven.
The Castle zijn ze al heel lang aan het renoveren, toen de vrouw van de eigenaar overleed, heeft hij er geen voet meer gezet en is het helemaal verpaupert, het is gekocht voor het symbolische bedrag van 1 dollar.
De opbrengsten van de intree wordt gebruikt voor de renovatie.

Wij vonden het genoeg en zijn mee gevaren naar de haven.
We hadden nog wat boodschappen nodig en we geven TomTom de opdracht een Walmart te zoeken.
In  Evans Mills zat er een we moesten hiervoor wel 20 mijl terug.
We hadden uitgerekend wat we nodig hadden voor onze dagen in Canada, als we terug komen mogen we geen groente, fruit of vlees invoeren in de USA, dus moet alles op zijn. Na de boodschappen TomTom de camping in gegeven, de route ging nu over de interstate en op een of andere manier kan ik dan mijn ogen niet open houden. toch wel geprobeerd. We moeten de lange brug over, dit is een toll brug voor $2.50, zijn we nu op een eiland midden in de St Lawrence River.
De camping lag er vlak achter de brug.
Als we ons ingeschreven hebben rijden we verder naar de camping staat er ineens een Deer midden op de weg, jammer geen foto, het was nogal schuw en verdween in het bos. Even later gaat Rob in de ankers en zit er een diertje tegen de bosrand, lijkt een soort marmot.

We kijken even waar onze plek is en rijden nog en rondje door het park, nemen nog wat foto’s van de eilandjes in St. Lawrence River.
We staan nu op Wellesley Island State park, om hier te mogen staan betaal je 38 dollar per nacht, vind ik veel geld voor een state park.
Het is meer een veredelde camping en ja je kan er je boot launchen.
Als avond eten bak ik calfslever met ui en champignons heerlijk op een boterham.
Als we zitten te eten lijkt de zon nog even door te komen en dat geeft weer een mooie lucht.

We vermaken ons met het verslag, nemen de route voor morgen door als we werkelijk naar Canada vertrekken, drinken koffie, lezen wat, kortom relaxen.

22 september – Canada/Toronto

Vanmorgen werd ik al vroeg gewekt door het klapperen van een dakraampje, er was meer wind gekomen.
De temperatuur viel zat me, het was niet heel veel afgekoeld vannacht en we hebben dan de kachel niet aangehad.
Als we om 8.30hr van camping afrijden begint het net wat te regenen. Dit zal zo de verdere morgen blijven.
We gaan de brug over naar Canada, bij de douane worden wat vragen gesteld waar we vandaan kwamen, waar de camper gehuurd was, hoelang we in Canada wilden blijven of we alcohol bij ons hebben of tabaco, euh ja 6 pakjes, wat we nog meer bij ons hadden.
We kregen een stempel in het paspoort en we mochten door rijden.

    

En moeten we ineens weer wennen aan kilometers in plaats van mijlen, voor het gemak TomTom weer op kilometers gezet.
Ook hier regende het en het zag er niet naar uit dat het vlug zou ophouden, al zagen we in de verte dat het wat lichter was.
Rob had als onderbreking van de reis een park uitgezocht wat we konden bezoeken, Sandbanks Provincial Park.
We zagen wel de bordjes en die volgden we netjes, maar ineens geen bordjes meer, het idee dat we toch verkeerd zaten zijn we terug gedraaid.
Ondertussen regende het en om nu in de regen te gaan wandelen heeft ook weinig zin. We geven de camping in en vervolgen onze weg, een gedeelte worden we nog door binnenwegen geleid, dat is altijd mooier dan over de snelweg.
We zien hier dat de huizen en boerderijen veel beter onderhouden zijn dan aan de andere kant van de grens.
De foliage is hier ook erg wisselend, soms zijn er stukken met al veel kleur maar op andere stukken is alles nog groen.
Ook hier worden er genoeg pompoenen verkocht bij tuincentrums, maar ook bij kraampjes of groetenstalletjes aan de weg.

 

Als we hier om ons heen kijken naar het winkel aanbod, dan zien we toch veel dezelfde als in Amerika.
We zijn vooralsnog niet van plan te gaan shoppen hier, ik heb het idee dat de prijzen hoger liggen dan aan de andere kant van de grens.
We moesten tanken en hier gaat dat weer in liters,  1.23.per liter dat is 4,79 per gallon. Goed dat we hier maar een paar dagen zijn.
Rond 13.00hr maken we een stop voor de lunch, ik maak een lekkere eiersalade voor op het brood en samen met een beker chocomel kunnen we er weer tegen.
We rijden ondertussen al een poosje op de snelweg, heel af en toe kunnen we een glimp zien van Lake Ontario, verder zijn snelwegen saai en vallen mijn ogen weer eens dicht. Voor we Toronto moeten passeren ben ik er weer helemaal bij. OMG, wat een rijbanen ik telde er 9 naast elkaar en ook nog eens 9 de andere kant op, samen 18 dus.
Ze rijden hier als gekken, links en rechts scheuren ze je voorbij. 100 kilometer per uur is de max, nou daar zitten ze flink boven.
Wij zaten op de Expreslane en die gaat helemaal langs de stad, het enigste wat je moet doen is links aanhouden en geen afslagen nemen en je niet zenuwachtig laten maken door de medeweggebruikers.

De camping is redelijk vlot gevonden, we kregen een plaats waar de takken van de bomen de camper raakten, ze hadden al gezegd dat we ook een andere plaats mochten kiezen, we zijn dan ook 2 plaatsen opgeschoven.
Voor de wifi moest betaald worden, toen Rob dit ging doen en meteen zeggen dat we op een andere plek waren gaan staan, kregen we 2 inlogcodes en hoefden niet te betalen, mooi meegenomen.
Ook hadden we korting gekregen al zijn we geen lid meer van Goodsam’s of iets dergelijks. We zetten de verslagen van gisteren on-line en ik rommel met mijn reader, die vertoont kuren sinds gisteren, wilt niet meer in de slaapstand en als ik hem uit doe gaat hij vanzelf weer aan, gevolg batterij steeds bijna leeg.
Ik durf er ook niet teveel aan te doen straks doet hij het helemaal niet meer.
Heb gelukkig heb ik wel boeken op een externeschijf mee en ook Calibre staat op een laptop.
De temperatuur zakt al aardig, we zullen de fleecedekens weer nodig hebben.
Als avondeten maakte ik nasi met satésaus, als toetje hadden we yoghurt.
We zien weer een mooi gekleurde luchten als de zon ondergaat.

 Ik wil iedereen bedanken die een berichtje achterlaat in mijn gastenboek, altijd fijn om te weten dat het verslag gelezen wordt.
Het is vaak het eerste wat we doen als we opstaan of als de laptop net opgestart is.

23 september
 Chaltenham Badlands/Orangeville/Crawford Lake

Vanmorgen konden we alles op het gemak doen, we bleven in de buurt.
Van Kastelke van het AAforum hadden we tips gekregen wat er zoal te doen of te zien was in deze area.
Daar stond o.a Chaltenham Badlands bij, deze Badlands beslaan maar een klein gebiedje, zomaar in the midlle of nowere.
Er is weinig bekend over dit gebied om een adres te vinden heeft Rob met Streets en Trips via Bing de omgeving afgespeurd.
De route voert ons weer langs allerlei schitterende binnenwegen.
Op een gegeven moment stuurt hij ons zelf een prachtige dirtroad op, de bomen hebben hier al schitterende kleuren.
Doordat deze weg niet druk was konden we makkelijk stoppen voor wat foto’s.
Op deze weg stonden ook prachtige grote huizen en er werd nog het een en ander nieuwe gebouwd.

Als we bij de Badlands komen zijn er nog een aantal mensen, we hoorden onder andere Duits spreken.
We lopen een stuk naar beneden, na 5 minuten kom je er al niemand meer tegen, velen maken een paar foto’s bovenaan en rijden dan weer door.
Gelukkig had het (nog) niet geregend, anders kan je er niet een lopen, het zal dan verschrikkelijk glad zijn en in een mum van tijd zit het profiel van je schoenen dan vol met rode klei.
We zijn hier een kleine drie kwartier voor we verder gaan.

 

    

Ons volgende doel van het lijstje van Kastelke is Orangeville, waar Tree sculpturen te zien zijn.
Een mooie manier om het straatbeeld te verfraaien.
Als we de camper geparkeerd hebben, lopen we Broadway in bij The Library zien we onze eerste sculptuur The Storyteller.

Als we oversteken naar de andere kant van de straat zien we een Visitorcenter, we gaan naar binnen en vragen of ze een map hebben waar de sculpturen te vinden zijn.
Gewapend met een map gaan we verder, helaas begon het ook te regenen, nu smelten we niet van een beetje regen en gingen we verder.
Volgens de plattegrond moeten er 55 sculpturen zijn van 19 verschillende artiesten. Doordat het regelmatig regende hebben we niet alle beelden gezien, maar in ieder geval een groot gedeelte.

    

   

Als we Orangeville uitrijden komen we nog wat beelden tegen, Rob stopt en ik kan vanuit de camper een foto maken.
We hadden gezien dat er ook op een begraafplaats sculpturen stonden, deze begraafplaats lag op de route en we besluiten om deze te bezoeken.
Als we de begraafplaats oplopen zien we meteen al veel grafstenen met Nederlandse namen, als we verder lopen zien we ook Ierse, Poolse ,Duitse en Belgische namen.
Wat ons duidelijk maakt dat er hier veel immigranten wonen of gewoond hebben.

 

   

We vinden de vier sculpturen en gaan naar het volgend punt van Kastelkes lijstje. Crawford Lake, voor we hier aan komen stuurt Tom Tom ons weer over schitterende wegen, we maken een stop voor de lunch.
Krijgen regelmatig een buitje regen onderweg, maar als we bij het Crawford Lake zijn is het droog en schijnt er een zonnetje.
We bezoeken de Iroquoian Village, dit is een reconstructie van 5 Longhouses, uit de 15de eeuw, waar ongeveer 250 mensen woonden.

Tot slot doen we nog de Crawford Lake trail, een wandeling van 1.4 kilometer, over een boardwalk rond het meer.
Als we terug bij de camper zijn is het 16.30hr en rijden we naar de camping, zetten de camper op zijn plaats en relaxen wat.
Buiten zitten is er niet bij het is nu al frisjes.
Als avond eten hebben we onze beroemde scampies van de gril, deze staan al heel de middag in een pan bestrooit met knoflookzout.
Het laat dan ook te raden hoe het binnen in de camper ruikt.
Het smaakte weer heerlijk, bij de koffie hadden we apple pie, lang leve de vakantie zullen we maar denken.