Week 3. 18 juni – 24 juni

Week 3

18 juni
Soldotna – Bear Viewing met vliegtuig en boot in Lake Clark NP

 

Gisteravond begon het al wat te regenen, vannacht regende het regelmatig, toen we op stonden was het droog en we hoopten dat dit de hele dag zo zou blijven.
We konden wat later op staan, omdat we een afspraak hadden met Talon air service voor een Bearviewing, dit bedrijf zat nog geen 4 mijl van onze slaapplaats.
We worden om 9.30hr verwacht, wij waren er al rond 9.00hr, we worden gewezen waar we moeten zijn voor het watervliegtuig beneden aan het water stond de cabin waar we konden wachten er was koffie en warme chocomel, als restroom stond er een dixie.
Ook zou er daar ergens een Caribou moeten lopen deze hebben we niet gezien.
Het was zaak om voor we in het vliegtuig zouden stappen naar het toilet te gaan in het vliegtuig en op de boot, waar we later mee zouden varen, waren geen toiletten aanwezig.
Even 9.30hr komt ons vliegtuig er aan, er worden aan de lopende band groepen naar de ander kant van de Cook Inlet gebracht.
Als we allemaal aan boord zijn 4 Duitsers, 2 Amerikanen en wij de enigste 2 Nederlanders en de gids, varen we in het vliegtuig bijna het hele meer over voor we de lucht in gaan.
Nu is vliegen niet mijn hobby, dit al helemaal niet, wat een lawaai en geschommel.
We vliegen naar de westkant van de Cook Inlet, langs de Alaska Mountain Range, dit is hetzelfde gebergte waar ook Mount Denali in ligt.
Onder ons zien we Soldotna verdwijnen en de Cook Inlet verschijnen, sinds de jaren 60 wordt er olie en gas gewonnen en staan er boortorens in de Cook Inlet en de daarbij behorende raffinaderij.
Op een gegeven moment zien we weer land onder ons met allemaal kleine meertjes en Creeken, waar het water wit is als melk, dit komt door het water van de glaciers daar zit heel fijne steengruis in, wat heel langzaam zinkt en dus het water melkwit maakt.
Als het vliegtuig daalt rent er een beer weg aan de rechterkant, laat ik nou aan de linkerkant zitten en dus geen beer gezien.
We landen op het Wolverine Lake daar stappen we over in een bootje, het was ondertussen begonnen met regenen, gelukkig had de boot een overkapping en konden we toch redelijk droog blijven.
We varen naar de Wolverine Creek daar zit zalm en is de meeste kans op Bear, er liggen al verschillende boten met mensen die aan het vissen zijn op zalm, regelmatig wordt er ook wat gevangen, al is het nog niet zoveel en ook springt de zalm niet tegen de stroom in een waterval in.
De beren laten dan ook op zich wachten, Bald Eagels zien we weer genoeg.
Dan wordt er door gegeven dat er een bruine beer aan het “zwemmen” is, het meer is maar 5-10ft diep en kan de beer er gewoon staan en lopen, er wordt koers gezet richting deze beer en we genieten dan ook vol op van deze “waterrat”.

We varen nog een stuk langs de waterkant om te zien of er nog meer Bear te spotten valt maar helaas, we komen alleen een mooie waterval tegen.
We varen weer terug naar de Wolverine Creek en hopen dat daar de mama Baer met haar drie cubs te voorschijn wilt komen,we liggen daar nog geen 5 minuten voor anker en daar verschijnt ze, het is maar van korte duur, ze vind geen zalm en maakt rechtsomkeer.
De tamtam werkt goed, want nu is de beer van vanmorgen weer terug, de boot wordt gekeerd en we gaan er op af.
We worden goed beloond de beer is weer in het water en ijverig op zoek naar zalm, tot twee keer toe komt hij met vis boven peuzelt het op, op dit kleine eilandje komen vissers en fileren daar de zalm, de restafval wordt in het water gegooid voor de beren en die weten dit en is het een makkelijke prooi.
Het wordt speciaal in het water gegooid en niet op het eilandje, anders eten de meeuwen alles op.

Na de nodige foto’s weer terug naar de Wolverine Creek hopend op nog meer van dat kleine spul, voor we daar zijn wordt er een sanitaire stop gemaakt, hiervoor gaat men even aan land er zijn geen toiletten dus wordt het achter een bosje.
Als we daar liggen gaat de BBQ aan en wordt er voor ons en verse zalm gegrild, iedereen krijgt een over heerlijke moot, dat is toch heel wat anders dan een moot uit de diepvries.
We blijven nog ongeveer 40 minuten liggen, maar helaas geen beer meer te zien, al is het vissende mensen kijken ook erg vermakelijk.
Regelmatig zaten de  lijnen in de knoop, doordat men niet recht vooruit kan gooien of even wacht totdat de buurman zijn lijn ingehaald heeft.
Iemand in ons gezelschap maakte de opmerking waarom de mensen de gevangen vis zelf hielden en niet terug gooiden voor de beren, misschien had hij zich eens in kunnen lezen om iets van de gewoontes en leefomstandigheden van de bewoners van Alaska te weten. (jammer voor hem wij verstaan ook Duits)
Om 15.30hr worden we weer bij de aanlegsteiger verwacht, de aanlegsteiger is niet meer dan een drijvend platform waar we vanuit de boot met een ander boot naar het vliegtuig worden gebracht, de gids brengt de boot terug en komt lopen over een drijvend plakkaat moerasachtige vegetatie wat daar een dikte 3-4ft 90 tot 120 centimeter heeft.
Als we daar aankomen is het nog even wachten voor het vliegtuig er is, we klimmen weer naar binnen en zetten koers naar het vasteland waar we een na 16.00hr aankomen, we doen de thermoskleding uit en gaan nog wat mijlen maken, richting Hope.
Om 18.00hr stoppen we er mee en zoeken een slaapplaats die vinden we op een parking, in het bos, samen met nog een camper is er hier goed te overnachten.
Het was tijd om vanavond weer een leverfeest te houden, we smulden dan ook van gebakken calfslever met gebakken ui en champignons, dit moeten we minimaal een keer gegeten hebben als we in Amerika zijn, ik weet het de meeste mensen gruwen ervan.

 

18 juni
Hope- Palmer

Vanmorgen hebben we het verslapen, als je het verslapen mag noemen we hebben tenslotte vakantie, de wekker was blijkbaar niet gezet en zo kwam het dat we pas om 8.30hr opstonden.
We hadden geen echte plannen voor vandaag en ook geen afspraken het was dan ook net geen 9.30hr als we weg rijden.
We rijden door naar Hope, ook een gehucht van niks, wel mooi gelegen aan de Turnagain Arm, de weg loopt dood op een camping waar we nog even doorheen gereden zijn, mooie plaatsen zeker die aan de Turnagain Arm.
De toppen van de bergen zijn weer verstopt in de laaghangende bewolking, wat resulteerde in een paar keer wat gespetter.
Er loopt een Moose met kalf langs de weg, tegen de tijd dat we daar ongeveer waren verdwenen ze net in het bos, we konden net nog een foto maken.
Het kan niet anders we moeten om de Turnagain Arm heen, vorige week was het laag water en nu opkomend water, we hoopten nog Beluga te zien maar daarvoor moet het water al wat hoger zijn voor ze de arm in zwemmen.
Wel zagen we de Bore Tide, dit is een grote golf of een reeks kleinere golven en de golf in de Turnagain arm is speciaal, de Turnagain-arm bore tide is de enige die voorkomt in het hoge noorden en de enige die wordt begrensd door bergen’
Je kunt de Bore Tide over de hele lengte van zo’n 40 tot 50 mijl gewoon vanaf de weg zien, het duurt 5 uur voor de bore tide aan het eind van de Turnagain Arm is.
Vaak kan je er ook dieren spotten onder andere Harbor Seals komen vaak met het getij mee.
We maken nog een stop bij Beluga point het waaide daar erg hard en er was verder niet veel bijzonders te zien.
We lunchen op een mooi plekje aan de Knikriver en gaan dan verder richting Palmer.
Vorige week hadden we al afgesproken dat we op de terug weg de Williams Reindeer Farm zouden bezoeken.
Als we daar aankomen en de camper geparkeerd te hebben betalen we de intree en nu voor beiden senior korting, dat voor mij was wel een foutje ben tenslotte nog geen 65.
We kunnen meteen mee met een tour, we krijgen uitleg over de verschillende soorten geweien en hoe ze groeien en gewicht, hoe kwetsbaar een gewei is, dat veel bloedvaten en zenuwen lopen en dat het gewei erg gevoelig is als het groeit.
We mogen dan het verblijf in met de Reindeer (Caribou), als je wilt mag je ze voeren, wel eerst handen ontsmetten en dan kan je een bakje voer meenemen, ze weten het al want zodra er een groep mensen binnen komt worden ze actief en komen naar je toe.
Regelmatig krijg je een duw zo van heb je nog wat lekkers voor me.
In deze groep liepen ook verschillende kleintjes rond,weet wel vrijwel zeker dat er geen Reindieren van Santa tussen zaten, zeker Rudolph niet, niet een had een rode neus.
Verder maakten we kennis met Dolly de Bison en Rocky de Moose beiden zitten hier in de opvang.
Rocky heeft een Yak geadopteerd of denkt eigenlijk dat het haar kind is en gaat vreselijk te keer als ze er van gescheiden wordt, nu zitten ze samen wel met een hek er tussen en de Yak denkt ondertussen dat het een Bison is.
Dan is er ook nog een echtpaar Elk, die hebben samen een jong van 4 dagen, dit lag veilig helemaal achter in de wei.
Na een uurtje hadden we hier wel gezien, we rijden naar de camping waar we vorige week ook stonden, we willen de was doen en ik kan dan alle mijn verslagen bij werken.
Het is 15.30hr als we op de camping komen we pakken de was en draaien 3 machines, na een goed uur is alles gewassen en het meeste droog, net de badlakens en het beddengoed moet nog een rondje droger doen.
Voor deze dag stond niks gepland, we hebben hem dan ook heel relax besteed.
Het is hier heel de avond druk in de lucht,we hoorden net dat er een rescue bezig is, er is vanmiddag een kind van 5 jaar in de  Matanuska River is gevallen en dat de moeder er achter aan is gesprongen.
Later lazen we dat ze de andere dag zijn gevonden, allebei overleden.

19 juni
Palmer – Wasilla

Na een onrustige nacht ben er al voor 7.30hr uit bed, dat was helemaal nodig want zoveel stond er niet gepland, in principe lopen we wat voor.
In Palmer beloofde het een mooie dag te worden, zag temperaturen voorbij komen van 23 graden, we blijven niet in Palmer en doen toch maar een lange broek aan.
Het is tegen 9.00hr als we van de camping wegrijden, eerst moet er getankt worden dat doen we bij Fred Meyer.
Dan rijden we toeristisch naar Wasilla, onder toeristisch verstaat garmin een dure wijk in Palmer.
We doen de boodschappen bij de Walmart en hopen genoeg voorraad te hebben tot volgende week, omdat we toch genoeg tijd hebben lopen we de hele winkel even door, ik scoor nog twee shirt en een broek.
Op het parkeerterrein doe ik al een luchter shirt aan, het is heerlijk weer, we volgen of proberen in ieder geval de Knik Arm te volgen, ook hier staan er allemaal huizen en is vrijwel alles privé terrein.
Als we dan een outlook krijgen stoppen we dan ook meteen, het is opkomend water en we zie twee boomstammen als kano’s aan, de verrekijker deed ons beseffen dat het we fout zaten.
Het is heerlijk in de zon en ik doe dan ook een capribroek aan en open schoenen, we genieten een poosje zittend op de afscheiding.
We rijden de weg verder af en af en toe zie ik een bord met Iditarod trail, zover ik begreep is dit een gedeelte van de sleehonden race.
Ons 11 uur snackje was een kitkat met pure chocolade, die was echt lekker.
De weg loopt dood op een, start en landingsbaan, in het eventjes dat we daar stonden gingen er verschillende vliegtuigjes de lucht in.
We kijken wat we verder kunnen doen, in de Milepost zien we de South Burma Road een gravel road die weer uit komt op Big Lake Road en die komt weer op George Parks Highway de gravelroad is 8 mijl lang.
We besluiten om die te rijden en als hij in het begin al slecht is dan draaien we om, aan deze weg staan nog gewoon huizen en er worden er ook nog bij gebouwd en ook hier weer bij het Big Lake kunnen we niet komen.
We spotten we een Moose die lekker aan de jonge blaadjes van een boom staat te snoepen.
Bij een day use area kunnen we pas bij het Big Lake komen, het water is erg helder.
Voor de day use area vragen ze $5 per dag en je moet binnen een half uur betalen of weg wezen, wij wilden er alleen een paar foto’s maken en eventueel lunchen, uit eindelijk maken we een paar foto’s en lunchen ergens anders.
Ik verwonder me over de vele stands met firework als we Houston in rijden, hier geen bunkers waar ze het spul in bewaren maar gewoon een houten hok en in de buurt van een benzine station is ook geen probleem.
Op de Parks Highway zijn wegwerkzaamheden en is het regelmatig even stil staan.
Wij rijden de Talkeetna Road op en zien in de verte de besneeuwde bergtoppen van de Alaska Range met de hoogste piek Denali, voorheen Mt McKinley genoemd.
Op het viewpoint zitten we een poos te wachten totdat de wolken wat weg willen trekken en een stukje van Denali te voorschijn komt, op een gegeven moment is er inderdaad een stukje zichtbaar, alleen is het niet de goede berg en alle mensen die daar waren lieten zich foppen.
Dan is het nog een klein stukje naar Talkeetna, de camper parkeren we eigenlijk op een plek waar het niet mocht, maar we zijn buitenlanders en hebben het niet goed begrepen.
Talkeetna werd gesticht in 1916 toen het gebied werd gekozen als districtshoofdkwartier voor de Alaska Railroad.
Een postkantoor werd geopend evenals een zagerij, handelspost, sigaar en ijzer winkel
In 1917 moedigden de bewoners de regering aan om de kavels waarop hun huizen stonden te verkopen.
In 1919 onderzocht en veilde de spoorweg tachtig kavels, waarvan er 41 al permanente huizen op hadden, de gemiddelde prijs bij de verkoop was $ 14.25.
We betalen de $5 parkeerkosten en gaan het stadje in, het is erg toeristisch met veel eettentjes en winkeltjes.
We lopen een rondje kijken wat winkeltjes en bezoeken het museum en eten een overheerlijk ijsje.
Zo tegen 17.30hr gaan we op pad om een slaapplaats voor vannacht te zoeken, we draaien nog een keer het viewpoint op en zien een groot gedeelte van Denali boven de bewolking uitsteken, we maken nog een aantal foto’s en rijden dan verder voor een slaapplaats, we vinden een boondock plaats een stukje van de weg af.
Dat is tie dan helaas alleen de top.

20 juni
Wasilla – Talkeetna

Oh wat een nacht, het begon al tegen 22.00hr toen kwam er een camper op de boondockplek waar wij al stonden, op zich niet erg plek was groot zat.
Alleen ging de generator aan om te koelen, wat ook met de arko had gekund, zo warm was het niet meer, ook was het stemgeluid erg hard.
We verplaatsen onze camper een heel stuk naar achteren hopende minder last te hebben.
Toen wij naar bed gingen was de generator nog steeds aan, we hoorden het wel, maar niet echt hinderlijk.
En dan komende muggen rond je hoofd zoemen en steken, wij er weer uit en op muggenjacht we slaan er een heel stel dood en sprayen ons dan maar in met Deet, dit werkte wel we zijn beiden in slaap gevallen.
Op een of andere manier zijn de meeste muggen naar de badkamer getrokken, toen ik naar het toilet ging werd ik zo’n beetje aangevallen, ik spoot dan ook al snel Eau de Deet op alle onbedekte huid.
Het is 8.40hr als we wegrijden, het is redelijk bewolkt en we zullen af en toe wat regen te verwerken krijgen.
We stoppen bij het viewpoint Denali South, er is helemaal niks van de hoogste berg van Amerika te zien, we lopen de trial naar boven en hebben dan een mooi uit zicht op de Chulitna River.
We maken een stop bij de POW/MIA restarea, dit is een Alaska Veterans Memorial voor alle Alaska militairen veteranen en gesneuvelden uit verschillende oorlogen, verongelukt bij een vliegtuig/helicoptercrash of onderzeeboot, hier is ook een visitorcenter.
Ook is Denali niet te zien op het North viewpoint, de berg speelt verstoppertje in de wolken.
Zoals al geschreven Denali is de hoogste berg van Amerika in 1903 werd hij voor het eerst beklommen sindsdien hebben meer 18.000 mensen dit ook gedaan, ongeveer de helft haalt ook daadwerkelijk de top.
Minder dan 1% overleeft het niet in ze overlijden onder andere door, uitdroging of vallen van een klif, in 1967 vonden er 7 personen uit 1 groep de dood.
We maken nog een fotostop bij de Pass Creek en rijden dan door naar Cantwell om te tanken, hier zijn het echte dieven ze vragen ruim een dollar meer dan ergens anders voor een gallon.
Het plan is om een stuk van de Denali Highway te rijden dit is een 135 mijl lange gravel road, bij de meeste verhuurder wordt deze weg specifiek genoemd al verboden te rijden, bij deze verhuurder hebben we er niks over kunnen vinden.
Als we een plekje zien aan het water stoppen we voor de lunch, we zijn het er over eens dat dit ook een leuke boondockplek is voor vannacht, we zullen op de terug weg zien of het dan nog vrij is.
Na de lunch rijden we verder en hopen op wildlife, we stoppen bij de Nenana River voor een foto van een eilandje wat midden in de rivier ligt.

Op een gegeven moment rijden we Denali Borough uit en Matanuska – Susitna Borough in,ook hier weer Russische namen.
Bij de Burshkana River stoppen we bij de brug, nemen wat foto’s van het wilde water en besluiten terug te rijden, aan het landschap verandert er weinig en we hebben nog geen wildlife gezien, we hebben dan 30 mijl gereden en dat moeten we ook weer terug.
Onderweg zagen we een opgetuigde kerstboom staan, we stoppen om te kijken wat er zo al in hangt en of het misschien een memorial tree is.
Zover we kunnen zien is er door reizigers van alles ingehangen, pennen, CD van Abba, madri grass kettingen, tandenborstel maar ook kerstballen en het leukste een ANWB pasje van W.C. Kromhout.
Het plekje wat we uit gezocht hadden was nog niet geclaimd, dat doen wij door er te gaan staan, het is 15.30hr we drinken koffie en relaxen verder.
Als er rond 17.00hr een pick-up met trailer naast ons komt staan en er driftig ingeparkeerd werd kregen we het vermoeden dat die hier ook zou gaan staan, nu is het een ongeschreven wet dat men niet ongevraagd bij anderen op een boondock plek gaat staan, als we er iets van zeggen wordt er meteen een foto van het kenteken gemaakt en deze persoon ging de politie inlichten dat ze lastig gevallen werd, over lange tenen en kort lontje gesproken, helaas is er geen cellphone service hier.
Jammer dat de bergen weer in de wolken verdwijnen en het af en toe regent, het voordeel is weer dat er dan geen muggen zijn en zo heb ieder nadeel zijn voordeel zou Johan C. zeggen.
Aan wildlife hebben we 3 eenden en een konijn gezien, alle muggen niet meegeteld.

 

21 juni
Talkeetna – Denali NP

Gisteravond kwam er nog een pick-up met opzet camper achter ons staan, blijkbaar kent men dus de regel niet om niet op een plaats te gaan staan waar al iemand staat.
Deze kwam in ieder geval niet zo dichtbij staan als de bbv (boze buurvrouw), deze was trouwens al weg toen we opstonden om 8.00hr.
Gisteravond hingen de wolken al laag en regende het af en toe ook vannacht had het geregend en van de bergen was weinig te zien door de laaghangende bewolking.
We ontbijten, ruimen op en vertrekken om de laatste 8 mijl gravelroad te rijden, zodra we op asfalt komen heb ik ook weer telefoonbereik.
Het is 10.00hr als we het Denali NP inrijden, Denali is met zijn 20.310ft (6194 m) de hoogste berg van Noord Amerika.
De naam betekent”de Hoge” in het Koyukon, een Athabaskische taal uit Alaska.
In 1896 noemde een goudzoeker McKinley als politieke steun voor de toenmalige presidentskandidaat William McKinley, die het volgende jaar president werd.
De Verenigde Staten erkenden formeel de naam Mount McKinley nadat president Wilson de Mount McKinley National Park van 26 februari 1917 had ondertekend.
In 1965 verklaarde Lydon B. Johnson de noord- en zuidpieken van de berg de “Churchill Peaks”, ter ere van de Britse staatsman Winston Churchill.
De Alaska Board of Geographic Names veranderde de naam van de berg in 1975 in Denali , hoe het lokaal werd genoemd.
Een verzoek in 1975 van de wetgever van Alaska aan de board of Geographi Names van de Verenigde Staten om hetzelfde te doen op federaal niveau werd geblokkeerd door congreslid Ralph Regula van Ohio, wiens district de woonplaats van McKinley uit Canton omvatte
Op 30 augustus 2015, net voor een presidentieel bezoek aan Alaska, maakte de regering van Barack Obama bekend dat de naam Denali zou worden hersteld in overeenstemming met de aanwijzing van de Alaska Geographic Board.
Hier kwam commentaar op van senatoren uit Ohio, die vonden dat dit niet kon en niet rechtsgeldig zou zijn, omdat de Senaat niet had gestemd.
De minister van Binnenlandse Zaken heeft krachtens de federale wetgeving het gezag om een naam te wijzigen als er binnen een redelijk periode niet gereageerd wordt op een verzoek om een naam te wijzigen en 40 jaar was nu niet echt redelijk.
We hebben de camping al lang geleden gereserveerd, we gaan ons melden en kijken waar we een plekje gekregen hebben.
Zo werkt het hier blijkbaar niet, we kregen een papier mee met de boodschap zoek maar een plekje uit de categorie A en klem het papier dan op de paal, zodat anderen kunnen zien dat de plek bezet is.
Zo gezegd zo gedaan,we kiezen een mooie grote plek Bear Loop nr A28 op de Riley Creek Campground, klemmen het papier aan de paal en klaar zijn we.
Het visitorcenter hadden we overgeslagen dat bezoeken we eerst, het is een mooi opgezet center met dieren in een natuurlijke uitstraling neer gezet.
Er achter ligt het railroad station, we hadden een oude gebouwtjes verwacht maar alles is nieuw en modern, 2 keer per dag komt er een trein aan met bezoekers, deze verblijven dan meestal in de lodges in de buurt.
Er is maar een route door Denali NP deze is 91 mijl lang, alleen de eerste 15 mijl tot aan de Savage River mag je met eigen vervoer doen, wil je verder dan zal je een tour met een bus moeten boeken. Wij rijden vanmiddag tot de Savage River en keren dan om, er is daar weinig parkeermogelijkheid en het stond al vol.
Langs de weg lopen mensen met Husky’s (sledehonden), er is in het park een trainingscentrum voor sledehonden, hier wordt in de zomer mee getraind en in de winter worden ze gebruik voor het echte werk, niet alleen voor rescue maar ook als vervoermiddel voor de Rangers, dit is de meest natuur vriendelijke manier om het achterland te bereiken.
We gaan het park nog even uit met de hoop om Denali te zien, de lucht is stralend blauw en weinig wolken, helaas geen hoge berg te zien want daar hing dus wel een dikke laag bewolking over de bergen, wel lunchen we daar, het was tenslotte al 13.00hr geweest.
We stoppen bij Nenana Canyon en lopen via de voetgangersbrug over de Nenana River, het water gaat hier wild onder door, als je te lang er naar kijkt wordt je zeeziek, ik in ieder geval wel.
Aan de andere kant van de weg staan er nog een aantal winkels en dan ben je het plaatsje ook al weer uit, in de winter is de plaats gesloten en woont er niemand.
Het is heerlijk weer en we besluiten op de camping heerlijk van de zon te genieten, morgen is het heel vroeg op en wordt het een lange dag.

22 juni
Denali NP

 
Het was nog geen 5.00hr toen de wekker afliep, we maken toilet en ik zet koffie voor we gaan rijden, we moeten maar een klein stukje verder op naar het parkeerterrein van de bussen.
Als we daar zijn doen we de generator aan en kunnen de pancakes in de magnetron, na een snel ontbijt lopen we naar de halte waar om 6.00hr onze bus zal verschijnen.
Om 5.45hr wordt er omgeroepen dat alle passagiers voor de bus naar Eielson zich naar het station moeten begeven en dat doen ze dan iedere 5 minuten.
Het eerste stuk hebben we gisteren ook al gereden, nu zien we hier een Moose lopen.
Als we bij de brug over de Savage River komen komt er nog een ranger een praatje houden en ons een fijne dag wensen.
Vanaf hier gaat de weg verder als een gravel road, wel goed onderhouden dat dan weer wel.
We pikken nog mensen op die overnachten op de Sanctuary River Campground,om hier te komen moet je je auto op de parking bij het visitorcenter laten staan en met de camperbus wordt je dan naar de camping gebracht.
Bij Teklanika is er een stop, er zijn hier wel 15 pittoilets, iedere bus stopt hier en soms zijn er wel 5 bussen tegelijk.
Vlak nadat we daar weg gereden zijn zien we een Grizzly Bear met 2 cubs van 1 á 1/2 jaar oud.
We gaan de Sable pass over, op deze pas is de toendra tussen mijl 37 en 43 gesloten voor voetgangers, men mag alleen vanaf de weg een foto maken, dit maakt de Sable Pass tot een natuurlijke hotspot.
Iedereen speurt ijverig naar wildlife en er werd dan nog twee Calibou gespot, al was het ver weg.
We maken een stop bij de Polychrome overlook, deze Pass dankt zijn naam aan de kleurrijke vulkanische rotsen, maar ook aan kleurrijke vegetatie, beken, bergen en gletsjers.
De vegetatie aan de zuidkant komt vroeg in het seizoen tot bloei, terwijl de noordkant dan nog onder de sneeuw verscholen zit en veel later tot bloei komt, het gebeurd wel dat de oude sneeuw nog niet weg is en dat er al nieuwe is gevallen.
Vlak voor we een reststop maken bij de Toklat River worden er 4 Dall Sheep gespot, ook nu weer ver weg, maar het waren 4 bewegende witte stippen.
De Toklat River area is een gebied van steile rotsen en creekjes afkomstig van glaciers, doordat het water in de creekjes silt is leeft geen vis in.
We spotten nog Caribou en Grizzly Bear ook nu weer een met 2 cubs van vorig jaar.
Dan krijgen we de Stony overlook, dit gebied is bekend om de uitgestrekte Alpine Toendra, die helemaal tot aan de rivier loopt.
De Stony Creek wordt niet gevoed door glaciers,het water is dan ook helder en er zwemt vis in.
Op een stuk sneeuw worden er nogmaals 5 Caribou gezien en dan krijgen we nog een zoek plaatje er iets maar we weten niet wat, met verrekijkers wordt er getuurd, de een denk een beer de ander een machine maar dan blijkt het een stuk rots te zijn die over de sneeuw glijdt het spoor wat de rots maakte was goed te zien.
En zo komen we op mijl 66 het Eielson visitorcenter, sinds 1934 bestaat er een soort visitorcenter langs Eielson Bluffs, het was een tentenkamp genaamd Camp Eielson.
In 1960 kwam er een center en restarea in een soort tentenkamp, dit werd in 2008 gerenoveerd en er kwam een gebouw dat deels verscholen in de heuvel onder de weg ligt.
Als het helder weer is heb je vanaf hier een geweldig uit zicht op Denali, helaas hing de bewolking erg laag en regende het, dit deed ons besluiten om hier niet te blijven voor een hike maar met de zelfde bus mee terug te gaan.
In de buurt van Sony Hill wordt er een Red Fox met 2 pups gespot deze waren daar lekker aan het ravotten, even later zien we twee grote groepen Caribou staan en vlak voor we naar de Toklat River rest stop gaan spotten we nog een groep Dall Sheep op rode rots daar zijn ze beter te zien dan tussen hopen sneeuw.
Bij de Toklat River rest stop is ook een Bookstore we kijken er even binnen want er zijn ook geweien verschillende dieren te zien.
Er vliegt een Golden Eagle door de lucht, duidelijk op jacht, vlak voor de bus land hij en neemt een groundsquirrel mee de lucht in, ook dat gebeurd er in de natuur, al is het niet echt leuk om te zien.
Dan is er nog een laatste stop bij de Teklanika restarea en van hier uit is het in een keer door naar het busstation.
Vanmorgen hadden we ook nog een Coyote pup gezien die aan de kant van de weg liep, heb er geen foto van en weet ook niet meer waar het ongeveer was.
We stappen in de camper en gaan eerst naar de camping, voor we beslissen wat we gaan doen, het werd dus relaxen, want 5.00hr op is toch wel erg vroeg.

 

Denali NP

 
Na het opstaan meteen weggereden, de generator mag pas om 8.00hr en we willen vroeg op de parking bij de Savage River zijn voor een hike.
We zijn de camping amper af en er staat een bus stil op de weg met de knipperlichten aan, die hebben iets gespot.
We zien alle mensen naar de rechterkant kijken en dan zien wij ook dat daar een Moose staat, een meneer in de bus mimede al Moose.
Als de bus doorrijdt en we zelf een stukje naar voor rijden zien we dat er ook een kalf bij de Moose loopt.
Om het verkeer niet op te houden en ook de mensen achter ons de kans te geven om de Moose cow en calf te zien rijden we na een paar foto’s ook door.
Als we een mooie turn-out zien stoppen we voor het ontbijt, koffie had ik al gezet dus start ik de generator om brood te toasten, samen met een bakje aardbeien moeten we er weer even tegen kunnen.
De weg is hier nat en er staan nog plasjes, blijkbaar heeft het net geregend.
Als weer een bus zien stil staan weten we al dat er iets gespot is, het is moeilijk te vinden maar als de bus dan door rijdt kunnen we ook een stukje naar voor en dan zien we een Moose Bull staan grazen, dat we het eerst niet konden zien was omdat hij verstopt stond achter een bosje.
De parking bij de Savage River is nog bijna helemaal leeg als we er aan komen, dat is dan mooi kunnen we in ieder geval de camper kwijt.
We doen de wandelschoenen aan pakken nemen rugtas en camera mee en gaan op pad, we vergeten de handschoenen want wat is het koud.
We lopen de Savage River Trail, deze heeft een lengte van 3.2 kilometer, volgens mijn fitbit een heel stuk korter.
Het is een makkelijke trail langs de rivier, wel in Bear county dus oppassen al hebben we op heel de trail geen berenpoep gezien.
Wel kwam er regelmatig een Arctic Ground Squirrel boven om hard te fluiten/piepen naar de soort genoten dat er gevaar aan kwam, nu zijn we helemaal niet gevaarlijk maar wisten dat dieren veel.
Rob was helemaal in zijn element door alle Alpine plantjes die hij onder weg vond, alles is heel klein.
We speuren de bergen af voor Dall Sheep, die hier te vinden zou zijn,maar helaas geen Sheep te zien.
Het was een mooie en niet te moeilijke hike,we deden er een uur en drie kwartier over in een goed uur had ook gekund maar door al die mooie plantjes werd er nog al eens gestopt voor een fotootje.
We houden de schoenen aan en rijden naar het punt voor onze tweede hike, de Horseshoe Lake Trail, 5.1 kilometer lang met een hoogte verschil van 76 meter en dat zullen we morgen voelen.
Misschien hebben we hem een stukje korter gelopen doordat we de camper bij de spoorovergang gezet hebben in plaats van bij het visitorcenter.
We lopen een stukje langs het spoor en pakken daar de trail door het bos op, we lopen al snel naar beneden en dat belooft wat voor de terug weg.
Al snel zien we bomen stronken staan met afgeknaagde punten, als we wat verder kijken zien we hele boomstammen die door een Beaver zijn door geknaagd en omgekiept.
In het meer liggen verschillende Beaverdammen en natuurlijk zijn burcht, jammer dat het nachtdieren zijn we zien er dan ook geen een.
Om het hele meer rond te kunnen lopen worden we naar de Nenana geleid, daar liepen we van de week ook al maar dan aan de andere kant.
Muggen waren ook aanwezig op deze trail en natuurlijk hadden we geen Eau de Deet op gedaan gelukkig de mensen die voor ons liepen wel en dat was zoveel dat wij daarvan mee konden profiteren, de muggen bleven in de verre omtrek weg.
Voor beren hoefden we ook niet bang te zijn want er liep een jonge man voor ons en die had zijn pistool in zijn broeksband zitten, maar of je veel tegen een beer begint met een pistool, ik betwijfel het.
We liepen nog steeds op het niveau van het meer en dan moesten we naar boven via een aantal trappen werden we naar boven geleid, dit was even een erg pittig stukje.
Over deze trail deden we ook een uur en drie kwartier.
Als we bij de camper komen gaan de schoenen uit voor vandaag genoeg gewandeld, we gebruiken eerst de lunch voor we naar de camping rijden.
We rijden naar het dumpstation en legen de grijswater tank en nemen vers water in, doordat we steeds boondocken gebruiken we dit meer dan anders,we willen tenslotte wel iedere dag even douchen, al is het maar kort.
Als we op onze plek staan relaxen we en doen een klein dutje, zouden we het dan toch merken dat we ouder worden?
Als ik zit te wachten op warm  water voor de afwas, eigenlijk mijn boek niet kan weg leggen, zie ik twee Moose Cow voor de camper voorbij gaan, camera ligt altijd binnen handbereik, dus hup er achter aan en daarna heel de camping geloof ik.
Het waren twee jonge dieren die waarschijnlijk dit voorjaar door moeders de deur zijn gewezen.
Vandaag was het erg druk in de lucht vanmiddag zagen we al 3 leger helikopters overkomen en later in de middag een Chinook heli en van de week al een heleboel leger trucks,of er een oefening aan de gang is?

button2 button3