Week 4. 22 sept. – 29 sept.

Week 4

22 september
Haines

booked.net

Op de gewone tijd staan we op, app met mijn zus en na het ontbijt, bel ik mijn moeder, ze zal blij zijn als we weer thuis zijn, ook app ik nog even met onze kinderen.
Dan gaan we op pad, eerst zoeken we een postkantoor, we vonden nog wat oude postzegels in de map en doen dan toch nog maar een rondje kaarten, misschien worden die pas bezorgt als we thuis zijn.
Als we het dorp uitrijden zien we een klein cruiseschip liggen, dan denken we dat we een ANWB stelletje zien lopen maar later bleek dat alle mensen van de cruiseschip de zelfde jas dragen.
We rijden de Beach Road een niet al te beste weg en weinig aan te zien, 1 Bald Eagle.
Op de terug weg gaan de kaarten op de bus en rijden we naar het Cilkat State Park, daar waaide je letterlijk uit je jas, wat een wind daar, ik fotografeer nog wat paddo’s.
Op het gemak rijden we terug en gaan naar de Lutak Road met de hoop Bears en Bald Eagles te zien bij de Lutak Inlet.
Eerst gaan we even de brug over voor de vergeten paddenstoelen die ik er gisteren zag.
Op de parkeerplaats stonden de zelfde campers als gisteren stonden er en er was nog plaats voor de onze, het was er rustig qua Eagles en Bears, die bleken ’s morgens vroeg al langs geweest te zijn, dus morgen vroeg uit bed.

We lopen nog een stukje naar het water, glijden bijna uit over de berenpoep en ingewanden van de zalm, op een rots zie ik een Korstmosje in bloei met hele kleine rode bloemetjes.
Er komt een meneer aan rijden in een pick-uptruck, die parkeerde naast ons dat gaf wel zo een klap dat we ons rot schrokken en dachten dat hij in onze camper zat, bleek hij gewoon in de de berm en een soort goot terecht kwam, de auto hing vanachter met 1 wiel los de andere stond in een vreemde stand op de weg, toch kon hij er nog mee wegrijden al ging dat ook niet helemaal goed, of de bodemplaat nog wel heel is??
We raakten aan de praat en aan z’n accent leek ik te horen dat het een Duitser was, wat zo bleek, er stond ook nog een Nederlands stel, die er vanmorgen ook al vroeg bij waren.
Als we gaan lunchen zie ik ineens een beer in het water, de lunch werd neer gegooid, camera’s gepakt en jas aan en naar buiten, bleek het de zelfde Grizzly met twee Cubs te zijn als gisteren.
We staan er een hele tijd naar te kijken en foto’s te nemen.
Mama Bear vangt veel vis, en voed haar kinderen, de beren eten de eiwitrijkste delen op en laten de rest liggen een teken dat er veel vis is anders eten ze alle op.
Deze beren lijken aan mensen gewend, ze trekken zich er letterlijk niks van aan, de moeder van deze mama beer was ook gewend aan mensen, maar is op 14 jarig leeftijd doodgeschoten.
Blijkbaar was er vorig jaar veel beren overlast, ze braken in in auto’s en huizen, vanaf 2019 zijn de zalmruns en de bessen opbrengst slecht en hadden de beren honger en gaan dan op zoek naar eten.
Wat achter blijft aan vis eten de Bald Eagles dan weer, ik zag dat toen de Mama Bear even niet keek er een Bald Eagle met de vis ervan door ging
Bald Eagles schijnen luie jagers te zijn en pikken het liefst wat anderen voor hun uit het water hebben gehaald, de Meeuwen waren trouwens ook weer goed vertegenwoordigt, zij vielen erop aan zoals ze dat bij ons doen op de Hema rookworst, als je daarmee over straat durft te lopen of een bakje patat op de Boulevard.
Na een tijdje komt er een bus met mensen van de cruise aan en vinden de beren het te druk worden en verdwijnen in het bos.
Ondertussen hebben we onze lunch op en staan nog even te kletsen met onze landgenoten, we rijden nog even door tot het Chilkoot State Park en doen een rondje over de camping waar we nog heel wat paddenstoelen zagen.
We gaan weer richting Haines en halen bij de IGA een Strawberry Rubarb Pie voor bij de koffie, die moet nog wel even ontdooien, maar dat moet lukken voor we vanavond aan de koffie zitten, de Pie op de warme pan gezet na het koken van de aardappelen.

23 september
Haines

booked.net

Het heeft de hele nacht geregend en het regent nog steeds als we even na 8.00hr opstaan, het vroeg vertrekken om beren te spotten gaat niet door.
We ontbijten op ons gemak ik app met mijn zus, even later belt ze me eigenlijk per ongeluk, ik klets nog even met mijn ma en dan gaan we rond 9.15hr weg.
We nemen de Lutak Road naar ons “vaste” plekje,maar gaan eerst daar nog de brug over, meteen is het raak er loopt daar een Grizzly Bear en ik tel 3 Cubs, waarvan er 1 blond is, over deze beer met haar kleintjes hadden ze het gisteren.
Na een paar foto’s gaan we terug de brug over en parkeren daar waar we iedere dag hebben gestaan, we krijgen alle tijd om de beren goed te zien en te fotograferen, we lopen aan de andere kant van het water met hun mee totdat ze voldaan zijn en van hun rust kunnen gaan genieten.
Onze parkeerkunstenaar kwam nog even langs om afscheid te nemen van de beren
Zolang er geen beren uit het bos komen, gaan we binnen zitten en kijk ik een aflevering van Stranger Things, even na 12.00hr komt de Grizzly Bear met haar 2 Cubs uit het bos, jas aan en camera mee en het is weer genieten geblazen van de visvang kunsten van mama en de capriolen van de kleintjes, die ook heel lelijk naar elkaar kunnen doen, als de een de vis van de ander wilt pikken.
Als ze weer richting de weg komen moeten we toch een stap terug doen, ze kwamen wel heel dichtbij, vlak naast onze camper gingen ze het bos in.
Er stonden 2 mensen te vissen terwijl de beren in het water waren, ze letten dan toch op en nemen afstand en er werd even niet gevist.
Dat stapje achteruit telde niet voor een aantal mannen, die kwamen wel heel dichtbij en op waarschuwingen reageerden ze niet ze verstonden geen Engels zeiden ze, terwijl er een meneer zeker wist dat ze dit wel deden.
Hij hielp ook een pickup truck aan die door wilde rijden terwijl de beren bijna op de weg waren, deze heren waren daar niet van gediend en zeiden nogal bozig dat hij op zij moest gaan, waarschijnlijk locals en die beleven de beren als ongedierte.
Zij gingen hierna vissen en stonden met nog wat anderen tot hun zakie in het water, volgens ons heeft de beer meer gevangen dan hun met z’n allen.
Wij besluiten om nog even door te rijden tot Chilkoot State Park, zien daar een Seal zwemmen en nog wat Eagles.
Dan keren we om en dan zien we weer de Grizzly Bear met 3 Cubs in het water, deze mama is geen goed visser ze probeert het wel maar grijpt regelmatig mis.
Het duurde voor een van de kleintje te lang en die dacht blijkbaar ik doe het zelf wel en kwam met een vis uit het water.
Het is in de dieren wereld het zelfde als in de mensen wereld mama doet het wel.
Dan hadden we ook alle  Bald Eagles nog die voor vertier zorgden.
Even over het weer, het deed regelmatig een buitje en het was ijskoud zo zonder zon, die het wel een paar keer probeerde maar toch niet door het wolkendek kon breken.

24 september
Haines

booked.net

Na gisteravond een hele avond ruzie te hebben met internet, probeer ik het vanmorgen weer, maar weer niet.
Internet van de camping was fout gegaan dat kreeg ik niet meer en was zo tergend langzaam dat ik toch al onze eigen hotspot gebruikte.
Als deze met GCI Communication Corp is verbonden kan je het wel vergeten, de avond ervoor had ik AT&T en die werkte als een trein.
Om 915hr verlaten we de camping en gaan eerst naar de IGA, voor aardbeien en rijden dan door naar onze vaste stek op de Lutak Road, maar eerst even de brug over om te kijken of daar iets te zien is.
De Grizzly met de 3 Cubs loopt er en er zijn al genoeg Bald Eagles aanwezig, we maken gauw wat foto’s en gaan dan naar de parkeerplaats aan de Lutak Road, het is er rustig alleen een camper van Frazerway staat er op de invalidenplaats, deze mensen zijn er ook iedere dag.
Er zijn al wat vissers in het water later komen er daar nog meer bij, we hebben 1x gezien dat er iemand wat ving.
Rob parkeert de camper achteruit zodat we vanuit de cabine zicht hebben op het water, maar eerst is het nog genieten van mama beer met haar 3 kleintje.
Als zij in het bos verdwijnen is het wachten wachten en wachten op de volgende beer, ik loop nog een stuk de weg af voor de Bald Eagles en ondertussen zoekend naar mama beer met de 2 kleintjes.
Op de terug weg loop ik aan de boskant, voor de paddenstoelen, soms was het even klauteren voor een mooi exemplaar en ook nog opletten dat er geen beer in het bos loopt.
Als Rob een Seal in het water ziet ga ik naar buiten en ontdek dat mama en de 3 Cubs weer uit het bos zijn, mama gaat tegen de bosrand op haar kont zitten en de kleintjes hebben een speelkwartiertje in het gras, ze zijn geen moment in het water geweest om een vis te vangen.
Ook de Bald Eagles hebben het druk in de lucht en om vis te vangen voor hun jong.
Volgens de lokale bevolking zijn er dit jaar wel  veel meer Bald Eagles dan andere jaren.
Er zijn nog steeds vissers in en bij het water, degene die in het water staan zijn aan het vliegvissen, waarbij gebruik gemaakt wordt van het gewicht van de lijn het aas is een haak waar veertjes of haartje aan geknoopt zijn of gebonden.
Aan de kant stonden er ook vissers en die vissen verzwaard, met kunstaas en dat kan alle vormen hebben.
Inwoners van Alaska hebben visvergunning nodig en mogen overal vissen, de zalm moet gevangen worden met de haak in de bek, blijft hij met bijvoorbeeld de rug aan de haak hangen dan moet hij terug gegooid worden, deze regel verschilt per rivier of regio en welke soort Zalm.
Als het 15.00hr is geweest en de de Grizzly met haar 2 kindjes nog niet is verschenen houden wij het voor gezien, we rijden naar het eind om te kijken of er bij het Chilkoot State Park nog iet te beleven valt, ook daar was niks.
We zien zo veel Bald Eagles zitten dat we nog even de brug over gaan om vanaf de brug nog wat foto’s te maken.
Dan rijden we terug naar Haines en gaan bij de jachthaven staan om te kijken of ik daar wel goed internet heb, de hotspot geeft AT&T aan en in een vloek en een zucht staat het verslag van gisteren on-line.
We zien ook nog een cruiseschip, de Jewel van Norwegian, die vanuit Skagway kwam en terug naar zee ging.
We zoeken ons boondock plekje op waar we 4 jaar geleden ook hebben gestaan, hadden eerst een andere plek in gedachten daar stonden we toch wel op de wind dan een eindje verder, dicht bij de Ferry Terminal waar we morgen om 10.00hr moeten zijn.

25 september
Haines – Skagway

booked.net
Gisteren op ons boondockplekje nog steeds goede wifi, dat doet ons besluiten om de ArrivCan app meteen maar in te vullen, die hebben we maandag nodig en het kan 72 uur van te voor.
We gaan weer vroeg naar bed, iedere avond zo’n 2 uur eerder dan thuis, maar staan zo ongeveer wel op de zelfde tijd op.
Het heeft weer flink geregend vannacht en het plekje waar we stonden lijkt wel een pierenbadje zoveel water staat er en het is flink mistig van de laag hangende bewolking.
Als ontbijt hebben we de laatste wafels, het is echt alles opmaken deze dagen, dan rijden we een stukje terug daar zijn toiletten en kunnen we het vuilnis kwijt, ik loop nog een rondje om paddenstoelen te zoeken.
In het water liggen de eenden rijen dik te wachten voor de Zondagse Duckrace, later in de ochtend kwamen we ze weer tegen, het peloton was toen al flink uitgewaaid.
Dan rijden we naar de Ferry Terminal om de voucher in te wisselen voor tickets, het is nog vroeg en we besluiten nog even naar de Lutak Road te rijden, want wie weet zijn de beren er.
Helaas alles wat we zien zijn Bald Eagles, en nog wat vogels, de meeuwen zijn in de meerderheid, ik spot nog wel paddenstoelen die ik gisteren gemist heb.
Na een kleine 3 kwartier gaan we weer richting Ferry Terminal en gaan in de ons toegewezen rij staan.
De wolken zijn wat opgetrokken en het is weer droog, het lijkt er op dat de zon ook nog gaat schijnen vandaag.
Voor we aan boord mogen moet de gastank afgesloten worden, geloof dat ze dat drie of vier keer zijn wezen vragen.
De boot komt redelijk op tijd aan, maar voor iedereen van boord is en de wachtenden aan boord mogen duurt even, deze keer mogen we vooruit de boot op, op de boot word je begeleid naar je plek er wordt zo dicht op elkaar geparkeerd dat je er nog amper kunt uitstappen.
Er waren een aantal campers die moeten achteruit de boot op, dit moesten wij de vorige keer.
Om 12.50hr kunnen we dan eindelijk vertrekken, officieel zou het 12.15hr moeten zijn, voor we vertrekken wordt er omgeroepen of Robert Wondergem zich wilt melden met de autosleutels, voor we de boot op gingen werd er gevraagd de auto niet op slot te doen, zonder na te denken doen hem toch op slot, is zo’n automatische handeling.
We weten ook niet waarom de auto’s niet op slot mogen, we vermoeden dat dit is omdat de deining waarschijnlijk de alarmen activeert.
De wolken zijn grotendeels op getrokken en we dan ook zicht op de bergen met zijn talrijke watervallen.
Het is een uurtje varen naar Skagway, maar voor we dan de boot weer af zijn kan je er een half uur bij optellen.
In de haven ligt er 1 cruiseschip, de Viking Orion, verder was het erg rustig als we na de lunch de stad in gaan, veel winkels zijn al gesloten voor het seizoen.
Ik wil nog een Pandora bedel van een Eagle hebben, alleen maakt Pandora deze niet, heb daarom voor een Beer gekozen, het item van Alaska schijnt de Walvistail te zijn.
Erg prettig winkelen was het niet ze probeerden je nog van alles aan te smeren, ja ja alles is goedkoop omdat het seizoen over is, nou mijn portemonnee is leeg.
Skagway is echt helemaal ingericht voor de mensen van cruiseschepen veel goud en diamanten, dit zagen we ook op de Bahama’s, Amerikanen zijn gek op dat spul en boeken speciaal een cruise omdat ze denken dat goud en diamanten goedkoper zijn dan thuis, de kwaliteit is ook een stuk minder.
Een winkelier vertelde dat ze alleen open waren omdat er een cruiseschip in de haven lag, de 2 cruiseschepen die morgen zouden komen hebben geannuleerd en de winkels gaan dan ook niet open.
Na een goed uur door de stad geslenterd te hebben houden we het voor gezien, ondertussen zijn vrijwel alle winkels dicht en zoeken we de camper op.
Er zitten 2 camping in stad en 1 is er al dicht en de ander nodigt niet echt uit om te overnachten, we besluiten dan maar om een boondockplek te zoeken, wat niet nog mee valt.
Als we alvast op de route voor morgen zitten zien we niks, we gaan een schitterend weggetje in, waar mogelijk wel iets te vinden is, heb ik geen telefonisch bereik en doet ook de wifi het niet, met de problemen thuis niet verstandig, het geeft mij in ieder geval geen prettig gevoel, dan toch maar terug richting Skagway en dan alsnog maar op de camping.
Het stikte hier van de paddenstoelen en zulke grote.
We mogen vandaag niet klagen over het weer, na de regen van vanmorgen was het de verdere dag droog, totdat we op de camping kwamen toen begon het weer te spetteren, ondertussen over gegaan in echte regen.

26 september
Skagway – Whitehorse

booked.net

Wat een weer was het weer vannacht heel de nacht regen en tegen de ochtend ging het ook nog eens keihard waaien.
Het gevolg was dat we beiden om 7.00hr al wakker waren, dan maar gaan ontbijten en na de afwas, meteen maar vertrekken.
We rijden de Klondike Hwy naar Whitehorse, de regen blijft ons achtervolgen en de wolken hangen weer tegen de bergen geplakt wat ons uitzicht er niet beter op maakte.
De ene waterval na de andere kwam er over en van de bergen, we maken dan wel verschillende stop in de zeikende regen, foto en gauw terug de auto in.
We stoppen bij de Pitchfork Falls, die vanuit Goat Lake, wat dan weer gevoed wordt door een glacier, de Skagway River in stroomt.
Naast de Pitchfrok Falls ligt er een pijplijn van Goat Lake Hydro Electric die Skagway en Haines van stroom voorziet.
De brug bij de Captain William Moore Bridge is vervangen, vier jaar geleden waren ze aan een nieuwe brug bezig, de oude brug was nog niet zo heel oud maar verzwakte door de zware vrachtwagen met erts uit de zilvermijn die er over heen gingen.
De oude brug zou een uitkijkpunt worden, over de Moore Creek Gorge maar is gesloten of dat ooit nog gebeurd.
We passeren de Alaska grens en de klok gaat meteen een uur vooruit, we rijden nu in niemandsland, na 15 mijl is pas de Canadese grens.
We komen nu in een schitterend gebied met meertjes en vergezichten als het
weer mee zou zitten.
Regelmatig haal ik een nat pak om toch foto’s te kunnen maken, helaas helaas niet de mooiste, want die hebben blauwe luchten , een zon en wat witte wolkjes.|
Voor we de Canadese grens overgaan stoppen we nog bij het Summit Lake.
Het is 10.35hr, Canadese tijd als we de grensovergang passeren, na wat vragen over alcohol, tabak, cannabis en wapens mochten we door, we moesten wel zelf zeggen dat het Amerikaanse visum er uit kon, doen ze dat niet dan kan er aan een overstay gedacht worden en kunnen we de volgende keer problemen krijgen met Esta of visum.
We stoppen bij het Bernard Lake en de zon lijkt door de wolken te breken.
In het Shallow Lake liggen allemaal eilandjes, echt het is zo mooi hier.
Yukon Suspension Bridge over de Tutshi River Canyon, deze was al gesloten en helemaal dicht getimmerd zodat we er letterlijk niks van konden zien.
Bij de Tutshi Lake Boatlaunch vonden we een heel aparte paddenstoel, later opgezocht op internet en het was een stinkzwam met de naam Ravelnel’s Stinkhorn, Phallus Ravenelii in het Latijn.
Dan komen we bij het Tagish Lake, dat in 1883 Bove Lake werd genoemd, later in 1887 werd het verandert in Tagish Lake vernoemt naar de Tagish bevolking.
Het grote eiland in het meer heet nog wel Bove Island.
We rijden Carcross in en gaan naar het visitorcenter waar de totems staan, het visitorcenter was wegens een sterfgeval gesloten en zou vanmiddag weer opengaan.
Er liep een jongeman met flyers hij was zijn hond kwijt en vroeg of we iets gezien hadden onderweg, aan ons accent hoorde hij dat we Nederlanders waren, hij zelf was een tweede generatie Nederlander.
Carcross is bekend om zijn zandduinen Carcross Desert genaamd, in de laatste ijstijd zijn deze gevormd, toen de grote gletjser meren werden gevormd, na het opdrogen van de meren bleven de duinen achter.
Tegenwoordig komt het zand met de wind uit het Bennet Lake.
We doen de wandelschoenen aan en lopen een stuk het de duinen in, wie weet misschien vinden we hier ook cactussen, geen cactus wel een paddenstoel.
Deze rakker was zijn wintervoorraad aan het aanvullen.
Het was de bedoeling dat we tot hier zouden rijden en dan morgen naar Whitehorse, doordat het zulk pokke weer was vanmorgen zijn we vlugger de White Pass overgegaan dan gepland, we besluiten dan ook om meteen door naar Whitehorse te gaan.
De lunch gebruiken we bij het Emerald Lake of ook wel Rainbow Lake genoemd door de verschillende kleuren die het meer heeft.
De kleur komt door het licht wat weerkaatst op de witte mergel een mengsel van klei en calciumcarbonaat van schelpen in het ondiepe water.
We rollen zo Whitehorse binnen en gaan naar de camping waar we over twee dagen de camper moeten inleveren, we reserveren voor 2 nachten.
We gaan nog even naar de Dollarama voor iets te knagen in het vliegtuig en de Walmart voor iets bij de koffie.
Terug op de camping ruimen we het een en ander op, zodat we morgen minder te doen hebben.
We zoeken nog wel een activiteit voor morgen.
Zal niet meevallen want bijna alles is gesloten na Labour day.

27 september
Whitehorse
booked.net

Na zoveel nachten in niemandsland is het toch best lawaaierig, auto’s die voorbij razen en dan om 6.00hr vliegtuigen die opstijgen, toch pas om 8.40hr opgestaan.
We roosteren de laatste boterhammen, met de laatste jam, allemaal netjes uitgerekend.
Rond 9.30hr gaan we richting stad om bij het visitorcenter te informeren wat er nog te doe is, bang dat er veel gesloten zal zijn.
Het viel mee het Yukon Wildlife Preserve was gewoon open, terwijl we overal lezen dat het gesloten is en alleen in het weekend open is.
Je er zelf guided rond wandelen het is een wandeling van 5 kilometer, er rijdt ook 3x per dag een bus door het park, met een gids die je heel veel en duidelijk verteld waarom de dieren daar zijn, wij hebben de bustour genomen.
Yukon Wildlife Preserve is een non profit organisatie die gewonde dieren opvangt verzorgt en als het mogelijk is weer terug zet in de natuur.
Als er een dier gewond binnen komt kijken ze het eerst aan of het dier uit zichzelf hersteld of toch hulp nodig heeft, zo ook als er dieren geboren worden er wordt pas ingegrepen als het echt niet anders kan, er is een dierenkliniek met artsen op het terrein.
Ook het voederen gebeurd zonder dat de dieren in contact komen met mensen, via speciale voeder schuren.
Er zijn ook dieren die bij hun blijven, dit zijn meestal dieren die heel jong bij hun zijn gekomen, zonder moeder of nog gespeend moesten worden.
Bij de Bighorn Sheep is een sheep dat een dubbele krul in zijn hoorns heeft, die schijnen heel veel geld waard te zijn, als er een in de natuur rondloopt zal daar door de jagers op gejaagd worden.
Er is een Lynx die met zijn/haar poot in een val heeft gezeten en haar bijna haar poot eraf geknaagd heeft om vrij te komen, de poot moest geamputeerd worden en met drie poten terug de natuur in is niet te doen.
Er is ook een zilvervos met 3 poten, die kan ook niet terug de natuur in.
Na ongeveer 2 uur zijn we weer terug bij het begin punt.
We gaan nog even naar de winkel voor water, anders hebben we morgenochtend geen koffie.
We lunchen op de camping en dan is het toch echt de koffers te voorschijn te halen en te beginnen met inpakken, een koffer willen we zo inpakken dat hij niet meer open hoeft, dus die gaat na 23 kilo op slot, de andere koffer kunnen we morgenochtend pas verder inpakken.
We hebben nog genoeg koffie voor vanavond en morgenochtend dus zetten we nog een keer en eten een stuk citroen/merengue pie bij.
Poets de camper van binnen en en de koelkast, Rob doet de buitenkant van de pick-uptruck, die is nu schoner dan toen we hem mee kregen, morgenochtend de vloer nog en de tanks legen dan kan hij ingeleverd worden en gaan we naar een hotel voor de laatste overnachting, donderdagmorgen om 6.00hr vliegen.
Vandaag was de eerste dag dat we tot nu toe geen regen hebben gehad en de 2de x dat de zon al scheen toen we opstonden.

28 september
Whitehorsebooked.net

Vandaag de wekker maar gezet, al was dat niet nodig er was lawaai genoeg buiten, iemand die om 5.00hr zijn auto start om vervolgens nog uitgebreid te gaan douchen en ontbijten of zo, de auto was in ieder geval warm en als hij de stoel verwarming aan heeft gezet heeft hij nu een verbrande reet.
Dus om 7.00hr gaat de wekker meteen opgestaan en de kachel aan gedaan het was nog 4°C in de camper, buiten was het -4°C er kwam dan ook geen water uit de kraan, waterslang was stijf bevroren, de waterpomp van de camper gaf wel water, dus waren de leidingen hiervan niet bevroren.
We ontbijten en doen de laatste schoonmaak werkzaamheden en rijden om 8.45hr naar de dump om de grijs en black water tank te legen.
Dan is het een 100 meter naar het verhuurstation, de controles worden gedaan en alles is goed, tot op heden,hebben ook wel eens een rekening achteraf gekregen van Canadream omdat ze nog iets gevonden hadden.
Over de verboden weg die we ingereden zijn werd niks gezegd.
Hebben 5954 kilometer gereden in de afgelopen 4 weken.
We worden met de shuttlebus van hun naar het hotel gebracht, omdat we wel erg vroeg waren er natuurlijk nog geen kamer voor ons was.
Gelukkig kunnen we de bagage afgeven en we gaan even in de lobby zitten om in te checken bij Air Canada, wachtwoord was nog het zelfde als de vorige keer.
Dan gaan we op de koffie bij Tim Hortons en blijven daar hangen tot de lunch, we wilden nog naar de MC Klondike, maar de boot zelf is al gesloten, kunnen er alleen om heen lopen en Rob heeft na een serieuze kramp een zere spier en loopt niet zo makkelijk.
2101B 2Nd Ave - Tim HortonsNa de lunch toch maar naar het hotel gelopen en dan zien we dat het Fortune House Restaurant tegenover het hotel zit, dat had ik gisteren al opgezocht maar wisten niet hoever dat lopen zou zijn, 1 blok verderop kan al heel ver zijn.
Als dan onze kamer klaar is, zo rond 13.30hr doen we niks meer dan een filmpje kijken en relaxen.
Rond 18.30hr teken we de weg over naar Fortune House, de ambiance is niet bijzonder, formica tafelblad zonder tafelkleedje of andere aankleding, cola komt gewoon in blik, het eten daarentegen is heerlijk en veel te veel met 1 portie hadden we allebei voldoende kunnen eten.
Om 21.00hr ging het licht uit en hopen we op een goede nachtrust.

29 september
Whitehorse – Vancouver – Toronto – Amsterdam

booked.netOm 3.30hr liepen de wekkers af, voor alle zekerheid de wekker op mijn telefoon en fitbit gezet, het zal je maar gebeuren dat je het verslaapt.
Om 4.00hr staat de shuttle van het hotel voor samen met nog een andere dame worden we naar het vliegveld gebracht.
De chauffeur vraagt ons of we eerst nog even langs de drive thru van Tim Hortons willen voor koffie, doe maar niet want met je handen vol aan de koffer en ook nog eens loei hete koffie is geen goed idee.
De dame zagen we aankomen met een grote zwarte bak met wapens, was op hunting vakantie geweest.
Dat er mensen zijn die jagen voor hun voedsel kan ik nog inkomen zij doden niet meer dan dat ze op kunnen, maar voor de lol kan ik niet zo goed bij.
In de rij om onze bagage af te geven zien alleen maar mensen met van die bakken en in camouflage kleding.
Het gaf wel oponthoud bij het inleveren van de koffers, aparte vergunningen en zo, ook moeten zij de wapens persoonlijk afleveren bij een bagage afhandelaar.
Gisteren bij het inchecken hadden we de stoelen nog veranderd, ik de loop van de middag krijg ik een SMS van Air Canada dat mijn stoelnummer was verandert voor de vlucht van Vancouver naar Toronto, aan de balie vragen we hoe en waarom, we worden meteen weer samen gezet op een rij met maar 2 zitplaatsen in plaats van 3, helemaal geweldig.
Het vliegveld is maar klein we waren dan ook zo door de security, met de lift naar beneden en dan wachten tot we via buiten naar het vliegtuig kunnen lopen.
Het begint al goed we vertrekken een half uur later dan gepland, we hebben overstaptijd genoeg dat is geen probleem, we hadden gisteren ook al een SMS dat de vlucht vanuit Vancouver een uur later vertrekt.
Nog geen 2 uur later staan we in Vancouver, eerst maar eens een ontbijt scoren dat doen we bij een Tim Hortons en lopen dan met ontbijt naar de Gate waarvan we weer zullen vertrekken.
Het blijkt dat er een ander toestel is ingezet en daarbij hebben ze volgens mij, alle namen door elkaar gehusseld en iedereen maar ergens neer gezet, er stond een lange rij bij de counter van Air Canada, deze moeten nog een zitplaats toegewezen krijgen, blij dat we dat in Whitehorse hebben geregeld.
Ook deze vlucht is weer vertraagd, onze grote overstaptijd in Toronto wordt zo wel steeds kleiner.
Het was weer een volle vlucht er werd dan ook gevraagd of er mensen zijn die hun trolley gratis wilden inchecken tot hun eindbestemming, wij mooi niet en achteraf maar goed ook.
Het was een gekkenhuis bij de overheadbins in het vliegtuig veel mensen zochten een plek voor hun trolley terwijl er steeds wordt gezegd dat backpacks en kleine tassen onder de stoel moeten en dan worden er handtassen, jassen, kleine boodschappentassen in de bakken gezet, we konden het niet laten om tegen de cabin crew te zeggen dat er bakken met jassen e.d. waren en dat daar misschien nog ruimte te maken was.
Uiteindelijk kregen alle trolley’s een plaats en konden we vertrekken.
In Toronto werden we het hele vliegveld overgejaagd naar onze volgende gate, zo krijg je geen kans om een trombose been te ontwikkelen, beweging genoeg.
Er was tijd voor een toilet bezoek en het kopen van water, water uit de kraan is net zwembad water van geur en smaak.
Toch stonden we daar ook weer lang in de rij voor we aan boord mochten en ook die vlucht ging weer te laat weg.
Op deze vlucht weer iemand van de crew die zich in beschermende kleding hult compleet met veiligheidsbril, hoe dat vanaf morgen gaat als mondkapjes niet meer verplicht zijn.
Alle vluchten waren tot nu toe erg bumbsie (turbulentie) zo erg dat er geen warme dranken geschonken werden.
Overigens was het eten weer niet over naar huis te schrijven, alles 3x niks, “ontbijt” was regelrecht slecht een gore droge croissant en een bakje yoghurt
We hebben geprobeerd wat te slapen lang is het niet geweest het was meer doezelen.
En dan worden we weer op die verschrikkelijke Polderbaan neer gezet om vervolgens een kwartier te taxiën voor we aan een gate staan.
Ook nu weer heel het vliegveld over voor we bij de paspoortcontrole zijn, man man wat een drukte, mensen met een Europees paspoort worden er uitgepikt en die kun en langs de doe het zelf machine, allen vandaag dacht die machine doe het maar zelf ik doe niet mee.
Drie waren al buitenwerking, terwijl we daar stonden gaat er 1 in storing, door onoplettendheid van degene die er in stond die ging van alles doen en lette niet op de instructies, nog 2 over, daarvan gaat er ook 1 in storing en toen werd besloten dat het hele spul dicht ging, Rob was er net doorheen.
Omdat we helemaal vooraan stonden mochten we met de marechaussee mee en als 1ste langs de hokjes, alle mensen achter ons niet gek en die draaien ook massaal om en proberen zo snel mogelijk vooraan te staan, ben er heel wat voorbij gedrongen, was verdorie 2de bij de machines.
We werden via de lijn voor crew van de vliegmaatschappijen door de paspoortcontrole geleid, komen er ook nog eens 3 groepen voorbij die allemaal eerst mochten, ondertussen had Rob gebeld dat hij bij de bagageband was.
Daar hebben we 3 uur gestaan en alles wat er kwam was geen bagage, er kwam iemand van Swissport en die vertelde dat we naar de andere kant van de bagage hal moeten gaan daar is het kantoor, daar kregen we te horen dat alle bagage nog het vliegtuig zit, want er is geen personeel om het eruit te halen, maar binnen 10 minuten weten ze meer, niet dus werd zeker een half uur.
En dan mag je zonder bagage, met een formuliertje waarop staat wat je moet doen om je bagage terug te krijgen, hun maken de fouten en jij mag het werk doen, staat je hoofd allemaal naar als je al 24 uur niet geslapen hebt, o ja het wordt dan thuis bezorgd, eerst zien dan geloven.
Er staan nog containers vol met koffers in de gangen rond de bagagebanden, wat zullen de mensen die hun trolley afgegeven hebben een spijt hebben gehad.
We konden ook nog een paar uur wachten om te kijken of de koffers alsnog tevoorschijn kwamen.
We zoeken de bus van van der Valk op en terwijl ik de auto haal en Rob het parkeerkaartje omruilt is het 14.00hr als we daar weg rijden.
Komen we ook nog in een file terecht bij het Kethelplein, de wet van Murphy liet zich goed gelden vandaag.
Even na 16.00hr zijn we thuis, veel was er nog niet te doen, geen koffers uitpakken of wasmachine aanzetten.
Ik ga even naar de winkel voor wat boodschappen de rest komt morgen wel.
We proberen om zo lang mogelijk wakker te blijven, maar om 21.30 is het toch gedaan en gaan we slapen en dat doen we het klokje rond.
Het formulier voor de bagage moet nog wel ingevuld worden hadden daar vrijdag geen puf meer voor en waren ook bang om fouten te maken.

Nawoord:
Met mijn moeder gaat het naar omstandigheden goed.
Ondertussen is er 1 koffer thuis en wachten we op de 2de.
In het wild gezien 1 Moose, 4 Grizzly Bears, 6 Black Bears, 7 Cubs, 4 Dall Sheeps, ontelbare Bald Eagles ,Sea Otters, Sealion, Seals, d
e dieren in de opvang niet mee gerekend.
Hebben ontdekt dat de boodschappen super duur zijn geworden, vooral brood, groente en vlees.
In 4 weken hebben we 4954 kilometer gereden.
Voor ons nooit geen truckcamper meer, willen toch wat meer comfort.
Het verschil in de $1000 borg, die daadwerkelijk afgeschreven wordt, was 23 euro in ons nadeel, door koersschommelingen, bij het terug storten.
Na 4 weken werd de vermiste koffer thuis bezorgd
.