Week 3   

 14 juni – Beartooth Hyway – Cody

Dit was een stille en erg donkere nacht, hebben dan ook zeer goed geslapen.
Als we van de camping weg rijden is het meteen weer zoeken naar wildlife, het zou leuk zijn als we de Mustangs nog konden zien.
Het eerste wildlife wat we zien is een Deer die vlak voor de camper de weg oversteekt.
Vlak voor we het park uitrijden zie ik de Mustangs , helemaal verdekt achter wat struiken en bomen, liepen er vier.
Natuurlijk rij je er dan voorbij, er is verder geen mens in het park of op de weg en kunnen we makkelijk omkeren. We gaan eerst nog even tanken in Lovell voor we richting Red Lodge gaan.
Hierna krijgen we te maken met wat roadworks en lopen een half uurtje vertraging op, doordat we steeds moeten wachten op de pilotcar.Het is nog erg vroeg als we in Red Lodge aankomen, er is daar verder niet zoveel te beleven en we overleggen dan ook wat we zullen doen.
Ik wilde wassen voor we naar Yellowstone gaan, maar dat kan op een andere camping ook. We besluiten om de Beartooth highway te nemen en dan via de Chief Joseph highway naar Cody te rijden.
De camping in Red Lodge laten we links liggen en beginnen aan de klim van de Beartooth highway.
Op het eerste stuk ligt er helemaal geen sneeuw en we vroegen ons af waarom de weg zo laat open ging, we krijgen het antwoordt als we verder rijden.
We stoppen op het vieuwpoint en zien dat de parking helemaal sneeuwvrij is, de wandelen paden nog niet.Ik vermaak me door spelende eekhoorntjes te fotograferen, die zijn zo druk bezig dat ze zelfs bijna over mijn voeten rennen.
Als we verder rijden en hoger komen krijgen we antwoord onze vraag.
Hier ligt nog gigantisch veel sneeuw, zoveel dat er zelfs nog geskied kan worden.
We rijden tussen muren van sneeuw, ongekend hoog.De weg is niet eens over de hele breedte schoon en het is oppassen dat je met de spiegel de sneeuwwand niet raakt.
Er staat een flinke wind, zeg maar gerust een storm en het is ijzig koud, door de harde wind waait er sneeuw op de weg en komen we net achter een sneeuwruimer te zitten.
Voor Rob, als oud sneeuwruimer, een schitterende gewaarwording zulk mooi speelgoed. Rob geniet zichtbaar, dat hij hier mag rijden met al die sneeuw.
Jammer dat er niet gestopt kon worden, er is geen parkeerplaats of turnout sneeuwvrij.
De mooie bergmeertjes en rotsen liggen nog verborgen onder de sneeuw.
Is dit weer een reden om nog een keer te gaan?
Helemaal boven kunnen we even een snelle stop maken en maak ik wat foto’s van de asfaltweg die zich tussen de sneeuwmuren door slingert.We dalen af en al gauw zien we weer watervallen en beekjes.
Zachtjes aan werd het tijd voor de lunch, maar geen parking of picknickplek te vinden, we eten snel een boterham op een grote turnout, voor we de Chief Josph Highway op draaien. Ik hoorde en las regelmatig hoe mooi deze weg wel niet was, de eerste paar mile kon ik dat niet echt beamen.
Gelukkig werd de omgeving al mooier en mooier, inderdaad een schitterend landschap.We klimmen weer behoorlijk en ik knijp hem weeral voor de afdaling, gelukkig was deze niet zo steil als gisteren  en komen we zonder de stank van verbrand rubber in Cody.
We gaan naar de Pondarosa camping voor een plekje en daar is het behoorlijk druk.
Er zijn nog weinig plaatsen beschikbaar om een grote camper te zetten, we krijgen een plattegrond mee en mogen even kijken waar we ons bakbeest kwijt kunnen.
Een paar daarvan zijn inmiddels bezet en de enigste grote plek die over is staat een boom gruwelijk in de weg.
Toch gaat Rob proberen om de camper daar kwijt te kunnen, volgens een campingmedewerker is de plek te klein maar volgens Rob niet.
Dat wilde hij toch wel eens zien en bied aan om aanwijzingen te geven, met deze hulp werd de camper, zonder boom of tak geraakt te hebben netjes neer gezet.
Gauw de was gepakt en naar de Laundry, ik was net op tijd om de machines te vullen even later liep het daar vol, met mensen die ook wilden wassen.
Terwijl de was draait probeer ik te internetten, helaas lukt dat niet, omdat de wifi vreselijk traag is.
Dat wordt morgenochtend weer verplicht naar de McDonalds.

 15 juni – Yellowstone

Wat ik gisteren al voorspelde, we gaan ontbijten bij de McDonalds, kunnen we de verslagen online zetten.
Onze volgende stop is de Walmart voor nog wat aanvullingen, vooral het fruit gaat er altijd vlug doorheen.
Dan op naar Yellowstone NP, ook deze weg is weer schitterend om te volgen, aan de ene kant de Shoshone River en aan de andere kant de bergen.Zo’n 7 mile voor de ingang van het park staan er wat auto’s aan de kant van de week, dat betekent hier meestal wildlife.
Ook deze keer, er staat een mannetjes Moose in de bosjes te smikkelen van wilgen blaadjes. We rijden verder en als we hoger komen ook weer in de sneeuw.
Als we het park in rijden en de Sylvan Pass nemen zien we nog veel en veel meer sneeuw.We rijden weer naar beneden en zien regelmatig watervalletjes over de rotsen gaan, helaas geen mogelijkheid om te stoppen.
Bij een wat grotere waterval kunnen we eindelijk stoppen en parkeren.Bij Lake Yellowstone staat er een harde wind en tinkelen de ijsklontjes, met iedere golfbeweging, tegen de kant. In de buurt van Fishing Bridge missen we net een Grizly Beer, we parkeren de camper, maar als we buiten staan loopt iedereen alweer terug naar hun auto, de beer was er vandoor gegaan.
Als we onze weg vervolgen, naar de Norris Campground zien we dat er wel heel veel water in de rivieren staat, op sommige plekken zijn ze buiten hun oever getreden.
Ook de meadows staan onder water, normaal zien we daar alleen een creekje lopen.Als we op de camping komen, zoeken we een plekje en reserveren dit meteen voor 3 nachten.
We gebruiken daar de lunch en gaan daarna het park weer in.
We gaan richting West Yellowstone, we zien onderweg een paar Bison bull en een groep vrouwtjes met kalfjes.We rijden tot het Eagle nest en zien dat dit leeg is, we draaien om en gaan richting Old Faithful, we nemen de  Firehole Canyon Drive en stoppen bij de Firehol falls, ook hier een massa water.In de berm zit een eekhoorn op allerlei etenswaar te knabbelen, wel een leuk zicht, maar of menseneten nu echt gezond is betwijfel ik.
Het diertje trok zich niks van alle drukke aan en ging lekker verder met knabbelen.
Op de foto heeft het stukje hotdog tussen de pootjes, we zagen het ook op een cracker knabbelen.De zwempoel een eindje verderop is gesloten, dat zal zijn omdat de stroming te snel is en dus levensgevaarlijk, ook nodigt het weer niet uit om te gaan zwemmen.
Ook bij de Kepler cascade wordt er veel water over de rotsen gejaagd.
Via West Thumb richting Bridge Bay te rijden, bij de West Thumb zien we een groep Elk staan, waar net een buslading Jappeners heen gaat, om  zich tussen de dieren te laten fotograveren, hoe gek of dom kan je zijn.
We gaan terug naar de camping, helaas vandaag geen beer gezien.
Morgen hopelijk meer succes.

 16 juni – Yellowstone

 

Vanmorgen al bijtijds vertrokken van de camping, om wildlife te spotten moet je er vroeg bij zijn.
We hebben geen voorzieningen op de camping, dus ook geen elektriciteit en om koffie te maken hebben we de generator nodig en deze mag pas vanaf 8.00hr gebruikt worden.
Net na de camping zetten we de camper op een turnout de generator gaat aan, zetten koffie en ontbijten, voor we verder het park in gaan.
Als we net weer op pad zijn moeten we in de remmen voor een Bison die van links naar rechts over de weg zwalkt.
We wachten tot hij naast de camper is en geven weer gas.
Bij Roaring Mountian stoppen we even voor een foto, altijd weer bijzonder om stoom uit de berg te zien komen.In het noordwestelijk deel van het park kan je zien dat hier veel minder sneeuw is gevallen een hier ligt geen sneeuw.
Op de meadows bij Swan Lake zien we een grote kudde Elk staan en bij Swan Lake zelf zien we een grote groep Pelicanen zitten.We boffen met al dat water in de rivieren de watervallen zijn schitterend, we stoppen bij de Gardner River Falls en die is prachtig met al dat water wat naar beneden klettert.Als we verder rijden en een bocht om gaan steekt er ineens een Black Bear over.
We hebben nog geprobeerd deze te traceren, nadat we de bocht door waren, maar het mocht niet zo wezen en hebben hem of haar dan ook niet meer gezien.
Het was wel mooi beer nummer een.
We maken nog even een stop bij de Lower Terraces, doen de boardwalk niet, die hebben we al verschillende keren gedaan .In Mammoth zelf zien we maar één vrouwtjes Elk, terwijl daar meestal een hele kudde ligt. We gaan even het park uit om in Gardiner te tanken, terwijl Rob staat te tanken kijk ik of er misschien een wifisignaal te vinden is, wat niet beveiligd is, er komen er genoeg te voorschijn maar voor allemaal had ik een key nodig.
We rijden het park weer in en gaan richting Tower Rooseveldt bij Lava Creek loopt er Deer en natuurlijk stoppen we om daar foto’s van te nemen.Bij TowerdJunction staat een ranger het verkeer te regelen, er lopen daar twee Pronghorns met een jong, het jong was net zo groot dat het gras lang was en op de foto’s is er dan ook weinig van te zien.
We gaan naar de Lamar Valley voor de grote kudde Bisons die daar moet lopen, maar voor het zover is, komen we in een traficjam en zien mensen met grote telelenzen lopen.
Dan is het opletten, want dan is er ergens iets te zien, het is dan opletten naar welke richting de lenzen wijzen, het kan net zo goed naar de hemel gericht zijn voor een vogel. We zie twee spelende Black Bears en al we goed opletten zijn ze niet alleen aan het spelen, maar proberen kleine beertje te maken.
Niet iedereen had dat blijkbaar door, ik heb niemand de ogen van de kinderen zien bedekken.
De ranger die later verscheen bevestigde wat wij gezien hadden.
De beren gingen verder met elkaar het hof maken in het watertje wat daar lag het was een grote spetter partij. Persoonlijk zou ik niet zo het hof gemaakt willen worden, zo’n koude en natte bedoeling en onder het oog van weet ik niet hoeveel mensen die met joekels van telelenzen hun verrichtingen gade slaan, nu ben ik natuurlijk ook geen beer.
In het filmstripje, onder aan de ze pagina, heb ik alle beren foto’s gezet, het was wel zo leuk om dit te mogen meemaken.
Dit was dus beer twee en drie.
We verbazen ons er altijd weer over hoe snel een ranger ter plaatse is, om het verkeer te regelen en om op de mensen te letten die totaal geen gevaar zien en de beren zo dicht mogelijk willen benaderen.
Ook nu waren er weer mensen die in veld inliepen, zelfs met kleine kinderen bij zich.
Voor het verkeer telt, auto van de weg en zo dat de spiegels niet over de witte streep heen komen.
Als de zon achter een wolk verdwijnt wordt het een stuk frisser en we sluiten om verder te rijden.
In de Lamar Valley zien we inderdaad veel Bisons, maar toch niet een heel grote kudde.
Bij Pebble Creek keren we om en gebruiken de lunch op een vieuwpoint met zicht op een kudde Bisons.Als we weer langs de plek komen waar de beren aan het spelen waren, staat er niemand meer en ook de beren zien we niet weer.
We hoopten nog Bighorn sheep te kunen spotten bij Tower falls maar geen geluk, deze keer.
We rijden verder en nemen de Dunraven Pass, waarbij we weer helemaal rondom in de sneeuw komen te zitten, vrijwel alle vieuwpoints en zijwegen zijn nog gesloten.
Als laatste voor vandaag willen we Artist Point bezoeken, voor de Lower Falls, maar hier is het zo druk dat we besluiten om dat morgen vroeg te doen.
We rijden terug naar de camping, het steeds goed opletten naar wildlife is er inspannend en Rob moet dan ook nog eens de camper besturen.
Ik ben moe en hij zeker, ook al omdat hij met een oog slecht ziet op dit moment, is het dubbel inspannend.
Terwijl we het verslag zitten te schrijven zien dat het sneeuwt, lang leve de verwarming en de extra fleece deken die we gekocht hebben.
Ik krijg medelijden met de mensen die in hun tentje zitten.

 16 juni – Yellowstone

Ook vanmorgen weer op een parkeerplaats ontbeten.
Doordat het gisteren zo druk was bij Artist Point gingen we na het ontbijt eerst daarheen. Onderweg zien we dat de bomen een vers sneeuw laagje hebben gekregen, ook de open plekken in het bos hebben weer een nieuw laagje. Er vliegen waarachtig  nog wat verdwaalde sneeuw vlokken, echt warm is het dan ook niet. We zijn niet de enige bezoekers op dit vroege uur, als we bij Artist Point aankomen, er staat al een bus op de parking als we op het vieuwpoint komen zien we dat het een lading Jappanners zijn.
Helaas houden zij geen rekening met andere mensen, die foto’s willen maken zonder dat zij er ook op staan.
Dringen en duwen om zo te gaan staan dat een andere reisgenoot een foto kan maken met als achtergrond de falls, is hun niet vreemd, heel apart en uiterst irritant.We vervolgen onze weg en gaan naar Inspiration Point, hier staat zo’n koude wind dat we vlug een paar foto’s nemen en snel weer de camper in gaan, waar de kachel lekker hoog staat.
We gaan verder richting Tower en spotten een vrouwtjes Elk, zij stak vlak voor de camper over, het is hier echt een zaak van niet te hard rijden.
We kijken nog even bij het Osprey nest maar dat is dit jaar leeg, misschien een andere locatie gevonden.
Een stukje verder staan er twee rangers het verkeer te regelen, er blijken twee Black Bears te lopen.
Helaas is er geen mogelijkheid om te stoppen, ik kan net nog een foto maken doordat we toch zachtjes moesten rijden. Dit waren dus nummer vier en vijf.Een paar minuten later is het weer raak, beer nummer zes, ook weer geen mogelijkheid om te stoppen.
We gaan weer richting Lamar Valley, daar spotten we vier Pronghorns en een heleboel bisons.
We rijden tot de Pebble Creek Campground en keren we weer om.
Voor Tower Junction komen we weer in een traficjam terecht en daar staat beer nummer zeven, in totaal dan, voor deze dag nummer vier.Hier konden we wel stoppen, gauw netjes geparkeerd en met camera en statief op pad, een ranger houdt de beer goed in de gaten, er scheidt alleen een stukje berm en een creekje ons van de beer. Iedere keer dat de beer beweegt richting het creekje moeten wij ook in beweging komen om de afstand zo groot mogelijk te houden.
Na een kwartiertje vond de beer dat er genoeg gefotografeerd was en verdween het bos in.
We gaan richting Mammoth en spotten vervolgens een Yellow balliet marmot en een Bald Eagle die op een rots zat.
Achter ons stopte er een auto dichtbij de Eagle en toen ging deze vliegen, Rob kon nog een paar foto’s nemen, ik had nog foto’s als hij op de rots zit.Ik spot een stukje verder een Coyote in het veld, helaas ging deze ook aan de wandel, wel een foto op flinke afstand kunnen nemen.Door al dat wildlife nog geen tijd gehad voor de lunch, die hebben we op een parkeerplaats bij de Undine falls gebruikt.
We rijden door naar Norris en komen achter de Noutorius Four te hangen, dat zijn vier Bison bulls die in slagorde over de hele breedte van de weg lopen en je verplicht bent om daarachter te blijven hangen.
Zeker als er nog een auto voor je zit die er niet voorbij durft, als je flink toetert gaan ze meestal wel opzij.
Als ze dan eindelijk van de weg gaan kunnen wij er langs.
We zijn moe en hebben zin in een bakje koffie, we zoeken een parkeerplaats op, zetten koffie en relaxen een uurtje, voor we weer verder het park in gaan.
We willen de Firehole Lake drive nog rijden.
Als we weer op pad gaan komen we weer in een traficjam terecht, we kunnen de camper meteen goed parkeren en sluiten ons aan bij de groep mensen die er al staan.
Er moet een beer zitten maar ik zie niks, met aanwijzingen van de omstanders zie ik hem, het was echt een zoekplaatje, deze zat goed verscholen.
Het zou om  een  Grizzly Bear gaan, deze hadden we nog steeds op ons lijstje te spotten dieren staan, die kan nu dus doorgestreept worden.
Het totaal staat nu op acht.
Toch als we later de foto’s bekijken twijfelen we of het wel een Grizzly Bear was en denken eerder dat het een blonde Black Bear was.Nadat de beer tussen de bomen is verdwenen gaan we verder, als we net de afslag naar de Firehole Lake drive hebben genomen komen we in de file.
We weten niet wat er aan de hand is en denken eerst aan een ongeluk, maar het bleek dat er een grote kudde Bisons op de weg liepen.
Over het stuk van twee mile doen we een uur, en dan hadden we geluk dat de rangers de dieren op een stukje groen weten te drijven, zodat we er langs konden.
Als we de Bisons voorbij zijn, was ook de file ook vlot opgelost.We doen op ons gemak de Firehole Lake drive en vermoeden dat we nu weer in de file terecht komen, want de weide waar de Bisons naar onderweg zijn is nogal een heel stuk verder en zullen ze waarschijnlijk niet voor het donker bereiken.We lopen nu een goed kwartier vertraging op, omdat de  meeste dieren aan de kant van de weg stonden te grazen.
Rond 18.00hr zijn we terug op de camping en zien deze vol lopen met weekendtoeristen. We eten, drinken koffie, maken het verslag en lezen wat en zo komt er ook deze dag weer een end.

 18 juni – Cody/Powwow

Het wordt erg eentonig maar ook vanmorgen weer vroeg van de camping weggereden om op een naburige parkeerplaats te ontbijten.
We zijn richting Fishing Bridge gereden om daar de LPG tank te vullen, nu het zo koud is hebben we veel de verwarming aan en die werkt op LPG, ook de koelkast werkt op LPG als we niet aangesloten zijn op elektrisch en dan koken we natuurlijk ook op gas.
Toch is de temperatuur hoger dan toen we hier drie dagen geleden aan kwamen in Lake Yellowstone zijn de ijsklontjes, die vrolijk tegen de kant tinkelden verdwenen.
Ook staat er veel minder wind.Op weg naar de oost uitgang komen we twee keer twee Bisons tegen die naar de lager gelegen weiden afdaalden, volgens mij waren ze verdwaald, zo hoog in de bergen waren ze. Nadat we het park verlaten hadden, ging het alleen maar bergafwaarts tot aan Cody.
Rond 10.30hr stonden we bij de camping, nu ook weer de Ponderosa, deze keer hadden we gereserveerd en kregen we een mooie makkelijke plaats toegewezen.
Terwijl we de formulieren in orde aan het maken waren werd ons verteld dat er naar ons gevraagd was, nog geen 5 minuten geleden.
Dat moeten Bart en Evy geweest zijn, met hun hadden we afgesproken om naar de Powwow te gaan, we proberen hun te bellen, maar het bereik is hier zo slecht dat we geen contact kunnen maken.
We zetten de camper op de plek en willen eerst nog even naar de showers, omdat het met het kleine douchje in de camper toch behelpen is en we weer eens lekker uitgebreid willen douchen.
Hierna pakken we  een rugtas in en gaan lopend naar het terrein waar de PowWow is.
Als we daar een rondje lopen zien we Bart en Evy al zitten, zij hadden een fleece deken meegenomen om op te zitten,  helemaal geen slecht idee, omdat het gras nog best nat aanvoelde.
Zij waren zo lief om voor een ons een plaatsje vrij te maken, zodat wij ook zonder natte billen te krijgen konden zitten.
We praten bij over de tot nu toe verlopen reis en belevenissen. Iets na 12:00 begint de Powwow met de Grand Entry van alle deelnemers met de vlaggen van de USA, Wyoming en Montana voorop deze vlaggen worden binnen gebracht door oorlogsveteranen.
Hierna volgt een gebed door de oudste stamoudste en dat is een WOII veteraan, daarna volgen Flag song, Victory song en een algemeen welcome en nog wat toespraken. Hierna beginnen de dansen, er zijn verschillende groepen van jong tot oud, zij worden tijden het dansen begeleid door een groep die op een grote trom een ritme slaan, soms wordt er ook gezongen, er zijn ook hier weer verschillende stammen.
De  kleding van de dansers en danseressen ziet er prachtig en kleurrijk uit, al met al een schitterend spektakel.Van wat wij begrepen hebben is de PowWow in Cody de enigste die opengesteld is voor publiek, de andere Powwow’s zijn besloten.
We hadden geen van alleen nog iets gegeten, na het ontbijt, Evy en ik gingen kijken wat er aan eten te koop was.
Regelmatig liep er iemand langs met een bord met een soort pannenkoek waar groente en vlees op zat, die leek ons erg lekker.
Bij het stalletje, waar ze die verkochten, konden we aansluiten in een lange rij, dat zou wel even gaan duren.
Het viel achteraf erg mee na ongeveer 20 minuten waren we aan de beurt en bestelden we onze Navajo Taco’s en wat we al vermoeden ze waren verrukkelijk.
We genieten verder van het dansen en de muziek, tijdens het wedstrijden worden er door een jury punten gegeven, de prijzen bestaan uit een geldbedrag, wat nog niet eens zo weinig is.
Bij de kinderen hoorden we regelmatig dat het gewonnen bedrag gedeeld werd met de kinderen die niks gewonnen hadden.
Tegen 15.00hr zien we Jaqueline, Peter en Natasja aan komen, ook met hun hadden we afgesproken, alleen zij moesten van veel verder komen en konden hier niet eerder zijn.
Zij vertrekken een uurtje later weer om vanavond om 18.00hr terug te komen voor de Grand Entry van de avond show.
Wij besluiten dat we genoeg aan de middagshow hadden en vanavond niet meer terugkomen.
Als om 16.30hr, nadat met het wegdragen van de vlaggen de show is geëindigd, lopen we met Bart en Evy terug naar de camping, zij hebben daar een kamer gehuurd.
We proberen te internetten, alle verslagen van Yellowstone moesten nog online, maar net als een paar dagen terug lukt het ook nu weer niet.
Bij de office zou het beter moeten gaan, omdat je dan dicht bij de antenne zit, daar ging het inderdaad wat beter.
Als het kouder wordt gaan we in de speelhal zitten, de verbinding met internet wordt weer eens verbroken.
Ik zeg dat tegen Rob en er komt een meneer naar ons toe en die begint in het Nederlands tegen ons te spreken.
De eerste vraag die je altijd krijgt waar wonen jullie, nu bleek dat hij hemelsbreed maar 10 kilometer bij ons vandaan woonde.
Hij had natuurlijk allang aan ons dialect gehoord dat wij ook in Zeeland moesten wonen. Maar goed, hij had geklaagd over de internet verbinding en had een andere gebruikersnaam en wachtwoord gekregen, wat hij graag met ons wilde delen.
Dat was in ieder geval een heel stuk sneller.
Als we aan de koffie zitten komen Bart en Evy nog even aan wippen, we kletsen gezellig en zo rond 22.00hr nemen we afscheid van elkaar.
Misschien dat we elkaar weer tegenkomen in Las Vegas.

 19 juni – Yellowstone

Vanmorgen om 7.00hr op gestaan, Rob mag nog even blijven liggen.
We ontbijten en ruimen op, ik ga naar de speelhal om nog even met het thuisfront te kunnen skypen.
Nu we toch zo’n goede internet verbinding hebben wil ik daar ook wel even gebruik van maken, we gaan straks weer terug naar Yellowstone en zijn dan weer een paar dagen onbereikbaar.
Rob maakt ondertussen de camper rijklaar, zorgt dat we weer voldoende vers water hebben, de vuilwatertanks had hij gisteren al geleegd.
Voor we richting Yellowstone gaan, wippen we even de Walmart binnen voor wat boodschappen, als we buiten komen is het wat aan het miezeren, wat later overgaat in een echte regenbui.
Wat hebben we toch geluk gehad met het weer gisteren, heel de dag de zon en in korte broek kunnen lopen, dat zal er vandaag en de komende dagen niet inzitten.
Deze keer geen wildlife gespot,  alleen een paar Bisons, nu zijn we natuurlijk al zo verwend dat we daar niet meer warm of koud van worden, al blijven het machtige dieren om te zien. Je zou niet zeggen dat ze ook gevaarlijk zijn, als je ze zo sloom ziet sloffen.
We nemen de afslag naar Lake Butte overlook en kijken zo vanaf hoogte over Lake Yellowstone uit, jammer dat het niet helder is.Onze volgende stop Steamboat Point maar daar zagen we zoveel muggen en hebben ons niet buiten gewaagd.
We slaan af richting de West Thump omdat we willen overnacht op Bridge Bay campground, daar moet de meneer die in het hokje zit even zoeken naar een plek die geschikt is voor onze grote camper met twee slide’s.
Er is nog een deel van de camping gesloten, daar ligt nog heel veel sneeuw, dan zijn de mogelijkheden toch wat beperkter, hij vind toch een plaats voor ons.
We gaan richting Canyon en nemen de North Rim Drive, gisteren vertelde Bart (Dude)  dat hij daar een Osprey op zijn nest had gefotografeerd die willen we die ook graag even zien. Na even gezocht te hebben, op de toppen van rotsen hebben we het nest gevonden.
We gaan door richting Tower-Roosevelt en gebruiken net voor Dunraven Pass de lunch op een overlook, bij Tower Junction gaan we rechtdoor richting Mammoth en zien na een paar honderd meter twee Yellow bellied marmotten op een rots zitten, helaas geen enkele stop mogelijkheid dus een foto lukt niet.
Ik kon er ook geen foto meer van maken, terwijl we reden.
Een stuk verder zien we nog twee Pronghorn wel ver weg, maar kunnen stoppen op een turnout en met de telelens kunnen we ze wat dichterbij halen, zo lijkt het nog wat op de foto.
Bij Swan Lake staan wat auto’s en wordt er volop een kant uit gekeken,daar willen we bij zijn, volgens een meneer daar moet er een Black Bear zitten, maar alles wat we zien is een stuk zwarte boomstronk, we zullen dit het maar niet mee tellen als een gespotte beer.
Een stuk verder komen we weer in een traficjam en nu is er wel een beer te zien, wel  een zoekplaatje, ik kreeg hulp van omstanders om hem te lokaliseren, anders had ik hem nooit gevonden.
Deze keer was het wel een Grizzly Bear, hij was ook veel groter dan de vermeende Grizzly twee dagen geleden. Voor de statistieken, beer nummer negen.
We lopen terug naar de camper en ik dacht een reiger ter zien staan, nu hebben reigers geen rode kop, het was dus duidelijk geen reiger
Het bleek om een Sandcrane te gaan (kraanvogel) als we later de foto’s zien blijken er zelf twee te zijn er ligt er ook nog een.Bij Roaring Mountian zien we er nog twee in het open veld lopen.
Bij Norris stonden de meadows onderwater toen we hier vier dagen geleden aankwamen, nu zien we dat er veel minder water opstaat, nog een paar dagen en er kunnen hier weer dieren grazen.
Tussen Canyon en Hayden Valley, gaan we even van de weg om een hele sliert auto’s, die we achter ons verzameld hadden, voorbij te laten gaan.
Naast ons staat nog een auto met twee dames in, net als we weg willen rijden gebaart een van de vrouwen naar ons, dus ik draai het raampje naar beneden en dan zegt ze dat ze een dier heeft gezien maar weet niet wat het is.Wij stappen uit en zien dat het een Black Bear was, nu had deze vrouw nog nooit geen beer gezien vertelde ze ons, ze was al een kind zo blij.
Even staan we daar maar met z’n vieren, helaas duurt het niet lang voor er een traficjam ontstaan was.
Maar wij stonden wel eerste rang, voor sommige totaal geen probleem die gingen gewoon ijskoud in je beeld staan.Grrrrrrrr
Dat was nummertje 10, de beer vind het te druk worden en gaat verder het bos in. We worden weer geconfronteerd met de ondoordachtzaamheid van de mensen, zelfs met kinderen gaan ze achter de beer aan.
Wij vinden het mooi zo en stappen weer in om verder te gaan.
In Hayden Valley loopt een kudde Bisons in de berm, iedereen moet daar dan natuurlijk foto’s  van nemen, men vergeet dat ze ook al het andere verkeer ophouden, het wordt dan ook niet in dank afgenomen door sommige mensen.Bij Alum Creek zien we nog een eenzame vrouwtjes Elk staan.
We vinden het welletjes en rijden naar de camping, maar voor we daar zijn, belanden we al weer in een traficjam.
Deze keer een Grizzly Bear, het regende op dat moment en dat is goed op de foto te zien.We denken dat we hem mogelijk vanaf de camping kunnen zien en rijden door tot het stuk dat afgezet is van wege de sneeuw, maar helaas geen beer meer te zien.
Tien plus één maakt 11 beren. De rest van de avond brengen we door met beren zoeken, die zouden hier op de camping moeten lopen.

 

 20 juni – Grand Teton

Vanmorgen weer van de camping gereden om te ontbijten, we stoppen dan op de eerste redelijk grote parking of turnout.
We komen nu in het saaiste stukje Yellowstone, we rijden alleen maar tussen dennenbomen met af en toe een blik op Lake Yellowstone.
We maken een stop bij de West Thumb Geyser Basin, we zien dat de meeste poelen droog staan en de Geysers lijken ook minder aktief.
Misschien dat er door aardbevingen het een en ander verschoven is, diep in de aarde.
Er zijn tenslotte iedere dag aardbevingen, al voelt men die niet altijd.Als we terug naar de camper lopen zien we een eenzame vrouwtjes Elk staan.
Nu verbazen we ons al heel de tijd over, dat we heel weinig Elk hebben gezien en Elk met kalf al helemaal niet.
Of ze nu nog in het bos blijven met hun jong, omdat ze op de open vlaktes te kwetsbaar zijn, zijn we nog niet achter gekomen.
We rijden verder naar het zuiden en komen langs Grand Village daar gaat de camping morgen pas open.
We klimmen weer en komen dan ook weer in de sneeuw uit, Lewis Lake is nog voor een groot gedeelte bevroren.
De Lewis Falls geven een leuke hoeveelheid water, ook hier is de camping nog dicht. Gelukkig moeten we ook weer dalen en zien dan ook de sneeuw verdwijnen.
Naast de weg raast de Lewis River, echt helder water is het niet het heeft een vies bruin kleurtje, ook hier staan de meadows, de op sommige stukken, onderwater.
We verlaten Yellowstone  en komen op de John D. Rockefeller Jr. Memorial Parkway uit, ook hier kennen ze traficjams.
Als we uitstappen zie ik net nog de kont van een beer verdwijnen, Rob heeft er helemaal niks van gezien, hij moest de camper nog parkeren.
Een meneer vertelde dat zijn zoon de week ervoor een beer met twee cubs had gezien, daar in de buurt, nou kom maar op.
Bij de ingang van Grand Teton nemen we het parkkrantje mee, op de achterkant staat een kaartje en aan de hand daarvan kunnen we zien waar we ongeveer zijn.
Als weer net op de weg zitten moeten we in de remmen, omdat er ineens een Mule oversteekt, in de berm zien we er nog een.
Ook deze hebben we tot nu toe weinig gezien.
We gaan nog even naar het visitorcenter voor een officiele parkmap, het idee om in het park te overnachten hebben we ondertussen al laten varen.
We gaan anders onnodige mijlen maken door heen en weer rijden, we zien nu wel hoever we komen.
We gaan eerst richting de Moran ingang en stoppen bij Oxbow Bend Turnout in de hoop Moose te spotten, die kan men hier vaak vinden deze keer helaas niet.
Een mooie spiegeling van de Tetons in het meer zit er ook niet in er staat een klein beetje wind en dus zit er een rimpeling in het water, niet mooi voor een reflectiefoto.
Bij de Moran ingang draaien we terug  en stoppen nog een keer bij Oxbow Bend, omdat ik drie bosjes hout aan voor Moose, dat komt door al dagen naar wildlife te zoeken dan krijg je last van een soort fata morgana.
Wel spotten we drie pelikanen op een eilandje.
Bij de Jackson Lake Dam ook geen Moose te zien, wel staat de dam open en komt er een groe hoeveelheid water in de Snake River.
We gaan verder over de Teton Park Road, ondertussen goed rondkijkend op zoek naar wildlife. Voor een deel rijden we langs Jenny Lake, we stoppen bij String Lake, maken wat foto’s en gaan weer verder.Het was om  te luchen bij Jenny Lake, dat plan veranderde vlug toen we zag hoe druk het daar was.
Via een dirt road rijden we naar Lupine Meadows , daar hebben we de lunch gebruikt met uitzicht op een kudde Elk.
Onze volgende stop is Menors Ferry Historic District, waar de General Store, een replica van de oude Ferry, een wagenhuis met oude rijtuigen  en de Chapel of the Transfiguration bezoeken.
In de Chapel kan men prachtige foto’s maken door het raam wat achter het altaar zit je hebt dan een prachtig zicht op de Tetons, als we naar buiten lopen krijgen we van een buschauffeur/reisleider de tip om naar de achterkant van de Chapel te lopen en dan het raam met daarachter (binnen) het kruis en in de weerspiegeling van het raam de Tetons in spiegelbeeld te fotograferen, goede tip want het is inderdaad heel mooi.Als we over de Snake River Bridge naderen zien aan de andere kant van de brug een aantal mensen met fototoestellen staan als we de brug over rijden zie ik een Moose staan, Rob parkeert de camper en we lopen terug.
Inderdaad is daar een Moose aan het verstoppertje spelen, foto maken ging dan ook moeilijk.
Ook zien we hier weer mensen van Aziatische afkomst die door het veld richting Moos lopen voor een betere foto, wat mankeren deze mensen toch.
Er waren parkrangers aanwezig die hun dan ook dringend verzochten om terug te komen. In Jackson zoeken we een McDonalds om de verslagen online te zetten en om een mogelijke camground te zoeken.
De campings die we vinden zijn allemaal nogal aan de prijzige kant en we besluiten en een campgound van het National Forest te zoeken.
Na nog een tankbeurt gaan we richting Alpine, we letten goed op of we een bordje camground zien, zo’n 12 mile voor Alpine vinden we de Targ Hee campground.
We besluiten om hier een plekje te zoeken, dat was niet zo heel moeilijk vrijwel alle plekken waren onbezet, ik geloof dat we in totaal met 3 campers stonden en daarvan was er een van de camphost.
Als de camper op de plaats staat, vermaken we ons door te kijken naar een Uinta ground squirrel die zijn avond eten aan het verzamelen is, wel een erg schuw diertje bij ieder geluidje rende het weg of dook in zijn hol.Na het eten maken we weer het verslag en drinken koffie en relaxen.