Week 2. 8sept. – 14 sept.

Week 2

8 september
Valdez – Tonsina

booked.net

Naar ons idee heeft het de hele nacht geregend, vanaf 20.00hr en bij het opstaan weer of nog, we besluiten dan ook om na het ontbijt door te rijden en niet meer eerst naar de Whorlington glacier te gaan.
Heel de Richardson Highway bleef het regenen, bij Glennallen tanken we weer en rijden dan eerst naar de postoffice voor postzegels, dan blijkt dat zij er geen hebben voor Europa, dus hebben we er nu nog geen al wel de kaarten.
We draaien de Glenn Highway op, het regent nog steeds, af en toe lijkt het wat lichter te worden maarde wolken blijven wel tegen en op de bergen plakken.
Tussen door de bomen zien we de Matanuska river lopen.
De bomen hebben schitterende herfstkleuren en de berghellingen kleuren mooi rood, we stoppen dan ook regelmatig voor een foto.
Als we op een parking staan word Rob er op gewezen dat er 4 schapen op de berghelling lopen, ik had ze ook net gespot, de foto moet uitmaken of het Dall Sheep was of Mountian Goat, foto zegt dat het een Dall Sheep is.
Verder was er weinig wildlife ze zien, dat kan ook niet gezien het aantal parkeerplaats wat vol staat met auto’s van jagers, het huntingseason is nog volop bezig, als ik dier was maakte ik ook dat ik niet gezien kan worden.
Bij het viewpoint met zicht op de Matanuska glacier, eten we onze lunch.
De Matanuska-glacier is 43 kilometer lang en 6,4 kilometer breed en langste glacier waar je met de auto bij kunt komen, het smeltwater vult de Matanuska river.
We rollen de bergen door en gaan naar de Walmart in Wasilla, de koel en vrieskast is leeg, heb verder ook nog het een en ander nodig, onder andere sportkleding, heb jaren geleden een sportlegging gekocht bij de Walmart en die is nu echt wel versleten, wil er zo een terug of in ieder geval van het zelfde merk.
We kopen wat er nodig is en zien dat de prijzen bij de Walmart wel hoger zijn maar niet zo schrikbarend als bij de Safeway, het zelfde pakje vlees kost bij de Walmart $0.92 en bij de Safeway $1.47, vlees is ook een stuk goedkoper, nog wel steeds duur maar dat is het bij ons ook.
Na een uurtje Walmart de camping in Palmer opgezocht, daar 2 wasjes gedraaid en met het opruimen van de was kwamen we voor een onaangename verrassing te staan bleken de rest van mijn kleren nat te zijn, waarschijnlijk zoveel condens in het kastje dat de druppels lang de wand lopen.
We zijn het er al over eens, nooit meer een opzetcamper veel te weinig ruimte, geen doorgang naar binnen, een toilet waar je je kont niet kunt keren, douchen is onmogelijk, het enige voordeel is de pick-uptruck dat rijdt lekker en geen gerammel vanuit de kastjes.

9 september
Tosina – Palmer

booked.net

Gisteren hadden we al besloten dat vandaag een shopdag zou worden, we lopen nog steeds een dag voor.
Vannacht ging het weer regenen en als we om 8.15hr opstaan regent het nog steeds, we maken een ontbijt van pancakes, deze zijn op te warmen in de magnetron, die we alleen kunnen gebruiken als we op een camping met elektra staan.
Een goed uur later is het droog en gaan we op richting Anchorage, onderweg zien we blauwe lucht en de zon, helaas maar van korte duur.
Als we bij Glenn Square het bord van Michels zien gaan we daar even kijken, jammer nog geen kerstartikelen, wel volop Harvest en Halloween, we scoren een sugar skull voor onze dochter en verder niks.
De naast gelegen Halloween winkel wordt ook nog even bezocht, zo kennen we ze niet in Nederland.
Er begint van alles te krijsen, te piepen, messen en zwaarden gaan de lucht in en willen je in tweeën hakken, als je voorbij loopt, vergezeld van een griezelig lachje.

 

Verder op zit de Bass Pro, altijd leuk voor de opgezette dieren die er daar te zien zijn, wij hoeven geen camouflage kleding of geweren met munitie.

In de plantsoentjes op het parking groeiden nog wat paddenstoelen, was ik nog even zoet mee om te fotograferen.

Dan zoeken we de Dimond Center Mall op, mooie grote Mall wij gingen er heen voor de Old Navy, waar ik behoorlijk wat $$$ achterliet.
Ik hoopte op een foodcourt waar ze Orange Chicken hadden, helaas niet.
Er zou ook een post office moeten zitten deze niet gevonden, dus nog steeds geen postzegels.
We lopen naar buiten en het is weer aan het regenen, mijn oog valt op het logo van de Panda Express, daar heen gegaan voor de lunch en gesmuld van Orange Chicken, ik had al besloten niet naar huis te gaan voor ik dat minimaal 1x gegeten had.
Dan staat er nog 1 winkel op ons lijstje voor vandaag, de Walmart, de trolley van Rob heeft het begeven op de heenreis, die willen we graag vervangen, bij deze Walmart slagen we wel ook scoorde hij er nog wat spijkerbroeken en overhemden.
Onze oogst van de afgelopen 2 dagen, je kan wel zien wie er het meeste heeft gescoord.
We geven de navigatie de opdracht een postoffice voor ons te zoeken, zodat we eindelijk de kaarten kunnen schrijven, mij werd verteld dat ik geluk heb, want er zijn niet altijd postzegels voor Europa.
Na dit alles was het best nog vroeg om in Anchorage te blijven en besluiten we richting Whittier te rijden en dan voor de tunnel een slaapplaats te zoeken.
We rijden de Seward Hihgway in de stromende regen, het is afgaand water in de Turnagain Arm, dus naar Beluga te zoeken is niet nodig, deze komen alleen naar binnen bij hoogwater.
En dan is de weg voor ons pats boem droog net of de regenbui daar afgekapt is, we stoppen even voor een foto en dan gaat het ook daar regenen.
Dan gaan we de Portage Glacier Road op, met zicht op de Portage glacier, deze is al zover gekrompen dat alleen de bovenkant nog te zien is.
Vlak voor de tunnel is er een camping Williwaw genaamd van het National Forest, we rijden een rondje en zien mooie plekken wel rondom in de bomen, we besluiten om nog een stukje verder te rijden om eventueel een boondockplek te vinden.
Een stukje verder op vinden we een schitterende plaats aan een watertje.

 

10 september
Palmer – Whittier
booked.net

Na een zeer goede nachtrust, althans voor mij, voor Rob wat minder door het lawaai wat ik maakte staan we rond 8.00hr op en als de de luxaflex optrekken zien we waarachtig de zon schijnen.
We ontbijten op het gemak, we hebben alle tijd, we willen naar Whittier voor een boottocht langs26 glaciers.
Gisteren schreef ik al iets over een tunnel, dit is Anton Anderson Memorial Tunnel, deze tunnel wordt gedeeld met de railroad maatschappij, op de halve uren mag je richting Whittier en op de hele uren terug, tussen door wordt de tunnel gebruik voor de trein.
Tijdens de 2de Wereldoorlog bouwde het Amerikaanse leger een militaire basis compleet met haven en spoorweg, genaamd Camp Sulllivan in 1943 werd het voltooid en de haven werd de ingang voor Amerikaanse soldaten naar Alaska.
Na de oorlog werd de Begich en de Bucner toren gebouwd er waren appartementen met 2 en 3 slaapmakers en een apart gedeelte voor vrijgezellen.
Het Begich Towers-gebouw werd een condominium en samen met de twee verdiepingen tellende privéwoning die bekend staat als Whittier Manor, hier wonen de meeste inwoners van Whittier.
In Whittier leggen nu grote cruiseschepen aan en vertrekken er dagcruises van Phillips, de Royal Princess lag nu aan de kade, alleen schepen van deze rederij mogen aanleggen in Whittier.
We hadden nog heel wat tijd voor we moesten inschepen we rijden een rondje door het plaatsje, het is maar klein dus je bent er zo doorheen.
We zoeken de parking op, als ik naar buiten stap zie ik een wit puntje in de bomen en jawel een Bald Eagle.
Ik heb een goede wifi en bel mijn moeder die zat al met smart op een telefoontje te wachten, gisteren had ik ook gebeld maar toen nam ze niet op had de telefoon niet gehoord, via mijn zus kon ik laten weten dat alles goed gaat.
We trekken onze ski onderkleding aan en steken de weg over, onderweg hoorden we een vreselijk lawaai in de lucht blijken er 3 grote groepen Sandhill Cranes aan de trek naar het zuiden begonnen zijn.
Er liggen 2 boten van Pillips de Klondike en Bravest, wij waren ingedeeld op de Bravest, beide schepen gingen op de zelfde tijd weg.
Het inschepen verliep best een beetje chaotisch, een groep met blauwe kaartje en dan weer een groep met rode kaartje, de stoelen waren al vast gelegd bij het reserveren dus door voor hoefde je niet te dringen, maar misschien hadden ze de mensen die moeilijk konden lopen eerst aan boord kunnen laten.
Al snel nadat we vertrokken zijn werd e lunch geserveerd, wij hadden weer clam chowder gekozen, deze lunch was wat uitgebreider dan bij onze vorige cruise, er zat een zakje winegums bij alleen jammer dat de Amerikaanse naar wc blok smaken, vooral de paarse.
Op deze cruise werd er niet zo vaak langzaam gevaren en als je wilde fotograferen waaide je buiten uit je jas.
Door de dichte mist die in het College Fjord hing werd deze geskipt en vaarden we verder in Harriman Fjord dan dat ze oorspronkelijk doen.
Bij de grote glaciers werd er wel gestopt zodat iedereen de tijd kreeg om foto’s te maken.

Onderweg zagen we Bald Eagle, Steller Sea Lions, Sea Otters en een Beer, deze zwom in het water en probeerde een rots op te klimmen, dit lukte niet dus ging die weer in het water om een eindje verder het weer te proberen, deze keer lukte het wel.

Volgens de Kapitein was dit iets uitzonderlijks, hij had nog nooit een Beer de rotsen op zien klauteren.
Op het eind van de 140 mile lange cruise met 26 glaciers werd er nog gestopt bij een waterval en een rots waar de dag ervoor nog duizenden Black-Leggend Kittiwake zaten, ook zij hadden voor warmer gekozen, er zaten er nu nog een paar, voor ons waren het gewoon meeuwen met zwarte poten.
Er werd ons beloofd dat we de tunnel van 18.00hr zouden halen, dat was maar krap aan, anders hadden we een uur moeten wachten, er was net een trien door de tunnel gekomen en nadat wij aan de andere kant waren stond er weer al een te wachten.
We hadden al besloten om terug te gaan naar het boondock plekje waar we de vorige nacht ook gestaan hadden, ons plekje was al bezet dus nemen we het plekje aan de andere kant. later komt er nog een campervan bij.
Zit ik ijverig het verslag te typen roept er ineens iemand beer, gelijk camera in de had en het raam van de camper opgedaan voor een foto, alleen was de beer erg geïnteresseerd in de camper, de beer liep naar de achterkant en heeft net nog niet op de deur geklopt, even later verdween het dier in het bos en daarna zagen we het nog een keer toen hij/zij het pad overstak op daarin een bosje te verdwijnen.

11 september
Whittier – Seward

booked.net

Weer een heel lage nacht geslapen en geen klachten van lawaai gehoord.
Na het ontbijt verlaten we deze mooi plek en gaan naar Soldotna, helaas regent het weer en zitten de wolken tegen de bergen geplakt.
Onze eerste stop is vlak na onze slaapplaats, daar zwemen de zalmen en en schieten daar hun kuit en gaan daarna helaas dood.
Voor de eenden is het makkelijk eten, hoeven er weinig moeite voor te doen.
We hadden al gezien dat er hier nog weinig herfstkleuren te zien zijn, tijdens een sanitairestop kunnen we daar meteen een foto van maken.
Als we een reflectie in het water zien stoppen we ook hier even voor, jammer dat er geen Moose in dat water stond.
We komen weer in een roadwork, deze keer 2.5 mile zachtjes rijden over een dirt road, daar gaat de kont van de camper weer onder de viezigheid, we hebben de deur aan de achterzijde, bij een grote camper zit de deur aan de zijkant wat een stuk minder vies wordt.
Tussen Coopers Landing en Sterling zien we een heel groot stuk, 14 mile, verbrande bomen, in 2019 was daar een hele grote bosbrand geweest na een blikseminslag, deze begon 5 juni en was 25 augustus pas echt helemaal uit.
Zo rollen we Soldotna binnen, we gaan naar het visitorcenter, wat gesloten is, lopen naar de rivier waar iemand net een Zalm stond schoon te maken, verder waren er nog een aantal vissers, geloof alleen niet dat ze zo goed wilden bijten in de tijd dat wij er waren is er niet een vis gevangen, zou een ander plekje kiezen of eigenlijk zou niet eens gaan vissen geen geduld voor.
Dan rijden we naar Kenai en doen nog wat boodschappen bij de Walmart, het is allang tijd voor de lunch maar om die nou op de parking op te eten ging me net iets te ver een stukje verder op kon je bij het strand komen, daar eerst gegeten en dan nog even naar het strand, het was laag water en weinig te beleven.
We hebben nu wel postzegels en de kaarten zijn geschreven het vinden van een brievenbus geeft ook weer problemen, bij een postoffice onderweg stond niet eens een bus, in Kenai de navigatie een postoffice laten zoeken en toen konden eindelijk de kaarten op de bus.
We rijden terug naar Soldotna en bezoeken het Kenai National Wildlife Refuge Visitor Center, niet zo heel veel bijzonders, we hebben dan wel geen echte Moose  gezien dan maar een bronzen.
Daarna rijden we de Funny River Road, schitterende weg en helaas geen wildlife.
Deze weg zou op een gegeven moment ophouden maar zo ver we konden zien op de navigatie hield hij niet op, zin toen maar terug gedraaid en hebben een camping opgezocht.
Waarschijnlijk zullen we de komende dagen boondocken en dan is het wel lekker om weer eens te kunnen douchen.

12 september
Soldotna – Homer

booked.net

Het wordt eentonig maar weer een flinke nacht gemaakt, lukte me andere jaren niet zo goed, of het komt dat ik wat verkouden ben.
We verlaten de camping en rijden richting Homer, net als we weg rijden begint het weer te regenen, dat zal het zoals iedere dag nog een paar keer doen, het is hier echt het regenseizoen.
We rijden over de Kalifornsky Beach Road en speuren of we wildlife zien tussen de bomen of bij de watertjes die regelmatig tussen door de bomen te zien zijn.
Aan de plaatsnamen is hier nog te zien dat het vroeger Russisch gebied was, zo kom je plaatsnamen als Kasilof, Ninilchik, ook nog verschillende Koptiche kerken.
We zien de Cook Inlet verschillende keren als er een mogelijkheid is om dichter bij te komen doen we dat, veel is private property.
We stoppen op de Kasilof Beach road waar de Kasilof river in de Cook Inlet loopt, het was er nu zeer rustig er stonden 2 camper waarschijnlijk staan die er permanent gezien het zooitje er om heen.
Bij Ninilchik slaan we de Orthodox Ave in naar een Russische kerk en begraafplaats, we nemen er een foto de vorige keer hebben we dit uitgebreid bezocht.
We rijden terug en net over de rivier gaan we de weg in naar een strand, waar we de vorige keer heel veel Bald Eagles zaten, waren het er nu maar 2.

Dan is onze volgende stop op Homer Hill, het waaide daar flink en was het echt koud.
We rijden Homer in en rijden in eerste instantie het visitorcenter per ongeluk voor bij en besluiten dan het Island en Ocean visitorcenter te bezoeken, dit was gesloten en is sinds Laborday alleen van dinsdag tot zaterdag open van 12.00hr tot 17.00hr.
We rijden een stukje terug naar het andere visitorcenter dit is van Chamber of Commerce, het was eigenlijk alleen maar nodig voor het gebruik van het toilet, vervolgens rijden we naar Homer Spit.
Veel winkels waren al dicht en alle campings daar waren sowieso al gesloten, we rijden er een rondje en besluiten daar even te parkeren voor de lunch.
We rijden terug via de Old Sewert Highway, slaan af bij de Anchor Beach Road en dan komen we uit op de Halibut campground, met de hoop op veel Bald Eagles.
Op de parking worden we al teleurgesteld geen Eagle te bekennen, we zoeken een plaatsje op de camping zijn geloof ik de enigste, we installeren ons ik zet koffie en we relaxen de verdere middag.
Doen nog een klein rondje paddenstoelen fotograferen en nog steeds geen Eagle te bekennen deze zullen ook wel niet meer komen, de vorige keer stonden hier hun slaapbomen en waren er echt heel veel.


13 september
Soldotna – Homer

booked.net

Slapen in de natuur met geen lichtvervuiling, doet wat met je we slapen weer prima en staan rond 8.00hr op.
We roosteren brood in de koekenpan als ontbijt, met als een soort toetje aardbeien met whipped cream, samen met een beker koffie kunnen we er voorlopig weer tegen aan.
Het is even na 9.00hr als we de camping verlaten, er was gisteren nog 1 camper bij gekomen anders hadden we hier helemaal alleen gestaan, op de camping iets terug was het drukker.
Bij Crooked Creeke stoppen we even voor een foto en om gebruik te maken van de daar staande pit toilets, deze waren zeer schoon hebben het de laatste dagen wel anders mee gemaakt, sommige te vies om op te gaan zitten.
We rijden terug tot Soldotna, nemen daar de Kenai Spur Highway naar Nikiski, aan de andere kant van de Kenai Peninsula.
De Kenai Spur Highway, lijkt Pernis wel, veel olie en gasopslag tanks en een kunstmestfabriek, de meeste mensen die in Nikiski wonen werken dan ook hier.
We wilden richting strand maar reden bijna de raffinaderij op, dit schijnt vaker gedaan te worden als je het terrein op rijdt wordt er al gevraagd wat je komt doen, een afslag verder konden we richting het strand van de Cook Inlet, daar zien de verschillende booreilanden liggen, de olie en gas die er verwerkt worden bevat 20% van de winning in de Cook Inlet.
We nemen de Nikishka Beach Rd , je kon daar het strand op en je hebt daar het Arness dock, wat gebouwd is op Liberty ships uit de Tweede Wereldoorlog, deze zouden met laag water nog te zien zijn.
In eens een lawaai achter ons, stijgt er net een helikopter op, blijkt er net achter de struiken een heliplatform te zijn.
Ons doel is de Captain Cook State Recreaction Area, een 3.460 hectare gebied met bossen, meren rivieren en stranden langs de Cook Inlet.
Heel de morgen was het droog geweest maar toen we in het park aankwamen begon het weer te regenen.
Het zoeken naar wildlife hebben we op het ogenblik een beetje opgegeven en ons toegelegd op het vinden van paddenstoelen, dit doe ik thuis altijd met onze dochter, maar Rob is er ook goed in.
We bezoeken Stormy Lake, in de zomer kan je hier zwemmen of pootjebaden dit gedeelte was nu gesloten, ik vind er nog wat paddenstoelen en rijden naar het einde van het park.
We hebben weer zicht op het strand van de Cook Inlet en op een rots in het water spotten we dan toch nog wildlife, een Bald Eagle.
Een rondje over de camping doet ons besluiten om daar niet te overnachten, de plekken zijn niet echt vlak.
Op een Day use area eten we onze bam met eigen gemaakte eiersalade en overleggen wat we gaan doen, echte boondockplekken hebben we niet gezien en het is nog vroeg, eerst zien we nog genoeg verschillende paddenstoelen.
Dan gaan we terug naar Kenai en doen wat boodschappen voor de komende dagen en rijden dan naar Soldotna om bij Fred Meyer op de parkeerplaats te overnachten.
We lopen nog even de winkel in en kijken bij de lingerie en sportkleding, alleen wat lingerie gekocht.
Als we de bloemenhoek zien, schrikken we van de prijzen van een bos  bloemen $40 -$55 voor een bos,nu meet dit natuurlijk wel allemaal per vliegtuig aangeleverd worden en dat moet ook betaald worden.
De Chrysanten In allerlei kleuren, vind ik zelf leuk, Rob als een echte tuinman vind het 3 x niks, ze worden op kleur gebracht door ze in water met kleurstof te zetten.

14 september
Homer – Anchor Point

booked.net

Ook op een parkeerplaats slapen we goed, nog nooit zo goed geslapen mijn Fitbit geeft een score van 92 aan, het is nu ook weer na 8.00hr als we opstaan.
Ons ontbijt bestaat uit wafels, weer getoast in de koekenpan, met maple syrup, jammie, een fles voor thuis zit al in de koffer waar alle inkopen in gemikt zijn.
Net na 9.00 uur verlaten we het parkeerterrein van Fred Meyer, deze keer stond er nog 1 andere camper, in de zomer staat er een hele rij en komt er iemand langs om de nummerplaat te noteren, ik dacht datje 2 nachten achter elkaar hier mag overnachten en geen feestje bouwen met tafel stoelen en drank, heb dit een keer gelezen dat er mensen waren die dit deden,  weet alleen niet meer waar het was.
Het is de eerste dag dat we vrijwel geen regen hebben gehad en veel zonneschijn, de wereld ziet er dan toch heel anders uit.
Veel wegen zijn er niet in Alaska dus rijden we weer terug over de Sterling Highway, we komen weer voorbij het hele stuk met de verbrande bomen en ook het roadwork bleef ons niet bespaart.
We zien de bergen weer voor ons, sommige hebben een hoed van nieuwe poedersneeuw en ook de glaciers lagen mooie te shinen in de zon.
Bij het Tern lake zien we heel mooie reflectie in het water en twee eenden die daar zwommen, een ervan studeerde voor duikboot ging steeds onder en blies dan bellen, als we daar weg rijden krijgen we een paar spetters regen en daar zat ook sneeuw bij, veel was het niet maar toch het was sneeuw.
Bij de afslag naar Hope gaan we even van de route af voor een sanitaire stop, ik spot in het bos nog verschillende paddenstoelen en was dus even zoek en niet zichtbaar voor mijn husband.
We rijden de Sewert Highway op, als we stoppen bij Turnagain Arm zie ik een grote groep Sandhill Cranes vliegen, met veel lawaai vliegen zij naar het zuiden, over Canada en Amerika naar Mexico om te overwinteren, even later komt er nog een groep aan die als een zootje ongeregeld vloog, even later waren ze gehergroepeerd en vlogen ook zij in een V vorm richting Mexico.
Als ik witte stipjes op de berg ontdek en dat zeer waarschijnlijk Dall Sheep is is er geen mogelijkheid om te stoppen, bij een waterval is plek en daar staan juist bomen voor ons zicht, met moeite er een kunnen fotograferen, de andere 15 waren niet te zien.
Een stukje verderop stoppen we bij Belugapoint, en we zien weer stipjes op de berg er stopt een limosine er stappen 2 mensen uit en de meneer komt vragen wat we zien,met wat uitleg waar kon hij de Dall Sheep ook lokaliseren.
Even later verteld hij ons dat hij een paar viewpoints terug een Beluga had gespot, was toch wel even heel erg jaloers.
Zo rollen we Anchorage binnen en is het mee gaan met de flow, het is ondertussen wel lunchtijd en we hebben trek, bij Eagle River gaan we van de weg en hopen daar iets te vinden waar we even kunnen stoppen voor de bammen.
Staan we ineen voor een stoplicht met naast ons een Walmart, gisteren waren we nog wat vergeten dat kan nu net mooi, we pakken eerst de 2 boodschappen mee en ik kijk nog even bij de sportkleding, ik zoek al in en paar Walmarts naar een shirt met mijn maat en deze keer heb ik geluk ze zijn ook nog eens afgeprijsd van $9 voor $3 meteen 2 meegenomen en nog een shirt met mouw heb nu wel genoeg sportkleding, denk ik.
Onze bammen eten we deze keer toch maar op de parking en lezen nog even dat je hier weggesleept wordt als je er overnacht, het mag echt niet meer overal, volgens de Overnight Parking Finder app, soms wel bij Sam’s club.
We vinden onze camping aan de Parks Highway, weer een commerciële zodat we weer eens kunnen douche, hebben afgesproken dat 3x niet douchen, en wassen bij de kraan, de max is.
Ik doe een rondje bos en spot nog een heel aantal paddenstoelen.
De temperatuur vandaag was heerlijk hij kwam tot 15°C, op de camping een poosje alles open gezet kon het eens goed door luchten en drogen, door alle regen voelt alles wat klam aan.
Terwijl ik het verslag maak doet het nog even een buitje en waar het dan uit moet regenen snappen we nog niet, de lucht is strak blauw met een beetje grijzige wolk.
Wat ons opvalt deze reis dat we erg weinig telefoonbereik hebben, vaak alleen maar noodoproepen, internet hebben we vrijwel altijd, via onze eigen mifi, of we moeten in een dal zitten dan wilt het signaal nog wel eens verdwijnen.
Het thuisfront is dan ook al gezegd dat ze maar moeten app-en als er iets is.

button2 button3