Week 4
7 mei – Coral Pink Sand Dunes SP
Het was vannacht weer flink afgekoeld, heb de verwarming aan horen slaan, toen ik opstond was het 10 graden in de camper.
Meteen de thermostaat een zwieper naar 20 graden gegeven. Om 8.15 uur, is 9.15 uur Utah time, reden we weg van de camping om naar Coral Pink Sand Dunes te gaan.
Nu waren we niet van plan om daar een hele dag door te brengen, dus zijn we niet verder gegaan dan het eerste viewpoint.
De duinen zijn prachtig allen het lawaai van de quads, waar ze daar mee rond rijden, maken je helemaal gek.
Het is nog zo koud dat in de buurt van Orderville het water van de beregeningsinstallaties bevriest en mooie ijssculpturen geeft in de weilanden.
We buigen af naar Cedar City en rijden tussen de vlaktes met sneeuw.
Stoppen regelmatig om wat foto’s te maken.
De Duck Creek was niet bevroren maar lag rondom in de sneeuw, we zijn dan ook aan de weg blijven staan, liepen allebei op onze slippers.
Ook de Lavavelden waren niet te zien, overal sneeuw met af en toe een punt van een Lava rots er bovenuit.
Het Navajo Lake was nog wel helemaal bevroren.
De weg door Cedar Breaks was nog afgesloten, deze gaat normaal ook pas na half mei open.
Bij de Zionoverlook maken we nog een foto stop en gaan dan verder met de afdaling, die is lang en steil, we hebben dan ook behoorlijk last van onze oren voor we beneden zijn.
Gaan nog even voor een vergeten boodschap naar de Walmart en gooien nog even de tank vol bij Smith’s voor $3.02 de gallon.
Bij Milford stoppen we even voor de lunch om daarna verder te rijden naar Baker.
Heel de verdere rit zien we de besneeuwde bergtoppen, verder zien we prairie en bergen en koeien.
We stoppen even voor Baker en staan daar op de camping, Border Inn.
Ook hier kijken we op besneeuwde bergtoppen. Hebben nog even buiten gezeten, maar er staat hier een fris windje, dus hebben we na een uurtje de camper weer opgezocht.
8 mei – Great Basin NP en Lehman Cave
Vanmorgen om 7.00 uur opgestaan, eindelijk weer eens een nacht door kunnen slapen. Het was wel koud geweest, gisteravond was het maar 7 graden meer toen we naar bed gingen, de kachel is dus bij blijven staan op 15 graden.
Na het ontbijt naar het visitorcenter van Great Basin NP gereden, daar zou om 9.00 uur een rondleiding in de cave plaats vinden, de volgende was weer pas om 11.00 uur. Daartussen was nog wel de één uurs rondleiding, wij hadden de anderhalf uurs rondleiding, de één uurs rondleiding is ook meer geschikt voor kinderen.
Zoals altijd krijg je eerste een praatje van de gids over de grot voor je er in gaat.
Eenmaal in de grot krijgen we naast het praatje voldoende tijd om foto’s te maken.
Wij moeten wel heel erg gelukkig zijn of nog gelukkiger worden, want we kregen allebei een Kiss from the Cave, waterdruppels vielen op ons hoofd en volgens de gids brengt dat geluk.
Na anderhalf uur stonden we weer boven de grond, ik heb nu naast het berggeitendiploma ook mijn moldiploma gehaald.
Hierna gaan we met de camper het park in, eerst nemen we de weg naar Baker Creek, dit is een dirt road maar prima te doen, we gaan tot het eind en nemen een paar foto’s.
Op de terug weg slaan we naar de camping in en komen dan bij de Grey Cliffs. We rijden de loop, kan niet anders en slaan voor het einde rechts af, helaas wordt die weg steeds smaller en niet meer zo vlak, als er een mogelijkheid is om te keren doen we dat dan ook.
Op de kaart zien we dat we verderop een wagen met high clearance nodig hebben, daar zal beslist geen camper mee bedoeld worden.
Terug weer naar het asfalt. We nemen verderop de Scenic road de berg op, helaas niet zoveel uitzichtpunten waar gestopt kan worden, is er wel een uitzichtpunt dan staan er bomen voor, wie verzint dit toch?
De weg klimt redelijk om hoog en als we bij de Mather Overlook komen staat er een hek met bord Road Closed, helaas pindakaas, niemand kan hier verder.
We keren bij de overlook nemen nog wat foto’s en gaan terug naar beneden.
Toen we vanmorgen richting het park reden zagen we allemaal kunstwerken aan de weg, we hadden nu de tijd om die uitgebreid te bezichtigen, zo word een saaie weg wat opgeleukt.
We eten onze lunch en overleggen wat te doen, het is nog redelijk vroeg en we zouden naar ons volgende park, wat voor morgen geplant staat, kunnen rijden. TomTom de route laten zoeken en gaan rijden.
Komen we de Sacramento pass over en daar waait het weer verschrikkelijk, Rob meent zich te herinneren dat onze volgende camping boven aan de rim ligt, ook daar zal het waarschijnlijk hard waaien.
Toch maar besloten om naar Ely te rijden en daar te overnachten, i.p.v. in het park.
Na de Conners pass over gegaan te zijn lijkt de wind minder hard te zijn.
We rijden Ely door en tegenover de Golfbaan vonden we onze camping.
Ook nu kijken we weer tegen besneeuwde bergtoppen.
De temperatuur is niet zo hoog en kunnen we niet buiten zitten.
Hopelijk morgen wel dan slapen we in Valley of Fire.
9 mei Cathedral Gorge SP
Gisteravond nog even met de family gebeld,via skype, we hadden eindelijk eens heel goed internet.
Ik heb dus mijn ouders en Rob zijn tante uit bed gebeld, wij wilden graag naar bed toe en ik had geen zin om nog langer te wachten, tot ik zeker weet dat ze op zijn.
Na een redelijke nachtrust om 7.00 uur het bed uit.
We reden om 8.15 uur weg van de camping, eerst gaan tanken voor we verder gaan.
Het zal een flinke rit worden vandaag.
Eerst het hele stuk terug vanaf Ely over de Connors Pass, jammer dat nu de zon verkeerd staat, gisteren waren de rotsen mooi roze gekleurd.
Verder is de route saai te noemen veel prairie wat boerderijen en koeien.
Bij Millerpoint zien we eindelijk iets van ons doel voor deze dag, een stukje Cathedral Gorge SP.
We nemen wat foto’s en gaan de trappen af naar beneden, omdat we op de slippers zijn, hebben we ons maar niet aan de hele afdaling gewaagt en zijn we weer terug gelopen naar de camper.
Doorgereden naar de officiële ingang van het park, even naar het visitorcenter, waar we in gesprek raken met de ranger, over de aanstaande sluitingen van state parken.
Zij vertelde ook wat voor grote impact dit zal hebben op de omgeving en de mensen die er wonen.
Heel veel zijn afhankelijk van de state parken, zoals: motels, winkels, benzinepompen, want geen bezoekers meer dan ook geen omzet.
We gaan het park in en betalen de $7 fee bij het selfpaystation, geld in een enveloppe en dan in de paal.
Wandelschoenen aan en op onderzoek uit, we bekijken de Cave Area, we lopen tussen de wanden, zoals in een slotcanyon en soms zo smal dat we er net doorheen konden of het liep gewoon dood.
Daarna doen we de trail naar Miller Point, hierna volgen we een ander pad, wat het pad van een grote loop van 4 mijl bleek te zijn.
Deze wilden we niet doen en zijn dan ook dwars overgestoken naar een andere sectie. Terwijl we door het veld liepen ziet Rob een Horned Lizard op een mierenhoop zitten, dit is de tweede keer dat we zo’n dier tegen kwamen, als deze dieren in gevaar komen, dan spuiten ze rode vloeistof vanuit hun ogen.
We hebben wat foto’s genomen en hij bleef netjes zitten.
Na een kleine 2 uur, weer bij de camper, daar onze boterham gegeten, terwijl we aan het eten zijn steekt de wind weer op, het zal toch geen waar zijn dat het weer gaat waaien. Helaas wel, we vervolgen onze weg richting Valley of Fire, heel de weg storm.
Zo erg hebben we het nog niet gehad deze vakantie, de snelheid moest dan ook terug terwijl we sowieso al niet hard rijden.
De camper lust een lieve slok benzine en als we ongeveer 55 mph i.p.v. de 65 of 70 mph die toegestaan is dan rijdt hij een stuk zuiniger.
We nemen nog wat foto’s va Dry Lake, terwijl we foto’s nemen zien we dust devils ontstaan door de harde wind.
In Valley of Fire aangekomen verteld de camphost dat het zeker tot 21.00 uur vanavond zo hard zal blijven waaien.
Ondertussen is het al ruim na 22.00 uur en het waait nog steeds erg hard.
Of we morgen wel naar Death Valley gaan zal afhangen van de wind, om nu weer 4 uur aan het stuur te moeten hangen zien we niet zitten, maar dat zullen we morgen bekijken.
10 mei – Valley of Fire
Bij het naar bed gaan waaide,nee stormde het nog steeds.
Het leek wel of we op een boot zaten i.p.v. in een camper.
Rond 2.00 uur werd ik wakker en toen was de wind wat gaan liggen.
Vanmorgen rond 7.00 uur op gestaan, na het ontbijt het park in,meteen als we de camping afrijden gaan we naar de Petrified Logs, dit is een kleine hike naar een paar versteende bomen.
Hierna naar het visitorcenter, misschien dat ze ons daar kunnen vertellen of het vandaag weer zou gaan waaien.
Nu zitten er in het visitorcenter geen rangers meer, het is nu meer een store geworden.
Na hier wat rond gekeken te hebben, zijn we de Scenic Route naar de White Domes gaan rijden. daar besloten om de hike te gaan doen, het is weer al een aantal jaar geleden dat we deze gedaan hebben.
Nu was hij in onze herinnering heel anders, veel vlakker en meer door los zand, nu zaten er op sommige stukken goede klimmetjes in.
Hier zagen we en grote Lizard in de schutkleur rood, jammer dat ze niet heel lang blijven zitten voor een foto, deze kroop weg achter een rots tot alleen het kopje zichtbaar was.
Op de terug weg naar beneden nog wat foto’s gemaakt en toen besloten om toch richting Death Valley te gaan.
Wel via een Walmart voor een paar boodschappen, aardbeien waren op.
Eenmaal op de Innerstate bleek het toch weer al flink te waaien, maar nog steeds waren we vol goede moed om naar Death Valley te gaan.
Bij een Love tankstation een Buffelo Chicken bij de Subway gehaald en toch maar besloten om Death Valley te laten voor wat het is. TomTom opdracht gegeven dat hij ons naar Sam’s Town in Las Vegas moest leiden.
Voor we daar waren eerst aan de overkant naar de Walmart, om een artikel terug te brengen en wat boodschappen te doen.
Op de camping nog twee machines was gedraaid en verder geskypt en geïnternet.
Rob heeft als avondmaal weer heerlijke schrimps gegrild, dit gegeten met brood en een ijsje als toetje.
Na de koffie zijn we nog even naar het casino geweest.
We hebben nu besloten, na het zien van de weersvooruitzichten, om morgen een dagtrip naar Death Valley te maken.
11 mei – Death Valley
Het heeft zeker nog tot 4.00 uur gestormd vannacht, de volgende keer dat ik wakker werd was rond 6.00 uur en toen was het een stuk rustiger buiten, met de wind dan.
Ze zijn volop aan de weg bezig en dat is dan ook goed te horen.
Helaas zal dat heel de week zo zijn. Na het ontbijt toch maar besloten ook naar Death Valley te gaan, bijna kregen we er al spijt van, want onderweg waaide het nog flink. Gelukkig dat we doorgereden zijn, want wat was het een mooie dag voor een bezoek aan Death Valley, niet overdreven warm en ook van de wind hadden we geen last.
Wat zijn de kleuren van de bergen mooi daar, al die bruin tinten prachtig.
Als eerste bezoeken we Zabriskie Point, hier worden we onpasselijk van en buslading mensen die allemaal sterk ruikende parfum op hadden,wat een verschrikkelijke lucht, ik hoop voor de buschauffeur dat hij een reuk probleem heeft, anders heb ik medelijden met hem.
Mijn vroegere buurvrouw zou zeggen die wassen zich maar 1 keer in de week en de andere dagen spuiten ze parfum.
Maar goed desondanks dat het uitzicht was fantastisch.
Na verschillende fotostops gebruiken we de lunch bij Mesquite Flat Sand Dunes, om daarna en kleine wandeling door de duinen te doen.
Nu kan het zand bij ons heet zijn, maar hier verbrand je echt je voetzolen aan.
We rijden door tot Stovepipe Wells en keren daar om, om vervolgens naar de Harmony Borax Works te gaan, nu vroeg ik me steeds af waarvoor dit gebruikt werd.
Google brengt uitkomst hier kan je lezen waarvoor het gebruikt werd en wordt.
En dan moesten we toch een stukje dirt road meepikken naar Devils Golf Course, wat een gevaarlijke uitsteeksels, als je daar onderuit gaat ligt je helemaal open, een geluk het is meteen gedesinfecteerd.
Dan op naar Badwater om een stukje over het droog gevallen meer te lopen 85 meter onder het zeeniveau, hier was het wel behoorlijk warm.
Onze terug weg naar Las Vegas gaat via Shoshone, Pahrump.
Ineens zie ik een dier op de weg lopen, een Coyote, Rob vol in de remmen, staat de Coyote rustig in de berm te wachten, zodat we foto’s kunnen nemen, alleen ben ik bang dat hij/zij ook op een beloning wacht.
Het dier stond bijna te kwijlen, is dus duidelijk mensen gewoon en zal regelmatig iets krijgen.
We rijden verder door de bergen, gaan verschillende passen over.
Komen bij Pahrump, tanken daar nog even en rijden dan naar Las Vegas.
Rond 19.30 rijden we de camping weer op.
12 mei – Las Vegas – Freemontstreet
Vandaag uit mogen slapen, was ik om 7.30 uur al klaar wakker, terwijl er buiten niet eens veel lawaai werd gemaakt door de wegwerkers.
Alles dus heel op het gemak, een uur bezig geweest met de website die helemaal knudde was, later meer.
Naar het ontbijtbuffet van Sam’s Town geweest, heerlijk uitgebreid ontbeten voor 7 dollar per persoon.
Hierna TomTom wat malls en outlets ingegeven en gaan shoppen, dit hebben we volgehouden tot 15.30 toen vond ik het wel welletjes, hadden allebei rugpijn van het slenteren.
De buit gedroeg scrapspullen, oorpluggen (voor in de oorlel) en een stapel kinderkleding voor de kleinzoon.
Voor ons zelf gewoon niks.
In de foodcourt van de Las Vegas Outlet gegeten, hierna terug naar de camping om wat te relaxen.
Rob is even op bed gaan liggen kon hij zijn rug ontspannen en een dutje doen.
Ik ben aan de website gaan klooien om hem weer goed te krijgen.
Goed dat Rob alles in words maakt, nu kon ik heel 2010 verwijderen en een nieuwe pagina aanmaken en alles opnieuw opzetten, hopelijk blijft het nu wel goed.
Om 19.00 uur de gratis shuttle bus van Sam’s Town genomen naar Fremontstreet.
Daar aangekomen zien we dat het hele midden gedeelte in beslag wordt genomen door SouthWest Airline, deze hielden hier hun personeelsfeest.
Het thema was Woodstock, daar was dan ook de muziek was er op aangepast, Jimmy Hendriks, Jefferson Airplaine e.d.
Waar we al voor vreesden gebeurde, de experience was alleen om 20.00 uur die was wel erg goed, The Doors.
Om 22.00 uur was pas weer de volgende.
Verder speelde er een band, dit werd de hele tijd boven ons hoofd vertoont.
We hebben ons verder vermaakt met winkels bekijken en bij de paintspray artiesten, wat maken die in een mum van tijd mooie kunstwerken, enkele jaren geleden hebben we er twee mee naar huis genomen.
Bij de McDonalds nog een milkshake gehaald als vervaging voor het eten.
Jammer hadden we geweten, dat het middengedeelte helemaal afgesloten was, waren we niet gegaan, als we morgen niet te moe zijn gaan we op herhaling. Om 22.00 uur hebben we de shuttle terug naar de camping genomen.
13 mei – Las Vegas – Shoppen
Geen shoppen deze keer, op een gegeven moment heb je het wel gezien, alles lijkt dan het zelfde. Besloten om naar Red Rock Canyon te gaan.
TomTom wist het deze keer wel erg goed en stuurde ons een weg op die nog niet eens klaar was en stopte in de midlle of nowhere, gelukkig kunnen we zelf nog denken en hadden we de goede weg zo te pakken.
Het is 2 jaar geleden dat we nog in Red Rock Canyon geweest zijn, maar wat is de omgeving er naar toe verandert, huizen tot bij de de wash, een paar mijl voor de afslag naar Red Rock.
In het park zelf is ook het een en ander verandert, er is nu een groot educatief centrum gemaakt buiten, heel mooi allemaal.
Er waren een heel stel mensen de boel aan het inplanten, er zijn nu een aantal tuinen waar ze tunnels hebben en daar huizen tortoises, laten deze nu net aan de wandel gaan, wat natuurlijk weer mooie plaatjes opleverde.
Op het gemak aan de Scenic Drive begonnen, bij Calico Hills zagen we mensen aan het de rotsen hangen in dit gedeelte mag dat.
Wij kozen er voor om de wandeling naar Calico Tanks te doen, niet zo’n heel lange trail, 2 uurtje ongeveer.
Het begon al in de wash dat we steeds planten zagen die er om vroegen om gefotografeerd te worden.
Toen we dan eindelijk echt op pad gingen was er al redelijk tijd wat vestreken, ook onderweg namen we uitgebreid de tijd om van alles te bewonderen en de fotograferen.
Het eerste gedeelte ging het lopen nog makkelijk, daarna werd het weer klimmen en klauteren, over slickrock, op sommige stukken best tricky.
Op een gegeven moment staan er mensen op de rotsen en die zijn zo blij dat ze iemand naar boven zien komen, ze konden het pad terug niet meer vinden en waar ze nu stonden konden ze niet meer verder.
Op onze aanwijzingen vinden ze het pad terug, ze waren ons erg dankbaar.
Na nog veel meer klimmen, soms waren er trappen gemaakt, kwamen we dan uit bij de tank.
Nu stelt die op zich niet zo heel veel voor, het is een natuurlijke kom waar water in blijft staan.
Na wat foto’s gemaakt te hebben aanvaarden we de terug weg, ook wij moeten even zoeken hoe die ook weer was, redelijk snel zijn we weer beneden en zo rond 15.30 zijn we weer bij de camper.
De tijd wat we erover gedaan hebben was toch maar 2 1/2 uur, volgens de informatie doe je er ongeveer 2 uur over.
We vervolgen de Scenic Drive en maken nog wat stops onderweg.
Het is tegen 17.00 uur als we het park verlaten.
We vallen midden in de spits richting Las Vegas, Tom Tom had weer wat moeite om de weg te vinden, alles is daar helemaal verandert, zo wilt hij ons rechtsaf hebben, maar daar is helaas geen weg meer.
We gaan nog even naar de Walmart voor een paar laatste boodschappen en nemen daar meteen mee gebraden kip mee voor de avondmaaltijd.
Na het eten douchen en dan op herhaling naar Fremontstreet, we nemen de Sam’s bus van 20.15 uur.
Wat een verschil met gisteren, op 2 hoeken stonden bands te spelen allemaal muziek uit de 70’s, genieten en mee blaren.
Nu zagen wij ook dat het thema voor de zomer de 70’s is en dat er regelmatig bands zullen optreden.
Ook de Experience is er helemaal op aan gepast, zo zagen we weer The Doors en Queen en Kiss.
Kortom een heel gezellige avond om 23.15uur nemen we de bus terug naar de camping. We hebben hiervoor nog nooit de bus van Sam’s Town genomen om naar de strip op Fremontstreet te gaan, maar het is heel goed te doen, vooral Fremontstreet gaat gaat de laatste bus om 23.15 uur.
Voor de strip al om 21.30 uur, dat is helaas wel wat vroeg.