Week 1

30 maart – Amsterdam/Las Vegas

Wat valt er te schrijven over een reisdag?
Nou vanmorgen gingen om 4.30hr de wekkers in huize Wondergem, even blijven liggen was er niet bij, de koffie werd aangezet en ondertussen konden wij ons toilet maken.
De kat kreeg voor de laatste keer eten van ons, vanaf vanavond doet de buurvrouw dit.
Tegen 5.00hr zaten we in de auto richting Schiphol, het was zondagmorgen en bijna geen verkeer op de weg.
Alles ging dus lekker vlot en voor 7.00hr stond de auto op P3, in de bus naar de terminal.
We hadden ons netjes 24 uur van te voor ingecheckt, alleen werden mijn tickets niet geprint en kregen we een berichtje dat ik me aan de balie moest melden, tja willen ze altijd als je een nieuw paspoort hebt.
Een hele lange rij stond er niet, alleen heb je altijd mensen die nog koffers om moeten gaan pakken, ivm overgewicht, dat houdt dan altijd op.

Meteen maar door de paspoortcontrole en om shag, dan doorgelopen naar de gate, winkelen is toch  niet aan ons besteed en dan is het gewoon wachten tot de beveiliging komt, die het interview afnemen.

Sinds 9/11 worden nog steeds dezelfde vragen gesteld en ik vermoed dat er niemand netjes verteld dat ze een pakje van iemand voor iemand meenemen of dat ze geleende spullen bij zich hebben.
Als dan de beveiliging arriveert, zien we dat er eerst overal gekeken wordt  of er niets verborgen is, er wordt onder de stoelen gekeken , zelfs onder de poot van een bureaustoel en ook de randen van de kozijnen worden nagekeken.
Dan is er nog een briefing en dan gaat het hele spul pas open.
In de rij voor het interview en security dan is het weer wachten op het boarden, dit ging vlot en op tijd gingen we de lucht.
Er werd is meteen al verteld dat het 5 kwartier sneller zou gaan dan gepland, nou helemaal geen bezwaar het is een lange zit.
Na het eten doen we beiden de ogen dicht en proberen wat slaap in te halen, boven wonder lukt  dit nog ook.
We waren even bang dat er van slapen niks zou komen, voor ons zaten Bep en Beppie en die bleven maar beppen, gelukkig was hun woordenschat op een gegeven moment op en werd het ook daar stil.
Boven New Foundland worden we wakker en genieten van het schitterende uitzicht onder ons.
Dan volgt er nog een paar uren vliegen over land, dit verloopt op sommige stukken erg bumpie, turbulentie dus,  vliegen vind ik al drie keer niks een beetje turbulentie mag,maar dit was net even te veel.
Maar goed we zijn heel  weer terug aan de grond gekomen.
Ook deze keer moeten we weer van de ene naar de ander kant van het vliegveld voor immigration, gelukkig geen lange rijen, na de gebruikelijke vragen en vingerafdrukken werd mijn splinter  nieuwe paspoort ontmaagd, met een stempel en de datum wanneer ik het land weer verlaten moet hebben.
Hierna de koffers opalen en naar customs, wat we nog nooit meegemaakt hebben, dat een hele lange rij bij customs staat en dat die ook nog niet opschoot, zelf het paspoort werd gecontroleerd.
Koffers weer ingeleverd hadden, moesten we meteen weer door de security, we hadden net ons flesje water gevuld dat zouden we weer moeten inleveren in een paar grote slokken hebben we beiden een halve liter water weg gewerkt.
Als we op de monitor kijken naar welke gate we moeten zien we die aan de andere kant van het vliegveld is.
Na de nodige stappen cq kilometers hebben we nog een aantal uur voor onze volgende vlucht.
We hadden ergens een Subway gezien en besluiten daar een brood te halen,  we hebben nog niet echt honger en een brood kan je meenemen.

We hadden de afstand een beetje verkeerd ingeschat het was verder weg dan we dachten, maar goed we hadden tijd zat.
Als we weer al een poos bij de gate zitten vermoeden we een gate wisseling, want er staat een vertraagde vlucht naar Denver en die zou nu later vertrekken dan de onze.
En jawel , we moeten  een andere gate en weer is het een heel stuk lopen. (jolijt je hebt gelijk, wat een verschrikkelijk vliegveld).
Deze vlucht gaat netjes op tijd en ook deze land 3 kwartier eerder dan gepland in Las Vegas.
Drie keer raden wat we moesten doen, yep weer een heel vliegveld over voor we bij het treintje waren wat ons naar de terminal met de bagageclaim zou brengen.
Op de borden stond dat we de bagage in terminal C carrousel 19 zou komen en of ze het erom doen het was de een na laatste carrousel.
Ondanks een vliegdag hebben we de nodige beweging wel gehad.
Als we de koffers hebben naar buiten voor een taxi en naar het hotel.
Als Rob gaat inchecken en met tired antwoord op de vraag how are you kregen we een up-grade naar
de gerenoveerde tower 2.
Daar aangekomen doen we meteen zomerse  kleding aan om  nog even naar de McDonald’s te gaan om wat te eten.
Zo rond 22.00hr gaat toch echt het licht uit, we zijn dan ook al 27 uur op.

31 Maart – Las Vegas

Rond 5.30hr zijn we klaar wakker en houden het voor gezien, we kleden ons aan en gaan bij de McDonalds ontbijten, Rob had al zin in een big breakfast met alles erop en er aan, ik hou het bij een McMuffin en koffie.
Terug op de kamer is het nog veel te vroeg om El-Monte te bellen en maak ik het verslag, Rob vermaakt zich met de Weatherchannel
Als ik naar buiten kijk valt mijn oog op de 1^ste Hummer van de vakantie, heb nog steeds een Hummer tik, die auto blijft trekken.

Even na 8.00hr bellen we El-Monte om te vragen wanneer ze ons kunnen ophalen, helaas hebben ze een nieuwe manager en die is nogal van de regeltjes en zonder PAD transfer worden er pas vanaf 13.00hr mensen opgehaald.
Op de vraag of we dan  met een taxi kunnen komen, werd na wat heen en weer gepraat positief geantwoord, maar wel pas rond 11.00hr.
We doden de tijd met internetten, t.v., lezen en kijken naar de luchtballonnen die over de berg komen.

Rond 10.30 stappen we in een taxi en zijn dan even voor 11.00hr bij El-Monte.
De papierhandel wordt geregeld en de camper wordt voor gereden, we zien al meteen dat het niet echt een nieuwe is, buiten redelijk wat beschadigingen.
Wat ons de meeste zorg baart is de resten ducktape aan  de inzet van het voorraam, op onze vraag hierover krijgen we geen antwoord.
Binnenin ziet het er nog redelijk uit, wel wat gebruikersschade, maar dat mag ook wel bij een camper van deze leeftijd.
We zetten alle spullen binnen en gaan op pad.
Zodra we de snelweg op gaan, horen we de wind gigantisch fluiten binnen, we denken nog dat het zijraam niet goed dicht zit, helaas was dit het niet en hadden we de verklaring van de ducktape.
We maken rechtsomkeer terug naar El-Monte.
Ik denk dat ze donders goed wisten waarover onze klacht ging,  wij nodigden hun uit om een rondje te gaan rijden, maar de camper werd rechtstreeks naar de werkplaats.
Hij had het erover dat het rubber van het voorraam stuk was.
Ik kreeg het vermoeden dat dit met ducktape gefikst zou worden, ondertussen had Rob al naar de manager gevraagd.
Even later had zij tijd voor ons, we doen nogmaals ons verhaal met de ervaring en de belofte van de vorige manager, dat we deze keer een nieuwere en een up-grade zouden krijgen.
Zij vertelde ons dat ze daar niks van wist, oké dat geloof ik best, de campers in deze klasse zijn allemaal redelijk oud en zij had voor ons de jongste laten klaarmaken.
Nogmaals onze afspraak met Roger  kenbaar gemaakt en dat we tot vorig jaar altijd tevreden waren over hun, maar we nu toch onze twijfels kregen en er sterk over denken om de volgende keer niet meer bij hun te huren, kregen we een up-grade naar een andere camper.
Alleen moest die nog helemaal klaar gemaakt worden en dat duurt een paar uur, dat moest dan maar.
Ondertussen werd de andere weer voor gereden, zodat we er onze spullen uit konden halen en wat zagen we het raam was gemaakt met ducktape.

We werden naar Boulder Station gebracht voor de lunch, waar we naar het buffet gingen, om eerlijk te zijn die hebben we al beter gehad.
Als we rond 14.30hr weer opgehaald worden kregen we te horen dat de camper bijna klaar was, al met al was het dan toch pas 15.30hr voor we het terrein afreden, met een nog grotere camper en luxere met 3 slide-outs.
We hadden een 32 feet besteld en we kregen een 26 feet mee.
Op naar de Dollar Tree en de T-Mobile, de Walmart kon eventueel wachten tot ‘s avonds, er moesten ook nog sandalen gekocht worden en daarvoor moesten we naar de outler.
We gaan alleen even naar de Walmart voor wat water en naar de nailsalon voor de openingstijden, er stond voor vandaag namelijk een pedicure behandeling gepland en misschien zouden we vandaag nog terecht kunnen.
Als we rond 18.00hr met twee paar schoenen uit de outlet komen rijden we eerst naar Sam’s Town om een site te reserveren, helaas pindakaas er was geen plek voor zo’n groot gevaarte en werden we door verwezen naar de andere camping op Nellis,
Deze is ook van hun, maar is niet zo mooi en heeft heel nauwe plekken, het was alleen maar op te slapen en voor deze keer niet zo’n punt.
Hierna weer naar de Walmart, we gaan eerst voor de pedicure en daarna voor de boodschappen met als gevolg dat we ruim na 21.00hr de winkel uit komen.
Gauw worden de boodschappen opgeborgen en dan naar de camping, daar moesten de koffers nog uit gepakt worden de kastjes ingericht, het bed opgemaakt.
We zijn de hele avond nog bezig en rollen rond middernacht in bed.

1 april – Death Valley NP

Zodra mijn hoofd het kussen raakte sliep ik, geloof ik.
De prijs voor de over drukke en stress volle dag werd me vanmorgen gepresenteerd, door wakker te worden met migraine.
We hebben het dan ook rustig aan gedaan, zodat de medicatie eerst zijn werk kon doen.
Rob moest in zijn uppie ontbijten,  ik kon pas iets eten toen de ergste pijn voorbij was.
Ondertussen had Rob zijn verslag gemaakt, ik kon later aan de gang om het gepubliceerd te krijgen.
Dat lukte tot nu toe niet, totdat ik een vorige versie van IE terug zette, hij blij en alle mensen die anders het verslag moeten missen, ook natuurlijk.
Het was tegen 11.00hr dat we van de camping weg reden, richting Death Valley.
Onderweg zien we, voor ons, een schitterend nieuw aangelegd talud, met ijzeren beelden van paarden en bighorn sheeps.
We nemen  de route via Shoshone, we zijn al een paar keer zo het park uit gegaan en als je dan de andere kant oprijdt zie het er ineens weer helemaal anders uit.

Op dessert USA stond al dat er langs de Badwater Road wat wild flower te zien was en inderdaad zijn er enkele stukken waar wild flower te zien is.
Ook de eerste bloeiende cactussen zien we daar, Bevertail en Hedgehog.

Na de Jubilee was er vrijwel niks geen wild flower te zien, het heeft vrijwel niet geregend en dus ontkiemt er niks.
Wat we wel zien is de bedelende Coyote, deze loopt daar al een paar jaar rond en wordt toch wel eens wat toegestopt door passanten.
Hij/zij staat midden op de weg als we aankomen, als we dichterbij zijn steekt het de weg over en poseert gewoon voor de foto.

Bij Badwater Basin rijden we door, we zijn al meerdere keren de zoutvlakte opgelopen.
We genieten volop van de schitterende chocolade gekleurde rotsformaties, deze vervelen nooit.

In Furnace Creek gaan we naar het visitorcenter  en kopen de parkenpas, goed voor een jaar toegang tot alle National Parcs.
Het was voor de eerste keer dat we hoorden over de tweede handtekening op de pas, er wordt niet bijgezegd dat dit de echtgenote moet zijn.
Op mijn gastenboek kreeg ik vorig jaar de vraag of ik hem wilde verkopen, nu hadden we er dat jaar geen gekocht, maar volgens de regels mag dat dan weer niet.
Nu zullen wij hem niet door verkopen, omdat we van mening zijn dat de parken dit geld heel goed kunnen gebruiken  en op het budget van de vakantie is het dan ook weer niet zo’n heel groot bedrag, die 80 dollar.
Het plan was om op Furnace Creek campground te overnachten, blijkbaar is dit een goede tijd voor campers, want deze was vol.
Geen nood er zijn meer campgrounds we zijn een klein stukje terug gereden en hebben een plek op Sunset en  deze staat nog lang niet vol, alleen heeft deze geen water en elektra.
We installeren ons en zitten nog een poosje buiten tot het steeds harder begint te waaien en de zon versluiert en het frisser wordt.

Ondertussen is het al bijna etenstijd, deze reis zal ik waarschijnlijk ook voor het gebraden vlees moeten zorgen, dat was altijd Rob zijn bezigheid.
De bbq die we altijd kopen was deze keer wel erg duur, nu werden ze ieder jaar wel wat duurder maar dit jaar was er veel bijgekomen.
Helaas geen internet vandaag en zal het verslag moeten wachten tot we weer wifi hebben.

2 april – Death Valley NP

Na een heerlijk nachtrust om 7.15hr opgestaan, ontbijten en de karweitjes gedaan en dan is het nog maar 8.15hr als we van de camping wegrijden.
Het is bewolkt en de toppen van de bergen zijn dan ook niet te zien.
W e rijden richting Stovepipe Wells, voor we hier zijn komen we langs de Mesquite  Flat Sand Dunes, alle keren dat we hier waren was het bloedje heet of het waaide verschrikkelijk hard, wat niet uitnodigde tot een wandeling.
Vandaag was het uitgelezen weer, zelfs nog een beetje fris en geen wind, de wandelschoenen aan en de duinen in.
Zover zijn we er niet ingelopen, het is tamelijk zwaar lopen duin op en af door het mulle zand.
De lucht werd steeds donkerder en de eerste spetters vielen al, na een goed half uur waren we weer dan ook weer bij de camper terug.

We vervolgen onze weg en maken een stop bij Emigrant, daar stond redelijk wat wild flower in bloei, ondertussen waren weer al een stuk gestegen en was het daar echt fris.

Als we weer verder rijden begint het te spetteren, maar als we op de Towne Pass rijden gaat de regen over in sneeuw.
Dat we dat mee mogen maken sneeuw in Death Valley.
We maken nog een stop bij Father Crowley Vista Point, het uitzicht werd belemmerd door de laag hangende bewolking en we zijn dan ook de camper niet uit geweest, we nuttigen onze snack en rijden verder.
We overleggen even wat we nog zullen gaan doen, anders zijn we wel heel vroeg op de camping.
Vorig jaar zijn we naar de Alabama Hills geweest en het is beslist geen straf om daar nogmaals heen te gaan.
We willen eerst langs het visitor center voor informatie, dit hadden we vorig jaar niet, terwijl we toen ook naar het visitor center geweest zijn.
De medewerkers daar hadden toen blijkbaar geen zin om iemand te helpen en bleven maar met elkaar kletsen.
Deze keer werden we netjes geholpen en kregen informatie over een hike die we wilden doen.
We slaan de Whitney Portal Road in om daarna af te slaan naar de Movie Flat Road, deze reden we in eerste instantie voorbij.
Er was daar van alles gaande, er bleek een commercial opgenomen te worden en de ingang was daar voor afgesloten.
Volgens de agent die daar de wacht hield konden we na een paar minuten door, dit klopte ook.
Wij rijden naar de parking en beginnen aan de Mobius Arch Trail, volgens de meneer in het visitorcenter een halve mile, ik kreeg toch het idee dat het langer was.
We spotten al gauw groepen met cactussen, voor de foto moest er dan wel van het pad afgeweken worden.

Ook hier bloeide de wild flowers, die zelfde meneer had ons al verteld dat we dat daar konden vinden.
Bijna op het eind zien we dan de Mobius Arch, deze wordt aan alle kanten gefotografeerd, voor we verder gaan.

 

Als we bij de camper aankomen is het nog redelijk vroeg en we besluiten naar de McDonald’s te rijden om de verslagen online te zetten.
Mount Whitney laten we links liggen er ligt daar nog behoorlijk wat sneeuw en we zijn er vorig jaar ook geweest.

We kijken ook even hoever het nog is naar Fossil Falls om te overnachten, anders overnachten we in Lone Pine, het blijkt een uurtje rijden te zijn, dus tijd in overvloed.
We maken nog een stop bij de monster rock voor een foto, deze rots hebben ze ogen en een mond gegeven.

Daarna toch naar de McDonald’s de verslagen staan vlot online, we nemen nog een Frappé en gaan naar Fossil Falls voor de overnachting.
We kiezen het zelfde plekje als vorig jaar, dit was een mooie grote plek, verder staat er hier nog 1 camper dus helemaal alleen in de middle of nowere zijn we niet.
Ik ontdek dat de hotspot het hier doet, al is het internet wel tergend langzaam, misschien kunnen we toch niet uploaden vanavond.

3 april – Poppy Reserve

 
Oh wat was het koud vannacht, ondanks de fleece dekens nog steeds koud tot ik mijn dikke teddy vest er ook nog bij gelegd heb, toen viel ik ook pas vast in slaap.
Toen de wekker afliep er gauw even uit om de kachel aan te doen en dan snel weer terug tot het wat aangenamer is.
Toch scheen de zon al volop, maar door de hoogte waarop we zaten, ruim 3000 feet, voelde het nog steeds fris aan.
Om 8.20hr hobbelen we de camping af, we hebben niet zo’n heel lange rit voor de boeg, maar wel een saaie.

Op een gegeven  moment is alles het zelfde, ik besluit om mijn boek dan maar uit te lezen.
Als we door het plaatsje Mojave komen moet er ook weer eens getankt worden,  campers lusten nu eenmaal een lieve slok fuell.
TomTom heeft de opdracht ons naar het Saddleback Butte State Park in Lancaster te brengen, hij doet dit heel netjes.
We wisten dat het een Day Use park was en dat er voor betaald moest worden, er was alleen een probleem we konden er niet eens parkeren of het moest op de picknick area zijn.
We besluiten om de camper dan maar aan de weg te zetten en dan lopend het park in te gaan.
Als we een stukje onderweg zijn krijgt Rob een hongerdip, verder gaan heeft dan geen zin, we lopen terug en Rob blijft op de picknick area zitten, ik ga naar de camper om druivensuiker en wat snacks.
Als ik terug kom eten we eerst onze snack voor we weer terug het park ingaan.
De wild flower staat hier nog redelijk in bloei, we lopen het rolstoel pad en gaan niet de berg op.
In de verte hadden we al een heel veld met gele bloemen gezien, er dichtbij komen was wat moeilijker, we moesten dan toch van het pad af.

Na een uurtje zijn we weer terug bij de camper en geven TomTom Poppy Reserve in, althans dat proberen we, we hebben niet het exacte adres.
We moeten Lancaster door rijden en als we de heuvels ingaan zien we, als we boven komen, al van verre een oranje gloed over het land, dat zullen beslist de Poppy’s zijn.
Ook in de berm zien we groepen Poppy’s staan, als TomTom ons bij de ingeven kruising,  bestemming bereikt geeft, is er geen Poppy meer te zien.

Eigenlijk hadden we gehoopt dat we wel een bord tegen zouden komen, maar helaas niks.
We besluiten dan toch maar de weg te volgen als nog hopende op een bord.
Als we dan eindelijk een bord zien rijden we er voorbij, meteen in de ankers en op zijn achteruit terug, bleek dat dit de ingang al was.
Als we willen betalen, het is een selfpaystation, blijken er geen enveloppen in de box te zitten, we rijden dan maar zo door.
Als ik later bij de auto’s op de parking kijk zie ik daar geen betalingsbewijs liggen, ook zij hebben dus niet betaald.
We gebruiken eerst de lunch voor we aan de wandeling beginnen.
Zo groot zijn de wandelingen niet het is alleen heuvel op en af en dat maakt het dan wel weer wat zwaarder.
Overal zien we plukken Poppy’s bloeien, ook staan er nog veel jonge plantjes tussen die hopelijk tot bloei komen, als het droog blijft en de zon schijnt zullen ze waarschijnlijk verdrogen.
Vorig jaar hadden we al hier heen gewild, er was die winter geen regen gevallen en was het zaad niet ontkiemt en dan helaas pindakaas geen bloemen.
Door desert USA te volgen op internet, wisten we dat er nu wel bloemen waren maar niet veel.

Na een goed uur houden we het voor gezien en gaan naar Lancaster voor nog wat boodschappen, de komende dagen zullen we geen Walmart of andere supermarkt tegen komen, het is dus zaak om genoeg voorraad bij ons te hebben.
Als dat gedaan is gaan we richting camping, we hebben nog even getwijfeld of we bij de Walmart zouden overnachten of op een private camping.
Gekozen voor de private camping, dan kunnen we voor we de bush ingaan nog fatsoenlijk douchen en haren wassen, het blijft toch behelpen met zo’n kleine douche in de camper.
Het is rond 16.30hr als we de camping gevonden hebben.
Alles wordt aangesloten en de accu’s van o.a. de laptops worden weer opgeladen.
Ik ga aan de slag met de foto’s die ik nog tussen de verslagen moest zetten en wat gisteren niet lukte, omdat het internet erg langzaam was.
Als alles bijwerkt is, maak ik wat te eten om vanavond verder te gaan met het verslag van vandaag.

4 april – Joshua Tree NP

Gisteren voor we naar bed gingen nog even, via skype, naar mijn moeder gebeld zijn ze daar ook weer gerust.
Vannacht was het weer flink afgekoeld, als ik om 6.30hr wakker word schiet ik mijn bed uit om de kachel een zwieper te geven.
Daarna kruip ik er weer gauw terug in tot de temperatuur wat aangenamer is.
We doen onze ochtend dingen en gaan rond 8.30hr van de camping weg,
Ons eerste doel van vandaag is de Desert Hills Premium Outlets in Cabazon.
Voor we daar zijn rijden we door verschillende klein plaatsjes, hier hebben ze nog postkantoren hoe klein de plaats ook is.
We stoppen bij het postkantoor van Litlle Rock en ik doe de eerste kaarten voor het thuisfront op de bus.
Als ik naar binnen wil om de voorraad postzegels aan te vullen, is de deur nog op slot, blijkt dat ze daar pas om 9.30hr open gaan.
Op TomTom kijken we waar de volgende is, dat zou over 4 mijl zijn, ondertussen was het 9.30hr als we Llno inrijden, hier was het postkantoor wel open.
Vanaf hier was het nog een goed uur naar de outlet, we maken  nog een sanitaire stop bij een restarea, deze wordt  schoon gehouden door mensen  met een verstandelijke beperking, ook hier worden ze aan het werk gezet.
De outlet viel erg tegen het was een grote bouwput, en een heleboel winkels waren dicht of zaten ergens anders.
We zijn verschillende winkels in geweest en hebben alleen iets voor de kleinkinderen gekocht.
Ik zag wel een heleboel heel leuke kleertjes voor  new born baby’s, volgende week hoop ik te horen of we een neefje of nichtje erbij krijgen, kan ik alsnog iets kopen als we weer bij Carter’s komen.

Het is 12.15 als we weer wegrijden naar Joshua Tree NP.
De camper lust weer een slok we zoeken een pomp met de laagste prijs.
Rond Cabazon is dat ruim over de 4 dollar, we hebben nog genoeg benzine om een stuk door te rijden.
In Morongo Valley liggen de prijzen in ieder geval lager, we vinden een pomp $3.889 voor een gallon vraagt, is nog niet goedkoop maar wel de goedkoopste in de buurt.
De tank werd helemaal gevuld, er ging een aardige slok in, maar dan kunnen we er weer even tegen, we moeten sowieso een kwart tank hebben als we de generator willen gebruiken.
Terwijl Rob staat te tanken App ik met onze dochter, zo zijn we weer op de hoogte van elkaars wel en wee.
Als we bij de ingang van Joshua Tree komen zien we dat alle campings in het park vol zijn, daar hadden we al rekening mee gehouden en een alternatief bedacht.
Net buiten het park is een stuk BLM grond waar overnacht mag worden, er zijn daar dan wel geen voorzieningen, niet eens een pittoilet, voor ons niet erg we hebben alles bij ons.
Het is 14.00hr als we het park in rijden, de lunch is er weer bij ingeschoten, dat gaan we dan ook eerst doen als we een parkeerplaatsje vinden.
Onderweg had ik al bloeiende cactussen gezien, dus kijken we uit of we er nog meer vinden.
We vinden verschillende groepen bloeiendeclaretcup cactussen, de beavertail stond nog niet in bloei, niet helemaal waar we vonden er een waar er twee bloemen van bloeiden.

   |

Verder zagen we op sommige plekken nog wild flower op andere plekken was het dan alweer uitgebloeid.
Zoals altijd waren er verschillende mensen rotsen aan het beklimmen, het blijft een spectaculair gezicht als men naar boven gaat, zonder touwen.

Omdat we het hele park nog door moesten voor de overnachting en we daar niet in het donker wilden aankomen, zijn we maar heel even gestopt bij het Cholla bos en bij de Ocotillo’s, deze waren ook al ver uitgebloeid.

Kan je toch zien dat de natuur niet voorspelbaar is, vorig jaar waren we hier drie weken later en toen stonden de Ocotillo’s volop in bloei.
Rond 17.00hr vinden we onze plaats om te overnachten, zo te zien staan er nog twee andere campers, veel drukker zal het waarschijnlijk niet worden, in het pikkedonker vind je hier nooit de weg.
Voor de eerste keer deze reis zien we een mooi gekleurde lucht als de zon onder gaat.

Onze hotspot doet het wel maar is erg langzaam daar door werkt het internet niet of nauwelijks.

 5 april – Anza Borrego SP

Als we vanmorgen wakker worden merken dat het toch nog flink afgekoeld was vannacht.
Ik doe toch nog maar even de kachel aan, al doet de zon ook zijn best om alles op te warmen.
Buiten zien we dat er toch nog verschillende auto en tentjes bij gekomen zijn, gisteravond.
Als we wegrijden is het nog steeds fris en zie je de mensen bij hun tent helemaal in elkaar gedoken zitten van de kou.
Ik ben echt geen tent mens en moet er ook niet aan denken om met deze nachttemperaturen in een tent te moeten slapen.
Het is sowieso wel heel erg primitief, er is hier geen water of toilet.
Op de planning stond Ladder Canyon, nu hadden we daar al sterk onze twijfels over of we hier wel met een camper konden komen.
Het zou mogelijk moeten zijn, maar niet na een lange tijd droogte, het is helemaal niet meer mogelijk, je kan er alleen in met een 4 wheel drive.

Als we bij Mecca de berg over komen rijden ineens midden tussen de druiven en citrusvruchten, ook worden er pepers en maïs verbouwd, alles is groen hier, terwijl we daarvoor midden in de woestijn zaten.
Als we op de highway zitten zien we links van ons de Salton Sea, we doen een poging om bij het water te komen, maar zoals vrijwel overal is dat vrijwel onmogelijk of je moet betalen.
We willen alleen een paar foto’s maken en weer verder en gaan dan geen day use fee betalen.

Als we afslaan naar Borrego Springs rijden we weer in de woestijn, met badlands achtige heuvels.
We zien regelmatig groepen campers staan deze hebben bijna allemaal motoren, jeeps of quats bij zich  en daar scheuren ze mee over en door de heuvels.

We hebben besloten om vannacht weer op een private camping te staan, de camping in het park is flink aan de prijs en zal waarschijnlijk ook wel vol zijn.
Rond 10.45hr zijn we al op Palm Canyon Resort en RV Park, een resort is ook meestal aan de prijs maar voor een paar dollar meer, dan in het park, hebben we douches, zwembad en wifi.
Reserveren was geen probleem, we konden alleen nog niet op de site dat kon vanaf 13.00hr.
Dat was geen probleem we wilden toch eerst Anza Borrego Desert Stae Park in.
We rijden naar het visitorcenter en lopen daar de Nature trail, we zien verschillende cactussen in bloei of met knop, veel wild flower staat er niet meer in bloei, dat wisten we al van de desert USA site.

We laten ons nog voorlichten over wat we kunnen doen vandaag, alleen besluiten we om te niks meer te doen en naar de camping te gaan en  eventueel naar het zwembad.
We gaan nog even naar de Mall geweest en hebben rubber doppen voor de hikesticks gekocht.
Volgende week hebben we een excursie en dan zal de hikestick alleen gebruikt mogen worden met een beschermdop.

We rijden naar de camping voor de lunch en relaxen verder de hele middag in en om de camper.