Week 1. 20 maart – 26 maart

Week 1

20 maart
Amsterdam – Chicago

 

Gisteren zijn we, nadat we eerst nog gegeten hadden, rond 17.30hr thuis weggereden we wilden graag voorbij Leiden zijn voor het donker werd, tussen Rotterdam en Leiden is een stuk weg wat de navigatie niet kent en dan rijdt het toch wat fijner als het nog licht is.
Rond 19.30hr waren we bij het Van Der Valk hotel, waar net een bus Aziaten werd uit geladen, wat een drukte en een lawaai gaf dat, ook werd er van alles geblokkeerd zodat er een file ontstond voor de draaideur.
Gelukkig gaat alleen de reisleider naar de balie om in te checken en was er daarvoor een aparte balie open.
Op de kamer konden we koffie of thee zetten en daar hadden we wel zin in de koek had ik van thuis meegebracht.
We kijken onze zondagavond series en rond 23.30hr gaan we naar bed, want ondanks dat we al bijna op Schiphol zijn moeten we er toch vroeg uit als we rond half 8 op de luchthaven willen zijn.
Het is dan ook 5.30hr als de wekker afloopt, we maken toilet en genieten van een uitgebreid ontbijt.
We nemen de bus van 6.40hr, in onze beleving deed hij er vorig jaar langer over om op Schiphol te komen, nu waren we al om 7.30 door alle formaliteiten heen.
Voor we naar de gate gaan is onze enige stop de taxfree shop voor tabak, dat scheelt nog steeds behoorlijk wat.
Dan op naar de gate, toch weer een aardig stukje lopen, maar we hebben de tijd.
Bij de gate aangekomen is er nog geen vliegtuig, dat komt een goede drie kwartier later aan getaxied.
We lopen naar de Starbucks voor koffie en daarna gaat Rob nog even naar Murphy’s om gebruik te maken van de rokersruimte daar.
Als we terug zijn bij de gate zijn daar twee Orthodoxe Joden aan het lezen uit de Thora, met een doek over het hoofd en heen en weer bewegend, dit was toch wel een bezienswaardigheid, dit allemaal heeft een reden en is te vinden op google.
Het boarden zou om 9.55hr beginnen , maar deze tijd gaat voorbij en er wordt omgeroepen dat het een paar minuten later zou worden ivm schoonmaak werkzaamheden.
Helaas werd de tijd steeds langer en als dan uiteindelijk iedereen aan boord is moeten we wachten tot we van de gate geduwd worden en daar gaat ook nogal wat tijd in zitten.
Waarschijnlijk heeft het een en ander te maken met het weer van zondag toen waren er vluchten gecanceld ivm de harde wind en daardoor was het extra druk.
Uiteindelijk gingen we 70 minuten te laat de lucht in.
De vlucht duurde 8 uur en 3 kwartier en ik vermaak me met lezen en af toe een dutje, het eten was niet echt bijzonder en ik was dan ook blij dat ik nog wat  te eten had meegenomen uit het hotel.
Op Chicago waren we redelijk vlot het vliegtuig uit en was het wachten geblazen bij immigration, de selfcheck deed het niet en werden we weer via de hokje geleid.
De koffers draaiden al vrolijk rondjes toen we bij de carrousel kwamen we konden dan ook meteen door naar customs, formulier afgeven en naar buiten opzoek naar de standplaats voor de hotel shuttle.
Ook hier hoefden we niet lang te wachten voor er een busje voorreed van Comfort Suite Schillerpark.
Als we inchecken staan er nog 2 stellen die ook morgen een camper gaan ophalen, op de kamer aangekomen doe ik een SMS naar mijn ouders en gaan we vrijwel meteen door naar de Aldi, die hier om de hoek zit, voor een paar boodschappen.
Sowieso iets voor morgen om mee te nemen, we gaan er vanuit dat we tussen de middag ook iets moeten eten als we de camper pas om 14.00hr krijgen.
We nemen ook meteen een gallon water mee met gebrek losse flesjes, achteraf hadden we ook even de weg kunnen over steken om bij de benzinepomp iets te halen, maar van achteraf kijk je een koe in zijn g…
We moeten ook nog iets eten voor we gaan slapen, op het terrein waar het hotel staat zijn ook wat restaurants, al stelt het niet veel voor, we besluiten eerst bij Wendy’s te kijken dus steken we de weg over, zonder oversteekplaats, er zat geen mens en dat dat zegt meestal genoeg en onze laatste ervaring met Wendy’s was niet zo heel best.
We steken de weg weer over, stomme toeristen dat doe je niet hiervoor pak je de auto of je loopt een stuk verder waar je wel over kunt steken, en gaan bij Fong’s Chinese Restaurant naar binnen voor een heerlijke Orange chicken alleen jammer dat we het niet op konden, samen hadden we ook genoeg aan 1 portie gehad.
Het is nog vroeg en nog lang geen bed tijd en we nemen beneden in het hotel koffie mee om wakker te blijven.
Laat zullen we het niet maken, want morgenochtend worden we om 6.15hr opgehaald om naar Elkhart gebracht te worden, waar we de camper op de KOA camping kunnen ophalen.

21 maart
Chicago – Columbus

Gisteravond lag ik om 20.45hr in bed, het duurde toch nog geven voor ik slaap viel, tegen 23.00hr werd ik voor de eerste keer wakker de tweede keer was een kleine twee uur later en zo kwam ik de nacht door.
Mijn fitbit geeft aan dat ik 6 uur en 54 minuten heb geslapen dat ik 3 keer wakker ben geweest en 18 keer rusteloos, het was dan ook 5.00hr dat ik ben op gestaan.
Ik lees wat berichtjes voor ook Rob besluit dat het mooi is geweest.
We ruimen de spullen verder op en doen de koffers weer dicht en gaan naar beneden, want daar is koffie.
Er zitten al meer mensen te wachten op de bus, maar voor het zover is kunnen we snel nog ontbijten, de ontbijtzaal gaat om 6.00hr open en de bus vertrekt om 6.15hr.
We nemen een sapje, muffin en wat fruit en dan is het tijd om de spullen in de bus te laden, rond 6.15hr rijden we dan ook daadwerkelijk weg.
We zijn in totaal met 21 mensen die 8 campers gaan wegbrengen, we hoorden dat er verschillende naar Las Vegas gingen maar ook naar San Francisco, Los Angeles en Denver.
De klok verspringt weer een uur en het is dan ook rond 10.00hr als we bij de KOA in Middlebury aankomen.

In de bus krijgen we al instructies, zodat binnen het een en ander vlot verloopt, we krijgen een enveloppe uitgereikt en daar moeten de kopieën van het rijbewijs en paspoort in plus de creditcard.
Binnen hing er een lijst met namen en met een tijd wanneer je aan de beurt was.
De mensen die hun comformation formulieren hadden terug gestuurd naar El-Monte waren eerst aan de beurt, het bleek dat velen dat niet hebben gedaan, want wij waren samen met een groep vrienden het eerste aan de beurt voor de papierwinkel.
Daarna was het nog even wachten voor we de camper kregen, buiten stond er een A-class camper en wij maar hopen dat die voor ons was, helaas pindakaas, we kregen een 31ft C-class mee, wel met 2 slide outs.
Het is nog geen 11.00hr als we de camping daar afrijden en naar Elkhart gaan voor de boodschappen bij de Walmart en Dollar Tree, ook T-Mobile zat in de planning voor het actieveren van de hotspot.
We overleggen wat we gaan doen , doen we alle boodschappen of alleen het hoog nodige en rijden we dan door naar Columbus wat van af het begin al de bedoeling was, en doen we de rest van de boodschappen morgen, het is doorrijden naar Columbus geworden.
Bij de Walmart halen we meteen ook maar een brood bij de Subway voor de lunch, we steken de weg over naar de Dollar Tree, voor de papier, plastic en aluminium spullen en natuurlijk niet te vergeten was en afwasmiddel, alles een dollar zelfs een veger voor de vloer.
De T-Mobile zat niet waar we dachten dat hij zat, we zouden daarom onderweg wel zien of we er een tegen kwamen anders morgen.
We zijn Elkhart nog niet uit en we zien een shop, de hotpsot wordt netjes door hun geactiveerd, we kunnen weer een maand internetten.
Nu is het zaak van mijlen maken om in Columbus te komen, we kiezen dan ook voor de snelste route al is die saai zo op de high way.
Toch maken we nog 1 keer een stop bij de Wilson Farm market in Arcadia, op de borden langs de weg lazen we dat ze daar Amish producten verkochten en er is geen lekkerder brood dan door de Amish gebakken om van hun rhubarb/strawberry Pie maar te zwijgen.
We nemen er dan ook twee broden en een pot rhubarb/strawberry jam mee.

Ondertussen was het spitsuur en komen we in langzaam rijdend verkeer terecht niet zo lang maar net genoeg om na 18.00hr op de camping te komen waar de office al dicht was, we konden betalen met cash in een enveloppe te doen en nu kwam het probleem net niet genoeg cash, gelukkig kwam de eigenaresse net aangereden en na ons probleem uitgelegd te hebben mogen we morgenochtend komen betalen, ook kon ze ons nog rol kwartjes geven voor de laundry, want ook daarvoor kwam ik kwartjes te kort.
We worden nog naar onze plek begeleid, dicht bij de laundry en restrooms, Rob gaat de leidingen spoelen en de tanks vullen, dit geeft nog het een en ander aan problemen doordat er nog 4 kranen open staan en al het water net zo hard weer wegloopt als het in de tank gaat.
Het was even zoeken waar die kranen zaten, maar we hebben ze gevonden, zoals ze bij El-Monte al zeiden we zijn testrijders en er kunnen altijd mankementen tegen komen.
Nu nog uitzoeken hoe we stroom op een aantal stopcontacten kunnen krijgen, die doen het niet allemaal, ondertussen is dit probleem ook opgelost.
De net gekochte handdoeken worden gewassen en de koffers uitgepakt, kasten ingericht, verslag geschreven en zo is de avond ook weer om.

De temperatuur valt tot nu toe nog mee, al zal straks waarschijnlijk wel de verwarming aan gaan al is het alleen al om te voorkomen, mocht het vannacht gaan vriezen dan bevriezen de leidingen niet.

 22 maart
Columbus – Mammoth Cavens NP


 

Wat was het vreselijk koud vannacht zelf onder de extra deken was het nog koud, daarom ook slecht geslapen en door de jetlag al om 6.30hr klaar wakker.

Ik doe de verwarming aan, wat we gisteren niet aandurfden, omdat hij naar ons idee niet afsloeg als het binnen op temperatuur was.
Wat ik nu anders deed weet ik niet maar hij sloeg netjes af, vannacht gaat die dus mooi aan.

Het was 9.00hr als we van de camping weg rijden, eerder ging de office niet open en we moesten nog betalen.
Rob gaat betalen en kreeg het gevoel dat hij in de serie Moon Shiners (discovery) terecht was gekomen, hij kreeg de neiging om te vragen waar de Moonshinestokerij, het is tenslotte illegaal, te vinden was.
Onze eerste stop van vandaag is de Walmart voor de rest van de boodschappen, we gaan op het gemak rij voor rij langs en vinden zo alles wat er op het lijstje stond, behalve de toaster ook hier hadden ze niet wat we zochten, lees de goedkoopste $ 7.50 + tax en drumsticks konden we ook niet vinden.
Gisteren hadden we al de goedkoopste koffiezetter gekocht nog geen 9 dollar, als we huurden was het 10 dollar + tax, doordat we nu de camper niet op een verhuurstation op haalden was het niet mogelijk om iets bij te huren.
Verder viel het ons op dat we minder betaalden voor de pannen en de BBQ dan de afgelopen jaren.

Deze dag zou toch in het teken staan van boodschappen doen en mijlen maken richting het zuiden, we maken dan ook nog een stop bij de Dollar Tree, voor wat vergeten boodschappen, daar zat ook een K-markt in de buurt, daar kreeg de camper een infuus van fuel, wat ons meteen de nodige dollars armer maakte, al viel de prijs wel mee.
We stoppen bij de Walmart in Clarksville, daar hadden ze wel de toaster en ook de drumsticks waar we vanmorgen naast pakten bij de Walmart in Columbus.
En zo gaan we verder richting Louiseville, we kunnen nog net de tolbrug ontwijken, deze kost tussen de 7 en de 12 dollar, wij rijden over een andere brug en door de stad weer terug naar de highway.
Toegegeven het is wat bewerkelijker, smalle straten en veel bochten maar het kost niks, we zijn tenslotte Zeeuwen.
We rijden verder over de higway en zien een matrixbord met de tekst om een andere route te kiezen ivm vertragingen, dit was nog een paar mijl voor wij eraf moesten, we wagen het er op en uiteindelijk doen we er 5 minuten langer over voor we in Mammoth Cavens NP zijn.
Onderweg zagen we hele heuvelruggen vol met paarse bloemetje.

Voor vannacht kiezen we ervoor om binnen het park te overnachten, als voorziening alleen toiletten, we hebben water en de douche bij ons.
We kiezen een mooi plekje uit en betalen het stageld via een enveloppe en dumpen die in de brievenbus bij de parkwachter.
Het visitorcenter is dichtbij en we gaan kijken of we een tour kunnen boeken voor morgenochtend, de tour die we wilden doen bleek al vol geboekt den de volgende tour zou om 11.00hr zijn dat vonden we te laat, dus hebben we een andere tour uitgezocht, alleen kunnen we hiervoor niet reserveren het is wie het eerste komt….
Geadviseerd werd om om 8.00hr aanwezig te zijn, dan gaat ook het visitorcenter open.
De camper wordt op zijn plek gezet en Rob gaat de bbq in elkaar zetten, zodat we vanavond lekker gegrild vlees kunnen eten, en ik doe het vlees in kleiner porties in de diepvries.
We drinken koffie met een applefitter en om deze caloriebom er weer af te krijgen lopen we nog een rondje over de camping, de zon schijnt en het is heerlijk van temperatuur, als je maar in de zon blijft.
Doordat we weer in een andere tijdszone zitten, nu een uur terug besluiten we niet te laat te eten, ik kook en Rob grilt het vlees.
Daarna is het de beurt aan de verslagen, ondertussen moet de heather het water verwarmen, want douchen met koud water lijkt me niet fijn met deze temperatuur, helaas zal het waarschijnlijk wassen worden met een teiltje water, want de heather gaat steeds uit, tja we zijn testrijders hè.
Ook dit probleem schijnt weer opgelost te zijn, altijd handig om een gereedschapssetje mee te nemen, zodat er een paneeltje weggehaald kan worden en je tot de ontdekking komt dat er daar nog wat kraantjes niet open gedraaid zijn.
Tot mijn grote verrassing is er hier internet, wifi aangeboden door het park aan hun gasten, mooi toch.

23 maart
Mommoth Cave NP – Natchez Trace Parkway

Heerlijk geslapen vannacht, al was het toch nog koud ik heb de kachel een paar keer aan horen springen.
We lagen al vroeg op bed en ik was er dan ook al voor 7.00hr uit, doe m’n theetje en lees even op internet, dan maak ik de baas wakker, want we willen gelijk na het ontbijt naar het visitorcenter om een kaartje voor de Frozen Niagara tour.
Als we het parkeerterrein opdraaien zien we al mensen staan, gauw gaan wij ook in de rij er kunnen maar 38 mensen mee en het is first come first served.
Stipt 0m 8.00hr gaat het visitorcenter open en we kunnen meteen kaartjes kopen voor de tour die om 9.00hr begint, om 8.45hr worden we verwacht bij het vertrekpunt van de bus.
Het is ongeveer een minuut of tien rijden naar de ingang van de cave, deze tour duurt nog geen uur en gaat naar de Frozen Niagara, deze formatie van stalactieten en stalagmieten is vanaf onder gezien het mooiste hiervoor moesten we wel 46 treden naar beneden lopen en natuurlijk ook weer terug naar boven.

Deze formatie groeit nog steeds aan en blinkt mooi door het water wat erover heen drupt, de rest van de cave is stervende, want deze formaties zijn allemaal droog.
We worden na afloop bij het hotel afgezet en natuurlijk via de souvenirshop naar buiten geleid,
We hebben tijd zat en willen de Historic tour ook doen, deze is zelf guided en kost 5 dollar pp, we lopen via het pad naar beneden en worden dan door rangers de grot in gelaten, bezoeken de Rotunda, een van de grootste kamers, met een enorme canyon doorgang, en zien hoe in de 19e-eeuw de salpeter mijnbouw en de geologische oorsprong van Mammoth Cave.
Er staan rangers binnen die je ook het een en ander kunnen vertellen, ook wijzen ze aan waar een vleermuis hangt.
Na een half uurtje hebben we het wel gezien en lopen terug naar boven, het lopen op de loopband met een stijging van 10 of 11 procent werpt nu zijn vruchten af, zonder moeite loop ik de halve mijl naar boven en daarvoor hadden we ook al een flinke trap moeten beklimmen.
In het visitorcenter kopen we nog een paar kaarten en gaan naar de camper om onze reis te vervolgen.
Er staat nog een El-Monte camper, dat was ook een weg brenger we herkenden de meneer die er net van weg liep.
We rijden het park uit en gaan richting Nashville, deze stad slaan we over, we hebben niet zoveel met de country muziek die deze stad beroemd maakte, ondertussen was het ook wat gaan regenen.
Ons doel is de Natchez Trace Parkway, als we Tennessee binnen komen stoppen we bij het visitorcenter voor meer informatie, we wisten ook niet of garmin ons wel de goede kant opstuurde, volgens de mevrouw die ons hielp moesten we afslag 192 hebben en inderdaad dit klopte jodokus zat er helemaal naast, ze stuurde ons ook op Parkway nog een keer verkeerd, zodat we van het eerste stuk wat gemist hebben.
Als eerste wildlife zien we een eenzame Turkey lopen.

Het loopt al tegen 14.00hr en we moeten nog lunchen, we stoppen hiervoor even op een parkeerplaats, voorzichtig komt er een zonnetje tevoorschijn en ook de temperatuur gaat omhoog, we kunnen zelfs de vesten uit.
De Natchez Trace Parkway is 441 mijl lang en was van belang in de Noord-Amerikaanse geschiedenis.
Er staat een War of 1812 Memorial, dat al aangeeft wat het belang van de Old Trace was.
De weg voert ons door een glooiend landschap waar de bomen nog maar net in blad komen en het gras fris groen is, af en toe heb je een mooi vergezicht, jammer voor een foto dat er een blauwe waas hangt.

Een bezoek aan de Jackson Falls slaan we over, we besluiten om de Fall Holow te bekijken, die is minder zwaar en moeilijk.
Als we bij het eerste uitkijkpunt zijn word ik aangesproken door een echtpaar en die vertelde dat ze naar beneden waren gelopen en dat vanaf daar een schitterend zicht hebt op de fall, maar dat het wel een tricky onderneming was, maar de moeite waard.
Tja en dan moeten wij daar natuurlijk daar ook heen en inderdaad het is niet makkelijk om er te komen, of er in het verleden een echt pad heeft gelopen weten we niet, omdat er beneden wel een bruggetje is om dichter bij de fall te komen.
Nu moesten we zelf onze weg maar zoeken en met af en toe hulp van een boom of tak kwamen ook wij beneden en weer terug boven.

Voor we bij de fall kwamen hadden we een bord gezien dat de Parkway verderop was afgesloten en we een D-tour moesten maken, oei en de camping was al dichtbij.
Gelukkig konden we voor de camping weer terug op de Parkway en reden dan ook zo de camping op, deze camping is blijkbaar gratis, we zien nergens een mogelijkheid om te betalen, wij zeggen natuurlijk geen nee te gratis er zijn dan verder geen voorziening als ergens een restroom en zoeken een mooi plekje uit voor de nacht.
Het is schitterend weer en we gooien de deur dan ook open, Rob gaat kijken of we vanavond kunnen douchen met warm water, want dat werkte nog niet goed.
We kunnen nu in ieder geval een warme douche nemen, maar hebben geen warm water in de keuken.
De temperatuur is nog heerlijk en hopelijk blijft dit ook zo vannacht.

24 maart
Natchez Trace Parkway

Wat heb ik heerlijk geslapen vannacht de temperatuur was prima, geen extra fleece deken nodig gehad.
Als we om 7.00hr opstaan is het nog heel erg rustig op de camping we besluiten daarom alvast weg te gaan en onderweg op een parking de generator aan te doen en te ontbijten, zo maken we anderen niet wakker.
Na het ontbijt vervolgen we de Natchez Trace weer, als ik op merk dat we geen wildlife zien steken er net twee Deer over, dat zal op een paar Turkey’s, witte Reiger, wat eekhoorns al het wildlife zijn.

Al snel zijn we het erover eens dat dit stuk Trace minder mooi is dan het stuk wat we gisteren reden.
Veel is van het zelfde, de bomen zijn nog kaal, waarschijnlijk zal het over een paar weken veel interessanter zijn, we hopen er op dat het verbeterd als we meer naar het zuiden komen.

Als we bij de brug over de Tennessee River komen maken we een fotostop voor we er over heen gaan.

Aan de andere kant van de brug slaan we af naar de Colbert ferry, we zien daar dogwood in bloei staan een teken dat het hier al wat warmer is.
We rijden weer verder, de blijft saai af en toe wat bloeiend dogwood en en bomen met een klein roze bloemetje, het zou een kersen soort kunnen zijn we weten het niet.

Bij de Jamie L Whitten Bridge stoppen we voor een kleine wandeling naar de Tenn-Tom Waterway wat later een gegraven kanaal blijkt te zijn, de Cypress Swamp aan het begin was interessanter.

Bij Tupelo gooien we de tank nog maar eens vol voor $ 2.01 de gallon, in Clinton zagen we later prijzen van $1.89 de gallon.
De lunch gebruiken we weer op een kleine parkeerplaats en verder gaat de reis.
Bij de picknick area van River Bend gaan we de weg af voor een uitzicht op het water, we denken dat dit een leuk klein meertje is tot we bij een grotere plas komen de Ross R Barnett Reservoir en daar bleek ons meertje een zijtak van te zijn.

Het meer heeft een oppervlakte van 52 vierkante mijl of te wel 134,67 vierkante kilometer, men mag dus spreken van een flink meer.
Het meer is gemaakt 1960-1963 door middel van een dam en diende als drinkwater reservoir voor de hoofdstad van Mississippi en wordt gevoed door de Pearl River.
Er zijn in de loop van de jaren krachtcentrales ingebouwd en tegenwoordig is er ook recreatie mogelijk.

We naderen dan zachtjes aan het eindpunt voor vandaag, voor we daar zijn zien we dat er ineens heel veel verkeer op de Parkway komt files op de afslag, waarschijnlijk wordt de Parkway hier ook als sluiproute gebruikt.
Onze stop is Clinton en voorstad van Jackson, we hebben voor deze nacht een commerciële camping gekozen om weer eens lekker te kunnen douchen en haren te wassen.
De temperatuur is heerlijk al staat er veel wind, misschien morgen de korte broek aan.

25 maart
Natchez Trace Parkway – Natchez – Powwow

 

Het regent het regent de………….. om 4.30hr schrik ik wakker van keiharde regendruppels op het dak, ik sprint het bed uit om de dakramen dicht te draaien voor we binnen kunnen zwemmen.
Het blijft gieten en dat klink zodanig hard dat ik niet meer veel slaap, ook komt er een klap onweer in voor.
Als de wekker gaat ga ik er toch maar uit en het regent nog steeds, ik kijk op het weer bericht en zie dat er heel de dag regen is voorspeld ook in Natchez waar we de pow wow willen bezoeken.
We doen alles op het gemak en rijden om 8.45hr weg, nog steeds in de regen draaien we de Natchez Trace Parkway weer op voor het laatste stukje.

Dit stuk is mooier dan het stuk wat we gisteren reden, het is wat opener en de bomen staan volop in blad.
De regen wordt minder en houd zelfs helemaal op en heel voorzichtig komt er een stukje blauwe lucht te voorschijn, al zien we ook nog veel donkere wolken.
Het is ongeveer 10.45hr als we bij het the Grand Village of the Natchez Indians aankomen, waar de pow wow gehouden wordt, we kunnen de camper als we het durven in de midden berm zetten wel zodanig dat er niks over de weg steekt, geen probleem.
We betalen de 5 dollar pp intree en gaan het park in, er is nog weinig activiteit te bespeuren terwijl het om 10.00hr zou beginnen, dit is waarschijnlijk een foutje van ons, het terrein zal rond die tijd open gaan de pow wow begint om 13.00hr.

Rob gaat naar de camper de stoeltjes halen zodat we gemakkelijk kunnen zitten en doordat we zo vroeg zijn zitten we eerste rang.
Het is nog steeds droog en af en toe komt de zon goed door, de temperatuur is heerlijk.
De grond wordt gezegend en rond 13.00hr wordt de drum het terrein opgebracht samen met de drummers en de singers, voor de opening wordt er gebeden en dan kan de ceremonie beginnen.

Er werd eerst gezongen en gedanst, wij dachten door de Chiefs.

Heel opvallend was een man met een keppeltje op en gebedskoortjes aan zijn broek, met kort haar en lange bakkebaarden die hij achter het oor heeft gedaan, duidelijk een joodse man, tijdens het dansen heeft hij een native sjaal om en instrumenten in zijn handen.
Ook zien we mensen met een niet native uiterlijk, maar blank deze zullen beslist Native voorouders hebben gehad en zich zodoende meer Native voelen door de genen.
Er deed zelfs iemand mee met een Afro American uiterlijk, duidelijk een halfbloed.

Bij iedere dans wordt er geld gegeven aan een persoon, de leider, die gaf dit weer aan iemand anders, wij dachten aan iemand die het moeilijk had en wel wat ondersteuning kan gebruiken.
Zo werd er ook geld ingezameld voor een meervoudig gehandicapte jongen.
Het is 14.00hr geweest als de traditionele dansers het veld betreden voor de Grand Entree ceremonie, hierbj werd als eerste de Flagsong gespeeld en gezongen.
Nu hebben wij twee keer de  pow wow in Cody gezien en daar waren veel meer danser, die is toch meer op de toeristen gericht, heb ik het idee.
Hier werden een stuk of 30 danser voorgesteld, na de Grand Entree werd er weer gebeden en een aantal mensen herdacht die overleden zijn, het afgelopen jaar.

Wij vinden het genoeg en vertrekken, we nemen nog een heerlijk broodjes met pull pork voor we de camper weer opzoeken.
We zoeken de Walmart op voor nog wat boodschappen en willen onze voeten en nagels laten verzorgen in een nail salon, het is mooi weer en de sandalen kunnen weer aan.
Tot nu toe hebben we in de Walmart geen nailsalon gezien, we vragen aan een mevrouw waar we een salon kunnen vinden, zij stuurde ons naar een ander winkelcentrum daar zat er een, het was amper 2 mijl rijden.
We vinden het en gaan naar binnen, blijken we de enige blanken te zijn in een salon vol met Afro Amerikaanse dames, wij hebben hier geen probleem mee.
We kunnen meteen gaan zitten en de voeten laten weken, na anderhalf uur komen we de zaak uit, met mooie zachte voeten en mooi gelakte nagels, ikke dan hè.
Het is de bedoeling dat we vannacht op het parkeerterrein van de Walmart overnachten, dit kan bij de meeste Walmarts, het is wel de bedoeling dat je dan wat achteraf gaat staan.
Nu vonden wij het nog te vroeg om daar al te gaan staan en gaan dan ook eerst op een gewone parkeerplaats staan, daar eten we de gegrilde kip en tegen 20.00hr gaan we op een overnachtingsplek staan, aan de zijkant van het gebouw.
Rond 21.00hr krijgen nog achter buren, die het zelfde idee hebben.
Regen hebben we vandaag niet meer gehad, wel de zon en we hebben dan ook allebei een kleurtje gekregen.

26 maart
Natchez – New Orleans

Na een redelijk nachtrust, vaak wakker sta ik om 7.00hr op, we ontbijten en tegen 8.00hr rijden we van de Walmart weg.
Hier slapen kost niks maar misschien de volgende keer niet gaan staan in de buurt van de koelinstallatie, dit gaf toch wel wat geluidsoverlast.
Gisteren kreeg de garmin de opdracht om ons naar een Plantation te brengen, welke hij in gedachten had weten we niet maar daar waar hij ons af wilde zetten was het beslist niet.
We gaan verder met de rit richting New Orleans, bij Gonzales zien we een Fleamarket en stoppen om daar even over heen te lopen, we kopen een aspot en een snijplank, meer hadden we ook niet nodig.
We gaan via de Gramercy Bridge of the Veterans Memorial Bridge, zoals hij ook wel genoemd wordt, de Mississippi River over, meteen er na slaan we af om een Plantation te bezoeken.

We hebben nog geen idee welke, Oak Alley hebben we 9 jaar geleden bezocht, deze keer werd het de Laura plantation, dit was een Creoolse plantage, met Franse en Duitse roots.
De Plantation is naar Laura Locoul Gore genoemd, een kleindochter van de Fransman Guillaume.
In 1804 kreeg Duparc, een Franse marine Veteraan van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog dit gebied 12,000 acres groot en liet er een huis bouwen.
Bij zijn dood in 1808 liet hij alles na aan zijn vrouw, ook de 17 slaven die voor hem werkten.

Achter het huis staan de slaven verblijven, twee kamer hutjes, in iedere kamer woonde een familie, naast het verblijf hadden ze een moestuin en kippenren of varkenshok.

Op het eind van de Civil War en de slavernij afgeschaft werd was het aantal slaven gegroeid tot 190.

Het bijzondere was dat er eigenlijk altijd vrouwen de leiding hebben gehad over de plantage, vaak wel op de achtergrond, omdat het niet gebrukelijk was dat vrouwen de leiding hadden.

Laura Locoul Gore erfde de plantage na de verhuizing naar New Orleans, zij verkocht het 1891 aan Aubert Florian Waguespack, deze woonde er tot 1984.
In 2004 werd 80% van het woonhuis verwoest door een brand, het huis werd gerestaureerd maar de twee vleugels, aan de achterkant werden niet terug gebouwd er is alleen te zien waar die vleugels hebben gestaan.
De rondleiding duurde ongeveer anderhalf uur, door de goed en duidelijk verstaanbare gids was het goed te volgen en erg leerzaam, deze keer totaal geen geheimzinnigheid over de slavernij en ook dat de mannelijke eigenaren kinderen verwekten bij hun slaven.
Laura is 102 jaar geworden en heeft de familie geschiedenis allemaal opgeschreven in een boek wat uiteraard te koop is in de winkel.
Na de rondleiding lunchen we even op de parking om daarna nog even door te rijden naar Oak Alley voor een foto van de oprijlaan.

Hierna vervolgen we onze weg naar de camping in New Orleans, daar aangekomen vullen we twee machines met was, zodat alles weer fris in de kast ligt.
We genieten nog een poosje van het lekkere weer, voor we de verslagen gaan maken.

button2 button3