Week 2

17 januari
Lake Land – Sarasota

Vanmorgen het slechtste ontbijt tot nu toe bijna alles was op, geen thee geen bordjes en de fles met syrup zover leeg dat het pompje niet meer werkte, 1 soort jam, vrijwel geen yoghurt.
Door heel brutaal de dop van de fles syrup te draaien en in een beker te schenken konden we dat nog over de waffels doen.
Als we buiten komen is het verschrikkelijk koud net 44F = 7C en de verwachtte temperatuur zal ook niet hoog zijn, we gaan wel steeds meer zuidelijker en hopen dan toch op wat meer warmte.
De auto wordt weer in geladen en we vertrekken naar Spook Hill, deze is bekend als een magnetische heuvel, het lijkt alsof een auto, in z’n vrij bergopwaarts rolt.
Vroeger zouden paarden moeite hebben om bergafwaarts te gaan.
De legende zegt dat een Indiaas opperhoofd vocht tegen een alligator die het plaatselijke dorp terroriseerde.
Het gevecht was blijkbaar zo hevig dat beide strijders omkwamen, bovenop de heuvel, de geest van het Opperhoofd of van de krokodil zou verantwoordelijk zijn In werkelijkheid zijn noch de chef, noch de alligator verantwoordelijk voor de anti-zwaartekracht  eigenschappen van de heuvel, maar net als alle andere zijn deze plekken het resultaat van een eigenaardige optische illusie.
Wij zijn blijkbaar te nuchter voor deze illusie, de auto rolde gewoon naar beneden.
De temperatuur loopt zachtjes op, de zon schijnt alleen de wind is erg fris, de hoogste temperatuur is rond de 69F = 20C
We rijden naar Lake Placid voor de Murals, in 1992 hebben ze een Mural Society opgericht, de stad mooier te maken door Murals te schilderen op gebouwen, deze moesten wel  de industrie  en activiteiten van Florida uitbeelden.
Een van de kunstenaars maakte een fout in een van de schilderingen,om dat te verbloemen is er in de andere schilderijen opzettelijk een fout gemaakt.
Nu is het een spel om de fouten in de schilderingen te vinden.
Allemaal hebben we ze niet gezien de meeste zijn in de hoofdstraat en wat zij straatjes en zijn goed om lopend te doen.
Voor de lunch halen we een brood bij de Subway en eten dat in een parkje op, samen met de vanmorgen gezette koffie kunnen we er weer tegen aan.
De laatste Murals doen we met de auto deze liggen net wat verder we, de grootste is er een van een cattledrive, deze is met het geluid van cowboys en koeien.
Het is nog een flink eind rijden voor ons hotel, we nemen de toeristische route en rijden langs citrusbomen konden zo gauw niet zien wat het was, het leken sinaasappelen voor het bereiden van sap, de vruchten waren nog flink groen van kleur.
Later waren er links en recht van de weg koeien.
Het is 17.15hr als we bij het hotel zijn, hadden wat oponthoud door langzaam rijdend verkeer, het is hier dan ook verschrikkelijk druk op de weg.
Voor ons avond eten gaan we naar P.F. Chang.

 

 18 januari
Sarasota – Bonita Springs

 We raken steeds meer op elkaar ingespeeld in een mum van tijd staat alles weer in de auto, donkergrijs hoeslaken er overheen tegen de inkijk, doordat we moeten stapelen, wil het rolgordijn van de auto niet blijven zitten en is de bagage zichtbaar, de tip voor een hoeslaken werkt perfect.
Dachten we dat we gisteren een karig ontbijt hadden vandaag was het nog erger,
Gisteren hadden we geen tijd voor het Myakka River SP, we hadden dan ook al besloten om dat vanmorgen eerst te doen voor we richting de volgende plaats gaan.
Het is dan ook nog geen 9.00hr als we het park inrijden, de entree is $6, zoals alle state parks.
We rijden eerst naar het visitorcenter en bekijken de tentoongestelde dieren die in het park te vinden zijn.
Door het park loopt een 7 mile scenicroad er zijn verschillende stops waar je een hike kunt doen.
Onze eerste dieren spotten we meteen bij het visitorcenter daar liepen 2 Sandhill Crane.
Als we bij een brug stoppen zien we een bewegende boomstam met ogen in het water, onze nicht zou zeggen swap puppy’s en nog wat andere dieren.
Ons doel is de Canopy Walkway & Nature Trail, een stukje door het bos en dan de trap op voor de wandeling boven de boomtoppen, de lengte is 100 feet en en suspension bridge en 25 feet boven de grond hangend.
Wendy vind het 3x niks omdat de brug beweegt maar ze doet het wel.
Op het eind kan je nog verder naar boven en kijken we, vanaf 74 feet, hoog uit over het landschap.
Als we terug lopen zien we hoe de natuur zich zelf herstelt, op een omgevallen stam van een palmboom groeide een nieuwe.
De aarde was daar ook erg omgewoeld we vermoeden dat dit het werk was van wilde zwijnen.
Onderweg kwamen we nog wat watertjes tegen geen swap puppy te zien alleen wat Sand Hill Crane en een Limpkin.
In de buurt van de fietsen en kanoverhuur zien we een Alligator die net op de kant was geklommen om zich door de zon te laten opwarmen in het water dreef er ook nog eentje.
We rijden het rondje rond het Upper Myakka Lake en doen de Birdwalk, nu zijn we niet van die vogelaars en hadden het dus snel gezien.
We rijden het park uit en gaan richting van de volgende bestemming Bonita Springs.
We nemen de toeristische route totdat we weer steeds stoplichten krijgen dat schiet niet op .
Eerst halen we een hamburger bij Wendy’s, Wendy vond het wel leuk klinken ” Wendy eet bij Wendy’s”,
Dan nemen we de Interstate dat schiet lekker op. Het was even zoeken naar onze overnachtingsplek, bleek dat ik een foutje had gemaakt en geen hotelkamer had geboekt maar een appartement midden in een woonwijk.
En weer had ik geen code gehad van Agoda om naar binnen te kunnen, gelukkig woont de host er naast en was het zo opgelost.
Er moest hoognodig gewassen worden en helaas had dit appartement geen wasmachine, onze host wist een laundry wel in Naples en wij daarheen.
Onderweg kwamen we in langzaam rijdend verkeer terecht, de reden zou snel duidelijk worden in nog geen 200 meter waren er 3 aanrijdingen, zo te zien alleen blikschade.
Of we de goede laudry hadden weten we niet het hete anders, maakt verder niks uit de was is weer schoon en droog.
We gaan nog even naar de Walmart voor het ontbijt van morgenochtend en om geld te pinnen voor deze overnachting, deze moest ter plaatse afgerekend worden, kon niet met een creditcard en andere mobiele betalingsmogelijkheden hebben we niet, dus mocht het contant.
Het pinnen gaf natuurlijk weer problemen, met beide creditcards lukte het niet, dan probeer ik de debet dit lukt wel.
En bij de kassa van de Walmart lukte het betalen met de debetkaart in een keer, schiet ons maar lek.
Als de “buurman” zijn geld komt halen vragen we meteen naar een goed restaurant, na de vraag wat we lekker vinden kwam hij met Coconut Jack en dan de coconut shrimps en wat was dat lekker.

 19 januari
Bonita Springs – Florida City

Heerlijk geslapen groot bed, gelukkig hoorden we de airco van de buurman niet als de deur dicht was, dat ding maakte een lawaai als je buiten was.
Na een zelf gemaakt ontbijt van een cake, yoghurtje en koffie/thee rijden we rond 8.45hr weg, nadat we ons hadden uit gecheckt bij de host.
Helaas regende het al weer, het weer zit echt niet mee deze vakantie, de temperatuur valt nu wel mee maar de zon laat zich niet altijd zien.
We gaan richting Florida City waar onze vakantie begon, we rijden eerst naar Everglade City, het was 10 jaar geleden dat we daar waren en wat was het verandert er was flink bij gebouwd.
We rijden tot aan de haven, daar zitten een 5 tal Pelikanen op wat palen.
We rijden de zelfde weg weer terug en vragen ons af waar de televisieschotels zijn gebleven die hier op palen waren bevestigt om de Osprey uit te nodigen om daar hun nest te bouwen er was er nog 1, daar lag wel een nest op maar was niet bewoond.
Bij de Subway halen we alvast onze lunch de ervaring van eerdere bezoeken leerde ons dat er vrij weinig tot niks te verkrijgen is op onze route.
We stoppen bij het Ochopee Post Office, de postoffice zat vroeger in een winkel totdat deze 1953 afbrandde, hierna werd er opslagkast gebruikt als office
De winkel is nooit herbouwd en de kleine postoffice bleek meer dan voldoende voor de lokale bevolking, die 11 zielen telde.
Ondanks de kleine bevolking van Ochopee is het Amerikaanse postkantoor feitelijk het postknooppunt voor mensen die binnen een cirkel van ruim 210 kilometer rond de Everglades wonen.
Veel van deze mensen horen bij de Miccosukee- en Seminole-stammen.
We gaan verder en rijden de Loop Rd Big Cypress National Preserve op, met aan weerszijden van de 27 mile lange weg staan dwergcipressenbossen, dennenbossen, en hammocks, dit zijn bossen van tropisch hardhout  met een gesloten bladerdak, gedomineerd door een gevarieerde verzameling groenblijvende en half verliezende boom- en struiksoorten.
De weg is erg slecht veel gaten en putten.
Regelmatig zien we alligators aka swamp puppy’s in het water, ook waren de watervogels in grote getale aanwezig.
Als we een grote groep gieren zien is al snel duidelijk waarom die er met zo velen zijn, er lag een dode alligator aan de rand van het water, deze was al tot voorbij de achter poten op gevreten.
De weg werd gelukkig wat beter, dat reed toch een heel stuk prettiger, rond 14.30 hr komen we weer op het asfalt, bij een oprit van een woning zagen we, wat later bleek, Roseate Spoonbill staan.
We rijden dan naar ons hotel voor 2 nachten in Florida City.
Rond 18.00hr stappen we weer in de auto om te gaan shoppen in de Florida Keys outlet achter het hotel.
Wendy slaagt in de UNDER ARMOUR shop deze is bekend door de reclame met Dwayne “The Rock” Johnson.
Foto is van internet.
Zelf slaag ik bij Famous Footwear voor een paar pantoffels, die van thuis zijn al een poosje versleten en koop ik bij Issey Miyake L’eau d’Issey – Eau de Toilette.
Hierna zoeken we de Cracker Barrel op voor ons avond eten.
De Garmin valt steeds van het raamhouder, blijkt er iets afgebroken te zijn en klemt dus niet meer, morgen maar zien hoe we dat oplossen.

  20 januari
Everglades

We klagen over onze vorige ontbijten, maar die waren nog luxe vergeleken met die van vanmorgen, er was koffie/thee, sap en yoghurt en mini muffin.
We nemen dan maar 2 yoghurtjes en gaan voor morgen wel wat halen.
De Garmin in het hoekje aan de chauffeurskant gezet, daar blijft hij mooi staan en kan de chauffeur er toch op kijken als het nodig is, bij ome Ali maar een nieuwe raamhouder bestellen.
Vandaag gaan we naar Everglades NP,eerst bezoeken we het visitorcenter en daarna het park in, wat we ons niet kunnen herinneren dat we entree moesten betalen, nu $35.
Eerst doen we de Anhinga trail een makkelijke wandeling over een boardwalk of het lag aan het weer er was weinig te zien, de zon scheen wel maar er stond een koude wind.
We rijden door naar het eind punt het is dan 11.45hr en na zo’n karig ontbijt tijd voor de lunch.
Dit was een flinke hap, we noemen het maar brunch en rijden dan de weg weer terug, na nog een paar stops besluiten we om de Anhinga trail nog een keer te doen.
Weer weinig wildlife, we zien nu wel een swamp puppy liggen, kinderen hadden het vanmorgen ook over een swap puppy, grappig, het schijnt hier normaal te zijn.
Dan vraagt er een meneer of de alligator wel real was, onze nuchtere Wendy vertelde hem “Put your finger in his mouth and you now it”, wat gegrinnik op leverde van anderen, wat een stomme vraag.
Dit was de tweede keer in al onze reizen dat we zo’n stomme vraag hoorden, ooit werd er aan een ranger gevraagd “when are the waterfalls turned on”.
We rijden het park uit en gaan bij Robert is here een milkshake halen, Robert is here is gespecialiseerd in exotisch fruit zij zijn ooit begonnen met een kraampje langs de weg, nu is het een toeristische attractie, met kinderboerderij en speelplaats en picknick tafels.
En ze verkopen er de lekkerste milkshakes, die we ooit geproefd hebben, deze zijn bereid met vers fruit, ijs en melk, er komen geen kleur, geur en smaakstoffen aan te pas.
Nu waren we even vergeten dat er vers fruit in de milkshake gaat en Wendy is allergisch voor verschillende verse fruit soorten, vooral steenvruchten en dan besteld ze ook nog cherry, voorzichtig er aan begonnen en er kwam gelukkig geen reactie.
Op ons lijstje stond nog een bezoek aan een Hobby Lobby winkel, omdat te kunnen afvinken, zijn we even naar Miami gereden, het assortiment viel deze keer tegen.
Daarna terug naar Florida City voor de Walmart, we kopen er voor 4 dagen ontbijt en nemen nog wat spullen mee voor thuis.
Na de flinke lunch en de milkshake besloten we om niet meer uit eten te gaan maar een soep mee te nemen en in de magnetron op de kamer te warmen.
Als we in het hotel terug zijn merken we dat de kamer niet is gedaan, we willen graag schone handdoeken en Rob gaat er bij de receptie om vragen, blijkt dat de housekeeping 1x peer 3 dagen komt als de gasten meer dan 1 nacht blijven, schone handdoeken was geen probleem.

21 janauari
Florida City – Marathon

Vanmorgen geen ontbijt gehaald in het hotel, hadden we zelf al gekocht gisteren, we halen alleen sap en koffie/thee, de koffie was niet om over naar huis te schrijven het was bruin en er zat cafeïne in.
Daarna meteen aan de reis naar de Keys, deze bestaan uit ongeveer 1700 eilandjes  die zijn gevormd op de rand van het Florida Plateau, wat voor een deel onder zeeniveau ligt.
De Highway 1 aka Overseashighway verbind de eilanden met elkaar deels met bruggen.
Het is jammer dat er veel parkeerplaatsen afgezet zijn, zodat je niet bij de zee kunt komen.
Onze eerste stop is een noodzakelijke sanitaire stop bij het visitorcenter van Islamorada, we nemen er meteen wat foldertjes mee of we er wat aan hebben zullen we zien.
We zien steeds de Sandal Factory voorbij komen, we willen daar nog wel even kijken, alle kleding is iets met de Keys erop en de sandalen zijn niet te betalen, gauw daar weer weg.
Bij Robbie’s of Islamorada, stoppen we en gaan kijken bij het Tarpon voeren, voor $ 2.50 mag je het dek op en kijken voor $5 meer krijg je 5 vissen en mag je de Tarpons voeren, met een beetje geluk springen die om hoog en nemen meteen ook je hele hand mee maar binnen,
Bij veel pech is je emmertje al leeg voordat je bij de Tarpons bent door de in grote getale aanwezige Pelikanen.
We zijn er niet zo heel lang gebleven het was er steen en steen koud.
Waar het mogelijk is maken we een stop en lopen een stukje de fiets en voetgangersbrug op, fietsen is er bijna onmogelijk met alle mensen die daar staan te vissen.
De Sevenmiles  bridge, verbind Knight’s Key en Little Duck Key met elkaar, vanaf 1909 kon je met de trein van Penn Station in New York naar Key West reizen.
De spoorlijn beleefde gouden tijden tijdens de drooglegging toen dorstige Amerikanen massaal naar Cuba gingen.
In het Laborday Weekend van 1935 werd de spoorlijn verwoest door en orkaan van categorie 5.
De spoorweg werd gerenoveerd  en geschikt gemaakt voor  auto’s, in 1982 werd de brug gesloten en werd de nieuwe brug geopend.

Op een rots bij de brug zagen we deze mooie jongen/meisje liggen een lizard met een krulstaart, het zou een saw-scaled curlytail kunnen zijn.
We rijden de brug over maar besluiten al snel om te keren richting Marathon, anders komen we vandaag al in Key West.
Terug in Marathon halen we lunch bij de Subway en gaan naar Sombrero Beach om te lunchen, na de lunch lopen we over het strand en pootje badend in de Atlantische Oceaan.
Sombrero Beach is een schildpaddenstrand, van april tot oktober is het niet ongebruikelijk dat Loggerhead Turtles ’s nachts het strand op komen om hun eieren te leggen.
Het lopen op blote voeten is daar ook een pijnlijke aangelegenheid het strand bestaat voornamelijk uit heel fijn koraal.
Na een uurtje hielden we het voor gezien en zochten ons hotel op, we hebben voor een hotel  in Marathon gekozen, omdat die nog enigszins betaalbaar waren en de afstand naar Key West niet zo groot meer is, zodat we daar morgen toch een aantal uur kan spenderen.
We hebben de rest van de middag heerlijk in de zon en uit de wind buiten gezeten,
Vanavond gegeten bij the Island Tiki Bar and Restaurant.

  22 januari
Marathon – Key West – Maraton

Na ons zelf gemaakte ontbijt, willen we om 9.00hr bij het Turtle Hospital zijn, dan is de eerste rondleiding.
Zoals bijna overal moet je vis internet reserveren, wat we niet hadden gedaan maar is was nog plaats en met een tablet van hun konden we officieel reserveren.
Het Turtle Hospital is een non profit organisatie opgericht, om als het even kan de schildpadden  terug zetten in de zee, tot nu toe hebben ze er al meer dan 3.000 terug kunnen zetten.
Het Turtle Hospital het grootste rehabilitatiecentrum voor schildpadden in de VS, met een zoutwaterzwembad van 100.000 gallon, twee zwembaden van 30.000 gallon, 23 kleinere behandelingstanks, een operatiekamer, en eerste hulp.
Het Turtle Hospital behandelt vijf van deze bedreigde diersoorten: Green, Loggerhead, Leatherback, Hawksbill en Kemp’s Ridley.
De verwondingen waarmee de schildpadden binnenkomen kan van allerlei aard zijn, verwondingen door de schroeven van schepen/bootjes, tumoren, vislijn wat waar ze zich ingedraaid hebben en een schildpad weet niet het verschil tussen voedsel en plastic en eet dat dan ook.
In het hospital verblijven een aantal dieren die daar hun hele leven mogen blijven, deze zijn zo verwond geweest dat ze niet meer terug gezet kunnen worden.
Na een kleine 5 kwartier is de rondleiding klaar en gaan we richting Key West.
We rijden eerst naar het zuidelijkste punt en kijken of het druk is voor een foto bij de boei, nou er stond een aardige rij en we hebben dan ook besloten om niet aan te sluiten.
We werden al snel begroet door het kukelekuen van de hanen, die door heel Key West lopen.
Deze hanen en kippen afstammelingen van de hanen en kippen die zijn meegebracht door de voorouders van de huidige bewoners.
De dieren dienden als voedsel maar werden ook gebruikt voor hanengevechten.Toen de gevechten werden verboden werden de dieren vrijgelaten
De dieren staan bekend als de West Gypse Chickens,  op Key West mag er  gejaagd  worden, en zo groeit de populatie  flink, wanneer er teveel zijn worden ze gevangen en naar het vaste land gebracht, wat er dan mee gebeurd wil ik niet weten. 🙈
De cemetery stond ook op ons lijstje, niet voor de graven, al is de serene sfeer die er heerst wel weer fijn, we kwamen voor de Leguanen die daar zitten.
Als we een rondje langs de graven lopen is het goed opletten of we Leguanen zien, we zien er een stuk of 7, nog niet heel groot.
De dieren zijn erg schrikachtig en verdwijnen vaak heel snel onder een grafsteen.
Op naar Duvalstreet, the place to be, we parkerende auto op Mallory Square en lopen naar Duvalstreet, eerst een sanitaire stop bij het openbaar toilet, ik neem meestal het  toilet voor mindervaliden, nou deze keer snel de deur weer dicht gedaan, ieks, gelukkig was er nog een ander toilet.
Het is lunchtijd en voor een snelle hap gaan we naar Wendy’s voor we de straat verder aflopen.
We bezoeken de St. Pauls Episcopal Church, opgericht in 1832, dit is de oudste kerk in Zuid-Florida.
Deze kerk is de vierde die op deze plek staat, de vorige kerken zijn verwoest door brand en orkanen.
In alle restaurants is wel muziek, soms staat er een live band, levendigheid en lawaai genoeg.
Om de paar meter kom je een Green shop(cannabis)tegen, gelukkig is er op straat weinig van lucht te merken, reclame     wordt gemaakt door een auto met een joint op het dak door de straten te laten rijden of een tuktuk met aliens
Na een kleine 2 uur hebben we het wel gezien en zoeken de auto weer op.
Wendy wilde nog even naar het toilet, moest alleen nog even wachten, ze waren ze net aan het schoonmaken, volgens Wendy waren ze niet zuinig geweest met de bleach.
Nog even naar het Key West AIDS Memorial, dit werd in 1997 gebouwd met geld wat aan de stad geschonken was.
In 2012 was de ruimte op het Memorial vol en ontwierp de zelfde architect een zijwand voor meer namen en gedichten, deze muur werd ingewijd in 2014 op Wereld Aidsdag, eind  2019 stonden er 1230 namen op van mensen die waren overleden aan aids, alleen op de Florida Keys, in 2020 kwamen er daar nog 10 bij.
Waarschijnlijk zijn er veel meer mensen overleden aan aids op de Keys, er kwamen veel, mensen met aids naar de Keys omdat ze zich in hun eigen omgeving niet begrepen en onveilig voelden
Doordat er een flinke bries stond zijn we de pier niet meer op geweest, we hebben even staan kijken naar 2 kite surfers die daar bezig waren, zo te zien met ervaring, er werden flinke sprongen gemaakt.
We aanvaarden de terug reis, het was even file rijden Key West uit eenmaal op de grote weg konden we goed doorrijden, je leest overal dat rijden op de Keys een ramp is, veel file, tot nu toe viel dat zat mee.
Rond 17.00hr waren we terug in ons hotel.
Voor het avond eten maar weer naar the Island Tiki Bar and Restaurant, is lekker dichtbij en daar komt bij dat het andere restaurant was ons aanbevolen was op maandag dicht is.

 23 januari
Marathon – Florida City

Onze laatste dag is aan gebroken, na ons ontbijt laden we alles in de auto en rijden weer naar het vaste land.
Ook nu konden we weer doorrijden ondanks dat er ook nog wegwerkzaamheden waren.
Het is 10.15hr als we bij de Old Navy zijn, we gaan voor een sanitaire stop eerst naar Michaels, die winkel hadden we nog niet gehad.
Eerst proberen we nog een hagedis te fotograferen die daar zat, zo’n mooie bijzondere, Afrikaanse Agama, voor ons bijzonder maar voor de Florianen is het waarschijnlijk ongedierte  en lopen dan gewoon door als je staat te fotograferen, weg lizard, dan maar een fototje van internet.
Dan de Old Navy ook deze winkel hadden we nog niet gehad, het was een kleine en ik wilde alleen maar wat sportkleding, de croptops zijn  blijkbaar in de mode, maar niet meer voor mij.
Dan nog even naar de Target waar Wendy nog slaagt voor een paar grappige T-shirts.
Naar de Walmart voor jellotoetjes poeder, Wendy is gek van die doorzichtige glibberige drilpudding en bij appie hebben ze maar een smaak.
Dan had ze bij de eerste Walmart op de reis iets gezien maar niet gekocht, dus wij opzoek naar die Walmart, we weten echt niet meer waar dat was.
Degene die we dachten dat het was bleek een best chique te zijn, ondergrondse parkeergarage, mooie winkel maar niet wat ze zocht, dus voor een eventuele volgende keer meteen kopen en niet wachten.
Als we de garage weer in komen wijst Rob ons op een aantal grote Lizards die tegen de muur zaten, we staan te fotograferen en ineens een klap was er een van de muur gevallen en zo te zien dood, de reden dat hij viel was een meneer die ze even liet schrikken, nou bedankt meneer.
We gaan opzoek naar iets te eten, we zien een Subway ben ik persoonlijk niet zo dol op en na 3x in 2 weken is het wel genoeg voor een poosje, Wendy’s hadden we ook al 2 keer, de Dunkin Donut dan maar voor een sandwich met ei en bacon.
Wendy is opzoek naar schoenen, alle schoenenwinkels gehad in de Florida Keys outlet maar niet geslaagd.
Dan naar het hotel voor de laatste nacht, het is de zelfde als afgelopen weekend, we halen alles uit de auto en gaan aan het reorganiseren, we komen nu ook weer uit op 2 koffers om in te checken, hadden rekening gehouden met meer en dan ook een extra reistas meegenomen in een van de koffers, was dus niet nodig geweest,
Ons avondeten gebruiken we bij Denny’s.

 24/25 januari
Florida City – Miami – Washington DC – Amsterdam – Biggekerke

We konden een beetje uitslapen, wat mij niet lukte de anderen lukt het enigszins al was het voor Rob geen uitslapen die was halverwege de nacht nog een rondje wezen wandelen.
We eten een yoghurtje op de kamer en gaan koffie en sap halen in de lobby, chipz geen koffie, out of order, dan maar alleen een sapje.
De koffer zijn ingepakt en kunnen de auto in, de koelbox en de blikjes drinken wat over is schenken we aan het kamermeisje.
Op naar het vliegveld, Garmin geeft aan dat het een klein uurtje rijden is, we zouden ruim op tijd aan komen, de auto  inleveren stond op 11.00hr.
Het eerste stuk gaat voorspoedig en dan komen we bijna stil te staan en zien de aankomst tijd op lopen en op lopen tot ver na 11.00hr., hoe streng ze zijn met te laat inleveren en een dag extra huur te rekenen weten we niet en willen we eigenlijk ook niet weten.
Als we stil staan moet de auto achter ons vol in de remmen op een haan na mist die ons, de rook kwam van de banden, pffff hadden we nog later geweest en misschien onze vlucht gemist.
Garmin heeft een alternatieve route voor ons,die zou een half uur korter duren, als we al op de afslag rijden zien we dat de file zich opgelost, de oorzaak was 4 auto’s op elkaar.
We komen weer terug op de Turnpike en zien ineens een bord wat we moeten volgen voor de Car Rental Return  volgens Garmin moesten we de Turnpike nog 2 mile volgen, dan volgen we de borden wel in een mum van tijd staan we in de garage, ruim voor 11.00hr.
Auto wordt gescand. koffers er uit, extra check of er niks is blijven liggen en dan volgt er een lange loop, nou ja op het treintje na dan, ook op het vliegveld was het flink wandelen naar de self incheck en bagage dump, die zit aan het ene eind van de hal en security aan het andere eind.
Door de security is altijd een gok wie er nu weer een extra controle krijgt, deze keer was Wendy aan de beurt, een pot met cajunkruiden werd helemaal bekeken of het zegel niet verbroken was, ook een drinkbeker waar iets ingestopt was werd ervan tussen gevist, is ruimte besparend.
We halen een lunch bij de Quiznos, voor in het vliegtuig, het wordt anders wel heel laat om iets te eten.
De eerste vlucht verloopt soepel voor de verwachtte tijd zijn we in Washington DC, we hoeven niet ver te lopen voor onze volgende vlucht, het is de gate naast onze aankomst gate.
Nu weer 3 uur wachten voor we verder vliegen, als we het aantal mensen zien die voor deze vlucht zitten te wachten zal het geen volle vlucht worden eerder een lege.
Als we aan boord zijn en onze plaatsen hebben op gezocht, wordt er gevraagd of we meer ruimte willen, nou daar zeggen we geen nee tegen, we krijgen allemaal een hele rij van 3 stoelen.
Eenmaal in de lucht komen ze al snel met eten en drinken, wat zoals gewoonlijk weer niet te eten was.
Al snel maken we het ons gemakkelijk je kan bijna liggen met 3 stoelen, Rob heeft geslapen, Wendy verwonderde zich dat hij op de s stoelen kon liggen.
Wendy en ik hebben wel wat geslapen maar niet veel, toch ging de tijd best snel.
Voor we het weten komt het ontbijt wat eveneens niet te eten is, broodje kan je iemand mee dood gooien en volgens Wendy was het vlees wat er tussen zat zuur.
We denken er aan om voor een volgende vliegreis speciale maaltijden te bestellen, hopelijk zijn die beter te nassen.
Ruim op tijd wordt het vliegtuig aan de grond gezet, het is alleen nog 20 minuten taxiën vanaf de Polderbaan naar de gate.
Het gaat allemaal zo snel, ook de Douane, dat we nog wel een poosje op onze koffers moeten wachten, bijna een déjà vu ervaring van 2 jaar geleden, maar gelukkig kwamen ze beiden van de band gerold.
Op naar de bus en de auto, voor 8.30 zaten we al in de auto en om 11.00hr waren we thuis.
De was ging meteen in de machine en was ’s avonds al schoon en droog.
Nu de jetlag eruit slapen.