Week 4

25 juni
Denali – Nenana – Fairbanks

 

We slapen vanmorgen een uurtje langer, de generator mag pas om 8.00hr aan en het ontbijt bestond vandaag uit wafels en die moeten in de toaster.
Het is 8.50hr als we de camping afdraaien, we moeten naar links maar aan de rechter kant staan allemaal auto’s en er lopenmensen in de berm, nieuwsgierig dat we zijn gaan we ook naar recht en ik spring de camper uit en loop met de meute mee.
Er blijkt een Moose met kalf in de Riley Creek te lopen, ik zie wel dat moeders de creek oversteekt maar het kalf gaat terug.
Later hoorden we dat het kalf mee werd gesleurd door de stroming, gelukkig kon het een dammetje op lopen, anders was het verkeerd afgelopen.
Moeders staat een poosje aan de overkant te kijken, maar haar kalf komt niet dus ze stapt de creek weer in om naar haar kind te gaan, nu zagen we pas hoe diep het water was, het water kwam tot aan haar buik het kalf zou gewoon verdronken zijn als het niet was terug gegaan.
Door heel Alaska zijn ze met roadwork bezig ook nu moeten we weer wachten op een pilotcar dit kwam goed uit kon ik naar het toilet.
Even later stoppen we voor een P&P pauze, plassen en een peuk, ik verruil mijn lange broek voor een kortere het is heerlijk weer en de zon schijnt volop.
Zolang we de Alaska Range kunnen zien, kijken we regelmatig achter om en hopen Denali in volle glorie te zien liggen, volgens de buschauffeur die we van de week hadden is er maar 30% van alle mensen die Denali NP bezoekt die hem ook daadwerkelijk ziet.
Wij hebben in ieder geval de top gezien, voor het hele plaatje moet je daar in de winter zijn als de lucht droog is en er geen wolken zijn.
Nenana ligt ongeveer 55 mijl ten zuiden van Fairbanks aan de George Parks Highway en is een voormalig spoorwegkamp, president Warren G. Harding heeft in 1923 de laatste gouden piek in de Alaska Railroad geslagen en daar mee was deze klaar.
Iedere winter wordt de Nenana Ice Classic gehouden, elke winter staat er een houten statief op de bevroren Tanana-rivier, die vlak langs de stad loopt, en deelnemers betalen $ 2 om hun beste schatting vast te leggen wanneer het ijs in het voorjaar zal breken, de pot is meestal meer dan $ 300.000.
Het statief wordt door middel van een touw aan een klok vast gemaakt, die op de kade staat, het moment dat de klok luidt is de winnende tijd.
In 1925 startte hier de 1ste Iditarod Sled Dog Race, via oude roadhouses werd een winter trail route naar Nome gereden.
Er heerste daar een difterie epidemie in Nome en er was dringend behoefte aan een serum hier tegen, dit werd via het spoor naar Nenana verstuurd en op 27 januari in het koudste gedeelte van de winter, met een team van 20 hondentrainers en meer dan 100 sledehonden het serum van plaats naar plaats gebracht.
Op 2 februari kwam het serum in quilts verpakt maar wel bevroren in Nome aan, ondanks dat het bevroren was werkte het wel.
We gaan naar het visitorcenter, daar is het erg druk er is een bus Duitsers binnen gerold en die krijgen uitleg in het Duits, van de week Duitsers ontmoet en die verstonden niet eens Engels er was 1 persoon die alles moest vertalen.
Als we bij de kade staan komt er een hele file campers en fifth wheels de bocht om, er leek geen einde aan te komen of dit nu een of andere club was, we weten het niet, als we het plaatsje uitrijden staat er een flink gedeelte bij het visitorcenter ook bij het even verderop gelegen tankstation staan er heel wat.
We rijden door naar Fairbanks en moeten nodig boodschappen doen, als het even kan voor de resterende dagen van onze vakantie, dit zal de laatst Walmart zijn die we aan doen.
Voor we bij de Walmart zijn komen we in een roadwork terecht met een weg afsluiting, dan wordt het altijd zoeken naar de juiste route, de miep van garmin maakte er ook niks van.
Uiteindelijk gevonden, zo moeilijk was het ook weer niet, we laden de kar vol al hadden ze niet alles, grote flessen water hadden ze niet en dat was niet de eerste keer dat we dat tegen kwamen, we nemen dan maar kleine flesjes mee.
Ook andere boodschappen hadden ze niet, we hopen die woensdag nog te kunnen doen.
Het loopt al tegen 14.30hr als we buiten komen en we hebben nog niet geluncht, dat doen we dan wel op de camping die is maar 2 mijl verderop.
Ik probeer mijn verslag bij te werken wat maar deels lukt, het internet is heel erg traag.
Rob maakte de beroemde garlic shrimps weer, die hadden we nog niet gehad tot u toe.
Op deze camping hebben ze alleen elektriciteit, veel huishoudens hebben geen stromend water zij moeten hiervoor vaak een well slaan of boren, omdat er veel ijzer en arsenicum in de grond zit kan dit niet.
Bij de meeste huizen ligt er een grote tank waar1.000 tot 1.500 gallons in kan, dit kan aan huis geleverd worden maar goedkoper zelf op halen, er rijden dan ook veel pick-uptrucks rond met een groot water vat achterop.

26 juni
Fairbanks – Chena Hot Springs Fairbanks North Pole

 Gisteravond toch maar in de camper gedoucht ondanks dat we op een private camping stonden, bij de dames waren de douches verschrikkelijk vies, hele plukken haar plakten aan de douchegordijnen en lagen er op de putjes, de vloer was nat tot aan de toiletten die er tegenover stonden.
Nu heb ik regelmatig in erg verouderde ruimte gedoucht maar hier bedankte ik toch voor, bij de heren was het blijkbaar veel netter.
Het is 7.45hr als ik opsta, terwijl het water voor de koffie kookt zie ik dat er redelijk vast internet is gauw load ik nog een stel foto’s op, totdat er meer mensen wakker zijn en het weer klote is.
Het is 9.15 hr als we van de camping wegrijden, richting Chena State Park, er moet nog wel getankt worden en dat doen we een eindje verderop in Fox, voor we hier zijn zien we de Alaskan Pipeline.
De Trans-Alaska pijpleiding is een van de grootste pijpleidingen ter wereld, de pijpleiding is 1287 kilometer en loopt van het Prudhoe Bay-veld tot Valdez, en wordt gebruikt voor het transport van ruwe olie.
Na het tanken rijden we een stukje terug om de weg naar Chena River RSA te nemen, de berm van Chena Hotspring Road staat vol met Irissen en we stoppen dan ook als het mogelijk is, een stukje terug ligt de Jenny M Creek ik loop daar heen, terwijl Rob de Irissen fotografeert en een peukje doet.
We rijden door een glooiend landschap en verwachten ieder moment Heidi und Peter door het veld te zien rennen, maar dat was een ander continent.
De weg hobbelde ook verschrikkelijk op sommige momenten was je bang dat de camper met 4 wielen los zou komen van de weg zulke grote hobbels zaten er in en die werden niet van te voor aangekondigd.
We rijden een rondje over een gravel weg en zien verschillende boondock plekken, als we uitstappen worden we lek geprikt door de muskieten en we spuiten ons in met Eau de Deet.
Een stukje verder maken we weer een stop en hier is geen muskiet te bekennen, er zitten mensen bij de rivier om hun water flessen te vullen, het water gaat wel eerst door een filter, dat is echt backcounrty in mijn ogen.
Achter het parkeerterrrein ligt een pond daar in ligt een grote Beaverburcht, alleen Willen lag te slapen na zijn nachtelijke uitstapje en werk.
We zullen nog verschillende keren over de North Fork van de China River rijden, een keer gaan we over de Westh Fork.
Ons doel is vandaag de Hotspring, niet om naar de hotspring te gaan er is daar nog veel meer.
De bronnen werden in 1905 ontdekt door goudzoekers die hun pijnlijke reuma, veroorzaakt door slechte voeding en slopende werk, wilden verlichten.
Rond 1912 was Chena Hot Springs het belangrijkste resort van Interior Alaska geworden, men deed er van uit Fairbanks 4 tot 14 dagen over om hier in een postkoets te komen.
Er is een activiteitencentrum, men kan er paardrijden, kano varen, fietsen, vissen, ATV tours maken en Sledge dog kennel tour en zelfs het Noorderlicht zien, al zal dat nu niet zijn met bijna 24 uur licht.
Wij bezoeken het Aurora Ice Museum, daar zijn ijssculpturen gemaakt uit meer dan 1000 ton ijs.
In de icedoom is het net boven 0graden celsius, er hangen jassen om aan te doen voor 15 dollar meer kon je en coctail krijgen, moest je wel een foto ID laten zien, in een glas van ijs zittend aan de bar van ijs.
Het ijs wordt gekoeld door gebruik te maken van het warme water van de hotspring via een ingenieus systeem wordt dit gekoeld.
Na 40 minuten hadden we het wel gezien en was ik aardig afgekoeld, met nog een heel stel anderen werden we naar buiten gelaten,zo snel mogelijk zodat er niet te veel warmte naar binnen kwam.
De eigenaar gelooft in zelfvoorzienend zijn en probeert om geen ecologische footprint achter te laten.
Het voedsel wat er geserveerd wordt komt uit de eigen kas of van farmers in de buurt, de kas en de hotspring worden verwarmt door middel van grondwarmte.
We rijden weg weer terug, er leiden veel wegen naar Rome, maar dat telt niet voor Alaska er is vaak maar een fatsoenlijke weg.
We slaan af naar het plaatsje North Pole, toen onze kleinzoon hoorde dat we dit plaatsje zouden bezoeken vertelde hij dat Opa en Oma naar de Noord Pool gingen, dat is toch even iets anders.
Dit is gewoon een grote toerist trap maar wel een leuke, in 1952 is het Santa Claus House gebouwd de naam is eigenlijk ontstaan omdat de eigenaar, Con Miller, rond de kerst voor Santa speelde, hij werd herkend door een jongen en die vroeg of hij een nieuw Santa House aan het bouwen was, vanaf toen heette het Santa Claus House, maar was gewoon een handelspost annex postkantoor wat geleid werd door zijn vrouw Nellie.
In 1972 kwam de Richardson Highway, deze ging om het Santa Claus House heen.
De Millers bouwden een nieuw winkelpand bij de nieuwe snelweg, daar staat het nu nog, de nadruk kwam steeds meer op Santa Claus te liggen en nu is een grote kerst winkel.
Santa zelf was niet aanwezig, om deze tijd van het jaar houd hij er een 5 daagse werk week op na en is dan op maandag en dinsdag vrij.
Het is wel weer iets bijzonders als je een kaart verstuurd dat hij gestempeld is op de North Pole.
Santa was trouwens niet thuis ook hij houd er een 5 daagse werkweek op na en is de maandag en dinsdag vrij.
Wij hebben er dan ook de kaarten gekocht en verstuurd, verder niks gekocht de prijzen liggen erg hoog en 99% van de artikelen is made in China.
Het was ondertussen16,15 hr en we besluiten de camping op te zoeken, die ligt Fairbanks bij het Pioneer Park, het is gewoon op de parking bij het park en kost 12 dollar voor een nacht, er is zelfs een camphost aanwezig.
We nemen een plek, betalen en drinken wat en gaan nog even het park in, dit bestaat onder andere uit vele oude cabins, wat nu winkeltjes zijn, een kerk, de raderboot de SS Nenana, musea, Tanana Valley Railroad, Judge Wickersham House en nog veel meer, een mooi park om te wandelen of andere activiteiten.

27 juni
Fairbanks

Toen ik vanmorgen wakker werd rond 7.00hr meteen de mifi aangezet om te kijken of er een berichtje was van onze dochter, haar kat is hem gepeerd en al 2 dagen zoek, helaas hij was nog niet terug.
Ben weer naar bed gegaan en heb nog geslapen tot 8.15hr toen was het wel genoeg, ondanks dat het nauwelijks donker is geweest vannacht toch goed geslapen.
We ontbijten op het gemak pancakes met maplessyrup zal het thuis wel missen. daar is het een kom havermoutpap, al denk ik wel dat die gezonder is.
Na het opruimen gaan we nog even het Pioneer park in, gisteren hadden we niet alles gezien, toch heel apart zo’n park middenin de stad en dan helemaal gratis, voor enkele attracties moet men wel betalen en dan vind ik een ritje in een draaimolen voor $3 weer wel erg prijzig.
We lopen hier een uurtje, het was nog heerlijk rustig de winkeltje en zo gingen pas om 12.00hr open.
Het is eigenlijk een dag die we door moeten zien te komen zonder geplande activiteiten, verder rijden heeft geen nut want we hebben een reservering voor de boot in Haines, we willen wel proberen wat extra mijlen te maken morgen om een lange rit wat in te korten.
Er is genoeg te doen in Fairbanks dus dat is het probleem niet, de University of Alaska heeft een research afdeling voor groot vee, daar lopen MuskOx, we waren net te laat voor de tour van 10.00hr en de volgende was om 12.00hr, het is geen plek om bijna twee uur door te brengen, in wei lopen drie MuskOx alleen jammer dat ze zich al terug getrokken hebben onder de bomen en niet meer te fotograferen zijn.
Langs de afzetting bij de parking is er dichterbij te komen, maa rfoto’s maken met twee verschillende afzetting achter elkaar blijft moeilijk. We besluiten om door te gaan naar de Botanische tuin ook weer van de University of Alaska, op zich een mooie tuin veel Irissen en Seringen in bloei en ruikt het ruikt er dus lekker.
In de tuin wordt onderzoek gedaan naar verschillende groeiwijzen van gewassen, voor iemand die hier interesse in heeft is het de moeite waard.
Er is een ook kindertuin, waar kinderen spelenderwijs met planten in aanraking komen.
We lopen een rondje en proberen een glimp op te vangen van “De Grote” (Denali), want vanaf hier heb je goed uitzicht op de Alaska Range, maar wederom helaas geen grote piek.
Er is wifi en niet onbelangrijk constante wifi, ik load mijn verslag van gisteren op en zet een deel foto’s in de verslagen, tot de verbinding verbroken wordt.
We hadden gezien dat het Tanana Valley Farmers Market was in stad, deze begon om 11.00hr., altijd leuk, deze was klein er werden niet alleen groente en fruit verkocht er waren veel standjes met Lemonade en food.
Ook werden er handgemaakte producten verkocht, zoals quiltachtige dingen, houtsnijwerk, foto’s, schilderijtjes.
De groente was erg duur, in onze ogen dan, $3 voor een krop sla, $5 voor een klein zakje spinazie, het was dan wel biologisch maar dan nog.
Ik wil toch nog wel verder aan mijn site en we zoeken een McDonalds op, buiten ging het niet en we hadden zin in een Frappé het weer was er tenslotte naar en gaan we naar binnen ook daar kwam ik een eind tot ik op mijn admin-pagina kwam toen stopte het en kreeg ik steeds een error, jammer maar dan niet.
Bij de Lowes ving ik van de week wifi op terwijl er langs reden, een reden om dat eens te gaan proberen.
Eerst moest er getankt worden en ook de gastank moest gevuld worden door het boondocken gebruiken we dat wel meer.
Vlak er voor kreeg ik een mail van Famous Footwear met een code voor 15% korting en ik wilde nog schoenen kopen, ik slaag voor een paar schoenen eigenlijk zijn ze al voor de winter, had geen lederen schoenen alleen maar sneakers en daar kreeg ik natte voeten in, missie is dus geslaagd.
Er naast zit de Old Navy, daar lopen we even naar binnen om rond te neuzen, zie wel leuke sportkleding maar heb ik eigenlijk genoeg, ook al ga ik 3 tot 4 keer in de week naar de sportschool, niet kopen dus.
Koop wel een afgeprijsd t-shirt, want daar kan je er weer geen genoeg van hebben.
Dan zoeken we Lowes op en kan ik heel mijn site bij werken, ondertussen overleggen we wat we gaan doen het is nog te vroeg om bij de Walmart te gaan staan voor een overnachting en je staat er in de volle zon en het is warm, aan de andere kant we kunnen al wat mijlen rijden en dan wel zien wat we tegen komen.
Het werd dus door rijden, we doen de boodschappen, nemen en gebraden kip voor het avond eten, lekker makkelijk.
We ruimen de boodschappen op en ik maak een “hooikist” voor de kip het is zonde dat die afkoelt en in de magnetron moet, ik doe dus een extra plastic tas rond de schaal en wikkel er een fleece deken om heen en het geheel zet ik in bed onder het dekbed, een uur later was het nog warm.
We rijden weer de Purple Heart Trail, de weg loopt dwars door Eielson Airforce Base, op de borden staat dat je er niet mag stoppen, niet parkeren en niet mag fotograferen.
We maken nog een stop bij de Knotty shop, een bepaald soort berk en/of wilg is erg gevoelig voor vergroeiingen er komt dan burl op, een grote verdikking soms meerdere, deze berken zijn erg geliefd voor een entree of porche, hier hebben ze daar leuke dingen mee gedaan .
Voor de winkel op het gras staan dierenvormen, de ondersteuning van de porche is gedaan met dit hout, in de winkel verkopen ze knotsen gemaakt van berken of wilgenhout en de burl is dan de knots.
Soms is de burl hol,  maar er zijn legio mogelijkheden om er iets van te maken en heb je zo’n boom dan is hij heel veel geld waard.
Ook is er een dierenmuseum gevestigd, alle dieren zijn echt en opgezet, een deel van de vogels is er ook te koop.
We denken aan de warme kip en blijven niet te lang hier hangen, we rijden nog een stukje tot we een leuk plekje zien om eventueel te boondocken.
Het plekje vonden we, de dozen worden uitgeschoven en doen de arko (alle ramen kunnen open) aan, de kip wordt uit bed gehaald, en door tweeën gehakt.
Het was weer ouderwets smullen, iedere vakantie doen we dit wel een keer, we kregen het niet op en plukten de rest van de botten voor morgen op het brood.
Het plekje wat we uitgekozen hadden was toch niet ideaal, heel veel muggen en we besluiten om nog verder te rijden.
Onderweg hebben we regelmatig zicht op de Alaska Range en we hopen nog steeds om Denali te zien.
We stoppen nog een keer omdat we denken dat we hem zien, waarschijnlijk is hij het toch niet en zat hij lekker ingepakt in de wolken.
Als we parking tegen komen kijken we of we vanaf hier ook zicht hebben op de Alaska Range tot ons genoegen zijn er hier nauwelijks muggen en we besluiten om hier te blijven staan.
We staan op een parking aan de Tanana River, het is stromend water en dan zijn er veel minder muggen dan bij stilstaand water, al is er schuin achter ons wel een meertje.
Veel hoefde ik niet aan mijn verslag te doen het meeste had ik al geschreven tijdens het uploaden van mijn foto’s bij Lowes.
Het is nu 22.00hr een strak blauwe lucht met wat witte wolken, dat belooft weer een lichte nacht te worden.
In Nederland is het ondertussen 28 juni en vandaag wordt onze kleinzoon 9 jaar.

28 juni
Fairbanks – Tok

Oh wat een nacht, wat een …..nacht, we hadden geen last van muggen tot we op bed lagen, al dat gezoem rond je hoofd en lek geprikt worden en het feit dat ik mijn hoofd niet leeg gemaakt kreeg, het bleef maar malen, maakte dat ik pas rond 2.00hr sliep.
De wekker liep om 7.00hr af, omdat we vandaag veel mijlen/kilometers willen maken, al met al 4 uur geslapen.
Het is net 8.00hr geweest als we wegrijden, na amper 800 meter krijgen we een schitterend zicht op de Alaska Range, die ligt te schitteren in de zon, we twijfelen of we nu wel Mount Denali zien.
We zullen nog een paar keer stoppen om van het uitzicht op de mountains te genieten, de Tanana River is hier wel heel erg breed, als daar in het voorjaar al het smelt water doorheen gaat zal het een flinke plas zijn.
Ondertussen krijgen we een paar druppels regen te verwerken, het regent hier heel erg plaatselijk, zo zit je in een bui en een stukje verder is er geen druppel gevallen en schijnt de zon, dat was nu ook weer.
Als er een mevrouw wat ongelukkig in de berm staat moeten we afremmen en dan zien we waarom ze daar zo stond er staat een Moose Cow in een meertje, dan stoppen wij natuurlijk ook.
Het kwam er op neer dat we over een stuk van 43 kilometer een uur hebben gedaan, als dat zo doorgaat dan komen we nooit op de geplande plaats van bestemming.
We gaan de brug over de Tanana River en zien e naast een mooi hangbrug, als we de brug over zijn zien we dat het de Alyeska Pipeline is daar over de rivier gaat.
Even later zie ik, vanuit een ooghoek een Moose Bull staan, in de remmen en keren en terug, deze Moose had wel een heel groot gewei.
Even later loopt er een jonge Moose in de berm, als we remmen verdwijnt het dier in het bos.
We stoppen bij Milemarker 1422, het eind van de Alaska Higway, er is ook een thermometer op de gevel van het visitorcenter die geeft per jaar de laagste temperatuur aan van af 1958, aan de andere kant van de weg is er een museum over de aanleg van de Alaska Highway, buiten staan er oude machine die hiervoor gebruikt zijn.
We rijden nu het laatste stukje van de Alaska Highway naar Tok, dit stuk hadden we nog niet gereden.
Nogmaals een brug over de Tanana over, deze keer was het wel een hele lange, de rivier is hier dan ook weer flink breed.
Nu zien we twee Moose in de berm lopen een mama Moose met haar jong van vorig jaar, even gaat het kind er van door als we stoppen maar even later poseren ze samen netjes voor de foto.
Dan is het tijd voor een sanitaire stop en meteen een peuken pauze voor de chauffeur, dit doen we bij het Dot Lake, de gele Lelies beginnen open te komen verder zagen we een stelletje eenden zwemmen.
We maken nog een stop bij de Tanana en zien in de verte een donkere lucht hangen, daar zal het beslist geregend hebben.
Ook vandaag kwamen we weer in Road work uit en moesten een heel stuk achter een Pilotcar rijden, wachten hoefde deze keer niet want hij kwam net van de andere kant terug toen wij in de rij aansloten.
We rijden Tok binnen, 3 huizen en een pompstation meer is het niet, er moest getankt worden terwijl Rob tankt ga ik koffie halen, wat een service de koffie is gratis.
Rob komt ook nog naar binnen, hij wist dat je hier kon dumpen en vers water kunt innemen, alleen zag hij niet waar dat kon.
Het loopt tegen lunchtijd en we zoeken een plekje, als we een restarea zien na de brug over de Tanana slaan we daar af, het is ook meteen een viewpoint, we lopen dan ook eerst naar het uitzichtpunt en lezen het een en ander over de nieuwe en oude brug, het uitzichtpunt was de oude brug.
De oude brug was gebouwd in 1943 ter vervaging van de houten brug ,die in 1942 was gebouwd door de US Navy, als 1 van de 133 bruggen van de Alcan Highway
In 2002 is de oude brug gedeeltelijk verzakt tijden een aardbeving, in een mum van tijd was deze gerepareerd, want zonder deze brug is Alaska over de weg helemaal afgesloten van de rest er kan dan ook geen bevoorrading over de weg meer plaats vinden.
In 2010 is de nieuwe brug gebouwd, voor deze brug is veel gerecycled ijzer gebruikt, niet van de oude brug deze bleef in gebruik, maar van andere objecten, het ijzer van de oude brug werd ook weer hergebruikt.
Onder tussen volgen we de Wrangler Moutian, deze zijn niet zo hoog en de meeste sneeuw is al wel gesmolten.
We stoppen bij Tedlin National Widlife Refuge is een groot studie gebied van 700,000 acres groot, in het voorjaar is het een belangrijke corridor voor trekvogels.
Je mag er vissen, hiken kanoën, kamperen en zelfs jagen wel onder strikte voorwaarden, dat dan weer wel.
Het is 15.42hr als we de grens oer gaan naar Canada, het is dan ineens een uur later, customs is pas over 20 kilometer, want ook dit is verandert van mijlen naar kilometers, de garmin zet ik over naar kilometers maar voor de rest blijven we de Alaska tijd aanhouden, morgen gaan we Alaska weer in.
Bij customs zijn we zo klaar en dan zitten we officieel weer in Canada, ik zet de mifi aan en in een mum van tijd heb ik een wifi verbinding en lees tot mijn grote vreugde dat de kat van mijn dochter na 3 dagen weer terug thuis is.
We chatten even totdat de verbinding weg valt er en heb ik ook geen netwerk meer in ieder geval zijn we allemaal blij dat het toch nog goed afgelopen is, ook dat zal helpen om beter te slapen.
We krijgen nog een paar regen buien,maar zien verderop ook blauwe luchten,het is hier voor onze begrippen en vreemd weer patroon.
Er worden vandaag heel wat kilometers gevreten, we probeerden nog wat dichter in bewoond gebied te komen, maar dat bleek ruim 100 kilometer verderop te zijn, we vonden het dan ook tijd worden om een overnachtingsplaats te zoeken.
Deze hebben we gevonden een mooi boondock plek, net achter de weg, voor een plek op een State Park moet je betalen en dan heb je net zoveel als wat we nu hebben, niks of misschien alleen een pittoilet.
We maken eten, drinken koffie, maken verslagen en gaan op tijd naar bed, hopelijk zonder muggen.

29 juni
Tok – Haines

 

Heerlijk geslapen daarin de middel of nowhere, ik ging even na 21.30hr naar bed en stond even na 7.00hr op.
Het is 4 minuten later dan gisteren toen we wegreden, we zijn amper 20 minuten onderweg en we zien een Black Bear in de berm lopen, dan moet er natuurlijk gestopt worden.
Zo saai de weg drie weken geleden was, op de mooie bergen na, zo mooi is het nu de bermen staan vol met wildflower, regelmatig is het een zee van vooral paarse bloemen, ook een geel bloemetje doet het hier goed, dit is geen native plant en begint alles te overheersen, zijn ze niet zo blij mee.
We maken een stop aan de Kuana River, hier zijn we de vorige keer ook gestopt, ook hier alles mooi in bloei.
Er staat hier ook volop Fireweed, een Wilgeroosje dit is een plant met dunne, lange bladeren die groeien uit een hoge centrale stengel.
De plant dankt zijn naam aan de eigenschap om tot bloei te komen na een brand, omdat het dan voldoende zonlicht krijgt.
Hier zeggen ze als de laatste bloem is uitgebloeid begint de winter.
Ook vandaag komen we weer in roadwork uit, het gravel was net nat gemaakt om het stuiven tegen te gaan, ik kan zeggen dat de camper er niet op vooruit is gegaan, door alle modder spetters.
Bij Burwash Landing pik ik weer internet op via de mifi, we gaan verder met de chat met met onze dochter, alleen rond een redelijk plaats hebben we internet, in de middle of nowhere nergens.
Voor Haines Junction zien we nog een Black Bear in de berm, die rende het bos in toen wij wilden stoppen.
In Haines Junction tanken we weer maar eens een keer, hier stond op de hoek een rots waar allemaal wildlife uitstak, dat moest toch wel even op de foto en dus steken we de weg over en lopen een rondje.
Na Haines Junction verandert het weer er komen donkere luchten aan en de bergen verdwijnen regelmatig onder een wolken deken.
De wind neemt ook behoorlijk toe, in de berm lag er soms nog een beetje sneeuw te smelten.
We maken een stop bij het Dezadeash Lake aan de voet van het Elias gebergte, van de bergen was niet zoveel te zien door de laaghangende bewolking ook kregen we nog wat spetters regen.
Dan denken we dat we in roadwork uit komen want we moeten stoppen, komt er iemand naar ons toe met een soort enquête over Yukon, dit vonden we wel erg vreemd.
Maar goed we rijden vrolijk verder en ineens zie ik tussen twee stuiken een Black Bear staan, hup het anker uit en terug in de achteruit tot we weer bij het bosje zijn, ondertussen was de beer al gaan wandelen en liep een stukje verderop in het veld.
Even later rijden we British Colombia in, we moeten de Chilkat pass over, dit is een pas op de grens van Alaska en British Columbia op een hoogte van 1070 meter.
Deze route gebruikte de Dalton trial tijdens de Klondike Gold Rush.
Het waait hier altijd inde winter gebeurd het wel eens dat de pass gesloten wordt omdat men de sneeuw niet weg krijgt door de winden.
De berghellingen staan vol met gele lichenen (korstmos) doordat door invloed van zonlicht en water er suikers in zitten, dit wordt door de Caribou in de winter gegeten.
Dan moeten we de Three Guardsmen pass, hoogte 1.182 meter, over aan beide kanten van de pass is er een moerasachtig gebied met veel slingerende beekjes en riviertjes, we hebben zicht op de Tathenshini Alsek met als hoogste piek de Glave Peak.
Het is 14.00hr, Alaska time, als we de grens met Alaska passeren, een beambte dacht leuk te zijn en sprak ons in het Duits aan, helaas wij spreken Dutch en dus begrepen we hem niet, hij dacht dat we Duitsers waren.
Even later zien we een Bruine Black Bear met 1 cub langs de kant van de weg lopen, helaas zocht ze voor wij op de zelfde hoogte waren al het veilige bos op.
We maken een stop bij de Klihini River deze rivier is ongeveer 68 kilometer lang en begint in British Columbia en komt uit in de Chilkat River, waarvan het de grootste zijrivier is.
De rivier staat bekent om de zalmen die er nu nog niet zijn, anders zouden ze daar wel aan het vissen zijn en ook de beren zullen daar dan ook wel aanwezig zijn.
We stoppen bij het Alaska Chilkat Bald Eagle Preserve in de Chilkat River hier komen in het najaar 3500 – 4000 Eagles naar toe om te overwinteren, een natuurverschijnsel zorgt er voor dat het water in de Chilkat River niet bevriest.
In de zomer verblijven er nog een paar honderd Eagles in de buurt van de rivier, er zijn meer dan 80 nesten geteld in het Preserve.
In de rivier zagen we ook een werkend fishwheel liggen dit wordt niet gebruikt om te vissen maar voor onderzoek, er worden vissen uit de rivier gehaald deze worden onderzocht, gemeten en gemerkt en weer terug gezet.
En dan komen we zachtjes aan op ons eindpunt voor vandaag Haines, we nemen deze keer een gewone camping, want er moet dringend gewassen worden en een lekker lange douche zou ook weer wel eens fijn zijn, in de camper douchen is meestal nat maken insoppen en afspoelen met zo weinig mogelijk water.
Het is rond 15.30hr als we op de plek staan meteen worden er twee machines gevuld en een uur later ligt alles schoon in de kast.
Het internet is redelijk stabiel al wel heel langzaam voor de foto’s, misschien lukt het nu om alles bij te werken.

30 juni
Haines

Gisteravond nog even naar mijn ouders gebeld doen we meestal op zondagmorgen, maar we wisten niet waar we zouden staan.
Ook nog even gechat met schoonzus, daar zijn ze dus ook op de hoogte dat alles voorspoedig gaat.
Het was zowaar donker rond 23.00hr, echt donker, maar om3.30hr is het al weer licht aan het worden.
We hebben niet echt plannen voor de zaterdag en zetten dan ook geen wekker, we hebben tijd genoeg.
Om 8.15hr vind ik het wel genoeg in bed en sta op, Rob volgt even later, op het gemak maken we ontbijt, onder tussen probeer ik nog enkele foto’s te uploaden, ik had de laptop aan laten staan vannacht hopende dat de foto’s geüpload zouden worden, het duurde dan ook heel de nacht voor ze binnen waren, op een paar na die op nieuw gedaan moesten worden.
Na het ontbijt kon ik dan eindelijk foto’s bij het verslag van de afgelopen twee dagen zetten, het is nog niet helemaal naar mijn zin, maar dat zal moeten wachten tot we weer thuis zijn.
Het is 10.00hr als we de dozen inschuiven, gisteren hadden we gelezen dat er in het dorp Totumpoles staan, Rob heeft nog een kaartje gehaald waarop ze stonden aangegeven, het zijn er 12 in totaal, terwijl we de Totum poles zoeken zien we ook nog een paar schitterende Murals, die blijken gedaan te zijn met Spray Paint uit de losse hand, dit vertelde een mevrouw me toen we foto’s hiervan stonden te nemen.
Bij het visitorcenter vragen we informatie hoe we de dag in Haines kunnen spenderen, we krijgen informatie over Fort Seward gebouwd in1903 dan is er onenigheid langs de grens van United States en Canada en er heerste een wetteloosheid in Haines, het Goverment besloot toen een eenheid soldaten hier te stationeren, nu zijn de woningen in privé bezit en zijn winkels in gehuisvest.
De Totums wisten we al en dan konden we ook nog naar het Bald Eagle Foundation, daar worden zieke en gewonde dieren opgevangen, wij stonden even op de parking voor een foto van de Totum we zien twee witte kopjes van een Bald Eagle boven een rand uitsteken, ik blijf er bij zijn deze dieren echt gelukkig in de opvang ze horen toch door de lucht te zweven.
Ook zag ik een Owl zitten, we zijn hier niet naar binnen gegaan, het ging trouwens ook pas om 11.0hr open.
Dan was er ook de mogelijkheid om naar de BBQ van de plaatselijke Brandweer te gaan, dit hebben we ook overgeslagen.
We gaan de Mud Bay Road op voor de Letnikof Cove Cannery dit is een soort visverwerkingsbedrijf, hier zouden Bald Eagles zitten die af komen op de vis die wel een overboord gaat.
Helaas was er geen activiteit niet van de boten en ook geen Bald Eagle op een na ver weg in een boom, en een vijf tal in de lucht, wel zien we nog een mooie glacier liggen.
We rijden de weg terug en nemen een kijkje op de White Fang movieset, hier is de film White Lang opgenomen naar een boek van Jack London, het verhaal gaat over een jongeman die onderzoek doet naar de claim van zijn overleden vader in gezelschap van zijn Wolfshond.
Ook hier zijn er weer winkeltjes, studio’s en massagesalon in de panden gevestigd op zaterdag is er farmersmarket, op dit terreinen is een soort van volkstuin aangelegd.
We gaan de tank maar weer eens volgooien en zoeken de laatste Totums en gaan naar Chilkoot Lake om te kijken of daar Brown Bear aan het vissen op zalm, we zien wel mensen in de rivier staan maar geen beren.
We horen en zien twee Bald Eagles in een boom zitten en door de lucht zweven, we lopen daar een poosje rond en als er een busje van een excursiebedrijfje komt om eigelijk Dall Sheep te zien en deze niet te vinden maar wel een beer heel hoog op de berg en met het blote oog niet te zien ook met de verrekijker niet.
Wel zien we een Common merganser zwemmen met 3 kuikens.
We gaan weer op het gemak terug en zien nog een Eagle nest hoog in een boom, misschien waren het de ouders wel die we eerder gezien hadden.
Op zoek naar het boondock plekje wat we eerder op de dag hadden gezien, zien we nog een Brown Bear, dit is een Grizzly Bear alleen hier noemen ze het een Costall Brown Bear, deze zijn iets groter dan in Denali of Yelowstone.
Wij twijfelden of het een blonde Black Bear was of een Grizzly, we vergelijken een foto met een plaatje en het was dus inderdaad een Grizzly.
Voor we deze konden fotografen gebeurde er nog van alles, we konden de camper meteen kwijt op een turnout, Rob rijdt achter uit en dan komt er plots een agent naar ons toe of we wel wisten dat we hem bijna geraakt hadden, het scheelde maar 2 ft. = 60cm , euh we hadden de auto gezien en we stonden er zelfs in line naast dus konden we hem nooit geraakt hebben, we hadden alleen niet gezien dat het politie was, het was een gewone auto zonder iets herkenbaars.
Hij bleef er maar op hameren dat we heb niet gezien hadden omdat hij in de dode hoek zat, nee hoor we hebben een back camera en zagen hem wel, maar ga nooit teveel in discussie met de politie hier ze hebben toch altijd gelijk.
Rob loopt richting beer voor een foto en wordt weer terug geroepen de beer was nu wel heel dichtbij en de agent had graag dat we vanuit de camper foto’s zouden nemen, dat zou moeten lukken als we nog een stukje achteruit rijden.
We staan wel een hele poos naar de beer te kijken terwijl die rustig door eet, als er fietsers langs komen is die meteen alert, de fietsers rijden door en de beer eet weer lekker verder.
In Denali zegen zeggen ze over fietsers “meal on wheels“, want je bent wel erg kwetsbaar als fietser.
Net na de berenstop vinden we het boondock plekje terug,we zetten de camper neer voor vannacht, het is morgen 2 minuten rijden naar de ferry, daar worden we om 9.00hr verwacht terwijl de afvaart om 11.00hr is.
Er worden drumsticks gegrild voor het avond eten, er kwam geen beer mee eten, voor het geval dat er toch nog komen hebben we de gril (berenlokker) na het afkoelen snel binnen gezet.

1 juli
Haines – Ranchena YT via Haines Junction, of de veerboot van Haines naar Skagway

 

Vanmorgen al voor dat de wekker afliep opgestaan, zodoende waren we heel vroeg klaar om naar de boot terminal te gaan die was ¾ mijl verder.
We verlaten ons boondock plekje en gaan een stukje verder op een parking staan hopende op een beer of zo.
De andere ½ mijl rijden we rond 8.30hr, we ruilen de vouchers om voor kaartjes en dan is het wachten op de boot.
Waarom we twee uur van te voor aanwezig moeten zijn ontgaat me een beetje, ik dood de tijd met het uploaden van de sites, de mifi werkte nu wel en 1 mijl terug niet.
Rond 10.30hr komt de boot in zicht en legt even later aan, dit duurt wel even want hij moet een bocht maken om met de goede kant aan de steiger te komen.
Als eerste komen de mensen zonder vervoer van de boot dan komt er een auto en dan komt er een hele tijd niks, Rob gaat kijken en dan blijkt er een grote camper met aanhanger in de tow niet van de boot te kunnen, het is een heel laag tij en dan is er een knik in de rijplaten van de boot en de steiger, door manoeuvreren en steeds iets onder de wielen te leggen lukt het om van de boot te komen.
Dit kunstje moet nogmaals uitgehaald worden voor een grote camper, deze bleek wel schade aan de tow te hebben opgelopen, want er werden schadeformulieren ingevuld.
En toen was eindelijk de boot leeg en konden wij er op en dat was ook weer een avontuur, eerst ging er een auto met een Airstream, deze moest achteruit de boot op zodat die in Skagway vooruit de boot af kan, doordat het opkomend tij was en de stijger en de boot een stuk vlakker kwamen te liggen lukte dit redelijk snel.
Toen waren wij aan de beurt ook wij moesten er achteruit op, de mensen van de boot weten wat ze doen en geven goede aanwijzingen in een keer stonden we goed, Rob wist trouwens al dat hij achteruit de boot op moest rijden en had al YouTube filmpjes hierover bekeken.
De boot kon verder gevuld worden en alle andere campers waren kleiner en konden er vooruit op, de voertuigen die stand-by stonden konden op een na allemaal mee.
Al met al was de afvaart een uur en drie kwartier te laat, we kwamen dan ook pas om13.20hr in Skagway aan.
Tijdens de vaartocht zien we een paar hele mooie watervallen, verder was er weinig te zien we hadden nog hoop op wat grote vissen, Whales of zo.
Het plan was om nog een rondje door het plaatsje te lopen, al is het een grote toeristtrap, maar er lagen twee cruise schepen in de haven en dan kan er over de koppen lopen en omdat we al veel tijd kwijt waren aan het uit en inschepen, zijn we direct door gereden.
Net het plaatsje uit stoppen we voor de lunch, onze laatste lunch in Alaska, we worden gelijk de berg op gejaagd en zien onderweg een aantal watervallen helaas geen ruimte om te stoppen of we reden er te snel voorbij en even in de achteruit is er hier niet bij.
De Pitch Fork Falls worden van te voor aangekondigd en kunnen we er dus stoppen de falls komen uit het Goat Lake en eindigen in de Skagway River.
We maken nog een stop en kijken neer op een creek heel diep onder ons, dit stuk is ook een migratie corridor voor Dall sheep, Bear en Caribou.
Dan klimmen we verder en komen op de White Pass deze is 3292 meter hoog, we stoppen bij het bord Welcome to Alaska, al gaan wij de andere kant op en zeggen Goodby Alaska Welcome Canada.
We zijn de pass over en dalen af en komen in een schitterend gebied met mooie meertjes en creekjes, een stuk rauwe natuur, ik denk dat dit gebied het mooiste was van heel de vakantie.
Er werd dan ook regelmatig gestopt voor wat foto’s, het is dan ook al 14.50hr als we bij Customs staan en dan rijden we officieel Canada in en gat de klok een uur vooruit.
Ook nu stoppen we regelmatig onder andere bij het Tutshi Lake en Bove Island.
Mijn horloge staat nog niet op de goede tijd ik hoop wifi in Carcross op te pikken zodat mijn fitbit kan syncen om de goede tijd te krijgen en jawel dat lukte, ben ik ook weer bij de tijd.
Hier zien we nog een gebouw met een mooie Totem er voor en gaan dan even van de route om een foto te maken.
Eigenlijk hebben we geen tijd om vaak te stoppen door het tijdverlies van vanmorgen willen we zover mogelijk rijden om de route voor morgen in te korten.
We maken het avond eten op een restarea naast de Teslin campground, op deze area mag men niet overnachten terwijl het op de andere wel mag, wij zoeken nog geen plek maar willen nog een uurtje door rijden.
We gaan de lange ijzeren bug over de Nisultin Bay over, deze heeft ook ijzeren rijplaten en trilt lekker als je daar overheen rijdt.
En dan zien we toch nog wildlife vandaag, ik begon al te denken dat de berenvakbond het verboden had om op zondag zich te laten spotten en ook de afdeling Moose dit had gedaan.
Maar nee, er stond een flinke grote Black Bear in de berm, al van ver zagen we deze, we konden dan ook op tijd remmen en eerst een foto maken vanuit de verte voor de beer weer het bos verkoos voor wij in de buurt waren en natuurlijk deed hij/zij dat en had ik nog net de kont van de beer op de foto.
Na een uurtje stoppen we voor de nacht,het plekje is goed al zijn er veel muggen want er was een meertje naast,dan toch nog maar een stukje verder rijden .
Al wordt het nog een heel stuk we zitten ondertussen in British Columbia en daar zijn de restarea’s veel minder dan inYukon.
Na een drie kwartier vinden we een plekje voor de muggen niet veel beter dan het vorige, want nu ligt er ook een meertje naast ons, wel met een bonus van twee Moose die daar in het spetteren waren.
Het wordt een zaak van goed spayen met Deet voor we naar bed gaan om niet lek geprikt te worden.
We drinken koffie en eten ons toetje nog op, heerlijke stawberry cheesecake ice.
Netwerk hebben we niet en zullen als het mee zit morgen de verslagen kunnen posten