Week 4

17 oktober- Washington DC

We hebben besloten om deze dag met de metro te gaan, zien het absoluut niet zitten met een camper Washington in te gaan.
De beste tijd om met de metro te reizen is na de spits zo rond een uur of tien.
Het parkeerterrein bij de metro is ook niet geschikt voor een camper, we gaan hem bij het winkelcentrum zetten.
Kwamen weer voorbij het W&OD pad, waar Petra regelmatig met Cosmo gaat wandelen, wordt het ineens iets herkenbaars.
Rond 9.00 uur zijn we in Fairfax  en zetten de camper op het Pan Am winkelcentrum.
Bij de Saveway een paar boodschappen gedaan en er meteen een sanitaire stop van gemaakt.
Gelukkig hebben we een kortingskaart van deze winkel, want wat is het duur.
Het was nog geen mile lopen naar het metrostation,dat is dan weer in Vienna.
We hebben een dagkaart genomen, kunnen we heel de dag met de metro, als we dat willen.
Om 10.00 uur zaten we in de trein, deze vertrok nog niet meteen, het duurde nog een kleine 10 minuten.
Van Petra hadden we gisteren al begrepen dat het niet zo heel warm werd vandaag, gelukkig hadden we daar rekening mee gehouden en een lange broek aan getrokken en ik had mijn vest mee genomen, en ook nodig gehad.
In de metro was het al ijskoud van de airco en buiten in de schaduw was het ook behoorlijk fris.
Om 10.50 uur waren we in Washington DC, bij het Capitool.
Hier waren veel werkzaamheden gaande, alvast voor de inauguratie, van de nieuwe president, op 20 januari 2009.

Naar de Botanische tuin voor een sanitaire stop, hier ook de verschillende kassen bezocht, toch nog cactussen op deze vakantie.
Verder de mall afgelopen, daar hebben we Smithsonian Castle bezocht, daar was een tentoonstelling van eerste dingen, onder andere een Gibson gitaar, een kunstschaats van de eerste Azian American die goud won voor Amerika op de Olympische spelen.
Door gelopen naar het Washington Memorial en daarna naar het Holocaust museum en ook geluncht. Weer in de benen voor het Washington Memorial om zo door te lopen naar het World War ll  Memorial.
Na de nodige fotomomenten, was het tijd om naar het Witte huis te gaan.
Van verre zagen we al dat er iets gaande was, alles was afgezet en er waren een heleboel agenten aanwezig, publiek werd tegen gehouden.
Na wat foto´s op afstand gemaakt te hebben, zien we een ambulance staan en de brandweer, even later horen we helicopters aan komen drie in totaal, de middelste landde achter het Witte Huis.
Dit verklaarde de afzetting en de beveiliging, President Bush jr. werd thuis gebracht.
Op de foto´s zag ik net dat er ook op het dak van het Witte Huis agenten aanwezig waren.
Toen hadden we het eigenlijk wel gehad in Washington en zijn op zoek gegaan naar de Metro die ons weer naar Vienna zou brengen.
Van de dagkaart verder geen gebruik gemaakt, we hebben alles gelopen, ik weet niet hoeveel mijlen, maar het waren er genoeg.
Terug gelopen naar de camper en bij de Saveway nog een paar vergeten boodschappen gedaan.
Weer terug in de camper zet Rob TomTom aan , zegt hij nog hij laad niet op, zou de zekering kapot zijn.
Even later blijkt ook de camper niet te willen starten.
Hadden we de lichten laten branden, normaal gaan we altijd via de cabine eruit, deze keer door de zijdeur en dan loeit het alarm niet.
Gelukkig zit er een knop, die we kunnen gebruiken als de motor niet wilt starten, die werkte wel.
Het was nog een half uurtje rijden naar de camping, zo had de accu weer tijd om op te laden.
Op de camping eerst de vermoeide voeten wat rust gegeven.
Ik had ook totaal geen zin om nog wat te koken en hebben dan maar een pizza in de magnetron gedaan, smaakte ook lekker.

18 oktober – Cape Charles

Vanmorgen weer in de kou in de kou opgestaan, vlug de verwarming aan en een kwartiertje terug in bed, tot het wat aangenamer was.
Om 8.40 uur van de camping vertrokken.
Onderweg hield ik de benzineprijzen in de gaten, deze kelderen per dag, zag nu al benzine van $ 2.799, die ging nog verder omlaag tot $ 2.599, dit was wel de aller laagste prijs die we gezien hadden en ook getankt.
Ook de pomp was de langzaamste die we ooit mee gemaakt hadden , het duurde een beetje lang voor de tank vol was, alle mensen klaagden erover.
Toch kwamen ze daar tanken, omdat dat de goedkoopste in de omgeving was.
TomTom bracht ons naar Yorktown, toen we daar de brug over kwamen, zagen we een driemaster zeilen.
Meteen na de brug afgeslagen om de boot, die net onderdoor de brug ging te kunnen fotograferen.
Jammer dat hij de zeilen al aan het strijken was, zodoende hebben we een foto met maar één zeil.
Na nog even daar rond gelopen te hebben , zijn we naar het Battlefield van het beleg van Yorktown.
Daar heeft in 1781 de laatste grootste veldslag plaats gevonden, tussen de Engelse en Amerikaanse militairen.
Twee jaar later werd de vrede getekend.
Vandaag werd er een veldslag na gedaan, door Amerikaanse militairen, alleen was het jammer dat het pas om 19.00 uur plaats zou vinden, konden wij niet op wachten.
Hebben even naar het oefenen staan kijken.
Ook de film in het visitorcenter hebben we nog gezien, konden we een stukje geschiedenis op halen.
Verder gereden richting Cape Charles, als ik het had geweten denk ik niet dat we hier waren gekomen.
We moesten de Chesapeake Bay Bridge-Tunnel over en door, deze heeft een totale lengte van 17 mile.
Hierin zitten twee tunnels van een mile, ik die al niet door de Westerscheldetunnel durf. Maar goed ik ben er dus gekomen dus, goed dat ik niet alles van te voor weet en er mee “overvallen” word.
Op de camping aangekomen, wilden we eerst gaan wassen, nu hoort de camping bij een hotel en wassen moet dus bij het hotel gebeuren.
Komen we daar is er 1 wasmachine en 1 droger, we hebben een witte en een bonte was, dat gaat dus lekker lang duren.
Was erin en op het parkeerterrein gaan internetten, heel goede wifi, dan de was in de droger deze duurt 90 minuten.
Ondertussen kan de tweede was draaien, toen die klaar was toch maar naar de camping gereden om te koken, want de was in de droger was  nog niet droog.
Na het eten weer naar de droger, droge was eruit en de natte erin.
Rob is na anderhalf uur, lopend, de was op gaan halen.
Hebben de foto’s kunnen uploaden.
@Bianca, Bedankt voor het plaatsen van de foto, van de camper op de driveway bij Petra.

19 oktober – Delaware Seashore SP.

Vanmorgen uitgeslapen tot wel 8.15 uur.
Tijdens het ontbijt met mijn moeder gesproken, die zich al afvroeg of we nog wel in leven waren, nu doet ze dat al heel vlug, ook als we thuis zijn en ik bel drie dagen niet.
Ik had regelmatig contact gehad met mijn zus via smsjes, we reden dan ook pas om 10.10 uur weg van de camping, dat is erg laat voor ons.
Gepland stond de kustroute van Maryland en Delaware.
Eerst kregen we een heel lange weg te rijden, die op een gegeven moment vreselijk ging vervelen.
De Foliage is hier nog niet echt op gang gekomen, zodoende is er nog veel groen.
Verderop in de route is er wel wat meer kleur te zien.
Toen we dan eindelijk op de kustroute zaten, is het zoals overal aan de kust, alles is vol gebouwd en je ziet niks van de zee.
Om iets van de zee te kunnen zien hebben we de camper maar in en straat geparkeerd waar het eigenlijk niet mocht, maar zoals het er uit zag was alles al gesloten voor de winter. Nu stond er een stevige bries en was het strand erg smal, de golven hoog en de lucht dreigend zwart.
Dat was dus echt maar even een paar foto’s en weer terug.
Na de lunch gebruikt te hebben op een parkeerterrein, onder aan de duinen, weer even op het duin voor een paar foto’s.
Verder gereden langs de duinen tot we bij het Rehoboth Beach State Park kwamen waar we weer even een paar foto’s wilden maken.
Nu kostte 8 dollar om daar te komen en dat voor 5 minuten vonden we een beetje veel.
De trailer achter ons vond het blijkbaar ook teveel, want die draaide ook terug.
Wel vonden we daar aan de kant van de weg de eerste cactussen in de natuur.
Aan de ander kant van de weg, in het Delaware Seashore  SP lag de camping die we eerst gepland hadden, maar daar was niet eens te komen, de weg erheen stond blank.
Of dat nu van de regen kwam of van de combinatie hoog water en harde wind, dat weten we niet.
Nu hadden we gisteren deze camping al geskipt, dus hadden we er verder geen last van.
De camping waar we dachten te overnachten, had geen plaats voor ons, er was een elektriciteit storing, dus kon deze meneer geen overnachtingplaats bieden.
Nu liggen ze hier ook niet met bosjes aan de weg, dus werd het zoeken naar een slaapplaats.
TomTom gaf er wel twee aan, de ene was een mobilhome park en de andere hebben we niet kunnen vinden.
Het grote boek maar eens geraadpleegd en die vond er wel één, maar dan in New Jersey. Daar kwamen we om 18.20 uur aan, gelukkig hadden zij nog wel plaats en dan ook nog een wifi, wat wil een mens nog meer.
Toen de camper op zijn plaats stond en de slide uit, gauw gaan koken.
Het worden nu de dagen van alles het laatste, nu kwam de laatste nasi uit de diepvries en de laatste satésaus, vanmiddag hadden we al de laatste chocomel en dat gaat de volgende dagen zo verder.
Na het eten besloten om nog een nacht hier te blijven staan, morgen gaan we naar Philadelphia en dat is nog geen half uur rijden van hier en de camping die voor morgen gepland staat ligt niet zoveel verder of dichter bij, dan deze.

 

20 oktober – Philadelphia

 

Brrr wat was het koud vanmorgen, in de nacht ook al slecht geslapen van de kou, ondanks dat we er al een extra deken op bed hadden liggen.
Toen de wekker dat ook afliep, gauw eruit om de verwarming aan te zetten en als een speer weer terug.
Tijdens het ontbijt zagen we dat het gras wit was van de vorst.
Reden rond 9.15 uur richting Philadelphia, waar we over de tolbrug moesten, de prijs voor een camper is niet mis $ 12.
Het zoeken van een parkeerplek gaf nog de meeste problemen, of de parking hoorden ergens bij, kantoor of restaurant en parkeergarages zijn geen optie voor ons.
We hadden een plekje gevonden, maar vonden de buurt niet zo jofel, we stonden al op het punt om de camper te verlaten, toen we elkaar aan keken en zeiden dat dit geen goed idee was.
We zagen de clip van Bruce Springsteen voor ons, echt zo’n buurt met dicht getimmerde ramen, afgesloten terreinen waar de omheining van is om getrapt en daar stond dan de camper, toch maar even niet.
Weer terug gereden, naar een winkelcentrum, wat we al eerder gezien hadden, dan was nog wel een eindje lopen, voor we in het historical park waren.
Dat was het van het eerste parkeerterrein ook, mogelijk zelfs verder.
In het Old City Cultural District hebben we eigenlijk alles bezocht, zoals Washington Square, Liberty Bell Center, Independence Square.
De lunch hebben we gebruikt in het National Constitution Center, daarvoor wilden we de United States Mint bezoeken, maar daar mochten we alleen om de beurt naar binnen, omdat we camera’s en een tas bij ons hadden.
Jammer maar deze dan maar overgeslagen.

Verder op onze route kwamen we Supreme Court Chamber , First Bank of the United States, Merchants Exchange, City Tavern.
Het Independence Living History Center zijn we nog in geweest, daar kregen we spontaan uitleg waar de vondsten waren gedaan en wanneer.
Op de weg uit de stad hebben we het monument voor de Irish People nog bekeken.
Het was eigenlijk de verkeerde weg om aan de andere kant van de I 95 te komen, maar we zagen dat monument en wilden het wel even van dichtbij zien, het was erg mooi en realistisch, ik heb ook dat beeld voor ogen van mensen die naar Amerika emigreerden vroeger.
Mijn tante zei altijd, als je in Nederland een goede boterham verdient’ blijf dan daar’, zij is net na de oorlog naar Amerika geëmigreerd.
Zij heeft echte armoede meegemaakt en zeker na de beurscrash.
Mijn vader wilde naar Amerika toen hij uit Indië (tegenwoordig Indonesië) terug kwam. Was ik toch bijna een Amerikaantje geweest.
Nog even een paar boodschappen gedaan bij de Target en toen op weg naar de camping, wat niet eenvoudig was, TomTom geeft vrijlaat aanwijzingen en met een camper wissel je niet even gauw van baan.
Dus toch een paar keer een afslag gemist, ook omdat je geen ruimte krijgt en het verkeer maar aan alle kanten voorbij raast.
Maar via een mooie binnendoor route toch weer op de camping terecht gekomen.
Ondertussen hadden we een smsje van onze dochter gehad, die was naar de ARBO arts geweest en zij gaat 1 november weer volledig werken.
Al met al is ze toch 3 1/2 maand uit de roulatie geweest.
Ook was haar contract weer verlengd met een jaar, want dat was natuurlijk wel spannend, voor het zelfde geldt verlengen ze je contract niet als je zolang ziek bent geweest.
In het smsje terug, had ik gezet dat skype aanstond, twee minuten later ging de bel op de computer, nog een half uurtje bij gekletst.
Als eten de laatste aardappelen en steaks en appelmoes en toetje.
De diepvries wordt akelig leeg op deze manier.

 

21 oktober – Freehold

Nou dat was het dan, vandaag de laatste dag.
Vannacht was het niet zo koud geweest, als de afgelopen nacht.
Toen ik om 8 uur opstond, scheen de zon al lekker, al was het nog wel fris.
Alles super op het gemak kunnen doen we moesten nog geen 100 mile rijden naar de laatste camping.
Dit ging ook nog grotendeels over de Interstate.
Onderweg wilde ik nog wat foto’s maken vanuit de camper, maar of de duvel er mee speelde iedere keer als ik mijn toestel hoog hield, kwam er een vrachtauto voorbij, zodat het kodakmoment weer voorbij was.
Als ik weer een kodakmoment zag, vroeg ik eerst aan Rob of er weer niet zo’n grote jongen aan het inhalen was.
Kregen we ook nog een paar spetters regen onderweg, we begonnen met regen en eindigen met regen.
Maar gelukkig bleef het bij een paar spetters.
We wilden Allaire SP, in Farmington nog bezoeken, er is verder heel weinig hier in de buurt.
Het park was charge free vandaag, of dat altijd is of omdat het seizoen voorbij is weten we niet, er was ook weinig te vinden over wat je er kon doen.
Er waren wel wat wandelpaden uitgezet.
We konden The Historic Village at Allaire bezoeken, maar alles was dicht, dus waren de gebouwen alleen van buiten te fotograferen.
Verder lopend kom je bij de New Jersey Museum of Transportation, Inc. de Pine Creek RailRoad.
Ook daar weer alles dicht, we vermoeden dat het een echt weekend park is en er zodoende door de week niks te beleven valt. na een klein uurtje hadden we het daar wel gezien.
Dan maar opzoek naar een Mall, want shoppen kan altijd.
Ik was nog steeds opzoek naar een outfit voor de meeting 1 november.
Nu had ik al een paar keer winkels gezien van Fashion Bug, plus size en die moest ik hebben, ook hier hadden ze er één.
En wat het mooiste was er waren veel kortingen, het 2^de kledingstuk voor 99 cent, niet moeilijk dan om 2 stukken te vinden.
Dat was het shoppen wel voor vandaag, op de parking gegeten, want het was ondertussen 14.00 uur. TomTom de camping in gegeven, die op het papier van Road Bear, komen we daar is het een state camping zonder voorzieningen.
Om nu voor de laatste dag moeilijk te doen, je hebt best wat water nodig om de camper schoon te maken en je tanks te dumpen en te spoelen, wat waarschijnlijk ook wel bij die andere camping kan.
Ook wil ik niet meer douchen in de camper.
Omgedraaid en de camping opgezocht die we zelf al hadden uitgezocht, die heeft wel alle voorzieningen en wifi.
Op de plaats aangekomen op het gemak kasten leeg gaan halen en wat uit en af soppen, vanavond na het koffers pakken vegen en de vloer doen.
Dan kan hij morgen ingeleverd worden, hij is in ieder geval al schoner dan toen wij hem meekregen.
Het avondeten bestond uit leftovers, ik had frietjes en appelmoes en drumstick, Rob had de kipkerrie met rijst, als toetje het laatste overheerlijke ijs met karamel saus en whipped cream.
Ik heb vandaag weer iets nieuws ontdekt voor de camperreizigers onder ons, wij namen altijd de magnetron frietjes, maar gisteren bij de Target hadden ze die niet in een doos, ik dacht dezelfde friet en dan in een zak gekocht te hebben.
Maar bij nadere bestudering bleken het ovenfrietjes te zijn, nu zit er in iedere camper ook een oven, ze daar dus ingedaan. Nou dat was heerlijk, lekkerder dan de magnetronfrietjes. Na de afwas was het toch koffers pakken geblazen, eigenlijk is dat ook zo gebeurd.
Camper is schoon, morgen alleen even de tassen verder pakken met de laatste spullen, die we nu nog nodig hebben en dan is het richting Road Bear en het vliegveld.

22 oktober – Middletown – Thuisreis

Vanmorgen op normale tijd op gestaan om op het gemak te kunnen ontbijten en de laatste klusjes te doen.
We moesten de tanks nog dumpen en daar gaat toch altijd meer tijd inzitten dan gedacht.
Ook moesten we in Middeltown nog tanken en de LPG tank laten vullen.
Gepland stond om via de kust naar Road Bear te rijden, maar gezien de tijd toch maar de highway genomen.
Alles ging vlot en TomTom bracht ons netjes naar Road Bear in Middletown, alleen wilde hij ons een U-turn laten maken, in de veronderstelling dat Road Bear aan de andere kant van de weg ligt.
Dit deed hij ook de eerste dag, toen we met een taxi naar Middletown gingen, we waren dan ook voorbereid en hebben de instructies niet opgevolgd.
Rond 10.00 uur reden we dan het terrein op van Adventures on Wheels.
Wij waren de laatste die de camper inleverden die dag, voor ons waren 3 duitse stellen die net richting vliegveld gingen.
Na alle controles, er werd zelfs onder de camper gekeken, moest er nog het een en ander afgerekend worden, zoals 1 uur generator gebruik, de mijlen die we teveel gereden hadden. Hierna was het wachten om naar het vliegveld gebracht te worden.
Even voor 12.00 uur waren we op het vliegveld, waar we onze koffers nog niet kwijt konden, wat is redelijk lastig als je ze zo lang mee moet sjouwen.
We vonden een zitje met wat makkelijke stoelen, zodat we daar konden blijven zitten tot dat we konden inchecken, wat rond 16.30 uur kon.
Rob kon daar makkelijk naar buiten om te gaan roken, en de toiletten waren ook  om de hoek.
Nadat we de koffers kwijt waren, naar de foodcourt om wat te eten, dit werd bij de Asian, later zijn we nog bij de Starbucks geweest voor onze laatste frappucino.
Het boarden zou om 19.15 uur, maar dat werd een half uurtje later.
Rond 21.00 waren we dan eindelijk in de lucht, dat had 20.20 uur moeten zijn, maar door file op de start baan, lukte dat niet.
We vlogen over New York en wat is dat prachtig van bovenaf, al die lichtjes.
Daarna zaten we al vlug boven de wolken en dan is er nog weinig te zien.
Tijdens de vlucht heb ik me vermaakt met de film What happend in Vegas, ondertussen werd het eten geserveerd, na de film heb ik mijn ogen dicht gedaan en toch een paar uur kunnen slapen.
Dat dit lukte was mede te danken aan de beenruimte die ik had, ik kreeg erg onrustige benen en kon ze daarom ook niet stil houden, het was dan ook fijn dat ik ze kon bewegen.
In het vliegtuig kregen we al een telefoontje dat de taxi stond te wachten, we hadden via taxi2beairport, de heen en terug reis besteld.
Zij houden de vlucht in de gaten en weten dan zo of we eerder of later aankomen.
Onze koffers waren nummer 1,2,4 en 6, die op de band vielen, dat ging dus heel vlot.
Bij de douane werd ons nog gevraagd of we wat aan te geven hadden, nee alleen wat kleine dingen gekocht.
Nogmaals werd ons gevraagd of we geen grote aankopen hadden gedaan, ons antwoord was nee en we mochten doorlopen.
In de aankomsthal stond de taxichauffeur te wachten met een bord met onze naam erop. Na 20 minuten waren we weer bij het hotel van onze eerste overnachting waar de auto stond.
De koffer overgeladen uit de taxi in onze auto, toen eerst naar de benzinepomp, anders hadden we thuis nooit gehaald.
Ook hier zijn de benzineprijzen flink gedaald en dan is het in België nog goedkoper dan in Nederland.
Rond 14.00 uur reden we thuis het pad op.
We werden meteen begroet door 3 katten die even veel aandacht nodig hadden.
De auto uitgeladen en alvast een machine was gedraaid, post door genomen. En toen zakten we helemaal in, even een dutje gedaan, niet te lang want, vanavond willen we weer slapen.
Na een beker koffie, een paar boodschappen gedaan.
Na het eten de hond opgehaald, ook zij was blij dat ze ons weer zag, maar ja, na een dag is ze net zo blij.
Om 22.00 lagen we in bed, de wekker op 8.30 uur gezet, anders blijven we liggen tot de middag en de ervaring is, zo vlug mogelijk in het normale ritme komen, werkt het beste tegen een jetlag.