Week 2. 11 juni – 17 juni

Week 2

11 juni
Valdez – Mutanuska Glacier aan Glenn Highway bij Palmer


Oeps hebben we het bijna verslapen vanmorgen, het is 7.45hr als ik wakker schrik.
Het heeft vrijwel de hele nacht geregend en nu nog steeds de bergen aan de andere kant van de baai zijn bijna niet te zien door de laaghangende bewolking.
Het is 8.30hr als we wegrijden,het is goed te zien dat het flink heeft geregend de riviertjes en creekjes zitten goed vol.
We moeten dezelfde weg weer terug rijden en komen de Keystone Canyon, de Lowe River is nu een wilde stroom geworden en de Bridal Veil Falls geeft ook veel meer water dan 2 dagen geleden.
Nu we de weg terug rijden zien we ook de spoorwegtunnel, deze spoorwegtunnel werd met de hand uitgehakt vanaf 1905.
Negen bedrijven vochten om te profiteren van de korte route van de kust naar het koperland.
De voortgang van de tunnel werd onderbroken en na een vuurgevecht stopte de bouw en is de tunnel nooit afgemaakt.
Ook zien we nu zoveel watervallen de een vraagt aan de ander om een plekje.
Tja als het regent en je komt hoog in de bergen dan kan je sneeuw verwachten, het sneeuwde dan ook op de Thompson pass.
We komen weer in het roadwork en ook nu werden we door een pilotcar begeleid naar het einde van de werken, zo’n 2.5 mijl verder.
We rijden een stukje van de Historical Highway van Coppers Center, the Old Richardson Highway.
De Old Richardson Highway begon in 1896 als een landbouw station, Copper Center was de eerste nederzetting in dit gebied.
De Trail of ’98 van Valdez, over de glacier kwam hier vanuit de bergen naar beneden en kwam samen met de Eagle Trail van Fory Mile en Dawson.
Er verbleven hier in de winter 300 goudzoekers, hongerig en alleen, velen leden aan uitputting en waren ondervoed en overleden.
Het regende nog steeds veel en hard een hike zat er niet in, we besloten om eerst maar eens de was te gaan doen, als we een laundry tegen kwamen.
In Glenallen zien we een laundry en stoppen dan ook, gewapend met de was, wasmiddel, kleurcatchdoekjes en een portemonnee met kwartjes, stappen we de laundry binnen er zijn wasmachines vrij en voor $3.75 kunnen we en was draaien.
We vullen twee machines en na 28 minuten zijn die klaar, dan nog een minuut of 16 in de droger en het meeste kan weer in de kast.
Rob raakt in gesprek met een man, die ook zijn was aan het doen is, deze vertelde dat het vandaag slecht weer zou zijn maar vanaf morgen beter, dat hopen we dan maar.
Ook vertelde hij dat het veel te koud is voor de tijd van het jaar, dat is ook te merken aan de zalmentrek deze is ook veel later.
We gaan weer verder en zien dat het ook hier gesneeuwd heeft er ligt een aardig laagje tussen de bomen, het gaat toch wel om enkele centimeters.
Tijdens de lunch komt er een waterig zonnetje te voorschijn en wat plukjes blauwe lucht.
De weg naar Palmer is een scenic highway maar door al die lage hangende bewolking zien we er niet veel van de vergezichten aan de Glenn Highway.
Wel zien we de Matanuska Glacier liggen deze glacier is 43 kilometer lang en 6,4 kilometer breed en is daarmee de langste gletsjer die bereikbaar is met de auto in de Verenigde Staten.
Door al die regen zijn we er niet heen gegaan, het kost $30 pp om echt bij de glacier te komen.
We hebben foto’s gemaakt op view areas aan de weg.
We rijden hoog boven de Matanuska River, die doordat hij niet vol water staat een mooi grillig patroon volgt. Dan stoppen we nog even bij Long Lake voor een foto, het is inderdaad een lang meer , waar men vis in heeft uit gezet zodat het nu een recreatie gebied is geworden.
We dalen verder af naar Palmer komen nogmaals in een roadwordk met pilotcar, hier hebben ze niet zo heel veel tijd om aan de wegen te werken, alleen in de zomer maanden en dus zijn er nu veel wegwerkzaamheden.
In Palmer wordt de tank vol gegooid en zoeken we een camping op, met internet zo dat ik de foto’s van gisteren er ook bij kan zetten, doe ik dit via onze eigen mifi dan vreet het MB’s.
Hier krijgen we ook nog enkele buitjes te verwerken, nu lijkt het allemaal wat op te knappen, de wolken hangen niet meer zo laag, hopelijk krijgt de meneer in Glenallen gelijk en blijft het heel de week mooi weer.

12 juni
Palmer – Eklutna Village – Eagle River – Anchorage

En daar was hij dan, de zon, hij scheen al volop toen we wakker werden.
Het is even 8.00hr als we de camping verlaten en we aan de route naar Anchorage beginnen.
Het is niet zo heel ver maar we hebben een paar tussen stops ingepland, we rijden de Old Glenn Highway op om even later de Glenn Highway te nemen, we gaan naar Eklutna daar is het Eklutna Historical Park.
Hier staat een Orthodox Church genaamd Saint Nicholas en er is een begraafplaats bij waar men de overledenen bovengronds begraaft, het is moeilijk een graf in de rotsige grond te graven.
De overledenen liggen in een soort huisje van hout, sommige zijn heel eenvoudig anderen daar en tegen hebben een schitterend huis, wat denk ik, een replica is van het huis waar ze in woonden.
Het is nog steeds in gebruik te laatste datum was van 2017.
Na een 3 kwartier rijden we weer verder, de garmin laat alleen de weg zien en dat betekent dat we of in Indian gebied zitten of Militair, dit keer bleek het het laatste te zijn.
Ons volgende doel is de Alaska Botanical Garden in Anchorage, de garmin vind het vlot, we parkeren en lopen naar de tuin, de entree is $12 pp, Rob kreeg $2 senior korting.
Na een klein uurtje hebben we het daar wel gezien, het is leuk aangeplant, wat mij vooral op viel was dat er heel veel verschillende primula’s stonden, het blijkt dat er vooral in Engeland een groep of vereniging is die door middel van kruisen andere soort bloem of blad te kweken.
Dan moet ook de koelkast nog aangevuld worden, we gaan op naar de Walmart, gewapend met een boodschappenlijst en kar gaan we de winkel in, eerst maar het water de grote flessen voor in de keuken zijn op, ook hier lijkt het een probleem te zijn, een gallon fles springwater hadden ze helemaal niet, alleen maar gedistilleerd en dat willen we niet.
Helemaal achter in het rek stonden nog 2 jerrycans, van 2.5 gallon = bijna 10 liter, met Arrow Head, zover naar achteren dat niemand er bij kon, aan een medewerker gevraagd Of hij ons kon helpen hij had wel een trapje om te gebruiken, nu kunnen we er weer even tegen.
Dan de rest van de boodschappen en vele $ armer komen we de winkel weer uit, het is opvallend dat hier alles veel duurder is.
Niet gek natuurlijk als je bedenkt dat het of via de lucht of via het water hier gebracht moet worden.
Ik stond al klaar om met de creditcard te betalen, de betaalkaart wordt bijna overal geweigerd door het betaalapparaat, Rob vroeg me om de betaalkaart te gebruiken en als die geaccepteerd werd om dan meteen een cashback te vragen en deze keer lukte het zomaar.
Het is nog vroeg en we besluiten een Michaels op te zoeken, deze gevonden en een rondje door de zaak gedaan, we scoorden alleen een plantenbakje met cactussen voor in een elfentuintje, met 40% korting.
We keken nog even bij de Diamant paintings, zijn hier erg duur, bij a.liexpress is er meer keuze en zijn ze goedkoper.
Volgende week kunnen we nog een keer want nu heb ik een kortingsbon van 40%, op een artikel wat niet in de aanbieding is, het maakt blijkbaar niks uit als je voor een klein bedrag besteed te kortingsbon krijg je sowieso.
Tja wat doen we nu het is nog vroeg op het kaartje van Anchorage staat een park aangegeven, de Potter Marsch, we lunchen daar.
Als we zitten te eten komt er een limousine aan gescheurd en er stapt een man uit gooit het portier dicht en loopt al scheldend weg, komt weer terug en scheld tegen degene die in de auto zat en gooit het portier keihard dicht, pakt een koffer loopt weer weg komt ook weer scheldend terug en dat zo een paar keer.|
We hadden het idee dat deze man iets had gebruikt en in een slechte trip zat.
Na het eten lopen we de boardwalk, voor we dit doen spuiten we in met een heerlijke odeur Deet genaamd, zoals meestal doe je Deet op zijn er geen muggen.
Het is hier echt een gebied voor vogelaars, er lopen dan ook verschillende mensen met een verrekijker, we zie zo met het blote oog, Meeuwen, Zwaluwen en Canadian Goose.
Het is nog hartstikke vroeg en we besluiten om toch maar richting Seward te rijden en dan zien we wel waar we overnachten.
De weg naar Seward gaat langs het Turnagain Arm een zijarm van de Cook Inlet, hier zou men Beluga kunnen zien zwemmen, als het hoog water is, helaas was het laag water.
We stoppen bij verschillende punten o.a bij Birdpoint State Park, hier kan men en half uur parkeren zonder te betalen wil je langer blijven dan moet er betaald worden, mooi systeem, soms wil je ergens even kijken of een foto maken zonder dat je er een paar uur blijft.
We passeren een groepje mensen en die attenderen ons op een Bear die op de berg lag, met het blote oog niet te zien, ik mocht de verrekijker van een meneer gebruiken en dan was het nog maar een klein stipje, deed me er meteen aan te herinneren dat ik de mijne ook mee moet pakken als we uit de camper gaan.
We lopen naar het eind van het viewpoint maken een paar foto’s en weer weg, we doen nog een paar stops op viewpoints langs de kant van de weg.
Als we het bordje van Alaska Wildlife Conservation Center zien slaan we af, dit is een organisatie die gewonde dieren opvangt en als het mogelijk is terug zet in de natuur.
Na het betalen van de entree, voor Rob weer seniorkorting, dit doen we eigenlijk veel te weinig en niet overal lukt het, omdat hij geen inwoner van de US is.
We rijden de loop en stappen regelmatig uit, het park is niet groot en alle dieren zitten achter een hek.
Over het verblijf van de beren is een brug gemaakt, waarom de dieren in de opvang zitten is voor ons niet bekend, er zat een Bald Eagle en die was binnen gebracht met en kapotte vleugel en die is geamputeerd, ik vraag me dan af is het dier in een kooi dan wel gelukkig, die hoort toch majestueus door de lucht te zweven.
Een jonge Black Bear liep,in mijn ogen gestrest langs het hek, dat bleek gelukkig geen waar te zijn er stond een kist met bessen in de schuur naast het verblijf en dat rook ze, zij verbleef ook helemaal alleen daar totdat ze groter is en bij de andere beren geplaatst kan worden, nu zou ze door de andere vrouwtjes gedood worden.
Deze beer was als heel kleine ondermaatse cub binnen gebracht, verder was er Elk, Moose, Wood Bison, Bison, Black Bear, Caribou, Brown Bear, Deer, Musk Ox, Owl, Lynx, Wolf en Porcupine te zien.
Er zaten weet ik niet hoeveel kraaien in de bomen die zaten te wachten tot de dieren klaar waren met eten en vielen dan massaal op de restjes aan.
Dat kunnen wij ook dachten twee Bald Eagels en als die komen aanvliegen gaan zelfs de kraaien daar voor uit de weg.
Het is 17.30hr als we het bord van Alaskas Peninsula passeren, hier zullen we de komende dagen verblijven.
Om 17.50hr zien we het bordje Bertha Creek Campground en besluiten daar te kijken of er plaats voor ons is, voor $14 mogen we hier een plek uitzoeken, we vinden een plek in beetje in het openen, we houden niet zo van het opgesloten zitten tussen de bomen.
We hebben geen bereik met telefoon en mifi en komt het verslag later online.

13  juni
Anchorage – Seward

 
Dit was de eerste nacht dat ik echt goed en lang heb geslapen, we lagen dan ook al vroeg op bed, het was nog hartstikke licht, doordat we het slaapgedeelte donker hebben gemaakt is het daar schemerig, Als ik rond 01.00hr naar het toilet ga is het buiten ook schemerig maar niet echt donker.
Het is vandaag 8.10hr als we van de camping weg rijden, ons doel is vandaag in Seward te raken en dat zal geen probleem moeten geven, want we hebben gisteren al een stuk van de route gereden.
Onderweg stoppen we regelmatig voor een foto moment, bij het Lower Summit Lake waren er nog mooie reflecties in het water te zien.
We bezoeken de Exit Glacier in het Kenai Fjords NP en lopen de  Edge of the Glacier Tral een 2.2 mijl round trip.
De glacier is niet meer zo heel groot in de laatste 180 jaar is hij flink ingekrompen, toch opwarming van de aarde of fakenews.
We verwachten dat het tijdens de hike niet al te warm zou zijn en dus werd het dikke vest aan gedaan, halverwege konden we dat wel uit doen het behoorlijk zweten.
De glacier kan niet benadert worden er zit nog al een gapend gat tussen het laatste viewpoint en de glacier vanaf deze afstand was ook niet te horen of deze ook kraakte en grote klappen gaf.
In totaal waren we een uurtje kwijt aan dit bezoek. Terug bij de camper eten we een stukje fruit, mandarijn prijs bijna $8 voor 3 lbs is bijna anderhalve kilo.
We rijden naar Seward en zoeken een plaatsje op een van de City of Steward Campgrounds, deze liggen in de stad aan de Resurrection Bay.
Dit zijn geliefde plekken, want het is er druk wij vinden een plaats op het noordelijke gedeelte,helaas geen Bay view die waren allemaal al bezet.
We gebruiken eerst de lunch voor we nog iets gaan doen, eerst moet er gas getankt worden anders werkt straks de koel/vrieskast niet meer als we niet meer als we rijden of boondocken en wat ook belangrijk is de kachel doet het dan ook niet meer.
Van de week kregen we al de tip om naar het Alaska SeaLife Center te gaan als we in Steward zijn, we hadden tijd en bezoeken het center.
Het Alaska SeaLife Center is in 1998 geopend en opereert als een particuliere onderzoeksinstituut zonder winstoogmerk en een openbaar aquarium, met natuurprogramma’s en educatieve programma’s.
Dit gebouw van 115.000 vierkante meter werd gebouwd met geld van de Exxon Valdez Oil Spill in 1989 en dient om bezoekers op een zeer interactieve manier eraan te herinneren dat het belangrijk is de integriteit van Alaska’s oceanen te begrijpen en te handhaven.
Het is heel mooi opgezet we hebben schitterende Zeesterren, Anemonen, Vissen, Krabben , Kreeften, Seal, Sea Lion en nog veel meer gezien, echt een aanrader.
Tegen 16.00hr zijn we op de camping terug het is prachtig weer en we gaan dan ook lekker genieten van de zon.
Het is 23.00hr en de zon schijnt nog op de bergen, benieuwd hoe donker het gaat worden vannacht.

14 juni
Seward – Kenai Fjords NP Cruise

Het zou een dag met een gouden randje worden.
We staan op tijd op, ontbijten en ruimen de boel op, we pakken de backpacks in en rijden naar het parkeerterrein van de Kenai fjords, voor een dagcruise naar de Aialik Glacier of Holgate Head, dat ligt een beetje aan het weer welke er bezocht gaat worden.
We hadden gisteren al geïnformeerd waar we eventueel konden parkeren, de parkeerterreinen in stad vragen $10 voor een plaats en wij hebben er twee nodig, het blijkt dat ze en eigen terrein hebben en dat er een shutllebus heen en weer rijdt om je naar de haven te brengen.
Goede service, we zetten dan ook even na 9.00hr de camper en stappen in de bus, het is nog geen 5 minuten rijden voor we er zijn, even de tickets halen en we kunnen de stijger op, op de boot mogen we pas om klokslag 9.30hr.
We gaan meteen naar het bovendek en kunnen genieten van de zon, die schijnt volop.
Er komt een mevrouw bij ons zitten en die vraagt of we Nederlands zijn, zij was Nederlands van geboorte maar woonde al 42 jaar in Amerika en was nu bij een vriendin op bezoek in Seward.
Na het veiligheidspraatje varen we de baai uit, we zijn nog geen kwartier onderweg en de baai nog niet uit of er wordt al een Humpback Whale gespot, 10 minuten later Sea Otter en 5 Dall’s Porpoise, dat begint goed we hopen dan ook dat dit de hele dag zo doorgaat.
En dan komen er 3 Orka’s in beeld, de dag kan nu al niet meer stuk.
We komen even in een andere golfslag en de boot wiebelt nogal, volgens de Kapitein valt het nu mee het gebeurd wel eens dat ze hier terug naar de haven moeten gaan, zo wild zijn de golven dan.
Dit komt omdat er 3 verschillende golfstromen samen komen, dit stukje wordt ook wel de Golf of Fear genoemd.
Onderweg zien we al verschillende Glaciers die allemaal tot de Harding Icefields behoren.
Na de lunch die bestond uit een wrap met kip, granolabar, zakje chips en een  chocolaatje, komen we aan bij de Aialik Glacier, dit is de verste glacier in het fjord en doordat het mooi weer was werd deze aangedaan, anders wordt de glacier aan het begin van het fjord aangedaan.
Dit was ook weer een mooie glacier, al kraakte en klapte die niet zo veel als de Meares Glacier bij Valdez.
Wel zagen we twee flinke stukken naar beneden vallen, ook hier weer een schitterend zicht maar ook weer een teken dat de aarde opwarmt.
Voor de glacier lagen zeker wel honderd Seal’s te dobberen op de ijsschotsen, ook zwom er nog een Sea Otter rond.
Hoog op de berg zagen we een Moutain Goat met jong, een stukje lager liep er nog een Goat met jong.
Na een klein half uur bij de glacier wordt er koers gezet richting Fox Island waar we een diner geserveerd krijgen, maar voor we daar aankomen is er nog genoeg te zien onderweg.
Zodra er iets gespot wordt gaat het gas eraf en krijgen we de tijd om de zee af te speuren, zo krijgen we een schitterende fall te zien, maar aan de andere kant zie ik een schitterden Arch uit het water komen, het dan ook zaak om goed in de rondte te kijken.
En dan wordt er weer een Humpback Whale gespot, we waren net even binnen gaan zitten dus hup jas aan camera mee en naar buiten.
Even later wordt er gemeld dat er weer Dall’s Porpoise te zien zijn, spelend in de golven.
Het kan niet op daar waren weer drie Humpback Whale te zien, als deze de staart laten zien als afscheid varen we weer verder, u naar een rots waar Horned Puffin en Tuffed Puffin te zien zijn, ook zien we Common Murre, die lijken op kleine pinquis.|
Tegen de rotsen liggen Steller Sea Lions, er was een stukje wat bewaakt werd met camera’s, dit is de kraamkamer van de Sea Lion, op deze rotsen lagen er dan ook pas geboren dieren.
Dan is het tijd om naar Fox Island te gaan voor het diner, er was nog gemeld door andere schepen in de buurt dat er Orka’s zouden zwemmen, er werd nog even rond gekeken, helaas geen Orka te zien.
Het is 16.30hr als we aanleggen op Fox Island en we worden een uur later weer aan boord verwacht, we kunnen ondertussen eten en een wandeling doen.
Terwijl we zitten te te spotten we twee Bald Eagels hoog in de lucht en een Blue Jay kwam brutaal kijken of er iets te snauwen viel.
Het eten was in buffetvorm en niet echt bijzonder, de zalm was te droog en het vlees te gaar, om 17.25 gaat 1x de scheepstoeter een teken dat we aan boord moeten, na 5 minuten ging hij nogmaals voor degene die de eerste keer gemist heeft.
We besluiten niet meer naar binnen te gaan op het achterdek in de zon is het goed te doen.
En dan worden er toch nog Orka’s gespot, er zwemmen er een stuk of vier rond, een zwom er zelfs erg dichtbij.
Vlak voor we de haven in vaarden spotte ik een Humpback Whale heel in de verte.
Het was net 18.30hr als we van boord gaan, de shuttle stond al te wachten en even later waren we bij de camper terug, meteen maar omgekleed, het was nog warm en op land is skiondergoed niet direct nodig.
Er hoefde niet gekookt te worden er werd koffie gezet en samen met salted caramel cake was dat wel voldoende voor vandaag.
De verslagen werden nog gemaakt al zal ik geen foto’s kunnen plaatsen, de mifi werkt niet voor mijn site en de wifi van de stad is te langzaam om foto’s te plaatsen het verslag gaat al met moeite.

15 juni
Seward – Kenai

 
We zagen gisteren al dat de bewolking erg laag hing, vanmorgen was het dan ook zwaar bewolkt met de bergtoppen in de wolken, wat hebben we dan gisteren geboft met het mooie weer.
Het is 8.20hr als we van de camping wegrijden, we rijden via Moose Pass en Coopers Landing naar Soldotna.
Bij de haven zien we dat er vannacht een cruisschip is aangemeerd de Celeberty Millennium, het is niet heel groot, al die mensen zou dit kleine plaatsje niet eens kunnen verwerken.
Waarschijnlijk zijn ze met bussen een of andere excursie gaan doen, in Seward zijn ze niet te zien, het zou op moeten vallen als er grote groepen mensen lopen.
Zoals al geschreven is het bewolkt maar nog droog, we stoppen regelmatig bij een overlook, bij de een heb je een mooier uitzicht als bij de ander, bij Tern Lake staan er mensen met grote telelenzen naar iets te turen,als wij daar stoppen komt er een mevrouw opgewonden vertellen dat er twee Loons, in het water zwemmen, het zegt ons niks maar zij is duidelijk in haar nopjes.
We zien dat het al aardig druk wordt op de weg en op veel parking bij de Russian River staan er mensen waadpakken aan te doen om in de rivier te gaan staan vissen, zou de zalmtrek dan eindelijk begonnen zijn.
Veel gezinnen hier zijn zoveel mogelijk zelfvoorzienend en het is zaak om nu de voorraad voor de winter op peil te gaan brengen.
Er staan in ieder geval genoeg mannen tot hun zaakje, met een hengel, in het water, hier wordt niet met levend aas gevist maar me kunstvliegen er staan dan ook verschillende winkeltjes langs de weg die vliegen verkopen.
We slaan af naar de Skilak Road een gravel road van 19 mijl, volgens de Mile post een weg met mooie uitzichten, of we zijn verwend of het ligt aan het weer het regent ondertussen of het was vroeger zo, nu staan er veel bomen.
We kunnen wel een paar keer een blik werpen op het Skilak Lake, als we uit stappen voor een foto is het er erg winderig en koud.
Als we Soldotna inkomen, rijden we eerst naar Fred Meyer dit is een supermarkt met daarbij een tankstation ook mag men hier overnachten, het schijnt een geliefde plek te zijn voor mensen die alleen een slaapplaats zoeken.
Er is zelfs een gratis dumpstation, we maken hier dan ook gebruik van in Seward kostte dit $5 en we blijven natuurlijk zuinige Hollanders, ook zullen we hier overnachten.
We rijden door naar de Walmart voor een paar boodschappen, we hadden van de week al flink ingeslagen maar misten toch nog het een en ander.
Onze kleinzoon is binnenkort jarig en we vonden een mooie Halmark kaart speciaal voor een Grandson met een mooie tekst, jammer dat ze zulke niet bij ons verkopen, maakt het meteen wat persoonlijker.
In de winkel liep er een mevrouw in Russische traditionele kleding, hier in de buurt ligt het plaatsje Nikolaevsk waar men nog probeert te leven naar 17de eeuws gebruiken, dus ook de klederdracht.
Het regent nog steeds en gaan kijken wat we nog kunnen doen zonder dat we zeikende nat worden.
We besluiten richting Nikiski aan de Cook Inlet te rijden om te zien of we wat van de shoreline mee kunnen krijgen, dit gaat niet echt lukken we rijden tot het eind en botsen dan op een booreiland en een afgezet strand, het regent nog steeds dus een wandeling zit er dan ook niet in.
We zien in de mist de contouren van verschillende booreilanden, er wordt hier olie en gas gewonnen wat ook weer te zien was aan de petrochemische industrie waar we langs kwamen.
Het wordt eentonig maar het regent nog steeds, we besluiten bij Fred Mayer te kijken voor een plaatsje, we vinden een mooie plek achter de winkel, maar als de motor van de camper uit gaat, horen we het gebrom van een of andere installatie het wordt ons al snel duidelijk dat dit plekje het niet gaat worden.
We verhuizen naar de zijkant tegenover de garden ingang daar is nog volop plaats, iemand anders mag dat andere plekje van ons hebben.
De verdere middag verdoen we onze tijd met mensen kijken die komen en gaan en camper 5th-wheels die rond rijden voor een plekje.
We drinken koffie met applefitter en later eten we nog een zakje M&M met caramel vulling, staat er op het zakje dat je het moet delen, ben niet gek en heb alles zelf op gegeten, veel te lekker.
Na het eten lopen we nog even naar de winkel van Fred Meyer, kopen er alleen wat kaarten voor het thuisfront.
Hier kan ik weer mijn verslag niet uploaden, het schijnt iets te zijn tussen de provider van mijn site en de provider van de mifi.

16 juni
Kenai – Anchor Point – Homer

 
Hier is de supermarkt geen 24 uur open, om22.00hr sluiten de deuren om  deze om 8.00hr  weer te openen.
Als we opstaan rond 7.00hr staat er een 20 tal campers aan deze kant van het gebouw, hoeveel er aan de andere kant staan weten we niet, maar dat zullen er niet veel minder geweest zijn eerder meer.
Rond 8.00hr rijden we hier weg en we volgen de Cook Inlet tot aan Homer.
In Soldotna zien we een stukje van de Fish Walk bij de Kenai River, het visgebied bestaat uit een lange reeks promenades, met een trap naar het water.
Dankzij de lange, kronkelige helling is hij zeer toegankelijk voor gehandicapten, een paar delen van de promenade zijn zelfs speciaal aangelegd voor minder validen.
Op deze manier wordt ook de oever beschermt, en de vegetatie niet vertrapt, als iedereen natuurlijk netjes op het plankier blijft.
Russische invloeden zijn hier ook te merken in de straat en/of plaatsnamen, we gaan de Kalifornisky way op, hier spotten we een Moose die heerlijk aan de kant van de weg aan het eten was.
We willen op het strand zien te komen, maar alle afslagen zijn naar private propertie, tot we dan eindelijk de Kasilof Road zien die heeft beach acces.
Dit is een gravel road en erg slecht, hij zou wel eens geëgaliseerd mogen worden, het is er trouwens stervens druk met campers, waar er velen van zullen gaan vissen in de Cook Inlet.
We maken een paar foto’s waar niet veel op te zien zal zijn door de mist die er op zee hangt.
In Kasilof doen we de kaarten op de post, die zijn ook weer weg en hopelijk is Damian zijn verjaardagskaart op tijd.
We maken en sanitaire stop bij de Kasilof River en lopen ook nog even naar de rivier, er werd net een bootje gelauncht en er stonden 3 mannen in waadpakken die lopend de rivier in zullen gaan, je moet het maar zien zitten in het ijskoude water.
Onder de brug stond er een fishwheel in het water, hiermee wordt er door middel van schoepen de vis uit de rivier ineen bak of net geschept, het zelfde principe als een waterrad.
We slaan af naar Clam Gluch State Park, hier werden in het verleden Clam’s uit gegraven, dit werd zo massaal gedaan dat er nu een verbod op is, maar daarom niet getreurd met een bootje ben je zo aan de overkant en daar is het wel toegestaan.
De clams die ze hier uit graven zijn mesvormige schelpen met een slak er in zo dik kan zijn als een kinderarm.
Er was door de laaghangende bewolking niks van de overkant te zien, vanaf hier zouden er vulkanen te zien zijn.
Dan loopt er weer een Moose in de berm, we kunnen het dier net nog fotograferen voor het door een auto die keihard reed het bos in werd gejaagd.
Er wordt overal gewaarschuwd om op te letten er zijn sinds 1 juli vorig jaar al 192 Moose dood gereden.
In Ninilchik staat er een Russische kerk, boven op een heuvel, we parkeren beneden en gaan lopend door het natte gras naar boven, komen we boven blijken we ergens een afslag gemist te hebben, we hadden er zo naar toe kunnen rijden, in ieder geval beweging gehad vandaag.
We zagen hier ook een Bald Eagle in een boom zitten, dat was een voorbode van wat er zou komen, Na het bezoek aan de kerk rijden we naar het strand en daar zitten wel meer dan 20 Bald Eagles op het strand.
De weg heette trouwens Airport Lane of er hier ook vliegtuigjes landen, dat zou best kunnen.
Als we staan te fotograferen komt er een mevrouw vertellen dat er over een half uurtje een paar honderd lopers voorbij zouden komen, het was vandaag de 4e Ninilchik Clam Scramble 5K Run.
Wij hebben er verder niks van mee gekregen waren al weg voor de lopers langs kwamen, anders hadden we daar waarschijnlijk op moeten wachten.
We rijden de Sterling Highway weer verder en zien een bus voor ons stoppen en kijken, wij ook opletten natuurlijk en zien een mama Moose met kalf staan, we stappen uit en lopen een stuk terug helaas waren de dieren al verdwenen.
Naast ons stopt een auto en deze meneer vond het nodig ons te waarschuwen, dat het gevaarlijke dieren zijn, blijkbaar is er gisteren iemand gedood door een Moose.
We weten dat een Moose met kalf heel gevaarlijk kan zijn, we houden dan ook altijd afstand.
We slaan af naar Nikolaevsk deze stad werd rond 1968 gesticht door een groep oude gelovigen van de Russische Orthodoxe kerk in de oude rite en is nog steeds een grotendeels etnische Russische stad.
Voor we hier zijn zien we een Moose met twee kalveren tussen de bomen staan.
We vinden wel de kerk maar niet het dorp, we hadden waarschijnlijk toch de gravel road op moeten rijden, al stonden daar geen verwijzingsborden.
Er wordt gevraagd om een donatie in de vorm van toiletpapier of tissues, we begrijpen dit even niet en kunnen ook nergens vinden wat de reden hiervoor is.
Er wordt volop aan een nieuwe kerk gewerkt,deze komt achter de oude te staan.
We rijden terug naar Anchor Point en zien dat de Anchor River goed vol met water zit, ondertussen piept er een waterig zonnetje door de bewolking, de bergen worden zichtbaar en af en toe een klein stukje blauwe lucht.
In Homer gebruiken we de lunch op een viewpoint daarna rijden we door naar Spit het uiterste puntje tot aan Coal Point.
Het is hier erg druk en op de campings staat men zowat tegen elkaar aan, het waait er flink het is fris een camping zal het hier niet worden.
We parkeren de camper en lopen langs de havens en terug langs de winkeltjes, er zijn best leuke dingen te koop veel met ivoor in verwerkt, niet te betalen en het mag niet in Nederland ingevoerd worden en dus laten we alles mooi staan.
Na een goed uur hebben we het wel gezien en rijden terug naar Homer om daar de Kachemak Drive te nemen om daarna op de East End Road uit te komen, we rijden deze weg een heel stuk en krijgen regelmatig mooie vergezichten over de Kachamak Bay en de bergen er achter met daar tussen ook nog flinke glaciers.
Deze weg eindigt in een gravel Road en deze is niet aan te raden voor camper en dus keren we om en gaan op zoek naar een slaapplaats voor vannacht een commerciële camping gaat het niet worden deze zijn goed aan de prijs en we hebben die in principe ook niet nodig, we hebben alles in ons rijdende huisje.
We rijden Homer weer door en nemen de Sterling Highway en slaan af naar de Old Sterling Highway naar Anchor Point, daar zijn verschillende state park campings.
We rijden eerst naar de day use area als we aankomen rijden zien wel al een heel stel Bald Eagels zitten, we nemen gauw een paar foto’s, want het regent weer, wij worden nat maar de camera’s ook en die kunnen daar niet echt tegen.|
We kijken op de Halibut campground of er nog plaats is, er is er net nog een vrij en we nemen die, we staan nog maar net en de Bald Eagles vliegen ons om de oren de een na de ander land in een boom achter de camper.Het eten werd dan ook met horten en stoten gemaakt, want iedere keer moesten we weer kijken.
Na het eten lopen we nog naar het water en in iedere boom zitten er wel een of meerdere Bald Eagles, schitterend om te zien er zijn dan ook heel wat foto’s gemaakt.
We zitten nu op The Most Westerly Highway Point in North America, verder westelijk kunnen we niet komen zonder boot.En dan was er koffie met cake, werd het verslag gemaakt en zal ooit geüpload worden.

17 juni
Homer – Soldotna


Gisteravond nog even naar mijn ouders gebeld, zijn ze ook weer gerustgesteld.
Vanmorgen een berichtje van onze dochter zij had gevochten met een Yucca, die staat, thuis, schitterend te bloemen met 5 grote stengels vol bloemen, ze stuurde ons van de week een foto ervan.
Nu is hij topzwaar geworden en is omgekiept, had ze geprobeerd deze weer overeind te krijgen en op een of ander manier te zekeren, samen met een collega schijnt het gelukt te zijn.
Na het ontbijt maken we nog een wandeling naar de bootlaunch, waar gisteren veel Bald Eagels zaten, nu hebben we er hier maar vijf gezien.
Terug bij de camper schuiven we de slides in en vertrekken weer, het is dan 8.40hr.
We rijden dezelfde weg weer terug als gisteren, we nemen af en toe en zijsprong naar een recreatie area dat kan soms een camping zijn, om te zien of we nu de vulkanen aan de andere kant wel kunnen zien liggen, helaas was het nog steeds bewolkt, heel flauw in de verte konden we de contouren zien, het begint ook weer te spetteren.
Als we Deep Creek RA op draaien,lijkt de zon door te willen komen,al valt er ook nog af en toe een spetter.
We zien er twee Bald Eagles door de lucht zweven.
Dan volgt de Ninilchik view, hier zien we vier Eagels, en deze keer reden we eigenlijk weer verkeerd en reden zo naar de Russische kerk
Gedraaid en naar het strand van Ninilchek, daar was het een feest van Eagels we hebben er daar zeker 50 gezien, op een gegeven moment zweefden er 19 door de lucht.
Het was afgaand water en er was nog niet zoveel strand als toe we daar gisteren waren, maar ze zaten overal.
Ook Clam Culch namen we weer mee, daar loopt een Moose op een heuveltje maar eer wij terug gereden waren was het dier de heuvel al over.
We gaan niet naar het strand, hier moet je eerst een lange trap naar beneden nemen en dan is het nog een flink eind voor je op het strand bent en dan moet je die trap ook weer terug op.
We rijden terug naar de Sterling Highway en spotten daar nog twee Sand Crane en een Moose, het verkeer is daar zo druk en iedereen rijd 55mph of harder, dan zit stoppen er niet in zeker als de berm ook nog niet zo heel breed is.
Dan slaan we nog af naar de Crooked Creek alles wat we vinden is gen Crooked Creek, dus zijn we maar weer omgedraaid en terug gereden.
We slaan af naar de Kalifornsky Beachr Road, deze weg is een stuk rustiger dat we er eventueel kunnen stoppen mocht we wildlife zien.
Het geluk was met ons, we zagen een Moose staan grazen de rem er op voor een foto en even later stak het op het dooie gemak de weg over om in het bos te verdwijnen.
In Soldotna stoppen we bij het visitorcenter, sowieso om te kijken of ik daar wifi op kan pikken en om de fishwalk te doen.
Ik pik wel wifi op maar erg zwak en kan er niks mee, we besluiten om eerst de fishwalk te doen, deze is aangelegd om de oever en de vegetatie te beschermen en is tevens toegankelijk voor mensen met een beperking.
Er was geen visser te bekennen en dus een teken dat de zalm hier nog niet is, anders had het zwart gezien van de mensen.
Het is zachtjes aan tijd voor de lunch, als ik het brood pak, voelt het droog aan, dat gaat het hem niet worden, eerst naar de Walmart in Kenai en hopend dat ze broodjes hebben, die zijn namelijk wel lekker, het oude brood wordt toastbrood.
We lopen dan ook eerst naar het brood en nemen alle broodjes mee die in de bak liggen, 4 witte en 4 bruine.
Doen ook meteen de andere boodschappen en nemen 4 gallon water mee, voor ze het in een ander plaats weer niet hebben.
Het loopt tegen 14.00hr en we eten dan ook maar eerst op het parkeerterrein, voor we verder gaan.
In Kenai gaan we naar het visitorcenter en vragen het wachtwoord voor het internet, dit werkte wel al was het langzaam, ik doe mijn verslagen uploaden en verder niks.
In het visitorcenter ligt een er hoop vislijn met dobbers en lood die in een hele grote samen geklonterde hoop uit,in 1987, uit de rivier is gehaald.
De hoop weegt bijna 300 kilo en de hoeveelheid dobbers is geschat op zo’n 2.500, er twee uur over gedaan omdat gevaarte uit het water te krijgen.
Terwijl ik aan mijn verslag werk heeft Rob ondertussen uitgezocht dat hier in de buurt een Russisch kerkje moest zijn, dat hadden we snel gevonden het was de Holy Assumption of the Virgin Mary Russian Orthodox Church gebouwd in 1894.
Er staat ook de St Nicholas Chapel die is in 1906 gebouwd over de graven van de 1ste Missionary Igumen Nikolai Militov, zijn assistent en lezer Makari Ivanov en een niet geregistreerde Monnik.
Ook de pastorie zou nog bewaard gebleven zijn, ik vermoed dat dit nu een coffeehouse is.
Even verder op ligt het Scoutpark Erik Hansen, een klein parkje waar men uit kijkt over de Cook Inlet en de Kenai River deze komen hier samen.
We gooien de tank maar weer eens vol, de meter gaf minder dan een kwart aan en als we de generator nodig hebben moet de tank voor minimaal een kwart gevuld zijn anders gaat die niet aan.
Als we een grote gele M zien parkeren we daar in de buurt en ik gebruik hun internet om wat foto’s bij de verslagen te zetten, dit lukt deels voor de verbinding er steeds uit gemikt werd.
Ben er dan op een gegeven moment helemaal klaar mee, de rest volgt wel een keer.
We zoeken Fred Meyer weer op voor de overnachting en nemen daar meteen water in, anders kan er vanavond niet gedoucht worden.

 

button2 button3