Week 5. 2 juli – 6 juli

Week 5

2 juli
Ranchena  – Fort Nelson

 

Na weer een k….nacht, deels in bed en deels op de bank doorgebracht, ik kon niet in slaap komen en dan ligt er iemand naast je een heel bos om te zagen en dan regende het ook nog een paar keer en dat hoor je erg goed op het camperdak
We worden wakker gepest door een mug, blijkbaar is de Deet uitgewerkt, het is nog geen 7.00hr als we dan maar opstaan.
Terwijl ik koffie maak gaat Rob een sigaretje roken en komt even later om zijn camera, er staat een Moose Cow en een Moose Bull op de meadow naast het Swan Lake, misschien wel de zelfde als die van gisteravond, als ik ook een foto kom maken wordt ik massaal aangevallen door de muggen dat wordt weer Eau de Deet vandaag.
Het is ruim voor 8.00hr als we wegrijden, we zijn nog niet zo heel lang op pad als ik een Bald Eagle in een boom zie zitten, op de weg ligt een dode Porcupine waarschijnlijk wil hij die meenemen naar het nest voor z’n kinders.
Alleen hoe krijg je zo’n gevaarte mee, het weegt meer dan een konijntje en hij heeft geen boodschappentas bij, daar zat hij ernstig over na te denken daar in die boom.
In Nugget City gooien we de tank vol, het is een gehucht van niks, er is zelfs geen telefoonbereik.
We rijden naar Watson Lake en daar vragen we bij het visitorcenter of er een bakery in town is, bij de Watson Lake Super zit ook een bakery en laten die nu overheerlijke broodjes hebben we nemen er ook meteen voor de resterende dagen mee.
Ook de aardbeien waren op, die ook meegenomen en maar niet teveel nagedacht over de prijs, als ik voor $8 een lbs (nog geen pond)kersen kan op eten dan moet dit ook kunnen.
We moeten verder er zijn weer veel kilometers te maken vandaag, in eens zie ik een Fox aan de kant van de weg zitten, eer we zijn gedraaid was hij natuurlijk verdwenen, oh wat was dat dier mooi.
Het zou vandaag een berendag worden, voor we het Fort Nelson district inreden hadden we er al vier gezien, allemaal Black Bears waarvan er een een bruine vacht had.
We nemen een korte break voor een peukje en ondertussen kleed ik me iets luchtiger, het is er namelijk lekker warm,alleen die muggen hè, nogmaals ingespoten met Deet.
We spotten nog een eenzame Bison Bull en nog twee Black Bears.
Dan zien we een bordje dat verwijst naar de Smith River Falls, links af en dan nog twee kilometer, we draaien het gravel weggetje in en stuiten al gauw op flinke kuilen, opgeven en terug draaien is geen optie meer daar is simpelweg de ruimte niet voor, doorrijden dus, als we op het eind komen rijd er net een pick-uptruck met opzetcamper weg, die moest terug achteruit totdat wij er langs waren, slim als Rob is keert hij eerst voor hij parkeert, zo kunnen we altijd weg en geen kans om opgesloten te worden.
De twee kilometer hobbelen en manoeuvreren wordt beloont met een schitterende waterval en dan moeten we nog twee kilometer terug, hopende dat er niet meer mensen, met een grote camper, op het idee kwamen om die weg in te slaan.
Maar nee we komen een personenauto tegen, deze mevrouw gaat in een bocht aan de kant en zo kunnen we elkaar passeren.

Dan zien we nog een Yellow Ballied Marmot de weg oversteken en snel in het lange gras verdwijnen.
Onderweg zien we allemaal zandbaden van de Bison in het gras, het gras hebben ze weg gekrabd en ze gaan dan heerlijk in het zand liggen rollen, op een Bison Bull na hadden we er verder nog geen gezien.
Even later zien we dan aan beide kanten van de weg een groep Bison Cows en meerdere kalveren staan, denk wel een 50 stuks, sommige hadden nog plukken wintervacht terwijl anderen al een mooi gladde zomervacht hadden.
En zo rollen we Muncho River Provincial Park in,we maken even een stop bij het schitterende blauwe Muncho Lake voor we daar deels omheen rijden, je zou er heel gemakkelijk in kunnen rijden er zijn hele stukken waar geen afzetting is en het meer licht niet veel lager dan de weg.
Waar we bijna 4 weken geleden nog Moose spotten in het water bij Toad River, was er nu niks te zien.
We komen nu in Stone Mountain Provincal Park en Rob spot een Hertachtig dier we hebben nog niet kunnen achterhalen wat het precies was, het stak de weg over en verdween meteen in het bos.
We hadden het net over de Stone Sheep die hier zou moeten zitten en zo staat er een voor onze neus op een parking aan stenen te likken, we weten van een soort Goat dat die dit doen voor bepaalde mineralen die ze niet via voeding binnen krijgen, waarschijnlijk is dit bij de Stone Sheep precies het zelfde.
Er komt ons een pick-uptruck te gemoed en die knippert met zijn lichten een teken dat we voorzichtig moeten rijden en dat er waarschijnlijk nog meer Stone Sheep staat.
Inderdaad een stukje verder staat er een groepje Stone Sheep met een kalfje, zo lief, er is wat lawaai en ze vluchten allemaal de rotsen op, als het rustig is komen ze allemaal weer terug een stukje verderop staat er nog een groepje en ook nu weer maar een kalfje.
Als we het stuk weg rijden waar we vier weken geleden 11 beren spotten moeten we het nu met een Black Bear doen.

We zullen eerst moeten tanken voor we een slaapplaats zoeken, want de tank is minder dan ¼ vol en dan werkt de generator niet en zo rijden we dan eerst naar Fort Nelson voor benzine, we overleggen even of we boondocken of een private camping nemen, het werd boondocken en dan op zoek naar een geschikte plek, op de route voor morgen anders is het heen en weer rijden voor jan met de korte achternaam.
We gaan rijden en kijken ondertussen rond of we een geschikte plek vinden en dat valt niet mee, het enige wat we zien zijn een koppel Sandhill Crane in een weiland.
Als we een grote open plek zien waar al een een fifth-wheel en een klein camper-van staan draaien we ook daar in en gaan aan de rand van het veld staan, bij de Jack Fish Creek
Het was ondertussen al ruim na 19.00hr en we beginnen meteen met de maaltijd klaar te maken, Rob zet de BBQ buiten, even later komt de buurman en verteld dat het niet verstandig is om te grillen, vanmiddag kwam er een beer langs en die stond recht overeind tegen de camper-van en kwam er ook nog een groter exemplaar voorbij gewandeld.
Dat werd vlees in de pan braden, want om nu de familie beer uit te nodigen is misschien onverstandig.
We aten dus laat en drinken er meteen de koffie achteraan, helaas geen internet dus komt het verslag later.

3 juli
Fort Nelson  – Valleyview

 

Heerlijk geslapen ondanks het feit dat er beren hier rond sluipen, vlak voor de wekker afliep werd ik gewekt door een lieftallig muggetje die in mijn oor zoemde, steken of Deet.
We ontbijten en zien nog steeds geen beer, om 7.45hr rijden we weg hopend dat de beer aan de kant van de weg zou lopen, helaas pindakaas geen beer gezien.
Het is vandaag wederom kilometers vreten om op tijd in Edmonton te zijn voor het vliegtuig naar huis.
De Rockie’s hebben we gisteren al achter ons gelaten, het is nu weids en heuvelachtig gebied, ooit is er hier een bosbrand geweest, want we rijden door een heel gebied waar aan beide zijden van de weg vrijwel alle bomen zijn verbrand.
De omgeving wordt al snel saai en blijkbaar hebben we hier weer bereik met de telefoon en ook de mifi doet het, ik kijk of ik de sites eventueel kan bij werken, dat lukt en zelfs met foto’s en ook nog redelijk snel.
We gingen vanmorgen weg terwijl de zon scheen, ondertussen heeft het al een paar keer geregend, wat de rit niet leuker maakt.
In Fort St. John stoppen we bij de Walmart een supercentre, nee het staat niet verkeerd in Canada schrijven ze dat in het Frans.
We dachten dat we alles hadden, maar de kofferriem was gesneuveld en we vinden het toch wel veiliger dat er ook nog een riem om de koffer gaat en het feit dat we nogal wat Canadese dollars hadden.
Enne voor de laatste dag geen aardbeien dus die moesten er ook nog komen en dan zien we dat de kersen heel goedkoop zijn, betaalde ik twee weken geleden nog 12 dollar voor een zak van 800gr nu nog geen 5 dollar, dat wordt nog even smullen.
Aan de andere kant zat een Dollarama en ik heb een nieuwe leesbril nodig, de mijne is in het begin van de vakantie al gesneuveld en deed het tot nu toe met de reserve bril van Rob, bij de Walmart zijn de leesbrillen best prijzig, ik had ze bij de Dollarama al gezien voor nog geen twee dollar.
Nu is het wel als je deze winkel binnen gaat kom je met meer terug dan dat je nodig had, net de Action, nu dus ook weer onder het mom van de Canadese dollars moeten op.
Bij Taylor komen we op South Taylor Hill stil te staan voor roadwork en is het samen met een heleboel anderen wachten op de Pilotcar, de heuvel is flink steil en de vrachtwagens die daar ook stilstaan zullen moeite hebben om boven te raken.
En inderdaad na het roadwork zien we ze kruipend de heuvel opgaan, gelukkig hoeven we er niet al te lang achter te hangen, je zou bang worden dat ze achteruit gaan rollen in plaats van vooruit.
We schieten de eerste en de beste restarea op voor de lunch, ook al karig want we hebben geen krentenbrood meer, het bleef nu bij een broodje, beker chocomel en een handje kersen.
Rob wilt nog even naar buiten voor een nicotineshot en daar begint het me toch te regenen , grote blazen op de weg, hij is niet voor een gat te vangen en doet de luifel een stukje naar beneden, staat hij toch droog.
We rijden door Peace River Provincial Park, best een mooi glooiende gebied, als het droog is, weids uitzicht veel boerderijen met vee en graanteelt, vooral rapeseed of te wel koolzaad en hier noemen ze het weer canola, omdat rape  geassocieerd wordt met aanranding en verkrachting.
Koolzaad wordt geteeld voor de productie van dierenvoer, eetbare oliën en biodiesel.
Volgens het Amerikaanse ministerie van Landbouw was raapzaad in 2000 de op twee na belangrijkste bron van plantaardige olie in de wereld, na soja en palmolie.
Zo moeilijk als ze in Nederland doen over vuurwerk opslag en verkoop zo makkelijk gaat het hier gewoon in de winkel van een benzinestation.
Dan komen we nog een keer in roadwork terecht, het is er het seizoen voor zullen we maar denken, het gaf niet heel veel oponthoud.
En dan rollen we Dawson Creek binnen en naderen we het einde van de Alaska Highway, we slaan de milemarker over het regent en het is er druk.
Om 14.37hr rijden we Alberta binnen en gaat de klok weer een uur vooruit, we zitten nu nog op 8 uur tijdsverschil met Nederland.
Van tijd tot tijd regent het soms keihard dan weer wat minder, in Grande Prairie draaien we het parkeerterrein van de Prairie Mall op voor een peuk en overleg, op het hele stuk in Alberta zijn we geen restarea tegengekomen en zeker geen boondock plek.
We hebben de keus of bij de Walmart in Grande Prairie overnachten of doorrijden naar Valleyview en daar een privatecamping opzoeken of een camping van een Provincial Park.
Om nu met die regen in een bos te staan en we hebben de dollars bijna opgemaakt, we besluiten om naar de Sherk’s RV campground in Valleyview te gaan.
We kregen bij het reserveren een souveniersbag mee, een tas met pen, schrijfblokje, sleutelhanger en brillenpoetsdoekje.
De camping is niet goedkoop en voor de douche moet men ook nog eens een dollar voor zes minuten warm water betalen, dit zagen we tijdens onze vorige reis in Canada ook veel.
Als avond eten nemen we pizza, de koelkast en diepvries raken steeds leger een teken dat het er bijna op zit.
Zoals iedere regenachtige dag in de avond wordt de lucht blauw en schijnt de zon.

4 juli
Valley View  – Stone Plain  – Devon

 
Na weer een k…nacht, zal toch blij zijn als ik in mijn eigen bed lig, is de laatste dag van de vakantie aangebroken.
We staan op normale tijd op en rijden rond 8.05hr, vrolijk uitgezwaaid door de beheerster, de camping af.
De zon schijnt al volop en het belooft een mooie dag te worden, al zien we in de verte wel zware bewolking hangen.
Regelmatig zien we een bord dat waarschuwt voor overstekende Moose, de enige Moose die wij gezien hebben vandaag waren grote gele op palen.
We stoppen een paar keer voor een peukenpauze en bij de Rochfort Bridge, om deze an de andere kant te bewonderen, helaas vanaf deze kant is hij niet zo indrukwekkend.
Hier zag ik een nieuwe manier van hond uitlaten, hond uit de auto zetten en zelf er zachtjes achter aan rijden.
In Whitecourt gooien we de tank weer vol voor $ 1.24.9 per liter, nog geen kilometer verder in de zelfde plaats zien we dat een liter $ 1,33.9.
We rijden vandaag naar Devon een half uurtje van Leduc waar we morgen de camper weer moeten inleveren.
Voor we hier zijn hebben we nog tijd genoeg om Stoney Plaine te bezoeken een plaatsje waar veel kleurrijke Murals te vinden zijn, die belangrijke figuren en gebeurtenissen uit de lokale geschiedenis laten zien.
Deze muurschilderingen hebben de stad de bijnaam “The Town with the Painted Past” opgeleverd.
De stad hield in 2006 een muurschilderingproject waar kunstenaars via open competitie werden geselecteerd om twee muurschilderingen te schilderen.
We bezoeken eerst het visitorcenter om te vragen over een map is waar de Murals te vinden zijn, die is dat maakt het een stuk makkelijker om ze te vinden.
Het visitorcenter ligt in het Rotary park een recreatiepark met vijvers, speeltuin en wandelpaden, ook staat hier een mozaïek Mural over het 150 jarig bestaan van Canada.
De Mural bestaat uit 150 individuele muurschilderingen die samen een grote Mural vormen en die het verhaal vertellen van eerste kolonisten tot heden.
Op de vraag of we het lopend kunnen vanaf het visitorcenter kregen we als antwoord, ja zeker, het was nog een aardig stukje naar downtown.
We hebben niet alle Murals gezien sommige lagen redelijk ver uit elkaar, in totaal zijn er 35 Murals in de stad te vinden.
Aan huizen en de lantaarns in de straat hangen de mooiste hangingbaskets vol in de bloemen.
Jammer is dat ze op gebouwen zitten waar voor men mag parkeren, zonder auto’s een foto nemen is bijna onmogelijk.
Na een kleine twee uur lopen zoeken we de camper weer op, en rijden naar Devon voor onze laatste camping.
We vinden een plekje op de Devons Lion Campground aan de Saskatchewan River, we beginnen op het gemak met kasten uitruimen en koffers pakken.
Een koffer hebben we op 23 kilo gebracht en weggezet de andere zullen we morgenochtend verder vullen en hopelijk komen we niet boven het gewicht van 23 kilo uit, verwacht ik eigenlijk niet, maar we zullen zien.
Ik haal overal even een doekje langs en maak de koelkast, douche en toilet, hoef ik morgenochtend alleen even een nat doekje over het toilet te halen.
Voor het avondeten grillen we de laatste drumsticks, eten we laatste appelmoes en hash browns en niet vergeten het laatste ijs.
Het keukenblok wordt nog schoongemaakt en dat is het wel, op het eerste zicht netjes is meestal voldoende, al moet ik zeggen heb nog nooit zo’n schone camper en met zo’n volledige inventaris mee heb gehad.
Helaas zullen we hem morgen inleveren met een kapotte voorruit, daar is de eerste week al een regen van gravel op afgeschoten, gevolg was een flinke ster in de bovenrand maar nu is er een scheur naar beneden en nog een overdwars en nog wat kleinere barsten.
Verder zijn we er heel zuinig mee geweest en geen verdere schade of er moet morgenochtend nog iets gebeuren.

5 juli
Devon – Leduc


Na weer een nacht op de bank, omdat er iemand veel leven hield en ik de zaag niet uit kreeg, om 7.30hr opgestaan.
We hadden tijd zat en doen alles op het gemak ik verzamel alle was voor Frazerway, zoals beddengoed en badlakens, de theedoeken en sop doekjes heb ik van mezelf gebruikt.
We ontbijten en dan wordt de laatste koffer ingepakt, het gewicht hiervan blijft op 21kilo steken.
De grijs en black water tank wordt nog geleegd, alle resten en dat waren er niet veel deze keer weg gegooid, er was niks om achter te laten bij de verhuurder voor volgende huurders
Zeer op het gemak rijden we rond 9.30hr weg van de camping, de rit zou maar een half uurtje duren voor we op verhuurlocatie zijn.
We rijden nog een stukje door de polder waar we in het voorbij gaan een mooie Orthodoxe kerk zagen staan.
Het is amper 10.0hr als we bij Frazeway staan, halen de koffers uit de camper en gaan ons melden, op de vraag goede reis gehad kunnen we volmondig ja zeggen alleen we hebben schade gereden, schrik aan de andere kant van de balie.
Helaas is het windshield (voorraam) gebarsten, o is het erg, ja heel erg, na controle tja dat is niet meer te repareren.
Een schade rapport wordt opgemaakt voor de verzekering in Nederland, in totaal C$ 625, omgerekend € 400, helaas het is niet anders.
De verzekering die bij de camper zit vergoed helaas dit soort dingen niet, terwijl we er niks aan kunnen doen, gelukkig vergoed de Europeesche Verzekering,die je in Nederland kunt afsluiten wel de schade.
Terwijl we de papierhandel in orde aan het maken zijn, komt er een ander Nederlands stel binnen en die vertelt dat de vlucht gecanceld is, we hadden vanmorgen geen wifi en hebben dan ook verder nergens naar gekeken en op een of andere manier hadden we hierover geen sms van KLM gehad.
Al snel werd duidelijk dat we om geboekt waren naar een vlucht voor morgen met Air Canada, via Toronto, met een overstap van vier uur.
De maatschappij is verplicht om je onkosten te vergoeden zoals maaltijden en een overnachting, hiervoor moet men zich gewoon op de luchthaven melden, maar  een service balie is er niet, we moeten gewoon wachten totdat de balie van KLM open gaat en dat is ruim na 13.30hr.
We krijgen voucher en hotel wordt geregeld, het werd het Sheraton Four Points, we kunnen daar eten en ontbijten.
De EU Claim dienen we wel in als we thuis zijn, een vlucht met meer dan 4 uur geeft recht op een vergoeding.
Dan willen we meteen inchecken bij Air Canada, dus weer naar een andere balie en daar konden ze er niks mee, we werden naar de ticketbalie gestuurd en daar konden ze ons in checken, dus is het zeker dat we morgen vliegen, als er niks tussen komt.
Ondertussen is het thuisfront ingelicht dat we een dagje langer wegblijven.
We zijn er ook achter wat het probleem was er schijnt een technisch mankement geweest te zijn aan het toestel dat vanmorgen uit Nederland moest vertrekken en moest daaraan de grond blijven.
Dit is nu een situatie waar ik altijd voor gevreesd heb, toen ik nog werkte, vaak werd ik de dag na thuiskomst al ingepland om te werken en dat zou ik nu niet gehaald hebben.
Het is al tegen 14.30hr als we in het hotel aankomen, daar wisten ze er al van en was er al een kamer voor ons geboekt.
Op de kamer rommelen we wat met internet en lezen wat, doen een dutje, je moet wat er is hier in de buurt verder geen drol te beleven.
Tegen 19.00hr gaan we naar beneden om iets te eten, van KLM kregen we een vouchers van C$25 voor een maaltijd, daar redden we het niet mee het goedkoopste is al C$ 25.75, komt daar nog de tax en de tip bij, wordt nog een aardige rekening voor KLM, want ook de betaling voor de vooraf gekozen stoelen wordt terug geclaimd.
Tijdens de maaltijd zien we het ander stel ook weer, zij hebben morgen een eerdere vlucht, daar hadden ze het helemaal bont mee gemaakt, zij had de vroegere vlucht en hij dezelfde vlucht als ons gekregen, daar moesten ze op de luchthaven ook nog achter aan.
Wij hadden de boardingspassen al en tegen hun werd verteld dat dit niet kon en dat ze morgenochtend vanaf 5.00hr welkom waren om dit te regelen, bij de balie waar wij net waren geholpen kregen ook zij hun boardingspassen.
Een reis die langer duurt een overstap , kortom het is allemaal een hoop gezeik en  geregel en dat mag je allemaal zelf doen, voordeel is als je het voordeel mag noemen we hebben een lekkere douche en een fijn bed, al had ik liever in mijn eigen bed geslapen.
Laat zullen we het niet maken want morgen om 7.00hr gaat de wekker weer.

6/7 juli
Thuisreis

Van een dag hangen wordt men ook moe en zodoende lagen we rond 22.00hr op bed, heerlijk geslapen tot even na 7.00hr.
We hadden ontbijt vouchers ter waarde van C$15 gekregen, ook hier kom je er niet mee toe, de rekening voor KLM wordt steeds langer.
De shuttle hadden we voor 8.30hr besproken, had eventueel een half uurtje later gekund.
We hadden ons donderdagavond al afgevraagd of wij met z’n vieren de enige waren die gestrand waren in Edmonton, vanmorgen in de shuttle werd ik aangesproken door een mevrouw en ook zij was samen met haar man gestrand, aan hun accent te horen waren het Nederlandse Canadezen, zij waren om geboekt via Galgery en vanaf daar met de KLM.
We hadden al boardingstickets maar nog geen bagage labels, daarvoor  moesten we in de rij, beetje primitief gaat dat hier bij Air Canada.
Bij de balie krijg je je label aan de koffer en dan moet je hem zelf op een weegschaal zetten terwijl de baliemedewerker toekijkt of het gewicht goed is en dan zelf op de lopende band leggen.
Bij een andere balie moest iedereen zijn handbagage in de daarvoor bestemde mal zetten om te zien of die niet te groot was, dat hoefde wij dan weer niet en kregen meteen een tag aan de handbagage, dan kunnen ze bij de gate zien dat die mee mag en niet bij de ruimbagage hoeft.
Bij de security ging het weer eens mis en nu niet mijn koffer maar die van Rob, ze zagen iets aan de laptop en iets in de handbagage, op het computer kunnen ze precies zien in wat voor gebied ze moeten zoeken, de autosleutel en de oordoppen moesten extra gecontroleerd worden,uiteindelijk ging het om de beanbag van de navigatie, die is niet gevuld met bonen maar mer stukjes metaal, voor de zwaarte. de laptop werd rondom bekeken en op en weer dicht gedaan en er werd een drugs en explosieven test gedaan.
We hadden nu geen stoelen te kiezen we  werden allebei wel in dezelfde rij gezet maar met een persoon er tussen, deze was bereid om een plaatsje op te schuiven.
Dit stukje ging voorspoedig heb nog een beetje bij of vooruit geslapen,
In Toronto hadden we een wachttijd van vier uur, daar eerst maar eens opzoek naar iets te eten er zit een Tim Hortons bij de Gate, alleen stond daar zo’n verschrikkelijk lange rij dat we uiteindelijk bij een LaPlace zijn beland, daar hadden ze alleen panini en panini pizza’s, het vulde in ieder geval de maag.
Dan is het gewoon tijd uitzitten tot je mag gaan boarden, de vertrektijd verandert steeds uiteindelijk is het 21 :30hr de reden was dat de inkomende vlucht te laat was.
Geen gekozen stoelen zitten we bijna op de laatste rij en ja windowseat, het is een blind stuk en het raam zit schuin achter ons.
In het Captain praatje werd er gezegd dat we om 9.35hr zouden landen, dat is dan mooi bijna drie kwartier eerder, het zou anders uitpakken.
Eenmaal op hoogte en een klein uurtje inde lucht beginnen ze met de maaltijden uit te serveren, totdat de Captain meedeelt dat we even een landing gaan maken op Goose Bay airport, dit ligt op Newfoundland, de reden kreeg ik niet helemaal mee.
We landen dus op Goose Bay een verlaten vliegveld, lijkt het wel en er werd iets gezegd over een controle, we denken nog er heeft iemand met z’n fikken aan een deur gezeten en nu willen ze een extra controle.
Even later een tocht in onze nek, zien we dat er een deur open staat en dat er politie aan boord komt, er wordt een mevrouw meegenomen althans ze gaat vrijwillig mee, maar krijgt toch handboeien om.
Het ware verhaal weten we niet maar waarschijnlijk was dit op eigen verzoek en dreigde ze psychisch door te draaien, tijdens het serveren van de maaltijd had ze een hele tijd met twee mensen van de cabincrew staan praten, terwijl dit een drukke tijd is en er geen tijd is voor praatjes, ik ving zoiets op van een stewardess.
Het zou best kunnen dat het een militair was, want er werd in de overheadbins gezocht naar een militaire tas.
De echte reden kregen we van een lid van het AAforum door gestuurd, deze mevrouw was dus dronken en eiste meer drank en viel het personeel lastig.
Maar dan moet er ook nog getankt worden, we willen wel de overkant van die grote plas halen, alleen moest er nog iemand opgetrommeld worden, al met al lopen we hierdoor anderhalf uur vertraging op
Het hield natuurlijk wel in dat er niet meer uitgeserveerd werd, hier wordt pas mee verder gegaan als we weer in de lucht zijn.
Omdat we helemaal achter in zaten konden we op onze vingers na tellen dat er niks meer te kiezen viel, er was alleen nog pasta en die was letterlijk niet te (vr)eten, waarschijnlijk 2 uur eerder gewarmd en verder niks meer of weinig mee gedaan, de bovenkant was uitgedroogd en koud en van binnen nog een beetje lauw.
Op de brownie na mochten ze alles mee terug nemen en die heb ik zelfs nog weggegeven.
Dan maar proberen te slapen, ook dit lukte niet erg, zeg maar gerust niet.
Het ontbijt was ook 3x niks een soort cake/kruidkoekachtig iets.
Het is 11.30hr als we aan de grond staan deze keer geen polderbaan we staan dan ook al snel aan de gate, maar voor we eruit zijn duurde weer even, we laten de loopbanden links liggen en stappen stevig door, bij de paspoortcontrole konden we als EU burger de lange rij over slaan en waren we zo aan de beurt.
Het was even wachten op de koffers en als die band eenmaal begint te draaien zijn allebeide koffers er al snel.
De wet van Murphy heeft goed zijn best gedaan de laatste dagen, mijn koffer kwam kapot van de band, de trekstang is afgebroken zal misschien nog te repareren zijn, zag op internet al iets van rond de 45 euro langskomen.
Een half uurtje wachten op de bus van Van Der Valk, parkeerkaartje omgewisseld er werd niks gezegd dat we een dag later waren.
Even bij mijn ouders langs voor een sanitaire stop en de koffie, onderweg naar huis gauw een paar boodschappen, nu ben ik blij met zondagsopening van verschillende supermarkten morgen dus de rest.
Thuis meteen de vuile was in de machine ondertussen zijn er al drie wassen gedraaid en zo meteen naar bed.