Week 1

7 september Brussel – San Francisco

Gisteravond al richting Zaventem gereden,hadden daar in de buurt een hotel geboekt, het Ibis in Diegem, daar konden we de auto laten staan voor 1 euro per dag en de gratis shuttlebus brengt je naar het vliegveld en daar kan je bij terugkomst ook weer op stappen om naar het hotel te gaan.
Volgens de meneer aan de receptie is dat altijd, goed om te onthouden voor de volgende keer.
Na een redelijke nachtrust met de shuttle van 9.00 uur naar het vliegveld.

We hadden thuis al ingecheckt, hadden dus allen maar de bagage af te geven, nou stond daar toch een rij, het duurde dan ook ruim drie kwartier voor we de koffers kwijt waren. Nog even naar buiten voor de nodige nicotine (Rob).
Hierna door de security, daar werd na al jaren meegenomen te hebben mijn anti bacteriële handgel uit het zakje gehaald, was meer dan 100ml, alleen het flesje er was al behoorlijk wat uit.
De lippenstift en een lippenbalsem die in  mijn tas waren blijven zitten hebben ze niet gezien.
Na de douane naar de taxfree shop om tabak en nog een bakje koffie en dan was het weer al tijd om te gaan boarden.
Nu stond erop de boarding passen, die we thuis uitgeprint hadden, dat Rob bij nummer 2 mocht gaan boarden en ik bij 4, wij lekker dwars, gingen we dus met zijn tweeën, dat mag de volgende keer  niet dan moeten we bij 4 pas als we tegelijk aan boord willen.
Het vliegtuig vertrok op tijd, er werd meteen al gezegd dat we een uur later zouden landen in Washington, doordat we tegenwind hadden, het bleek uiteindelijk een half uurtje te zijn. We vlogen langs Zeeland en het was nog hartstikke helder, konden alles goed zien liggen tot onze woonplaats toe.
Het entertainment kon me niet echt boeien en ik heb me bezig gehouden met mijn mp3 en de Nintendo DS.
Het eten bestond weer uit chicken or pasta, deze keer heb ik de pasta weer eens genomen, die was de laatste keer dat ik hem nam niet om te eten, deze keer was hij weer best lekker. Om 14.30 uur landen we op Dulles Airport om 15.00 uur waren we al door de immigration en customs en hadden we onze eerste frappuccino al te pakken.

Een paar minuten later ook onze eerste Subway sub, om op te eten in het vliegtuig.
Ook de volgende vlucht ging op tijd en om 19.3o uur stonden we op de grond in San Francisco, deze keer moesten we lang wachten voor onze koffers er waren, gelukkig waren ze er wel allebei bij.
Op naar de shuttle van het Clarion hotel, ook deze kwam er snel aan.
Doordat we al bijna 24 uur  op waren was het snel douchen en naar bed.

8 september Red Bliff

Na best een goede nachtrust om 6.00 uur op gestaan, de wekker was nog net niet afgelopen.
We konden koffie maken en hebben daar dan ook gebruik van gemaakt, je moet toch je broodnodige cafeïne binnen krijgen.
Hebben de koffers weer gesloten en zijn naar beneden gegaan om te wachten op de shuttle van El-Monte, die zou ons tussen 6.45 uur  en 7.30 uur op halen bij het hotel.

Wij maar wachten en alles wat er niet kwam, was het busje van El-Monte, toen toch maar eens gaan bellen, bleek dat het vast stond in het verkeer bij de Bay bridge, aan deze brug zijn ze aan het werken, maar er zou een andere bus komen.
Toen maar besloten om eerst nog in het hotel te gaan ontbijten, het zou anders toch wel erg laat worden voor we konden ontbijten.
Het Clarion breakfast ging er dan ook goed in, scrabble eggs, bacon en 4 pancakes, genoeg tot de avond.
Om 9.10 was de shuttle van El-Monte er en na een goed half uur stonden we op het terrein waar onze camper al klaar stond.
Natuurlijk wilden ze ons weer eerst de videokamer in hebben, maar dat hoefde van ons niet meer.
Bij het papierwerk zagen we dat de PAD transfer gewoon gerekend was, toen wij daar wat van zeiden, kregen we een vaag verhaal van dat zij niet wisten dat wij bij het hotel stonden te wachten.
Dit hadden wij thuis al geregeld en daar ook een bevestigende e-mail van het hoofdkantoor over terug gehad.
Toen moest ze gauw naar de manager om dit te vragen, ze kwam mooi met en nieuwe rekening aan waar het bedrag in mindering was gebracht.
Ze waren ons gewoon vergeten, denken we.

Om 10.50 uur reden we dan eindelijk van het terrein van El-Monte weg.
Op naar de Wal*mart voor de nodige boodschappen.
Een supercenter vonden we Anderson, daar hebben we 2 karren vol geladen, toch was het al tegen 17.00 uur voor we daar klaar waren.
Gauw alle spullen in koelkast en diepvries en op naar de camping in Red Bluff, daar was het koffers uitpakken en bed op maken en niet vergeten de BBQ in elkaar zetten.

Voor het avond eten hebben we het ons makkelijk gemaakt en een pizza in de magnetron gedaan. Het weer is hier in ieder geval prima, 30 graden overdag.

9 september Lassen Vulcano

Vanmorgen eerst de camping gaan betalen toen we gisteren aan kwamen was de office al dicht.
We konden toen wel het geld in een envelop doen, maar omdat we ook een lidmaatschap van Good Sam wilden hebben we dus gewacht tot vanmorgen.
Voor we weer op pad gingen wilden we eerst tanken hadden vandaag een rit voor de boeg met weinig mogelijkheden om te tanken.
De benzine is hier goed aan de prijs $3.08 per gallon, is nog wel altijd goedkoper dan in Nederland.
Op naar Lassen Vulcanic NP, dit park hebben we in 2006 over moeten slaan,omdat er nog sneeuw lag. Vandaag de herkansing.

De weg er naar toe was al mooi, soms reden we door de lavavelden die even later weer plaats maakten voor grasland, wat dan ook ijverig geoogst werd aan de schuren met hooi en stro te zien.
Het park zelf is prachtig, met af en toe de beroemde rotte eieren lucht.
We besloten de hike naar Bumpass Hell, leek een makkelijke hike tot de afdaling naar de poelen, modder potten en steamers kwam, deze was redelijk steil en dat moesten we dan ook weer naar boven.

We hebben de boardwalk gedaan en zijn daarna weer langzaam aan terug naar boven gelopen, hebben in totaal 2 uur over de hike gedaan.

Ondertussen was het al 14.00 uur en hadden we toch wel trek gekregen in een boterham, daarna weer verder het park door.
We moesten het helemaal door om naar de volgende camping te gaan.
Onderweg nog wat uitkijkpunten meegenomen, maar op een gegeven moment reden door het bos en was er niet veel meer te zien.

Omdat het al vrij laat was, hadden we zoiets van we zien wel waar we uitkomen zijn we het beu dan zoeken we eerder een camping.
Dat viel even tegen toen we het park net uit waren kwamen we wel een paar campings van de National Forest tegen, later niet een camping.
Af en toe kwamen we door een plaats wat eigenlijk de naam plaats niet mag hebben zo klein.
Op de een of andere manier was de camper niet zo goed af getankt vanmorgen, hij lustte wel weer een slokje, komen we 1 pomp tegen maar die was zo duur dat we besloten om in het volgende dorp, wat groter leek te tanken,niet dus, de pomp die er nog was verkocht geen benzine meer.
Op het bord dat we tegen kwamen stond dat er over 44 mijl weer service was.
Dit zouden we nog wel kunnen halen, we proberen altijd bij een kwart tank deze weer vol te gooien, gewoon voor de zekerheid.
Dan maar richting camping, TT had er al moeite mee om deze te vinden, hij vond een dirt road die naar de camping zou gaan, deze maar niet genomen.

We moesten nog een stukje verder en daar zien we ook een bord van gas, toch eerst maar wat in de tank gooien, voor we morgen zonder komen te staan,omdat we ook nog naar het Lava Beds NM willen.
De camping die gepland stond hebben we niet meer genomen, het leek wel een uitdragerij en was niet echt uitnodigend. Lava Beds MN was niet meer zo heel ver rijden en dit park willen we morgen ochtend bezoeken en heeft een camping, wel zonder voorzieningen, maar dat was voor ons geen punt.
De weg er naar toe was in niet al te beste staat en was het soms goed om de kuilen heen laveren en dan met de zon die zo laag stond was het dubbel opletten.

Rond 18.30 waren we dan eindelijk op de camping, hebben een plaats uitgezocht en de betaling ging via het beroemde zakje.
De bbq aan voor het stukje vlees, ondertussen stonden de aardappelen op en een heerlijke sla maakten onze maaltijd weer compleet.
Tot ongeveer 20.00 uur genoten van de mooie rode lucht, toen kwam er een frisse wind opzetten en zijn we binnen gaan zitten.
We zijn allebei nog best moe en zullen deze avond niet te laat naar ons bed gaan.

10 september Lava Beds – Crater Lake

Na een flinke nachtrust op tijd het park gaan verkennen, het visitorcenter was net open. Zoals de naam van het park doet vermoeden bestaat het uit lava, er zijn vooral veel caves, welke begaanbaar zijn.
We hebben niet de goede uitrusting om dit ook daadwerkelijk te gaan doen.
Bij verschillende zijn we naar beneden gelopen, wat erg makkelijk was, ook een klein stukje eindje erin was goed te doen.
Daarna werd het te donker een aan een gewone zaklamp heb je niks.

Het is toch wel indrukwekkend, als je bedenk dat duizenden jaren geleden met en grote knal al deze tunnels zijn ontstaan.
Verschillende grotten waren gesloten, omdat daar vleermuizen hangen.
Er wordt dan ook geadviseerd, als je de tunnels in gaat en je ziet vleermuizen, om er dan zo voorzichtig en stil mogelijk uit te gaan en de rangers te waarschuwen, zodat de grot gesloten wordt.

 Na het park zijn we richting Crater Lake gereden, onderweg eerst nog naar een Walmart, om iets tegen verkoudheid.
Ben al jaren niet meer verkouden geweest.
Denk dat het door de airco in het vliegtuig komt, eerst was het er ijskoud daarna bloedheet en toen weer koud.
Na de nodige boodschapjes door gereden naar de camping van Crater Lake, onderweg nog even geluncht, onder de toeziende ogen van een stel nieuwsgierige koeien.
Op de camping eerst een plaats gereserveerd en daarna het een stuk om het meer te gaan rijden.
Tijdens het rijden kwamen we er achter dat we het rondje beter andersom konden rijden, zodat we dan met de zon meereden in plaats van steeds in het gezicht te hebben, daarom maar weer omgedraaid.

Zo hebben we wat viewpoints bezocht en de rest bewaren we voor morgen.
Op de camping nog een poosje buiten gezeten, je kan hier al goed merken dat het kouder wordt, want zo heel lang na het eten bleven we niet zitten.

11 september Crator Lake

Vanmorgen was het maar 12 graden toen we opstonden, gauw gewassen en aangekleed en de camping af om verderop, op een picknickplaats te gaan ontbijten.
Op de camping mocht de generator pas om 8.00 uur aan.
We gingen nu verder om het meer en het was nog veel mooier dan gisteren, er stond vrijwel geen wind, daar door was de reflectie heel mooi te zien.
Halverwege de ochtend kwam er meer wind en was de reflectie  meteen een stuk minder mooi om te zien.

Wel hebben we de hike naar The Pinnacles gedaan, dat was maar een korte hike van 1 mile, doordat ik verkouden ben heb ik daar al niet eens genoeg adem voor.

Verder geen hikes meer gedaan vandaag.
Na Crater Lake zijn we door gereden Richting Mount Hood, onderweg nog even de Walmart bezocht, want het water dreigde op te raken.
Meteen wat medicatie meegenomen, want ook Rob lijkt verkouden te gaan worden, ook waren er nog bestellingen van het thuisfront.
En in Oregon betaal je geen tax (zal wel bij de prijs inzitten) hebben we toch weer een meevaller.
Verder hadden we best een redelijk flinke rit , waar ik op sommige momenten niet zoveel van mee gekregen heb, had door de verkoudheid last van hoofdpijn en heb dan ook regelmatig de ogen een poosje gesloten.
Op de camping nog een poosje buiten gezeten tot het frisser werd.
De wifi is hier drie keer niks, moet je kopen, dat was niet zo duur, maar zo slecht dat je niet eens verbinding hebt.
Morgen hopen we alles weer online te kunnen zetten.

12 september Columbia River

Weer lekker op tijd weg vanmorgen, we nemen de Historic Columbia River Highway, een mooie route die parallel met de Columbia River loopt.
Aan deze weg zijn verschillende watervallen te zien.
De weg voert omhoog door een dicht bos, lijkt wel een beetje op een regenwoud, veel varens en mos.
De watervallen zijn vanaf de weg goed zichtbaar, als je wilt kan je een stukje de berg op om er dichter bij te komen.

Kon nog steeds merken dat ik verkouden ben, al heb ik er nu weinig last van, ben nog steeds vlug buiten adem.
Hopelijk verandert dit, van de week nog.
In het plaatsje Cascade Locks stonden er kraampjes waar ze verse vis verkochten, ook hadden ze gerookte zalm daar wat van gekocht om morgen te eten, ik had al vlees uit de diepvries voor vandaag.

Verder over de highway, waar we bij Hood River de business loop namen om te zien of we nog interessante winkels tegen kwamen.
Het enige wat we vonden was een Walmart, daar nog wat boodschappen gedaan en weer verder, bij The Dalles even naar de subway voor een broodje phillycheesesteak.
We vervolgen onze reis weer, af en toe doe ik mijn ogen even dicht, de weg is ontzettend saai en eentonig.
In de rivier zagen wij op dit stuk twee dammen voor het opwekken van elektriciteit en verder stonden er in het dorre gele landschap veel windmolens.

Op de camping aangekomen waren er nog 2 plaatsen, voor ons was er net een auto met caravan het terrein op gereden en die mocht een van de twee plekken kiezen, de plek die over was zou dan voor ons zijn.
Na ons werd dan ook onmiddellijk het bordje Full geplaatst.
We staan vlak bij de Columbia River, hebben lekker buiten in de schaduw gezeten, in de zon was het ietsje te heet.
Dit is ook de dag dag dat TomTom besloot er helemaal mee op te houden, drie keer balen hij is nog geen half jaar oud, maar geen leven meer in te krijgen.
Gelukkig dat er nog wegenkaarten zijn.
De weblog en website bij gewerkt, waarschijnlijk hebben we morgen geen wifi.
Tot de volgende keer maar weer.

13 september Hells Canyon

Vandaag zou een echte verplaats dag worden.
We reden tegen 9.00 uur van de camping, ik had eerst nog met onze dochter gesproken via skype.
Gisteravond had ik mijn moeder en Rob zijn Tante al uit bed gebeld.
Toen bleek ook dat we twee keer vrijdag hebben gehouden, we waren er stellig van overtuigd dat het vrijdag was in plaats van zaterdag, zal wel door het vakantie gevoel komen.
Dan hadden we nog een alarmoefening, liggen we net op bed gaat er een alarm af in de camper, nu is die met allerlei alarmen uitgerust, brand, gas, koolmonoxide, dit keer was het gas alarm de lawaaimaker.
Alle gaspitten en oven waren uit en ook de knoppen stonden goed, ding gereset en nog geen half uur later weer, toen de gaskraan buiten maar dicht gedaan, konden we rustig slapen, ben benieuwd hoe dat vanavond gaat.
Terug naar vandaag,  op de routekwamen we een Walmart supercenter tegen en hebben daar een nieuwe TomTom one gekocht, helemaal zonder navigatie vonden we toch niet zo fijn.
Hij is meteen in gebruik genomen, maar de route die we wilden nemen kende hij blijkbaar niet zo goed, hij wilde ons steeds laten omkeren en op dirt roads sturen.
Hebben Frits zijn mond laten houden en zijn onze eigen route gaan rijden, door Hells Canyon, op het forum hadden we al eens geïnformeerd of iemand daar al eens was geweest, geen antwoord op gekregen.
De route die we reden was een Scenic Byway, het gebied is afwisselend dor grasland,tot groen grasland met hier en daar een boerderij, dan weer vlak of heuvelachtig.

 Tot je echt de bergen in gaat, dat ging op sommige stukken flink steil en met veel sssssssssssss bochten.
Na vele vele mijlen komt er dan een uitzichtpunt op de Hell’s Canyon, dat was het dan.
Wij hadden begrepen dat het een recreatie area was, dat zal het ook wel zijn , maar niet waar wij geweest zijn.
Toch was het een mooie rit, alles beter dan uren op de interstate.

Van de camping die gepland stond hadden we totaal geen informatie op Google Earth had Rob gezien dat er in Copperfield een camping moest zijn, wij nog met het idee we zien wel wat het is, is het niks dan rijden we door.
Komen we de berg af en daar ligt een pracht van een camping, kostte 16 dollar en heeft nog wifi ook en wat niet onbelangrijk is het is er super schoon, wij blij.
Nu eerst gaan douchen, want die sluiten van 22.00 uur tot 7.00 uur.
Tot morgen.