Week 2. 27 maart – 2 april

Week 2

27 maart
New Orleans

Gisteravond voor we gingen slapen kreeg ik een app van mijn zus die vroeg naar het internet, toen was ik het al mijn moeder zat met smart op een telefoontje te wachten.
Het internet is goed en stabiel, dus belooft dat ik maandag zou bellen, vanmorgen meteen maar gedaan, zijn ze thuis ook weer gerustgesteld.
We hadden vanmorgen niet zo’n haast, we hadden afgesproken dat we de shuttle (auto) van 10.00hr zouden nemen om ons naar Frensch Quater zou brengen, op deze camping is dit tegen betaling mogelijk, kost 5 dollar pp voor de heen en 5 dollar pp voor de terugrit en je word dicht bij het Frensch Quater afgezet.
Er is ook een mogelijkheid om met het openbaar vervoer te gaan, bus stopt voor de camping, alleen is het een stuk verder lopen voor je bij het Frensch Quater bent.
Wanneer ik in de auto stap wordt ik in het Nederlands goedemorgen gewenst, nu wisten we dat er mensen waren die een deel van de route die wij doen ook doen en dat we verschillende keren op dezelfde plaatsen zijn.
Zij volgen al jaren onze reisverslagen, maar verder kenden we elkaar niet we contact gehad via een bericht in het gastenboek op robenannie.nl, zaterdag hebben we elkaar gemist in Natchez bij de pow wow.
We lopen gezamenlijk naar het Frensch Quater en gaan dan ieder onze eigen weg, nadat we eerst het telefoonnummer van de camping gevraagd hadden, op een of andere manier hadden we dit niet meegenomen en er moest gebeld worden als je opgehaald wilde worden.
We beginnen met de Frensch Market, veel kleding, t-shirts, maskers e.d., we kopen dan ook niks.

We zien mooie beschilderde skulls, de kleinste kostte al 12 dollar.
Als we market uit komen zien we een Christmas shop, die kunnen we niet voorbij lopen, we kopen niks, kunnen thuis 3 bomen optuigen met wat we hebben.Dan steken we het spoor over naar de Mississippi River, we lopen een stukje over de boulevard, hier Moonwalk genoemd.
Zien de Natchez raderboot liggen hiermee kan je mee over de Mississippi varen, we hadden daar geen behoefte aan volgens anderen is het een toeristtrap je vaart wat rond in de haven ener wordt keiharde muziek gespeeld.

We lopen door tot aan het Woldenberg Riverfront park, genieten daar nog even op een bankje al luistert naar een trompettist met een heel beperkt repertoire, Sesamstraat en altijd is kort jakje ziek kwam dikwijls terug.
Terwijl we op de Moonwalk liepen zagen we een mooi gebouw en dat wilden we nader bekijken, weer terug over het spoor en bij de brewery naar boven om even later weer naar beneden te moeten en vervolgens weer naar boven daar kregen we een goed zicht op Jackson Square en de daar achter gelegen St Louis Cathedral.
Voor het Jackson Square stonden paarden met koetsen waarmee je je kon laten rond rijden.

Beneden ons wordt net een orkestje neer gezet wat klokslag 12.00hr begint te spelen.
Wij gaan het park door en lopen Royalstreet in, op de hoek werd ook muziek gemaakt, we zagen hier wel wat versieringen aan het balkon, Mardi Grass is al even geleden en de meeste versiering is dan ook weg.

We lopen door naar Bourbonstreet, daar was het erg stil, hier moet je eigenlijk voor de avond zijn dan zijn alle cafè’s open en wordt er live muziek gespeeld.
We gaan dan ook weer terug naar Royal street daar was meer bedrijvigheid, omdat we van al dat geslenter moe zijn gaan we naar Jackson Square en zitten een poosje op een bankje mensen te kijken.
Op Chartersstreet staan de lokale kunstenaars met hun waar, we lopen er langs maar echt bijzondere dingen zaten er niet tussen.
Zachtjes aan krijgen we honger en zoeken iets te eten, dat wordt The Origenal Frensch Market Restaurant en Bar op Decatur, we bestellen allebei een Appetizer, wetend dat die meestal groot genoeg zijn, er werd ons nadrukkelijk gevraagd of we geen hoofdgerecht wilden, nee dat willen we niet en inderdaad het gerecht was groot genoeg.
Terwijl we zaten te eten kwamen er mensen binnen kregen een tafel toegewezen en een menukaart, iedereen bestelt ijswater en heeft nog even tijd nodig om het menu te bestuderen en dan gaat iedereen, op 1 na, naar het toilet en ineens is iedereen weg.
Heel vreemde gewaarwording, aan de reacties van het personeel te zien komt dit vaker voor.
Het loopt tegen 14.00hr en we zijn er eigenlijk wel klaar mee en we bellen de camping en vragen of ze ons op kunnen halen,16.00hr was de vroegste tijd.
We lopen nog een rondje en zien, op de kaart, net na Frensch Quaters nog een parkje waar we misschien nog een poosje kunnen zitten, we lopen naar Washington Square park en zien dat het bevolkt is met allemaal zwervers, ik kreeg er een beetje onveilig gevoel van en we besluiten daarom terug naar Frensch Quater te gaan.
Onderweg komen we nog verschillende mooi versierde balkons tegen, helemaal in het teken van Pasen.

Nog even een pitsstop bij een restroom waar ik alleen al van de wietlucht stoned uit kom en dan besluiten we nog een stukje Frensch Market mee te nemen en dan zachtjes aan naar het afgesproken punt te gaan waar we opgehaald zullen worden.
Mijn fitbit geeft aan dat ik vandaag ruim 11.000 stappen heb gezet, in ieder geval meer dan de afgelopen dagen.
Netjes op tijd worden we samen met een ander echtpaar opgepikt en naar de camping gebracht, waar de voetjes omhoog gingen voor hun brood nodige rust.
Voor het eten kwam dochterlief nog even online en hebben we nog een poosje gechat, zijn we ook weer bij gepraat.
Na het eten maken we de verslagen en nemen een lange douche de komende nachten zal het weer behelpen worden in de camper.

28 maart
New Orleans – Breaux Bridge Swamp

Vanmorgen op de normale tijd opgestaan, na het ontbijt en de karweitjes richting de Walmart om de voorraden weer aan te vullen. Maar eerst gaan we tanken hier bij de camping zijn twee pompen en die vragen beide $ 1.94 per gallon, op een na de laagste prijs die we tot nu toe gezien hebben.
We zijn al week onderweg hebben de eerste kaarten voor het thuisfront al gekocht maar zoals gewoonlijk hebben we nog steeds geen postzegels, gisteren zagen we twee postkantoren, vandaag zouden we er langs een rijden.
Zover gaat het goed op de heen weg naar de Walmart zien we een postkantoor, laat de garmin ons nu net een andere terug route geven.
We geven dan maar een postkantoor zoeken op route in, in Paradis vinden we dan eindelijk een postoffice en kopen meteen maar 2 vellen van 10 zegels, ook hier worden ze ieder jaar duurder.
Ik schrijf en adresseer meteen de kaarten en gooi ze op de bus, ook weer gebeurd.
Ons doel is Breaux Bridge voor een swamp tour bij Champagne’s Cajun Swamp Tour, we willen graag de tour van 17.00hr voor het mooie licht.

Voor we hier zijn hebben we nog wat mijlen weg te werken, een deel gaat over de interstate, het laatste stuk is een Scenic Byway de Bayou Teche Byway, regelmatig zien we een stukje swap.
Het is tegen 13.30hr als we de Rookerey in draaien, hieraan ligt het bedrijf voor de Swamptour, we hadden nog niet geluncht en doen dat meteen aan het begin van de weg.
Hier is ook een boardwalk over een stuk swamp, na het eten lopen we die en hopen op krokodillen.
We zien wel schildpadden, vogels en planten alleen geen krokodil, die zien we pas als we over de weg terug lopen, een kleinte van een centimeter of 40 ligt op een stuk hout.

Dan rijden we door naar Champagne’s Cajun Swam Tour, heel dit stuk weg is een dirt road maar heel goed te rijden, we doen het op het gemak hopend op jawel krokodillen.
Als we bij de Swamp tour aan komen staat er een camper van El-Monte en daar rijden mensen in die vorige week gelijk met ons een camper op hebben gehaald.
We wisselen ervaringen uit, over het water en de kranen die open stonden en stopcontacten die het niet doen, hopelijk doen ze het nu wel na mijn tip.
Helaas gaat er om 17.00hr geen tour meer en is de laatste op 15.00hr, we reserveren die en bij het betalen konden we kiezen of $45 met creditkaart of $40 cash, nou dan ga ik wel even om mijn portemonnee.
Om 15.00hr kunnen we op de boot en gaan we Lake Martin op, er werd ons het een en ander verteld over de planten en bomen, onder andere dat er hier geen muggen zijn dit komt doordat de cypressen een of andere stof afgeven.
Ondertussen speuren we het water af voor een krokodil, we zien er in de twee uur dat we op het water zijn verschillende, zowel grote als heel kleintjes, van de meeste zijn alleen de ogen en soms een stukje van de rug te zien.

We hadden het geluk dat er verschillende lagen te zonnen, al gingen er ook een paar gauw het water in toen wij er aan kwamen.
Ook de schildpadden zijn niet zo fotografeerachtig, misschien moeten we die de volgende keer tip geven, zodat ze wel op de boomstammen blijven liggen.

We werden ook nog een paar keer op een Ospreynest gewezen en zagen we een Osprey op een tak zitten.
Aan vogels zagen we verschillende Heron’s, Great Samll Blue Heron White Heron, Anhinga en nog het een en ander aan klein spul.
Toen we de tour boekten vroegen we of ze een camping in de buurt wisten, eigenlijk hoopten we dat ze zouden voorstellen om op de parking te overnachten, bij terugkomst kregen we te horen dat we op een stukje landtong mochten staan onder de bomen.
We staan dan ook op een schitterend plekje aan drie kanten omgeven door water, we gaan dan ook een poos heerlijk zitten genieten van de omgeving en de vogels om ons heen.

Zo zien we een White Heron ( witte reiger) een vis vangen en meenemen om te verorberen.

We genieten nog van een mooie zonsondergang voor we naar binnen gaan om te eten, na het eten zien we nog een mooie lucht en is het ineens donker.

We drinken koffie en maken de verslagen, verder genieten we van het krekelconcert wat er buiten gegeven wordt, met af en toe een toon van een eend of kikker er door heen.
Ook hoorden we uilen, er zaten er meerdere want het geluid kwam van verschillende kanten.
Elly je naam wordt nog al eens genoemd iedereen die we spreken heeft jou verslag wel gelezen.

29 maart
Breaux Bridge Swamp – Freeport

Heerlijk geslapen op dit mooie plekje, als ik om 7.00hr het rolgordijn optrek staat er een reiger te vissen naast de camper, helaas niet voor lang het was toch iets te dichtbij.
Doordat het nog windstil is geeft het water een mooie reflectie weer, zie je een Heron ook op de kop.

Toch is het pas 8.00hr als we weg rijden, we willen naar Holly Beach om daar de dag op of aan het strand door te brengen.
We rijden op het gemak de dirtroad af speurend naar krokodillen, jammer maar helaas ook moeder krok lag niet op de boomstam dicht aan de weg, volgens de gids ligt zij daar vrijwel altijd.
We gaan vandaag maar eens tanken voor $1.86 per gallon vonden we een mooie prijs.
Garmin brengt ons eerst de polder in, waarom is nog een beetje een raadsel we hadden al veel eerder af kunnen slaan nu liet hij ons een stuk terug rijden.
We rijden over de The Creole Nature Trail , we zien een watertje, moerasland en weilanden, we kijken uit naar krokodillen, ik spot er een aan de rechterkant, helaas konden we niet stoppen door al het verkeer wat achter ons reed.
Een heel stuk verder spot Rob er een aan de linker kant er zit niks achter ons en gaan we in de achteruit en stoppen in de berm voor een foto.

We gaan verschillende kanalen en riviertjes over, nu staan we bij ons thuis regelmatig voor de brug wat al een ergernis is, maar hier sta je gewoon een half uur te wachten.
Waarschijnlijk kwam het ook doordat ze aan de brug aan het werk waren, want de weg versmalde naar een rijbaan.
De meeste bruggen zijn hier zo hoog dat er redelijk hoge schepen onderdoor kunnen.

Bij Cameron nemen we de ferry en steken het Calcasieu Ship Kanaal over naar Holly Beach.
Het is al ruim na de middag dat we bij Holly Beach aan komen, het was de bedoeling dat we op het strand zouden verblijven met camper en ook daar zouden slapen.
Nu was het op het strand komen vrijwel niet mogelijk, het water stond erg hoog en er was veel los zand.

We hadden eventueel wel op het pad naar het strand kunnen blijven staan dat was breed genoeg om nog andere voertuigen voorbij te laten gaan.
Maar om nu heel de middag binnen te zitten en naar de golven te kijken, het was ook nog eens niet echt helder weer, dus Dolfijnen spotten ging ook al niet.
Dit deed ons besluiten om verderop te kijken wat de mogelijkheden waren.
Als we bij Port Arthur de brug over zijn nemen we de daarnaast gelegen weg om te kijken of we daar ergens kunnen overnachten, we vonden wel een plek maar dat zag er best vies en rommelig uit en dus rijden we door.
Helaas was dat niet veel, het ging steeds harder waaien en regenen op het strand komen bleef onmogelijk, we nemen dan ook de gratis ferry naar Galveston om daar op het State Park te overnachten, bij de Walmart is geen optie dat is daar niet toegestaan.
We rijden Galveston door en zien de buizen van het zand opspuiten nog op het strand liggen,na de vorige hurricane was er vrijwel geen beach over gebleven en net wat ze bij ons doen spuiten ze er hier ook zand op wat uit zee gehaald wordt.

Als we bij het State Park aankomen is de office net gesloten, even later komt er nog iemand naar buiten en vraagt of we een reservering hebben, nee daar doen we niet aan als het niet noodzakelijk is, helaas alles is vol.
Nu wordt het toch zachtjes aan tijd dat we een overnachtingsplek vinden, nogmaals proberen we het strand maar het zand was veel te los, dat is vragen om moeilijkheden.
Ik heb een app op mijn telefoon en die geeft aan waar je gratis kunt overnachting, in Freeport zou dat ergens moeten we geven het adres in in de garmin, we worden midden op een weg neer gezet, dus dat gaat het hem ook niet worden.
We gaan de brug weer over terug naar Surfside, want daar hebben we campings gezien.

Ook deze is vol maar een stukje verder is er nog een camping en daar is nog 1 plek vrij, nr 13 of dit en bezwaar is, nou nee zo bijgelovig zijn we niet.
We lopen nu een dag voor dus moeten we nog iets gaan bedenken voor een dag anders komen we te vroeg in San Antonio, hier willen we niet in het weekend zijn.

30 maart
Freeport – San Isabel


We doen het wat langzamer aan vanmorgen, al we hebben een redelijk lange reisdag voor de boeg.
Het is rond 8.30hr als we van de camping wegrijden, de zon schijnt al is het eigenlijk best fris.
Er moet eerst getankt worden we gaan Freeport weer in en gooien de tank vol, later op het bonnetje zien we dat dit het adres was wat we gisteren zochten om te overnachten, garmin had ons toch goed afgezet.
We hebben alleen niet kunnen ontdekken waar we dan hadden kunnen staan.
Terwijl Rob buiten aan het tanken is gaat zijn telefoon, nou ik kan je vertellen je krijgt een hartverzakking en verwacht meteen het ergste, gelukkig was het een onbekend nummer en is de telefoon ook niet meer gegaan vandaag.
We cruisen over de polderwegen, die ze hier farmroads noemen en nee dat is geen verzinsel, het stond echt op de borden.
De omgeving is bouwland, veeteelt, wat swamp gebied waar fuiken voor crawfisch in hangen af en toe een watertje of rivier.

De lucht betrok en even vreesden we dat we nog regen zouden krijgen, maar die bleef uit wel heb ik me bij de eerste pitsstop omgekleed wat ik aan had was toch iets te fris.
Bij Port Lavaca gaan we even naar de Walmart voor sap en iets lekkers voor bij de koffie, we kijken nog naar kleding mijn korte broeken verzuip ik in.
Jammer dat ze dezelfde niet kleiner hebben dan maat16, ze zaten altijd zo lekker.
We komen er niet onderuit op een gegeven moment houd de farmroad, voor ons, op en moeten we de freeway op.
Die ze beter de raceway kunnen noemen op een tweebaansweg mag er 75mph gereden worden, wij doen hier niet aan mee dan moeten we veel te vaak gaan tanken.
Het was zachtjes aan wel al lunchtijd geweest en we gaan op zoek naar een plekje waar dit mogelijk is, helaas rijden we een State Park met picknick mogelijkheid voorbij.
Tot dan toe geen restarea gezien aan deze weg, we gaan dan ook maar even op een braakliggend stuk staan de restarea kwam nog een heel stuk verder.
In Raymondville gaat de camper voor de tweede keer vandaag aan het infuus en zijn we meteen weer 90 dollar armer.
Bij Harlingen komen we in een langzaam rijdende file terecht, er loopt een weg parallel met de freeway, wij en nog wat anderen gaan de weg af en nemen de parallelweg en die brengt ons ook naar de afslag naar Port Isabel.
We besluiten om bij de Walmart te overnachten, we willen daar niet te vroeg staan en gaan nog even naar Padre Island.

Om bij het strand te komen moet men of naar het State Park gaan of naar de overgangen achter de bebouwing daar is het mogelijk om voor 10 dollar te parkeren.
Wij gaan even op een private parkeermogelijkheid staan, we lezen het bord wel dat het alleen voor bewoners en als je dat niet was dat je voertuig weggesleept zou worden.
We wilden alleen even een foto maken en dan weer weg, we gaan nog even de zee in met onze voeten en nog geen 15 minuten later zijn we weer terug bij de camper

Of het nu voor ons was zullen we nooit weten, maar net als we weg rijden komt er een sleepwagen aan en die keert om op het moment dat wij de weg op draaiden.

We vervolgen de weg langs de kust en gaan nogmaals naar het strand nu parkeren we buiten het plaatsje en op een openbare parking.
Lopen alleen even naar het strand voor wat foto’s, onze broeken zijn nog nat van het pootjebaden bij de vorige opgang.

Dan rijden we helemaal tot het eind van de kustweg, hier zagen we we auto’s op het strand bij de baai rijden en ook enkele campers staan, we zoeken naar een mogelijkheid om ook daarheen te gaan, maar konden alleen maar een redelijk begaanbare weg vinden en daar zat een hek voor en een bord private property, dit gaan we dus niet doen.
Even later zien we een auto die zich bij een andere doorgang helemaal in het zand gegraven had, dom om met een gewone luxe auto de duinen in te gaan.
We rijden de weg helemaal tot het eind en moeten tussen de duinen keren, want de weg is voor de helft onder gewaaid met zand en heeft al mooie duinen gevormd.

Tegen 19.00hr zijn we terug bij de Walmart waar op dat moment alleen twee vrachtwagens staan.
We zetten de camper aan de zijkant van het parkeerterrein en hier zijn gelukkig geen motoren van koelinstallaties te horen.
We eten, drinken koffie en maken de verslagen.

31 maart
South Padre Island


Ondanks de verlichting op de parking toch goed geslapen, al was ik voor de wekker af ging al uit bed.
Voor vandaag hebben we een relaxdag ingepland en die gaan we doorbrengen op South Padre Island.
Het is nog maar 8.15hr als we de parking verlaten en over de Queen Isabella Causeway, die over de Laguna Madre ligt, naar het eiland rijden.
We gaan naar het Andy Bowie County Park, kosten 10 dollar voor een hele dag, hier kunnen we de camper op een legale manier parkeren en hoeven we niet bang te zijn dat die weggesleept wordt.
De temperatuur nog aangenaam en we besluiten om eerst een strand wandeling te maken.
Er is nog steeds en zwemverbod, want de rode vlag hangt op, nu waren we toch niet van plan om te gaan zwemmen al voelt het water heerlijk aan, alleen onze voeten is genoeg.
De steltlopertje in de branding lopen weer de golven achterna en weer gauw terug het strand op als er een nieuwe golf aan komt, ondertussen insecten etend die met de golven meekomen.

Ik zie beweging in het zand en wil dat graag eens nader bekijken, het blijken krabbetjes te zijn die in het zand een holletje hebben gegraven, zodra er gevaar dreigt kruipen ze weg en met z’n tweeën in een holletje dat kan blijkbaar niet, dan was het gegarandeerd ruzie, volgens Rob is het anders hij denkt dat er een in de weg loopt terwijl de andere het huishouden wilt doen en dus buiten gezet wordt.

Wikipedia leert dat het Sand of Ghost-crabs zijn, zij leven in de duinen en in zandstranden, waarin zij hun hollen graven soms wel 3-4ft, diep.
Zij hebben zwarte ogen die 360 graden tegelijk zien, ze kunnen alleen niet naar boven kijken.
Je ziet ze vaak ’s nachts dan voeden ze zich met andere krabben, mosselen, hagedissen en afval, vandaar de naam Ghostcrab.

We vinden nog een drietal kleine Portugees Oorlogsschip een gemene kwal die vreselijk kan stralen, eigenlijk is het geen kwal maar een complexe kolonie van honderden poliepen, in ieder geval wil je niet in aanraking komen met dat ding en al een reden om niet te gaan zwemmen.

Op een bamboe stok hebben schelpen zich vast gezet, ook op een slipper die we zagen liggen.

Na de wandeling is het relaxen geblazen, we doen lekker de hele dag niks dan wat lezen een klein dutje, nog een stukje wandelen.

Even na 16.00hr verlaten we het eiland en rijden alvast een stukje van de route die voor morgen staat gepland, doordat we een dag voorlopen hebben we de route van zondag in tweeën gesplitst omdat deze route erg lang was.
We rijden alvast naar Brownsville en willen weer bij de Walmart overnachten, maar eerst moeten er boodschappen gedaan worden.
Gramin krijgt de opdracht om ons naar de Walmart te brengen, alleen deze Walmart is nog niet open, we moeten dan ook naar de volgende, 6 mijl verderop.
We hebben alleen even de tank volgegooid met een prijs van $ 2.01per gallon, gisteren was dit ook de prijs in Port Isabel, vanmorgen was die ineens $ 2.08 per gallon, volgens Rob was de prijs in de loop van de avond al veranderd.
We doen onze boodschappen en kopen nog wat kleding, toch mooi een maatje 16 of gewoon xl of l, als we aan de kassa staan zien we dat ze hier niet aan plastic zakken doen, die moet je zelf meebrengen, goed initiatief zouden meer winkels moeten doen.
Hier mag niet overnacht worden, wel bij Sam’s die er naast zit, toch besluiten we naar de Walmart in aanbouw te gaan, want daar is het veel rustiger, wat het verkeer betreft.
Het was vanavond Liver Fest (gebakken lever), het in de vakantie terugkerende lever eetfestijn, het was weer heerlijk.

1 april
Laredo

Vannacht toch minder goed geslapen, het was erg licht en misschien was het middagdutje ook net even te veel.
Ik sta dan ook meteen op als de wekker gaat, we hebben geen stroom en kook wat water voor mijn bakkie thee.
Als een half uurtje later ook de baas boven water is gaat de generator aan om koffie te zetten en waffels te toasten.
Het is 8.15hr als we op pad gaan, eenmaal de stad uit rijden we weer over farm roads, voornamelijk landbouwgrond, we zien mais, uien en suikerriet, soms een verdwaalde koe.
Af en toe werpen we een blik op de Mexicaanse grens, hier staan al hekken, maar die staan er al langer, er zijn wel bruggen die over de Rio Grande naar Mexixo gaan, wel met grensbewaking.
Onderweg zien we een variant op een hond die zijn kop uit het autoraampje steekt om zo de wind te vangen, nu deden paarden het met het hoofd uit een trailer.We komen door plaatsen als, Hildalgo, Abram, Rio Grande City, Roma, Zapata om uit eindelijk in Laredo uit te komen.
Heel duidelijk zijn de Mexicaanse invloeden te zien, de winkels hebben Mexicaanse namen en ook het uiterlijk doet Mexicaans aan.
Voor Laredo hadden we twee camping op staan, op beide adressen geen camping meer te bespeuren, wat nu weer een Walmart?
Eigenlijk zagen we dat niet zitten het was al ruim door de 30 graden en dan in de volle zon zonder airco, nou nee, plus een Walmart is leuk als je er alleen hoeft te slapen en laat aankomt en niet om 14.00hr, zoals wij.
Ik raadpleeg mijn app, sowieso om te zien of er bij deze Walmart wel overnacht mag worden, nee bij deze Walmart niet.
De app RV Parky, deze geeft tevens meerdere mogelijkheden aan, ook een State Park waar we net langs zijn gereden en daar kan wel overnacht worden.
De tank wordt nog even vol gegooid bij de Walmarts Murphy USA en we gaan op zoek naar het Lake Casa Blanca International State Park.
De naam zegt het al het park ligt aan een meer, hier kan men vissen en bootje varen, wel is het vissen aan regels gebonden.
We krijgen een lijstje mee waarop staat hoeveel vis en wat voor grote meegenomen mag worden alles wat kleiner en teveel is moet terug gezet worden.

Op dit moment is er veel dag recreatie in het park op de camping is nog plaats zat, we krijgen een mooie plaats aan het meer.
Volgens degene die ons hielp hadden ze nog nooit iemand uit Nederland op de camping gehad., dus hebben wij de primeur.
Eenmaal op onze plek werd er gedumpt en vers water ingenomen en niet te vergeten meteen de airco aangedaan, volgens mijn telefoon was het vandaag 35 graden.
We hebben dan ook verder niks meer gedaan, dan onder de ramada gezeten, terwijl we daar zaten komt er een Roadrunner langs, maar zoals de naam al zegt het rent en voor een foto blijft het niet staan.

Tegen de avond komt er meer wind en begint het wat af te koelen, we doen de airco uit en doen alle ramen open, zodat het door kan waaien, of het voldoende afkoelt zien we wel tegen de tijd dat we gaan slapen dan kan de airco altijd nog even aan.

 2 april
Port Isabel > San Antonio

Ondanks de hitte redelijk geslapen als ik om 7.00hr op sta heb ik al een app van mijn zus, we appen wat heen en weer en om 7.30hr komt ook Rob uit bed.
De zon komt net boven de bomen uit gepiept als we buiten komen, in het gras ligt een zwart hoopje wat er gisteren niet lag, het bleek een kat te zijn.

We ontbijten met geroosterd brood, sapje, koffie en natuurlijk aardbeien, dit is echt zo’n vakantie ritueel, thuis ga ik echt geen aardbeien eten ’s morgens dan is het een schaal brinta of havermout.
Als de boel weer is opgeruimd is het 8.30hr, we verlaten de camping om naar San Antonio te gaan.
Vandaag rijden we niet over farm roads maar door de olievelden, de meeste ja-knikkers zijn aan het zicht onttrokken door de struiken, af en toe zien we er een paar en regelmatig een vlam die boven de bomen uit steekt, die het mee naar bovengepompte gas verbrand.

Ook vandaag weer veel road kill langs de weg, opossum, gordeldier, deer zelfs een javalina, als levende gave hebben we een deer, roadrunner en een stel konijnen die achter elkaar aan zaten gezien.
Halverwege zien we een bord dat we een controlepost van de borderpatrol naderen, we moeten dan ook stoppen en onze paspoorten laten zien, het viel mee dat dit de eerste keer was gisteren hadden we ook al heel de dag langs de Mexicaanse grens gereden.
Onderweg kregen we nog wat regen, al mag het niet echt een naam hebben, de weg werd nat.
We slaan af bij Pleasanton waar we een schitterend gerechtsgebouw zien staan, we stoppen voor een foto en steken de weg over anders staat er een groot bord met de tekst Don’t Enter in beeld.

In Pleasanton zien we grote plassen op de weg, hier heeft het ietsje meer geregend, we horen mensen praten dat ze niet naar de kerk zijn geweest in verband met het noodweer.
Voor we verder rijden geven we garmin zoek een Walmart in en die blijkt al op anderhalve mijl te zitten.
We doen nog een paar boodschappen onder andere water, want dat gaat er goed doorheen met deze temperaturen.
Ik zie nog een mooie rok helaas niet in mijn maat, mijn ouders zijn volgende maand 65 jaar getrouwd en daar hoort natuurlijk nieuwe kleding bij, hopelijk vinden we die rok nog in een andere Walmart.
Als we verder op route gaan is het een rechte streep naar de camping in San Antonio, hier hebben we 9 jaar geleden ook gestaan, samen met Marjan en Jan, om vanaf daar met de bus naar San Antonio te gaan, dit willen we morgen weer doen.
Tijdens het inchecken vragen mensen achter ons of we ook last van het noodweer hebben gehad, het moet nog al tekeer zijn gegaan, met zelf onweer erbij, wij hadden dus alleen wat regen gehad.
Het is net 13.00hr als we de camper op zijn plaats zetten, we lunchen eerst en ik maak mijn Skype account in orde, zodat ik mijn ouders kan bellen, ik klets 10 minuten met mijn moeder en ben weer helemaal bij.
We verzamelen alle was en gaan naar de laundry, het is druk met wassen, maar er zijn nog 2 machines vrij en die vullen we dan ook meteen, na een klein half uur gaat alles in de droger en dan weer drie kwartier later kan alles schoon en droog in de kast en hebben we ook weer een schoon bed.
Verder relaxen we lekker bij de camper, het is niet zo warm en benauwd als gisteren.
We eten vanavond weer gegrilde kip, friet en appelmoes, als toetje hebben we Griekse yoghurt met geroosterde marshmallow smaak, Danone heeft heerlijk smaken die met cocos of tiramisu is ook zo lekker en dat allemaal voor 80 calorieën een heel potje.
Ga ze maar eens aanschrijven dat we die in Nederland ook willen.

 

button2 button3