18 mei – Brussel – Washington DC
Vandaag was het dan de dag dat we weer naar Amerika mochten, Esta had al toestemming gegeven.
Even zag het er naar uit dat we de reis moesten afblazen, Rob heeft nog één tante, die verder geen familie heeft dan hem en zijn broer, zij zijn weer half door hun tante opgevoed, omdat hun moeder astma had en tijdens een astma aanval werden ze bij hun tante ondergebracht.
Tante is een beetje hun pleegmoeder, nu is het onze beurt om voor haar te zorgen.
Twee weken geleden werd zij in het ziekenhuis opgenomen voor een galblaas operatie, complicaties deden haar 2 dagen later op de IC belanden, even was het kritiek, gelukkig is ze in de loop van vorige week opgeknapt, wel ligt ze nog in het ziekenhuis.
Vanmorgen belde Rob zijn broer, toen wij net aan de koffie zaten op Zaventem, dat het ziekenhuis gebeld had (schrik), gelukkig was er niets aan de hand alleen dat ze nog zeker tot vrijdag moet blijven.
Maar goed koffers werden gepakt, en gisteren de hond weggebracht en vandaag rond 8.00 uur naar Brussel gereden.
Op de ring van Antwerpen hadden we wat filevorming, maar dat vertraagde ons een minuut of 9, we waren ruim op tijd op het vliegveld aanwezig, inchecken hadden we thuis al gedaan, dus de zitplaatsen liggen dan in ieder geval vast, op het vliegveld krijg je toch nog andere boardingskaarten.
De vlucht vertrok mooi op tijd en om 13.50 landen we in Washington, Dulles, met de peoplemover naar de mainterminal en door de immigration, dit ging redelijk snel in een minuut of 20 waren we er door heen, aan te geven hadden we niks, dus bij customs konden we zo doorlopen, de bus naar Alamo was ook zo gevonden.
Bij Alamo was het even wachten stond ik me net te verlekkeren op de hummer die voor de deur stond, gaat er net iemand mee weg.
Wij kregen een Toyota Rav4 toegewezen, koffers er in en ja, toen was het, waar zijn de sleutels in heel de auto geen sleutel te vinden.
Terug naar de office, kwam er een meneer mee, maar ook hij kon de sleutels niet vinden. We kregen toen een andere auto toe gewezen een Nissan Xterra, wat een bak, blijkt het ook nog een 4×4 te zijn.
Na even zoeken de goede weg richting hotel gevonden, Tom Tom helpt wel maar ik ben wat dwars en geef te vroeg de aanwijzingen van TT door.
Het hotel is gevonden, koffers uit gepakt en toen om een paar boodschappen naar de Walmart, meteen bij de Wendy’s wat gegeten.
Terug op de hotel kamer heeft Rob een andere stekker aan het snoer van de laptop gezet,omdat we zo slim waren om en de reisstekker thuis te laten en ook het stekkerblok.
Gelukkig kunnen en de accu’s van de camera’s opladen met de Amerikaanse stekker en de telefoon kan ook op de aansteker in de auto opgeladen worden.
Nu zit ik eigenlijk mijn tijd uit te zitten tot ik naar bed mag, om zo vlug mogelijk in het ritme hier mee te gaan, wil ik eigenlijk niet voor 22.00 uur naar bed, in Nederland is het dan 4 uur in de nacht.
19 mei – Shenandoah
Door de jetlag waren we al vroeg op, het ontbijt was al vanaf 6.00 uur en zo waren we al ruim voor 8 uur op pad, richting Shenandoah.
Jammer dat we in de file terecht kwamen, maar al met al viel het nog mee, we kwamen ongeveer 20 minuten later aan dan dat TT had berekend.
Bij Front Royal het park in, bij de ingang meteen de ATB pas gekocht, onze was net verlopen en in september gaan we weer, dus is het de moeite waard om de pas te kopen. We lezen wel eens dat er mensen zijn die hun pas door verkopen, omdat daar een mogelijkheid voor is, door een tweede handtekening te plaatsen.
Wij zullen dat nooit doen, als je ziet hoe de parken onderhouden worden, dan hebben wij er $80 graag voor over.
Afgelopen najaar hebben we ook de Ski Drive gereden, maar dat is nu toch een heel ander zicht, met alles groen, ipv de fall foliage kleuren niet minder mooi maar anders.
Aan wildlive spotten we deers, zelfs een met een bambi, turkey, squirl en kregen we een p*rn*act van twee vlinders te zien.
Zijn even het park uitgereden om in Luray bij de Subway een chicken teryaki te halen, koffie had ik in een thermosfles mee genomen en zo hebben we gepicknickt bij Big Meadows, waar we vorig jaar op de camping hebben gestaan.
Bij Big Meadows hebben we nog een klein uurtje over de meadow gelopen, wat op sommige plekken nog erg nat was en we liepen te soppen door de plassen.
Toen we daar wegreden kregen we een deer met jong in het vizier, dat zorgde natuurlijk voor een mooi kodakmoment.
Rond 15.30 Shenandoah verlaten en weer richting Alexandria, maar eerst wilden we gaan shoppen in Leesburg, bij de Preminum Outlet.
Daar kwamen we 2 uur later aan en hebben bij de Nikeshop de eerste Nikes gekocht voor ons aanstaande kleinkind, we weten al wat het wordt dus was de keus niet moeilijk, we hadden wel eerst bij de aanstaande ouders geïnformeerd of het echte babykleurtjes mochten worden, niet dus.
Maar op deze ben ik helemaal verliefd, hopelijk zij ook.
Toen we op zoek waren naar een eetgelegenheid kwamen we de BestBuy tegen, daar meteen, voor ons allebei een Mp3 speler gekocht, Rob had steeds ruzie met de zijne en die van mij vertoonde ook kuren, nu de muziek nog overzetten.
Zijn uiteindelijk bij de Outback beland en hebben daar heerlijk spareribs gegeten.
Tegen 21.00 uur waren we weer bij het hotel.
Daar nog een bakje koffie genomen en het verslag geschreven.
20 mei Washington DC
Vanmorgen op tijd opgestaan, maar toch een wat verlaat ontbijt.
Dit is de tijd van het jaar dat er schoolreisjes zijn, er hebben zich tot nu toe iedere dag schoolgroepen in het hotel gezeten en als dat gaat ontbijten is de zaal vol en de wachttijden bij de wafelijzers lang.
Toch zijn we tegen 9 uur weg gegaan, de shuttlebus van het hotel heeft ons naar de metro gebracht, dit is nog geen 5 minuten van het hotel verwijdert, maar je moet een heel drukke weg oversteken en de wetenschap dat we nog genoeg moesten lopen, was de keuze makkelijk.
Omdat we rond 9. 00 uur de metro namen, was het nog spitsuur, het kaartje is dan duurder, we betaalden nu $3.55 en het zou $ 2.35 kosten als we later zouden gaan.
Na ongeveer 35 minuten stonden we op central metro station, waar vandaan het nog een 5 minuten lopen was naar het welcome center, vandaar vertrekt de Old Town Trolley. via internet had ik al kaarten hiervoor gekocht, zuinig dat we zijn, je krijgt dan korting.
We zijn op de groene lijn van de trolley gestapt, deze bracht ons naar de National Cathedral, we zijn daar zo’n anderhalf uur geweest en onze ogen uitgekeken.
Prachtige altaren, gebrandschilderde ramen en een prachtig uitzicht vanuit de toren.
Weer terug op de trolley en via Embassy Row naar Georgetown, waar we geluncht hebben. Hierna weer met trolley naar het welcome center en daar op de oranje lijn gestapt, deze rijdt naar de National Mall.
Omdat we vorig jaar al een deel hadden gedaan, wilden we nu naar het eind voor o.a. Thomas Jefferson, Franklin Roosevelt, Lincoln Memorial en ook de Vietnam en Korean Memorial.
We zijn uitgestapt bij het Jefferson Memorial en zijn verder gaan lopen, geprobeerd zoveel mogelijk in de schaduw te lopen, de zon scheen ongenadig in de nek.
Hierna weer op de trolley op naar de Old Postoffice Pavilion, daar weer met de lift naar de toren, om van het uitzicht te genieten.
We waren best moe en hadden geen zin om eerst naar het hotel te gaan en later weer ergens te gaan eten, hebben daarom besloten om in de foodcourt van het postoffice wat te eten en dan de metro op te zoeken.
Het was weer het zelfde als vanmorgen, spitsuur en kostte het kaartje wederom $3.55.
Terug op de Van Dornstreet, de shuttle van het hotel gebeld om te vragen ons op te pikken bij het metrostation, deze was net onderweg om iemand naar het station, te brengen nog geen 2 minuten moeten wachten en weer 5 minuten later in het hotel terug.
Waar we moe maar voldaan van een mooie dag lekker hebben gerust gedoucht en de site en weblog bij gewerkt hebben.
Vrijdag willen we weer met de metro naar Washington DC en dan nemen we een dagkaart, dan kunnen we zo vaak als we willen in de metro stappen, we moeten dan wel opletten dat we niet in de spits reizen.
We willen dan o.a naar Union station, White House en de National Zoo.
21 mei – Great Falls
Vanmorgen was het alweer druk in de ontbijtzaal, een kwartiertje gewacht en we hadden alle ruimte.
Het continental breakfast stelt niet zo veel voor, maar dat blijkt bij veel hotels zo te zijn.
Er kunnen waffels gebakken worden en dat doen we dan ook iedere morgen.
Tegen 8.45 uur zijn we richting Great Falls gereden, ook daar waren we vorig jaar in het najaar geweest.
Nu raasde er veel meer water doorheen dan toen, er was dan ook weinig van de watervallen te zien.
Deze keer waren ze prachtig, het blijft toch altijd weer een schouwspel hoe al dat water zich door de rotsen perst.
We zagen een meneer,die aan het vissen was, hij zal over de rotsen beneden gekomen moeten zijn.
We zijn bijna 3 uur in het park geweest, je kon goed merken dat het mooi weer was, er kwamen veel mensen picknicken en de BBQ’s gingen al rond 10.30uur aan.
Hier kwamen we weer mensen tegen in een dracht we weten nog steeds niet welk geloof, het lijken geen Amish of Mennonieten te zijn, maar wat wel ?
Ook hier weer 2 bussen met highschool leerlingen die opdrachten hadden uit te voeren o.a. met iemand op de foto gaan.Kozen ze ons voor uit, grappig hangen we straks te kijk in een Amerikaanse school.
Gelukkig waren deze leerlingen al wat gedisciplineerder, lees rustiger, dan wat we de laatste dagen tegen kwamen, wat een lawaai produceerden die, alles moest gepaard gaan met een hoop gegil.
Op het parkeerterrein hebben we de meegebrachte koffie gedronken en daarna TT het adres van Tysons Corner Center in gegeven.
Daar eerst naar de foodcourt om wat te eten, we hebben besloten dat we warm wilden eten en dan voor de avond een broodje te halen en eventueel op de kamer op te eten. Bij de Panda express gegeten, vinden we altijd lekker.
Daarna was het shoppen aan de buurt, heb voor mezelf een paar Crocs slipper gekocht, in de kleur zilver met zwart.
Rob kocht een statief voor zijn camera, die sneuvelde tijdens het fotograferen in Great Falls.
Het is een mooie lichtgewicht geworden, hij moet wel mee te nemen zijn als we gaan hiken en dat zal met deze wel lukken.
Hierna naar Leesburg gereden naar de Walmart, daar nog wat kleding gekocht en bij de buren de Dollar Tree door gestruind daar eigenlijk geen hebbedingetjes kunnen vinden. Op de terug weg bij de Subway een broodje Buffalo chicken gehaald om in de loop van de avond op te eten.
We hadden in Tysons Corner nog een frappucino op en zaten daar nog redelijk vol van.
Ondertussen hebben we het brood gegeten en het was heerlijk, mijn neus loopt er nog van zo heet was het.
Toen we pas de Subway ontdekt hadden hebben we 1 keer een broodje Buffalo chicken gegeten, maar daarna eigenlijk nooit meer op de lijst zien staan, tot we hier waren, het is misschien wel iets wat hier meer gegeten wordt dan in het westen.
22 mei – Washington National Zoo
Vanmorgen hebben we ons niet te vroeg naar het metrostation laten brengen, als we een dagkaart willen kopen mogen we niet eerder dan 9.30 met de metro mee.
Een dagkaart kost $ 7.80, je kan dan heel de dag op en af de metro.
We zaten dan ook 2 minuten over half 10 in de metro, naar Union Station, daar hebben we een poosje rond gelopen en wat foto’s gemaakt.
Hadden geen zin om alle winkeltjes af te lopen, alleen kwam ik natuurlijk weer varkens tegen en ja die zitten weer in mijn tas.
Rond Union Station zagen we veel zwervers, die of nog lagen te slapen of zaten te bedelen. In de hal zat een groep kinderen in militair uniform, misschien op weg naar summercamp. Ik kreeg er een beetje een naar gevoel over, zo jong en dan al militair worden getraind, beetje kindsoldaten idee.
Hierna weer op de metro gestapt en naar de National Zoo, het was nog een paar blokken lopen voor we bij de zoo waren, maar het was goed te doen, jammer dat het een beetje omhoog ging, maar wij troosten ons met de gedachte dat we op de terugweg alleen maar naar beneden zouden gaan.
De zoo is een Smithsonian, wat inhoud dat er geen intree gevraagd wordt.
Het is best een mooie zoo midden in de stad, ze hebben er zelfs Panda’s, waarvan er eentje hoogst waarschijnlijk zwanger is.
Verder hebben ze dieren die vrijwel iedere dierentuin heeft, de ruimtes waar de dieren in verblijven zijn soms wat aan de kleine kant.
We zagen een otter die wel erg stereotiep gedrag vertoonde, in het kleine bassin waar in hij zwom, steeds het zelfde rondje en op de zelfde plek uit het water springen.
Het was weer warm vandaag en zodoende hadden de dieren weinig zin in beweging en lagen ze allemaal lui te zijn.
Tussen de middag een broodje kip gegeten in de zoo, het broodje kon je zelf verder aankleden met groentes en saus, waaronder zelfs mayonaise.
Na een kleine 4 uur in de zoo doorgebracht te hebben weer richting uitgang, waarbij we ons een lekker nat hebben laten maken bij de nevelmachine, heerlijk even afkoelen.
Tegen over de zoo zit een Starbuck, waar we ineens weer ontzettende trek kregen in een frappucino, deze op het terras genuttigd.
Ondertussen naar het verkeer en de mensen kijkend die voorbij kwamen.
Weer naar de metro en op central metro station er weer uit om naar de White House te gaan.
Terwijl we op de kaart staan te kijken hoe we moeten lopen komt er een mevrouw naar ons toe met de vraag of ze ons kan helpen, je vind deze mensen door heel de stad, wat een prachtige service is.
Zij wijst ons de weg, het was weer een paar blokken lopen, daar ontkom je gewoon niet aan in een stedentrip.
Na foto’s gemaakt te hebben van de voorkant van de White House wilden ook nog foto’s van de achterkant.
Vorig jaar was alles afgesloten omdat de President thuis moest komen met de helicopter. Nu was weer alles afgesloten, wij aan de bewaking vragen of dat altijd zo is, zijn antwoord was, nee, de kinderen van President Obama waren buiten aan het spelen en als die moe werden en weer naar binnen gingen dan zou alles weer vrij gemaakt worden.
De foto’s dan toch maar weer vanaf een flinke afstand genomen.
Wij zijn door gelopen naar de metro vonden het wel best zo.
Terug in Alexandria, het hotel gebeld en binnen 5 minuten stond de shuttlebus er weer.
Hebben in twijfel gestaan om nog uit eten te gaan, maar we zaten nog vol van de frappucino en hebben besloten dat we niet meer weg gaan.
Ik heb koffie gezet en met een flinke reep chocolade hoeven we ook geen honger te lijden. Ondertussen heb ik spijt van de chocolade, doordat ik al verschillende dagen mijn medicatie niet heb ik genomen, brand het flink, eigenschuld dikke bult zullen we maar denken.
Verder is het voetjes laten rusten voor morgen dan willen we naar Arlington Cemetery en Old Alexandria of misschien toch weer naar Washington DC, omdat het dit weekend Memorialweekend is, is er een parade van Veterians op Harley’s.
We moeten alleen nog even uitzoeken of het nu op zaterdag of zondag is.
Hier in het hotel logeren er verschillende en de Harley’s staan te glimmen op de parking.
23 mei – Old Alexandria, Arlington Cemetery
Vanmorgen na het opstaan eerst geskypt met de familie, eerst Rob zijn tante, die gisteren thuis is gekomen uit het ziekenhuis, met aanpassingen en hulp van de thuiszorg mag ze thuis verder herstellen.
Hierna op het gemak naar Old Alexandria gereden, daar wat rond gelopen, op het dak van de parkeergarage was de markt nog bezig, dit was vooral een groente en fruit markt.
De bloemen die verkocht werden zagen er verlept uit, het was dan ook weer erg warm.
Naar de haven gelopen en daar genoten van de schaduw onder de bomen, weer terug de stad in en wat winkeltjes bekijken.
Voor Rob birkenstocs gekocht die van hem waren versleten van binnen en kreeg hij daardoor een blaar aan de zijkant van zijn voet.
Alleen kan hij ze nu nog niet aan, want er moet eerst een zool van 2 centimeter onder de linkerschoen gedaan worden, kunnen woensdag meteen naar de schoenmaker.
Ook nog even naar het winkeltje met de kerstornamenten, nog gezocht naar kleine ornamentjes met onze naam, maar helaas niets.
In Old Alexandria de lunch nog gebruikt, ik had crabcake sandwich en Rob een zalm steak sandwich, toen we op het punt stonden weg te gaan werd iedereen een gratis ijsje aangeboden, nu lusten we dat ook nog wel.
Terug om de auto en TT Arlington aan gegeven, misschien niet de slimste zet om op zaterdag daar heen te gaan, het was even zoeken naar een parkeerplaats.
Toen we naar de begraafplaats liepen hoorde ik in onvervalst Vlaams iemand zeggen dat het niet mee viel om een plekske te vinden.
Dit is het Memorialday weekend en daarom was het nog eens extra druk, vermoed ik.
Er zijn heel veel bikers in stad voor morgen, ook op Arlington waren er veel, om hun gesneuvelde kameraden te herdenken.
Morgen is er een Rolling Thunder Motorcycle Rally in de stad, we zullen dan weer naar de National Mall gaan, wel weer met de metro.
Op Arlington hebben we weer het wisselen van de wacht gezien, bij de Tomb of the Unknow Soldier.
Ook waren er weer kransleggingen, een werd er gedaan door een groep bikers.
Er was een oudere meneer bij die bijna niet boven kon komen, hij stond op het laatste stuk steeds na een paar meter na adem te snakken, vond het een beetje eng, was bang dat hij het niet zou halen en dat er CPR toegepast moest worden.
Hierna was er nog een kranslegging.
Toen we naar beneden liepen via de andere kant van de tombe, zagen we al veel kransen liggen.
Van de parking naar de uitgang ging heel wat vlugger dan erin komen. TT het adres van een winkel gegeven waar ik nog even wilde kijken en daar heen gereden, niet gevonden wat ik zocht en daarom terug naar het hotel om ons op te frissen om later uit eten te gaan. Vlak bij het hotel zien we een Red Lobster en toen was de keus snel gemaakt.
Heerlijk gegeten daar, ik had lobster en shampi’s met groene asperges, Rob had vis en daar zat dan vismousse in.
We zitten nu aan de koffie, nadat we een nieuwe key moesten halen bij de receptie. Allebei hadden we onze keycard op de kamer laten liggen.
24 mei -Rolling Thunder Motorcycle Rally
Vandaag was het bikersdag, de bikers in het hotel gingen al vroeg op pad.
Wij zijn rond 8.30 gaan ontbijten, toen we langs de receptie liepen stond er en brandweer en een ziekenwagen voor het hotel.
Ik had de sirenes wel gehoord maar zo dicht bij de snelweg hoor je dat verschillende keren per uur.
Zo rond 9.30 hebben we ons naar de metro laten brengen, we hadden gisteren gekeken waar we het beste uit konden stappen om in de buurt van de Reflecting Pool te komen.
Dat was Foggy Bottum het was bijna een aansteker korter dan bij het Smithsonian uit te stappen, op de kaart dan.
Veel lopen moesten we toch maar dit scheelde behoorlijk in afstand.
Vanaf de metro naar Constitution Ave stonden er al dikke rijen met Harley’s geparkeerd, waar dan veel kleurrijke getatoeëerde mensen bij stonden, Rob viel niet eens op met zijn lange haar.
Op 23rd street, vlakbij de bocht naar de Arlington Memorial Bridge,zijn we onder de bomen in het gras gaan zitten, ondertussen kwamen er al steeds motoren langs, dus we verveelden ons niet daar.
Even na 12.00 uur hoorde we het geluid van de motors aanzwellen en wisten zodoende dat het niet lang meer zou duren voor ze langs kwamen.
Wat wel heel cool was er reed een vrouw mee die lijdt aan achondroplasie (dwerggroei), mooi dat ze op een motor reed.
Ook zagen we een motor die waarvan de duopassagier in een rolstoel zat, deze motor was zo omgebouwd dat de rolstoel er zo op kon rijden, knap staaltje handwerk.
Na een 5 kwartier hadden we het wel een beetje gezien en kregen honger, op zoek naar een eettentje, nu staan er verschillende op de National Mall, gelukkig konden we er een vinden waar het niet zo heel druk was, veel keus hadden ze niet maar een hotdog ging er wel in Hierna naar de Reflecting Pool, en doorgelopen naar het Lincoln Memorial, hier was een concert aan de gang, eer wij hier waren begonnen er net wat sprekers.
De trappen opgelopen naar Abraham Lincoln en nog wat foto gemaakt.
Doorgelopen naar het Vietnam Memorial, daar was het zo ontzettend druk dat we besloten hebben om de muur met alle namen van gesneuvelden maar te laten voor wat het is, het is tenslotte de dag voor de veteranen om hun gevallen medestrijders te eren en te herdenken.
Eigenlijk wilden we wel graag terug naar het hotel, de voeten deden zeer, het is goed te voelen dat we al 7 dagen veel gelopen hebben.
Het was nog moeilijk om de weg over te steken om richting metro te gaan, er reden nog steeds motoren op Constitution Ave, gelukkig was er een klein gaatje in de rij en daar hebben we samen met nog heel wat andere mensen gebruik van gemaakt om aan de andere kant te komen.
Bij de metro weigerde het kaartjesautomaat onze creditkaarten, dit zal wel aan de automaat gelegen hebben, toen maar cash betaald.
Nadat we weer op de Van Dornstreet waren, het hotel gebeld en binnen 2 minuten stond het busje er, je zou het ook kunnen lopen, maar de weg gaat nog al erg omhoog en na een dag door de stad banjeren, hebben we daar geen zin meer in.
Na een dutje en een deel van het verslag geschreven te hebben zijn we naar Old Alexandria gereden om te gaan eten.
We hebben gegeten bij Warehouse Bar & Grill op Kingstreet, weer vis, het was weer erg lekker.
Op de marketplace voor de Cityhall zaten mensen in oude klederdracht, allemaal met en lantaarn met kaars, ik vermoed dat het greaters waren die een rondleiding gingen geven.
Terug op de kamer is het koffers pakken, want morgen moeten we weer naar huis.
25 mei – Sully Plantation, thuiskomst
Vanmorgen alles op het gemak gedaan, het is onze laatste dag en vanavond verwachten ze dat we in het vliegtuig richting huis zitten.
Na het ontbijt en de laatste spullen inpakken, op het gemak richt Dulles gereden.
Waar we onderweg de Sully plantation nog willen bezoeken, TT deed het weer en vertelde midden op de snelweg dat we ons eindpunt bereikt hadden, bleek een oude afslag te zijn die niet meer in gebruik is.
Na even zoeken hadden we de goede afslag.
We hebben de rondleiding met gids gedaan, hij vertelde het een en ander over de familie van wie het huis was en wie er verder in gewoond hebben.
Ik had moeite om deze meneer te volgen, af en toe mompelde hij in zichzelf en was zijn tekst kwijt er kwam vaak uh in zijn zinnen door.
Na de rondleiding nog wat buiten rond gelopen, maar de luchtvochtigheid was wel zo hoog dat het niet aangenaam was. Toch nog ruim 2uur op de plantation door gebracht.
Daarna TomTom de weg naar een McDonalds laten zoeken, we hadden nog steeds geen milkshake gehad deze week.
Eerst stuurde hij ons richting het Airspacemuseum, wat naast de Sully plantation ligt, we zijn vlak bij de ingang omgedraaid, omdat we vermoeden dat TT fout zat.
De volgende McDonalds ingegeven en toen bracht hij ons naar Centreville, mooie winkelcentrum maar geen McDonalds.
Toen maar voor een Subway gekozen en de shake houden we te goed voor de volgende reis.
Bij de Subway kozen we een Sweet Onion Chicken Teryaki, dit in de zaak opgegeten, omdat het buiten verschrikkelijk benauwd was.
Terwijl ik naar de restroom loop komt er rook uit de toaster, het brood wordt er vlug uitgehaald, maar wat een stank, dat was niet de stank van een verbrand brood. Net dat ik de restroom in wil gaan valt al het elektrisch uit.
De zaak staat vol rook en de eigenaar, gooit de deur open en gaat met een doek staan zwaaien om te luchten. Ik vermoed dat hij vandaag geen brood meer heeft kunnen toasten, het stonk naar verbrand plastic.
Voor de hoognodige sanitaire stop even de, naast gelegen supermarkt ingegaan.
Hierna het adres van Alamo ingeven en daarheen gereden om de auto in te leveren.
Even onenigheid met de man die de auto die terug gebracht werden scande, want we hadden de auto niet meer af getankt.
Dat was ook niet nodig, omdat we het Super-Inklusiv-PLUS-Preise pakket en daar mee kan je de auto met een lege tank inleveren.
De bus om ons naar de vertrekhal te brengen stond al klaar en zo waren we binnen 10 minuten bij de vertrekhal.
Koffers konden meteen ingeleverd worden, na nog even buiten gestaan te hebben, Rob wilde nog een peuk, met de peoplemover naar de C terminal, waar we nog bijna 21/2 uur moesten wachten voor het boarden begon.
Toen we bij het boarden aan de beurt waren zagen we Bianca en Jerry van het AA forum in de rij staan, zij kwamen uit Las Vegas even gedag gezegd en toen konden wij aan boord.
Terwijl het vliegtuig naar de startbaan taxiede, werd er mee gedeeld dat we 40 minuten vertraging zouden hebben, omdat er een storing op de Atlantische Oceaan zat en die moest eerst voorbij trekken, gelukkig ging dat snel en hadden we ook geen 40 minuten vertraging.
Onderweg regelmatig wat turbulentie, en waarom weet ik niet, maar altijd net als je iets te drinken hebt.
We hebben niet veel geslapen deze vlucht.
Bij de koffers duurde het ook weer vrij lang voor de onze voorbij kwamen, maar doordat we met Bianca en Jerry stonden te praten ging de tijd nog vrij snel voorbij, zij hadden het zelfde probleem als ons.
We hadden vorige week al gezien dat we op de terugweg op file mochten rekenen, door wegwerkzaamheden, het gaf wel wat vertraging maar we konden redelijk door blijven rijden.
De ander kant op stond een veel groter file heel de ring stond vast, gelukkig hadden we dat vorige week niet.
Eerst even langs mijn ouders gegaan voor een bakje echte koffie, daarna richting huis waar we enthousiast begroet werden door de poezen.
Meteen de koffers uit gepakt en de was in de machine gestopt. Daarna een paar uurtjes naar bed.
Vanavond ook de hond opgehaald uit het pension, waar we niet zulke goede berichten kreeg over de hond.
We hebben pas ontdekt dat ze een gezwel heeft aan een tepel, nu is de dochter van de eigenaar ook dierenarts en werkzaam bij onze dierenarts, zij heeft de hond onderzocht.
Nu blijkt het kanker te zijn, en ja dan is wat is wijsheid, hond is bijna 14 jaar, gaat langzaam achteruit, loopt niet meer zo goed, gewrichten zijn stram, waarschijnlijk ook doof aan het worden en nog wat van die ouderdom kwaaltjes.
Nu hadden we het er ook al overgehad wat te doen als ze kanker blijkt te hebben.
Operatie dat is een flinke ingreep begreep ik en gezien haar leeftijd, vaak zijn er ook uitzaaiingen naar de longen.
Vanavond in overleg met de dierenarts, besloten om het nog even aan te zien of het snel of langzaam groeiend is en maar eens goed denken over de kwaliteit van leven van de hond. Gelukkig kan dat in goed overleg met de dierenarts.
